Sunday, February 15, 2009

บทที่ 1 " แนะนำตัวครับ"

น้องแกะ


บทที่ 1 " แนะนำตัวครับ "

สวัสดีครับ ผมชื่อ "แกะ" ครับ แต่ทำไมถึงมีฉายาว่า "แกะดำ" ก็เพราะชอบทำอะไรแตกต่างจากกลุ่มเพื่อนๆเสมอ คือมีความเป็นตัวของตัวเองสูง เพื่อนๆในกลุ่มต้องรับฟังความคิดเห็นของผมเท่านั้น ทำไมน่ะหรือครับ ก็ผมเรียนเก่งที่สุดในห้อง นิสัยดี เล่นกีฬาก็เก่ง ใครๆก็ชื่นชอบ และออกจะเป็นที่เกรงใจ เนื่องจากเป็น "เด็กโปรด" ของอาจารย์ แถมรูปหล่อ สาวตึมอีกต่างหาก

ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับ ที่โรงเรียนมีแค่ ม.3 พอจบปุ๊ปก็ต้องหาที่เรียนใหม่ โรงเรียนที่ใกล้ที่สุดห่างจากอำเภอของผม 20 กิโล เป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงทีเดียว โดยมากทุกคนจะเตรียมตัวสอบคัดเลือกเข้าโรงเรียนนี้ แต่อาการแกะดำก็กำเริบครับ เพราะผมดันจะไปสอบเข้าอีกโรงเรียนหนึ่งซึ่งห่างไปอีก ถึง 40 กิโล แถมไปบังคับเพื่อนๆในกลุ่มให้ตามผมไปด้วย


" เฮ้ย ไอ้แกะ ไอ้คุณแกะดำคร๊าบ มึงจะบ้าเหรอไง โรงเรียนที่อยู่ใกล้ๆก็มี แถมมีชื่อ สอบเข้าเอนทร้านซ์ ได้ตั้งหลายคน โรงเรียนที่มึงอยากจะไปน่ะ ไกลก็ไกลต้องนั่งรถประจำทางถึงสองต่อเชียวน่ะมึง"
ไอ้ซอครับมันเป็นคนที่เรียนเก่งรองลงมาจากผมครับ แต่มันก็ไม่เคยเอาชนะผมได้ซักครั้งเดียว ไอ้นี่มันเก่งบาสครับ มันจึงเป็นนักบาสของโรงเรียน แต่จริงๆแล้วมันเล่นบาสสู้ผมไม่ได้ครับ โดยเฉพาะชู๊ดสามแต้ม ผมกินขาด มันด่าผมคนแรก แล้วคนอื่นๆก็ตามมาครับ


"เออ ไหนมึงบอกเหตุผล พวกกูดูซิว่า ทำไมถึงอยากไปที่โรงเรียนนั่นนักว่ะ" ไอ้อ๊อดมันเป็นคนหน้าตาดีทีเดียวรูปร่างสมส่วนมีกล้ามเป็นมัดๆ ข้อเสียของมันก็คือมันเป็นคนตัวเตี้ย เพื่อนๆชอบแซวว่ามนุษย์ฉบับกระเป๋าครับ ด้วยเหตุนี้มันจึงต้องถูกจับให้ไปเป็นนักฟุตบอลรุ่นเล็ก พอมันจะเริ่มสูงขึ้นมาหน่อย ก็โดนอาจารย์และเพื่อนรุมเหยียบบ่าให้มันเตี้ยลงไปอีก เวรกรรมจริงๆ


"ใครๆเขาก็อยากจะเรียนที่โรงเรียนใกล้ๆนี่ด้วยทั้งนั้นไม่ใช่รึ แล้วมึงจะแหกคอกไปทำไมว่ะคนเดียว" ไอ้อ้วนครับ มันเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดในกลุ่ม เพราะบ้านมันอยู่ใกล้กับบ้านผม มันชอบไปมาหาสู่ที่บ้านเป็นประจำ แถมมันยังเป็นตัวเซ็ตคู่หูของผมในทีมวอลเลย์บอลของโรงเรียนด้วย แน่นอนซิครับ ชายหนุ่มรูปหล่อร่างสูงโปร่งอย่างผม จะหนีไปไหนซะกับการเป็นมือตบที่ดีที่สุดของโรงเรียน


