บทที่ 156 " พี่โจม...มือไว "

บทที่ 156 “ พี่โจม...มือไว ”

“แกะ !” พี่โจมอุทาน ยิ้มกว้าง ผลุนผลันลุกขึ้นมาจับมือผมทันที
“อะแฮ้ม!” พี่เข้มยืนขึ้นและแกล้งกระแอมเสียงดัง จนพี่โจมต้องรีบปล่อยมือผม...
“ไงแกะ รักกันมากรึไง ฮ่ะ ฮ่ะ” พี่เข้มแซวพร้อมกับหัวเราะขำๆ
“เอ่อ พี่โจมพี่ชายเพื่อนสนิทน่ะครับ ฮึ ฮึ” ผมแกล้งหัวเราะแก้เก้อ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิมที่พี่เข้มเคยนั่ง...พี่โจมเองก็นั่งลงที่เดิม
“อืม เจอกันก็ดีแล้ว คุยกันไปก่อนน่ะพี่เข้าไปพบผู้หมวดก่อน” พี่เข้มเดินจากไปและเคาะประตูห้องพี่หมวด ก่อนเดินเข้าไปข้างใน...แสดงว่าพี่หมวดมาถึงแล้วสิ
“ไงอ่ะ พี่โจมเป็นยังไงมายังไงครับ” ผมเริ่มเปิดปากถามพี่โจมทันทีที่เราอยู่กันตามลำพัง...จริงๆก็ไม่เชิงตามลำพังทีเดียวหรอก เพราะตำรวจอยู่เต็มโรงพักเลยนี่ อิอิ
“ก็พี่ตกรถน่ะสิ พอดีโทรไปที่บ้าน เห็นจุ๊บอกว่าให้มาหาแกะที่แฟลต ทีนี้พี่ไปไม่ถูกเลยมาถามทางกับตำรวจนี่แหละ”
“อ๋อครับ โชคดีที่ผมยังไม่กลับบ้านน่ะเนี่ยะ” พี่โจมสามารถนั่งรถประจำทางไปลงที่บขส. อีกแห่งหนึ่งได้เพียง 20 กิโล แต่ระยะทางต่อจากนั้นที่จะไปอำเภอบ้านผมอีกประมาณ 20 กิโล รถจะขาดช่วง แกคิดถูกแล้วที่มารอผม...แต่ทว่าแกมีแผนรึเป่าเนี่ยะ อิอิ
“พี่ดีใจครับที่เจอแกะ เ่อ่อ เมื่อกี้ตำรวจท่านหนึ่ง เขาบอกว่าเป็นพี่ชายของแกะ...แกะมีพี่ชายเป็นตำรวจด้วยเหรอครับ” แหมพี่โจมพูดจากับเพื่อนน้องชายตัวเอง เพราะและสุภาพจัง เดี๋ยวใครๆจะเข้าใจว่าไงเนี่ยะ
“อ้าว พี่เจอพี่หมวดแล้วหรือครับ”
“คงใช่มั๊งครับ.. เห็นเขาบอกว่าให้พี่ติดรถเขาไปก็ได้ เพราะเขาจะไปส่งแกะที่บ้านอยู่แล้ว”
“อ๋อ ครับๆ” ผมพยักหน้ารับรู้ แต่ไม่รู้ว่าพี่หมวดจะเสร็จงานเมื่อไหร่น่ะสิ
“เ่อ่อ พี่โจมหิวเป่าครับ เราไปหาอะไรรองท้องกันก่อนมั๊ยครับ” ตอนนี้มันจะหกโมงเย็นแล้วอ่ะครับพี่น้อง ซึ่งผมก็แปลกใจที่พี่หมวดไม่สั่งอาหารมาทานก่อน แต่ถ้าไม่เกิดเรื่องคงได้ไปกินข้าวที่ร้านใดร้านหนึ่งแล้วล่ะน่ะ เฮ้อ เวรจริงๆกู
“อืม ก็ดีเหมือนกันครับ แล้วพี่ตำรวจล่ะครับ” พี่โจมเื้อื้อมมือมากุมมือผมเอาไว้ พร้อมส่งสายตาที่มีความหมาย...เอาล่ะสิกู งานเข้าอีกแล้ว...แต่ตอนนี้กำลังคิดถึงเรื่องพี่หมวดอยู่...ยังไม่มีอารมณ์ หุ หุ
“พี่โจม! เดี๋ยวใครเห็นเข้า” ผมเอ็ดพี่โจมเบาๆ พร้อมกับพยายามดึงมือกลับ
“ก็พี่คิดถึงแกะนี่ครับ อืม” พี่โจมยังไม่ยอมปล่อยมือง่ายๆ ผมเลยทะลึ่งลุกพรวดขึ้นทันที
“ไปกินข้าวดีกว่า หิวแล้ว” พี่โจมนี่มือตุ๊กแกจริง แกดึงมือผมอยู่คร๊าบ แถมกลายเป็นว่าผมเป็นคนดึงให้แกลุกขึ้นสะงั้น... เฮ้อ ดีน่ะที่ไม่ค่อยมีใครสนใจพวกผมเท่าไหร่ ผมแกะมือแกออก ก็รีบเดินนำหน้า
“เดี๋ยวก่อนสิแกะ รอพี่ด้วย” พี่โจมวิ่งตามเข้ามาประกบด้านซ้ายมือผม พอดีเป้สะพายของแกหลุดตีเข้าที่กลางหลังผมอย่างจัง
“อุ๊บ โทษทีแกะ เจ็บรึเป่าครับ” พี่โจมเอามือขวาแกเข้ามาลูบที่หลังของผม...ไปๆมาๆ เลยดูเหมือนกับว่ากำลังโอบกอดผมอยู่ อ๊ะจ๊าก! ตอนนี้ตำรวจที่อยู่ใกล้ๆพากันมองแล้วยิ้มๆ...
