บทที่ 161 “ เหตุเิกิด...ที่ชิงช้าฯ ”
จังหวะนั้นเอง พี่ภูมิ กับลูกน้องสี่ห้าคน รวมทั้งเพื่อนแก๊งค์ตัวแสบของผมก็กรูกันเข้ามา...นึกว่าผมโดนนักเลงต่างถิ่น เข้ามาหาเรื่อง...เล่นเอา พี่สิงห์หน้าถอดสีเลย
“ใจเย็นๆครับ นี่พี่สิงห์ เพื่อนผมเองครับ” ผมพยายามบอกพวกพี่ภูมิ อย่างละล่ำละลัก ก่อนที่จะ เข้าใจผิดกันไปใหญ่
“อ้าว รู้จักกันเหรอ งั้นแล้วไป” ลูกน้องพี่ภูมิคนหนึ่งตะโกนขึ้น พี่ภูมิเลยโบกมือให้ทุกคนถอยออกไป
“ประกาศ..ประกาศ ตอนนี้เหตุการณ์สงบแล้วครับ มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย ให้อภัยกัน เป็นสิ่งที่ดีครับ อ้าว มาสนุกกันต่อครับ” บนเวทีเริ่มบรรเลงอย่างเมามัน ต่างคนต่างก็ขึ้นเวทีไปหาความสำราญกันต่อไป
ผมแนะนำพี่สิงห์ ให้รู้จักกับพี่ภูมิ แล้วบอกเพื่อนๆว่า
“เฮ้ย พวกมึงไปเต้นกันก่อน เดี๋ยวกูตามไป” เพื่อนคนอื่นๆไม่มีปัญหาอะไร มีแต่ไอ้มุกที่รีๆรอๆอยู่ คงเป็นห่วงผม แต่ในที่สุด ไอ้นายก็ลากตัวมันไปจนได้
“แกะพี่ว่าไปคุยกันตรงโน้นดีกว่า ตรงนี้เสียงดังอ่ะครับ” พี่ภูมิจ้องหน้าพี่สิงห์ทันที สงสัยแกจะงง...เพื่อนบ้าอะไรว่ะ มีการลงท้าย “ครับ” เพราะพริ้งขนาดนี้เชียว
“ไปดิพี่” ผมกำลังเดินตามพี่สิงห์ออกไปจากหน้าเวที พอดีพี่ภูมิตะโกนแข่งกับเสียงดนตรีว่า
“แกะ ให้พี่ไปเป็นเพื่อนมั๊ยครับ”
“ไม่ต้องห่วงครับพี่ภูมิ พี่ตามสบายน่ะครับ เดี๋ยวผมมา” พอดีเหตุการณ์ชุลมุน ลูกน้องพี่ภูมิคนหนึ่งดึงแกขึ้นเวที ไปเต้นรำกันต่อ ผมเลยได้โอกาสออกมากับพี่สิงห์ตามลำพัง พี่สิงห์หาที่นั่งเหมาะๆ ห่างไกลจากเวทีรำวง พอสมควร
“อ้าว เพื่อนๆพี่ไปไหนล่ะครับ” ผมนั่งลงตามพี่สิงห์บ้าง สอดส่าย สายตาหากลุ่มนักมวยต่างถิ่น เพื่อนพี่สิงห์ แต่ก็ไม่เห็นใครสักคน
“ครู...(ครูมวย) พาตัวกลับไปพักผ่อนแล้ว แย่จริง ไอ้พวกนี้อ่ะน่า...มันใจร้อน เฮ้อ!”