"กูว่าก็ไม่เลวน่ะโว๊ย เพราะกูกำลังจะย้ายไปอยู่ที่อำเภอนั้น พอดี" ไอ้กุน ครับ มันเป็นตัววอลเล่ย์ มือตบมือรองจากผม แต่มันเรียนไม่ค่อยเก่งครับ ไม่รู้มันจะสอบติดหรือเปล่า


"อ้าว ไอ้เวรกูรู้ว่าพ่อมึงเป็นตำรวจกำลังจะย้ายไปประจำตำแหน่งที่นั่นนี่ แหงซะมึงก็ต้องไปอยู่แล้ว" ไอ้นี่มันชื่อเบนซ์ ครับ ที่บ้านมันฐานะดี มันมีรถปิคอัพขับด้วย เด็กอายุสิบห้าเนี่ยะน่ะขับรถมาโรงเรียน ส่วนพวกผมน่ะรึ ปั่นจักรยานกันสนุกเชียวครับ เพราะมันห่างจากบ้านตั้งเกือบ 5 กิโล (ค่อนข้างจะไกลปืนเที่ยงหน่อยน่ะครับ)


"กูเคยขับรถไปส่งมึง ตอนแข่งขันตอบปัญหาระดับมัธยมต้นที่นั่น มึงอย่าบอกกูน่ะว่ามึงไปติดสาวที่นั่นมา" ไอ้เบนซ์ซักผมบ้าง (ผมเคยเป็นตัวแทนของโรงเรียนไปตอบปัญหาที่นั่น ก็คนมันเรียนเก่งนี่ครับ พอดีรถของโรงเรียนเสีย ก็เลยได้รถของเจ้าเบนซ์นี่แหละช่วยชีวิต ไปแทบไม่ทัน แต่ก็คว้าที่สามมาให้โรงเรียนชื่นชมครับ)


ทุกคนกำลังรอคำตอบจากผมอยู่น่ะครับ ขณะที่ผมกำลังจะตอบ พอดีไอ้จุ๊เดินมาที่กลุ่มพอดี ไอ้เหี้ยนี่มันไม่ค่อยถูกกับผมครับ มันอิจฉาในความหล่อของผม แถมแฟนมัน ผมก็เคยจีบมาก่อน มันเลยโกรธหาว่าผมจะไปแย่งแฟนมัน แต่จริงๆแล้วผมชอบกรกนก เพื่อนของแฟนมันต่ะหาก แต่ถ้าได้ทั้งสองสาวก็ยิ่งดี (ไม่ค่อยเจ้าชู้เลยน่ะเราเนี่ยะ)


"เฮ้ยพวกมึงจะไปสอบเข้า ม. 4 ที่โรงเรียน....เหรอว่ะ กูขอไปด้วยคนซิ" อ้าว ไอ้เหี้ยนี่ใครไปเชิญมันว่ะ เพื่อนคู่หูของมัน จะย้ายไปต่างจังหวัด มันก็เลยโดนทิ้ง สมน้ำหน้า คราวนี้ไม่มีใครแล้วล่ะซิ ถึงอยากจะมาเข้ากับกลุ่มกู ผมกำลังจะแยกมันออกจากแฟนมันน่ะซิ เพราะผมแอบไปชวน"วาด" แฟนของมันก่อนหน้านี้แล้วซึ่งผมก็มีแผนอยู่ในใจ วาดตอบตกลงทันทีเพราะพี่ชายของเธอเรียนอยู่ที่นั่นเหมือนกัน


"กูได้ข่าวกรกนก แฟนมึงจะย้ายไปต่างจังหวัดเหรอว่ะ" มันมาทำเป็นถามผมท่าทางจะเย้ยหยันอยู่หน่อยๆ ทำไมนะรึ ผมกับกรกนกจะว่าเป็นแฟนกันก็ใช่ จะว่าไม่ใช่ก็ไม่เชิง คงจะงงล่ะซิครับ เพราะเธอเป็นน้องสาวของอาจารย์น่ะซิครับ เธอเลยไม่กล้าแสดงให้ใครเห็น ได้แต่แอบหลบๆซ่อนๆครับ แต่พอมีสาวห้องอื่นมาตื้อผมล่ะก็ทำเป็นงอนไม่พูดด้วยเป็นเดือน ที่มันเย้ยหยันผมไม่ใช่อะไรหรอก ก็เธอมีข่าวลือกับเพื่อนสนิทที่ชื่อก้อย(ท่าทางออกจะทอมบอย) ว่ามีความสัมพันธ์พิเศษ แต่ผมก็ไม่สนใจข่าวลืออันนี้และดูเหมือนว่าผมจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอยอมให้ใกล้ชิดที่สุด


