บทที่ 155 “ รสจูบของพี่หมวด...กับกิ๊กเก่าคนที่สอง ”
พี่หมวดจ้องหน้าผม ด้วยสายตาเชื่อม ใบหน้าแดงก่ำ แกอาจจะอาย หรือเกิดจากแรงขับทางเพศกันแน่ แต่ถึงอย่างไรก็แล้วแต่ ผมไม่มีโอกาสถาม เพราะตอนนี้แกเริ่มโน้มใบหน้าลงมาแล้ว.....ตึก...ตึก...ตึก...
เสียงหัวใจของผมเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ...ผมหลับตา รับรู้แต่เพียงหมอนที่กำลังหนุนหัวอยู่ มันดูนุ่มนวลพิกล เพื่อที่จะรองรับน้ำหนักของอีกฝ่ายที่กำลังถาโถมลงมา...และแล้วริมฝีปากแมนๆของพี่หมวดก็ประกบจูบที่ริมฝีปากของผมในที่สุด....พระเจ้า !
พี่หมวดประทับรอยจูบอยู่สักพักก็ชะโงกหน้าขึ้น สายตาที่ทอดลงมานั้นบ่งบอกถึงความรู้สึกรักใคร่ หวงแหน อยากเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ และอยากกระทำย่ำยีร่างที่ถูกแกคล่อมไว้ในขณะนี้ ตามใจปราถนา...ที่อดกลั้นมานาน
เราสองคนจ้องตากันอีกครั้ง ผมอยากเอามือลูบไล้ใบหน้าของพี่หมวดจัง ทั้งหล่อและมีเสน่ห์เหลือร้าย ...จะว่าไป เราสองคนคลาดกันไปคลาดกันมา จนคิดว่าไม่มีวันนี้อีกแล้ว พี่หมวดครับในที่สุดพี่หมวดก็เปิดใจแล้วใช่มั๊ยครับ
พี่หมวดเริ่มส่ายท่อนลำภายใต้กางเกงสีกากี บดเบียดกับเจ้าแกะน้อย อย่างช้าๆ โอว์...ให้ความรู้สึกเสียว..สุข...สยิว...อย่างบอกไม่ถูก...อารมณ์ของผมตอนนี้กระเจิดกระเจิงจนไม่อาจระงับเอาไว้ได้ แกะน้อยเองก็หลั่งน้ำหล่อลื่นออกมาจนเปียกชุ่มส่วนปลายไปหมด ...พี่หมวดครับ ผมทนไม่ไหวแล้วครับ...
พี่หมวดเองก็คงจะยับยั้งชั่งใจไม่ได้อีกต่อไป...
“อุ๊บ!” พี่หมวดโฉบใบหน้าลงมา...และประกบปากผมอย่างรวดเร็ว
“อือ อาว์” พี่หมวดชำแรกลิ้นสวาทอันหอมกรุ่นเข้ามาเกี่ยวกระหวัด...มีหรือที่ผมจะไม่ยอม...ในเมื่อผมรอโอกาสนี้มานานแล้ว
เราสองคนดูดดุนลิ้นกันไปมาด้วยความกระหาย..โอว์ บทจูบของพี่หมวดช่างเร่าร้อนรุนแรงเหลือเกิน รสชาดช่างหอมหวานติดตราตรึงใจเสียนี่กระไร พี่หมวดช่างเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น และมาดแมนผสมกลิ่นอายของผู้พิทักษ์สันติราษฏร์ ทำให้ผมไม่อาจทนนอนอยู่เฉยๆได้อีกต่อไป
ผมพยายามดันแขนขึ้น... พี่หมวดจึงปล่อยข้อมือที่กดทับข้อมือผมไว้...แล้วสอดแขนเข้ามาใต้วงแขนของผม...ผมได้โอกาสจึงโอบกอดรอบคอ พร้อมกับลูบไล้ไปที่หลังไหล่แมนๆ ภายนอกเครื่องแบบเสื้อสีกากีฟิตๆนั้น...เราสองคนยังบดเบียดลิ้นกันเป็นพัลวัน....