“ยังไงอ่ะพี่”
“คือ ครูพี่มางานบวชลูกชายเพื่อน เลยถือโอกาสพาเด็กๆในค่าย มาหาประสบการณ์น่ะ”
“หมายความว่า พี่อยู่ค่ายมวยหรือครับ”
“อืม ครับ”
“เอ พี่สิงห์ มวยการกุศล เมื่อคืน มัน มวยไทย ไม่ใช่หรือครับ”
“ฮ่ะ ฮ่ะ ไอ้น้อง เอ๊ย ขึ้นชื่อว่า นักมวย มันก็ต้องชกได้ ทั้ง ไทย ทั้งสากลล่ะน่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ” พี่สิงห์ตบบ่าผมหัวเราะร่า
“นักมวยสากลอาชีพที่ดังๆ หลายๆคน ก็ไต่เต้ามาจากมวยไทยกันทั้งนั้นแหละ อย่าบอกน่ะว่า แกะไม่เป็นมวยไทย ฮ่า ฮ่า” ผมถึงกับหน้าชา ก็เพิ่งเริ่มหัดมวยสากล กับพี่โก้ ไม่นานนี่เอง พื้นฐานอะไรต่างๆก็ยังไม่แน่นพอ...แล้วตอนที่เราชกกับพี่สิงห์ล่ะ ที่เราเกือบเอาชนะแกได้ รึว่าพี่สิงห์ยอม อ่อนให้ว่ะเนี่ยะ...ผมชักสงสัยเต็มประดา
“แกะ เป็นคนที่นี่หรือครับ” พี่สิงห์เปลี่ยนเรื่อง พร้อมยืนขึ้น
“ครับ”
“พี่อยากไปเที่ยวบ้านแกะจัง อยู่ไกลมั๊ยครับ” ตอนนี้พี่สิงห์เดินน้ำหน้าไปเรื่อยๆ บ่ายหน้าไปทางร้านค้า สงสัยจะหิวมั๊ง ผมเลยเดินตาม
“ก็ไม่ไกลเท่าไหร่ครับ แต่ว่าตอนนี้ผมอยู่ช่วยงานบวช ที่บ้านเพื่อนน่ะครับ”
“เออ ใช่ๆ พรุ่งนี้จะมีพิธีแ่ห่พระ นี่ หลังพิธีพี่ไปเที่ยวบ้านแกะน่ะครับ”
พี่สิงห์ไม่รอคำตอบ แกกลับเดินจ้ำอ้าว ผ่านแผงลอยร้านอาหาร ตรงไปที่ซุ้มยิงปืน ไอ้เราก็นึกว่าแกหิวซะอีก
“ดวลปืนแข่งกันเป่า แกะ”
“โอ๊ย ไม่ละครับ เดี๋ยวเพื่อนๆผมเขารอน่ะครับ” จริงๆก็อยากยิงปืนเล่นเหมือนกัน แต่ว่านี่ผมห่างเวทีรำวง ออกมาไกลแล้วน่ะสิ
“เอาน่า พี่ขอลองยิง แป๊ปเดียว” พี่สิงห์เอาเงินไปจ่ายค่าลูกปืน (เป็นไม้ก๊อก ลักษณะเหมือน จุกก๊อกขวดไวน์)
“มาแกะ ลองยิงดูสิ ใครจะแม่นกว่าใคร ฮ่ะ ฮ่ะ” พี่สิงห์เอาลูกปืนไม้ก๊อก ให้ผมจำนวนหนึ่ง ผมเลยเข้าประจำที่ ตรงที่ว่างๆ ตอนนี้มีคนเล่นอยู่ถัดไปสามสี่คน
ผมลองยิงปุ่มที่เป็นกอริล่า เวลาโดนมันจะคำรามออกมา ตลกดี แต่กว่าจะโดนก็เสียไปหลายลูกเหมือนกัน 55555+ จากนั้นลองยิงตัวอื่นๆบ้าง ...สรุปพี่สิงห์ยิงปืนแม่นกว่า
พี่สิงห์พาไปปาลูกโป่งต่อ ก็ได้น้ำอัดลมมาคนละขวด เสร็จแล้วผมรบเร้าให้พี่สิงห์กลับเวทีรำวง แต่แกดันพาขึ้นชิงช้าสวรรค์ต่อ แกบอกว่านานๆทีจะแย่งเด็กๆได้ 55555+ ชิงช้าสวรรค์จะนั่งได้แค่สองคนครับ แบบสมัยเก่าอ่ะครับ เวลาโยกให้มันแกว่งที ก็เสียวดีเหมือนกัน
ที่ชิงช้าสวรรค์จะมีเพลงลูกทุ่งเปิดให้ฟังด้วย ก็สนุกครึกครื้นดีครับ ชิงช้าหมุนไป ผมกับพี่สิงห์ก็มองวิวข้างล่างไป ผู้คนขวักไขว่ไปหมด ตรงที่ชิงช้าอยู่นี่จะใกล้หนังกลางแปลงมากที่สุด ก็เลยมองเห็นหนังเต็มจอเลยทีเดียว พี่สิงห์มองวิวข้างล่างเพลิดเพลิน ผ่านไปหลายรอบ จนกระทั่ง...