“จะไปไหนกันน่ะ!” เสียงพี่หมวดตะโกนตามหลัง ทำให้เราสองคนชงัก...ผมปัดแขนพี่โจมออก แล้วหันกลับไปมอง...ตอนนี้พี่หมวดหน้าตาบึ้งตึง เงียบเชียว จนผมอดใจหายไม่ได้
“คะ คือว่า กำลังไปหาอะไรทานน่ะครับ พี่หมวด อ่ะ เ่อ่อ เสร็จธุระรึยังครับ” ผมตอบแกไปงั้น แต่ใจกลับหวิวๆชอบกล ไม่ค่อยกล้าสู้หน้าแกเท่าไหร่...จะว่าไปยังไม่รู้ว่าพี่หมวดจะเอายังไงกับความสัมพันธ์ของเรา และอีกเรื่อง...เรื่องที่พี่โจมดูเหมือนกำลังโอบกอดผมอยู่
“เสร็จแล้ว เดี๋ยวไปกันเลย” พอพี่หมวดพูดเสร็จ พี่เข้มก็กระหืดกระหอบ วิ่งตามมา พร้อมหอบซองเอกสารสีน้ำตาลๆหนาๆมาด้วย
“เดี๋ยวก่อน!” เสียงผู้มีอำนาจท่านหนึ่งดังขึ้น (สารวัตรรุจน์อายุราว สี่สิบ สูงประมาณ 170 หน้าตาธรรมดาๆออกไปทางจีนๆ หุ่นดีทีเดียว กล้ามไม่มากแต่ดูแข็งแรง ที่สำคัญไม่มีพุงเลย อิอิ มีครอบครัวแล้ว ภรรยาและลูกชายอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง แกเลยพักอยู่กับน้องสาวคือพี่โรส แค่เพียงสองคน)
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีน่ะ อย่าลืมว่าข้อมูลทุกอย่างอย่าให้พลาด” สารวัตรรุจน์กำชับพี่หมวดและพี่เข้ม ผมเพิ่งสังเกตแกชัดๆก็ตอนนี้ ดูแกท่าทางขรึมๆ มาดนิ่ง เสียงดังฟังชัด เหมาะที่จะเป็นผู้นำมาก....ผมยกมือไหว้ แกก็เพียงแต่พยักหน้า...ปรกติไม่ค่อยได้เจอแกเท่าไหร่ เพราะแกงานยุ่งมาก
“ทุกอย่างเรียบร้อยดี ครับผม” พี่หมวดและพี่เข้ม ตะเบ๊ะทำความเคารพ
“หมวดยุทธ ผมหวังว่าคุณกับสารวัตรเชษฐ์ คงร่วมงานกันได้ดี” ผมหูผึ่งทันที สงสัยจะเป็นเรื่องสำคัญมาก แถมพี่หมวดต้องไปร่วมงานกับสารวัตรเชษฐ์ ไม้เบื่อไม้เมากันสะอีก
“ครับผม” พี่หมวดตะเบ๊ะรับคำสั่ง...