ผมพลิกตัวพี่หมวดขึ้นข้างบน...แต่พี่หมวดก็กลับพลิกผมลงล่างเหมือนเดิม และ จังหวะที่เราสองคนพลิกไปพลิกมานั้น...นั่นเอง
“พลั่ก!” เสียงเหมือนบางสิ่งบางอย่างหล่นลงที่พื้นข้างเตียง
“----------------” พี่หมวดหยุดกิจกรรมฉับพลัน เราสองคนลืมตาพร้อมกันโดยอัตโนมัติ...และแล้วพี่หมวดก็ชะโงกหน้าลงไปมองที่พื้นข้างเตียง
พี่หมวดชะงักนิ่งมองจ้องที่พื้นค้างอยู่ ผมแปลกใจจึงดันตัวแกออก เบี่ยงกายเอียงคอลงไปมองบ้าง
“โอ๊ะ!” นั่นมันภาพ...ภาพของพี่เก้ง ภาพที่อยู่ในอัลบั้ม ซึ่งช่างเปิดออกมาได้จังหวะเป็นภาพพี่เก้งได้ขนาดนั้นเชียว มันคงตกจากเตียงตอนที่ผมปลุกปล้ำกับพี่หมวด
“เ่่อ่อ อ่ะ ไอ้..ไอ้เก้ง” พี่หมวดพึมพำ ก่อนที่จะลุกขึ้นทันที พร้อมกับเก็บอัลบั้มนั้นเข้าลิ้นชัก...แล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ผมงงเป็นไ่ก่ตาแตก พี่หมวดเป็นอะไรไป ทำไมแค่เห็นภาพของพี่เก้งถึงตกใจขนาดนั้น...รึเป็นเพราะว่า พี่หมวดนึกละอายใจ ที่กำลังมีอะไรกับน้องชายคนเดียวของเพื่อนร่วมสาบาน
ผมเดินออกไป ก็เจอพี่หมวดกำลังจุดบุหรี่อยู่ที่ระเบียง ...นี่พี่หมวดดูดบุหรี่ด้วยเหรอ ปรกติไม่เคยเห็นแกแตะต้องมันเลยนี่นา....ผมยืนมองแก ดูดบุหรี่ ควันโขมง ด้วยท่าทางที่แกใจลอย เครียดๆ... แกหันหน้าออกไปข้างนอก มองดูถนนหนทางไปตามเรื่อง ปากแกก็ดูดบุหรี่ไป พ่นควันไป โดยไม่ได้สนใจเลยว่าจะมีใครยืนมองแกอยู่ด้านหลัง
ผมเห็นอาการพี่หมวดแบบนี้แล้ว ชักใจหาย รู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก...ไม่น่าเลยกู อุตส่าห์ทำใจไม่คิดอะไรกับพี่หมวดได้แล้วน่ะ แล้วทำไม...ทำไมถึงเกิดเหตุการณ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
“พี่หมวดครับ ถ้าหากว่าผมเป็นคนที่ทำให้พี่หมวดลำบากใจ ผมเป็นคนออกไปเองก็ได้ครับ ผมจะได้ออกไปจากชีวิตพี่หมวด พี่หมวดจะได้ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรในตัวผมอีกต่อไป” ผมคิดอยู่ในใจเท่านั้น ไม่กล้าส่งเสียงใดๆ ให้พี่หมวดรับรู้...น้ำตาเริ่มคลอเบ้า... เอาอีกแล้วกู... ขี้แยอีกแล้ว
พี่หมวดดูดบุหรี่ต่ออีกมวน จนเสร็จแล้วนั้นแหละแกจึงหันหน้ามาทางผม
“แกะ อ่ะ เ่อ่อ เดี๋ยวพี่ไปเคลียร์งานให้เสร็จก่อนน่ะครับ เดี๋ยวพี่มา” พี่หมวดพูดเสร็จก็เดินไปหยิบหมวกที่โต๊ะกลางโซฟาขึ้นมาสวม แล้วใส่รองเท้าผลุนผลันออกไป
ผมกลับมานั่งซึมกระทือที่ห้องของตัวเอง กับเรื่องที่เกิดขึ้น เหตุการณ์มันช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน ดูสิเมื่อกี้พี่หมวดกะว่าจะไปส่งผมที่บ้านก่อน แล้วค่อยย้อนกลับมาเคลียร์งานต่อที่โรงพัก...ตอนนี้พี่หมวดเปลี่ยนใจไปเคลียร์งานก่อน แล้วเมื่อไหร่จะเสร็จ หรือว่าต้องกลับบ้านพรุ่งนี้เช้า ...ป่านนี้ไอ้พวกแก๊งค์ตัวแสบคงไปช่วยงานบ้านไอ้จุ๊กันหมดแล้ว (งานบวชพี่จอมพี่ชายไอ้จุ๊ แก๊งค์ผมทุกคนออกจากโรงเรียนช่วงเลิกเรียน โดยเอารถไอ้เท่งขับไปเหมือนเดิม...งานนี้ไอ้โชคถือโอกาสร่วมเดินทางไปพร้อมกันเลย เพราะติดตามไอ้ก้อยไปนั่นเอง)
“กริ๊งๆ” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมเลยต้องรีบออกไปรับ
“โหล แกะ มีคนต้องการพบเราน่ะ เห็นบอกรู้จักแกะ” เสียงพี่เข้มนี่ คงโทรมาจากโรงพัก...เอ พี่หมวดน่าจะไปถึงโรงพักแล้วน่ะ...ใครอ่ะเขาต้องการพบผมทำไม
“แกะจะออกมาพบเขา หรือว่าจะให้พี่ส่งเขาไปหาแกะที่แฟลตล่ะครับ” โห ขนาดนั้นเชียว ท่าทางจะรู้จักผมดีน่ะเนี่ยะ
“อ่ะ เ่อ่อ เดี๋ยวผมลงไปเองครับ ขอบคุณครับพี่เข้ม” ผมเองก็ไม่อยากอยู่รอพี่หมวดบนห้องหรอกน่ะ ลงไปยืดเส้นยืดสายข้างนอกก็ท่าจะดี
ผมเดินไปที่โรงพัก ใจยังหวิวๆเรื่องพี่หมวดอยู่เลย แต่ก็อยากรู้ว่าใครกันที่อยากพบผม...พอผมเดินขึ้นไปบนโรงพักแค่นั้นแหละ ก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งคุยกับพี่เข้มอยู่ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก กิ๊กเก่าพี่ชายไอ้จุ๊นั่นแหละ อิอิ
“อ้าว พี่โจม! หวัดดีครับ”