“คนเยอะดีน่ะแกะ” พี่สิงห์เริ่มขยับเข้ามาใกล้ ช่วงที่ชิงช้าอยู่บนจุดสูงสุด แถมเบียดขากระแซะเข้ามาอีกต่างหาก
“อ่ะ เอ่อ พี่สิงห์ อะไรครับ” ผมหันหน้าไปแทบจะชนหน้าแกเข้าให้
“อืม ไม่มีอะไร แกะน่ารักดีน่ะครับ” อะไรว่ะ ผู้ชายที่ไหนมาชมกันซึ่งๆหน้าว่ะเนี่ยะ รึว่ากูกำลังจะโดนจะ จีบ อีกแล้ว
“ตาข้างซ้ายหายดีรึยังครับ” พี่สิงห์ดึงใบหน้าผมเข้าไปใกล้ พร้อมกับเอื้อมมือขึ้นมาลูบไล้ที่ขอบตาของผม
จังหวะนั้นเองชิงช้าก็ลอยลงมาในระดับต่ำพอดี อยู่ในระดับที่คนข้างล่างจะมองเห็น...และนั่น พี่ภูมิ ไอ้มุก และ ไอ้นายกำลังยืนมองอยู่ ตายห่ามากันตอนไหนว่ะเนี่ยะ ซวยละสิกู
“เออ หายแล้วครับ” ผมปัดมือพี่สิงห์ออก พยายามขยับตัวเข้ามาชิดด้านซ้ายมือสุด
ชิงช้าหมุนย้อนขึ้น ทั้งสามคนจ้องมาที่ผมเขม็ง ผมได้แต่โบกมือให้ ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้....
“วันนั้นพี่ต่อยแบบไม่คิดอะครับ เพราะแกะสู้ใจขาดเลย เผลอแป๊ปเดียว แกะต่อยพี่ร่วงลงไปให้กรรมการนับแปด แล้ว ฮ่ะ ฮ่ะ” พี่สิงห์ยังคงพูดต่อไป โดยไม่คิดว่าผมกำลังกลัว พี่ภูมิ ไอ้มุก และไอ้นาย จะเข้าใจผิด
“พอมาเจอแกะ ตาบวม พี่ถึงคิดได้ ไม่น่ารุนแรงกับแกะเลยอ่ะครับ” พี่สิงห์ยิ้มๆ ทำหน้ากรุ้มกริ่ม ตอนนี้ชิงช้าอยู่บนจุดสูงสุดอีกครั้ง พี่สิงห์ขยับเข้ามาใกล้ พร้อมคว้ามือผมไปกุมไว้ทันที
“อ่ะ เอ่อ พี่สิงห์” ผมพยายามดึงมือกลับ เพราะแกเริ่มจะจับแน่นขึ้น
“ยังไงพี่ก็ยังรู้สึก เ่อ่อ มันบอกไม่ถูกอ่ะครับ” เอาเข้าแล้วงานนี้ กูมีหวังโดนจีบจริงๆ ไอ้แกะเอ๊ย
ชิงช้าเลื่อนต่ำลงมา ตายห่าต้องรีบทำอะไรสักอย่าง แล้วกู ผมพยายามดันพี่สิงห์กลับไปนั่งที่เดิม พร้อมเอามือข้างซ้ายมากุมมือพี่สิงห์ทับลงไปอีก แล้วเขย่าไปมา
“มันเป็นเกมส์อะพี่ พี่อย่าคิดมากเลยครับ” ผมยิ้มให้ แล้วค่อยๆดึงมือกลับ พี่สิงห์มัวแต่จ้องหน้าผมอยู่ เลยเผลอปล่อยมือผม ให้เป็นอิสระ
“แต่แกะก็ชกชนะใจพี่ครับ” พี่สิงห์จะเข้ามาจับหน้าผมอีก
“อย่าครับพี่สิงห์” ชิงช้าหยุด เกือบจะถึงพื้น พอดีผมเห็นพี่ภูมิยืนอยู่ คนเดียว แสดงว่าไอ้มุก กับไอ้นายขึ้นชิงช้า แล้ว...แต่หน้าพี่ภูมิ บอกบุญไม่รับเลยอ่ะ....