ผมไม่ตอบคำถามมันหรอก ไม่อยากจะให้มันไปด้วยซ้ำ แต่ที่ต้องรีบตอบเพื่อนๆ เพราะกลัวว่าเพื่อนๆจะเปลี่ยนใจน่ะซิครับ แต่ผมว่ายังไงซะพวกมันก็ต้องยอม เพราะผมเป็นหัวโจกของพวกมันนี่ครับ


"พวกมึงฟังกูให้ดีน่ะ กูรู้ข่าวมาจากอาจารย์ว่าจังหวัดของเราได้รับสิทธิพิเศษจากมหาลัย......ชื่อโครงการว่า........ชนบท โดยจะสอบคัดเอาเฉพาะเด็กของจังหวัดนั้นแล้วได้รับทุนไปเรียนถึงกรุงเทพเชียวน่ะพวกมึง แต่ว่าหลังจากจบแล้วต้องกลับมาใช้ทุนที่จังหวัดบ้านเกิด พวกมึงสนใจมั๊ย โรงเรียนที่อยู่ไกล้จากพวกเรา 20 กิโลน่ะ มันเป็นเขตจังหวัดอื่นแล้ว ไม่มีโครงการนี้ เพราะฉะนั้นโรงเรียนที่ใกล้ที่สุดและเป็นของเขตจังหวัดเราก็คือ โรงเรียนที่อยู่ห่างไปถึง 40 กิโล พวกเราก็เรียนเก่งกันอยู่แล้ว พอเรียนม.ปลายก็ฟิตหน่อย สอบแข่งกับโรงเรียนอื่นๆแค่จังหวัดเดียวกัน โอกาสได้มีสูง แต่ถ้าไม่ได้ก็รอเอนฯใหญ่อีกรอบ" ผมกล่าวเนิบ เนิบ อย่างผู้มีความรู้


"ถ้าพวกมึงไม่ไปกูจะไปคนเดียว" ผมกล่าวอย่างมั่นใจ
"เฮ้ยไปซิว่ะ พวกกูจะทิ้งหัวหน้าดีๆ อย่างมึงได้ยังไง ดูซิขนาดเรื่องนี้พวกกูยังไม่รู้เลย กูว่าหลายๆเรื่องที่ผ่านมามีมึงเป็นคนนำทางพวกกูอยู่ตลอด พวกกูยังไงก็ต้องยกให้มึงเป็นหัวโจก อยู่แล้ว" "ไอ้ซอรีบตอบ แถมขยั้นขยอให้คนอื่นๆ เห็นดีเห็นงามไปด้วย ไอ้พวกนี้มันเป็นกลุ่มเพื่อนที่ซื่อๆ บางที่ก็ซื่อบื้อเวลาพวกมันมีปัญหาอะไร จะต้องถามความเห็นผมก่อนเสมอ แม้กระทั่งเรื่องน้ำอสุจิ ตอนที่อาจารย์ให้พวกนักเรียนส่องกล้องจุลทรรศดูตัวอสุจิ พวกมันตื่นเต้นกันใหญ่ว่าทำยังไง ทำไมมันถึงออกมาได้ ฯลฯ


สรุบทุกคนตัดสินใจที่จะไปเตรียมตัวสอบเข้าที่โรงเรียน......ซึ่งห่างจากที่นี่ถึง 40 กิโล แถมพวกเราสละสิทธิให้ยายก้อยทอมสาวเข้าเรียนโดยไม่ต้องสอบ เนื่องจากโรงเรียนนั้นให้สิทธิเด็กที่มีเกรดเฉลี่ย3.00 แต่ได้แค่คนเดียวและเธอก็เรียนอ่อนสุดในกลุ่ม ที่ผ่าน 3.00 ส่วนไอ้กุนน่ะรึ มันได้แค่ 2 กว่าๆ เอง มันเลยต้องลุ้นสอบเอา สำหรับพวกผมแล้ว 3.8 ขึ้นไปครับ พวกผมมั่นใจว่าจะต้องสอบเข้าเรียนสายวิทย์-คณิต ที่โรงเรียนนั้นให้จงได้.....