ชิงช้าเลื่อนขึ้นอีกครั้ง พี่ภูมิยังจ้องหน้าผมเขม็ง
“ทำไมล่ะครับ แกะ” พี่สิงห์จ้องหน้าผม ทำหน้าขมวดคิ้ว
“เอ่อ ผมอายคนน่ะครับ กลัวคนเข้าใจผิดอ่ะครับ” ผมแกล้งหลบหน้าพี่สิงห์
“ปั๊บ!” พี่สิงห์ตบบ่าผมค่อนข้างแรง... อะไรว่ะ
“ฮ่ะ ฮ่ะ โธ่เอ๋ย นึกว่าเรื่องอะไร แกะคิดว่า พี่ชอบผู้ชายเหรอ ฮ่ะ ฮ่ะ” พี่สิงห์หัวเราะร่า อ้าว รึว่ากูเข้าใจผิดว่ะ
“แต่ถ้ากับ แกะ ก็ไม่แน่” พี่สิงห์ยักคิ้ว ทำหน้าเจ้าชู้
“เฮ้ย !” ผมแกล้งร้องตกใจ (จริงๆก็น่าจะรู้ตัวตั้งนานแล้ว กึ๋ยๆ)
“ไม่เอาน่า พี่ล้อเล่น ฮ่ะ ฮ่ะ” พี่สิงห์หัวเราะ จับไหล่ผมเขย่าไปมา เมื่อเห็นผมทำหน้าเครียดๆ
“ทีหลังอย่าล้อเล่นอีกน่ะครับ ผมไม่ชอบอ่ะครับ” ผมพยายามฝืนยิ้ม ดูพี่สิงห์หน้าเจื่อนไปเลย จากนั้นผมเอาแต่นิ่งเงียบ พี่สิงห์เองก็ไม่ปริปากอะไรต่อ จนกระทั่งชิงช้าหมดรอบ
เจ้าหน้าที่เอาเหล็กกั้นออก ผมกับพี่สิงห์กำลังลุกออกจากที่
“แกะ เดี๋ยวก่อน !” พี่ภูมิเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว พร้อมหันไปบอกเจ้าหน้าที่ชายท่านนั้น
กลายเป็นว่า ผมยังนั่งอยู่ที่เดิม พี่ภูมิเข้ามานั่งแทนที่พี่สิงห์ เจ้าหน้าที่เอาเหล็กกั้นมาเข้าที่ ส่วนตัวพี่สิงห์เดินออกไปคนเดียวอย่าง งงๆ
ชิงช้าลอยขึ้น พี่สิงห์มองขึ้นมา ผมเลยโบกมือให้ พี่สิงห์เลยโบกตอบ และยืนรออยู่ตรงนั้น
“ไง ตกลงไอ้หมอนั่น เป็นเพื่อนชนิดไหนกัน?” อ้าว พี่ภูมิเปิดฉากก็ถามแบบมะนาวไม่มีน้ำเลยน่ะเนี่ยะ ดูคนหล่อๆทำหน้าเข้าสิ อิอิอิ
“ครับ อะไรน่ะครับพี่ภูมิ” ผมแกล้งเป็นไขสือ
“ไหนแกะบอกว่า จะกลับไปหาแฟนสาวไง พี่อุตส่าห์....” พี่ภูมิหยุดค้างไว้แค่นั้น ผมเข้าใจดีว่าแกหมายถึงอะไร...เพราะหลังจากตัดสินใจจะไม่นอกใจพี่ดำแล้ว ก็หาข้ออ้างกับพี่ภูมิไปตามเรื่อง...แต่มาขณะนี้พี่ดำจากไปแล้ว ผมน่าจะเป็นอิสระแล้วสิน่ะ
ชิงช้าหมุนไปเรื่อยๆ แต่ท่าทางอารมณ์พี่ภูมิจะขุ่นมัวสะแล้วสิ ทำไงดีล่ะ ถึงยังไง พี่ภูมิเองก็รักผมเอามากสะด้วย แกตามใจผมสารพัด ขนาดตัดรักจากพี่กวางเพื่อผมได้ขนาดนั้น เฮ้อ!