จากนั้นพวกเราก็ออกเดินทาง โดยรถของพี่หมวด พี่เข้มเป็นโชว์เฟอร์ พี่หมวดนั่งข้างคนขับ ผมนั่งหลังพี่หมวด และพี่โจมนั่งถัดไป...บรรยากาศภายในรถ ดูปรกติ พี่หมวดกับพี่เข้มกับกลายเป็นคนคุยสารทุกข์สุกดิบกับพี่โจม และคุยเรื่องงานบวชและประเพณีแห่พระในวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้...พี่โจมที่เคยดูเหมือนจะอึดอัดในตอนแรกๆ ก็เริ่มทำตัวสบายขึ้น
พี่เข้มขับรถผ่านทางลัดที่จะไปบ้านผม ซึ่งถ้าไปทางนี้จะผ่านบ้านพี่โจมด้วย แต่แกกลับขับเลยไปเข้าเขตอำเภอของอีกจังหวัดหนึ่ง ซึ่งเป็นบขส. ที่พวกผมจะมาต่อรถที่นี้นั่นเอง
พี่หมวดพาพวกเราแวะทานข้าวที่ร้านแห่งหนึ่ง ก็ข้างๆบขส.นั้นแหละ เป็นบขส.เก่า อยู่ตรงข้ามโรงแรม....(ปีถัดมาเขาสร้างบขส.ใหม่ที่ทันสมัยและใหญ่กว่าเดิม...เอ ละเอียดเกินไปรึเปล่าเนี่ยะ หุ หุ) พี่หมวดปล่อยให้ผมกับพี่โจมนั่งอยู่คนละโต๊ะ ส่วนตัวแกและพี่เข้มแยกไปนั่งไกลออกไป...ตอนแรกผมก็แปลกใจ แต่แล้วก็เข้าใจ เพราะมีสายของพี่หมวดแวะเข้ามารายงานอะไรบางอย่าง...งานนี้พี่โจมเลยถือโอกาสแทะโลมผมต่อ สบายใจเฉิบ อิอิ
“แกะ คืนนี้ไปค้างที่บ้านพี่เลยน่ะครับ พรุ่งนี้เช้าจะได้ช่วยกัน เรื่องงานบวชน่ะครับ” พี่โจมพูดไป พร้อมกับตักซี่โครงหมูทอด ให้ผมด้วย
“ขอบคุณครับ อ่ะ เ่อ่อ คือว่า....” ผมกำลังเอร็ดอร่อยกับหมูกรอบผัดผักกระเฉดอยู่เชียว เรื่องไปค้างคืนผมไม่กล้ารับปาก เพราะกลัวว่าไอ้มุกจะมาดักรอที่บ้านน่ะสิครับ เพราะมันก็ต้องการตัวผม ไปช่วยงานบวชน้าชายมันเหมือนกัน
“เป็นไรครับ หือ ดูท่าทางตื่นๆ” พี่โจมส่งสายตาเจ้าเล่ห์ พร้อมกับเอาเท้ามาสะกิดที่ข้อเท้าของผม แล้วถูไปมาเบาๆ...บ่งบอกถึงความเจ้าชู้อย่างร้ายกาจ ตามฉายาที่แกได้รับจากสาวๆทั่วไปน่ะแหละ...เจอเข้าไม้นี่...แกะน้อยผู้ใสซื่อ (จริงเป่าหว่า เอิ๊ก เอิ๊ก) ก็ขนลุกซู่สิครับ...ถามได้
“อืม พี่โจม! ทำอะไรอ่ะครับ” ผมรีบกระซิบเตือนแก เพราะตอนนี้เท้าแกเริ่มมาป้วนเปี้ยนแถวๆเป้ากางเกงผมสะแล้วสิ
“ไม่ต้องมาทำไก๋ ฮึ ฮึ คราวที่แล้ว พี่ยังไม่ได้เอาคืนเลยน่ะ” แกยิ้มจนปากแทบฉีก แถมทำหน้าหื่นกามอย่างออกนอกหน้า...อ้าว ลายออกจนได้น่ะพี่โจม คราวก่อนยังไม่ขนาดนี้เลยนี่นา 555555+
“พี่โจม เดี๋ยวพี่หมวดเห็นน่ะครับ” ผมหันไปมองที่โต๊ะพี่หมวด ซึ่งอยู่แทบจะคนละฟากเลยก็ว่าได้ และตรงนั้นเหมาะที่จะเป็นที่สำหรับแขก วี ไอ พี ด้วย เห็นแกกำลังคุยกันท่าทางซีเรียส และไม่ได้สนใจอะไร ตอนนี้คนไม่ค่อยมีอ่ะครับ คงหัวค่ำอยู่ ยิ่งโต๊ะที่ผมนั่ง อยู่สะชิดกำแพงตรงหัวมุมข้างในสุด ที่สำคัญอยู่ใกล้ห้องน้ำอีกต่างหาก หุ หุ ...แบบว่าปลอดสายตาผู้คน อิอิ
“ไม่เห็นหรอก ดูดิ พี่เขากำลังคุยเรื่องงานกันอยู่ แกะรีบทานสิครับ” พี่โจมยอมเอาเท้าออกจากการลวนลาม อิอิ แต่แกรีบตักข้าว กินเอา กินเอา...จะรีบไปไหนคร๊าบ...พี่โจม
ผมทานข้าวยังไม่หมดดี พี่โจมก็รีบยื่นแก้วน้ำให้ผมดื่มทันที จากนั้นผมแทบจะตั้งตัวไม่ได้ ก็แกลากผมไปห้องน้ำน่ะสิคร๊าบ...ดีน่ะไม่มีใครสังเกตุ
พอเข้ามาที่ห้องน้ำชาย มีห้องสุขาอยู่สองห้อง พี่โจมรีบผลักผมเข้าห้องหนึ่งแล้วล็อคประตูทันที
“แกะ พี่คิดถึงแกะครับ อึีบ!” พี่โจมถาโถมเข้ามาระดมจูบผมทันที...พี่โจมไซ้ซอกคออย่างหื่นกระหาย แกลากปลายลิ้นมาที่ใบหน้าและริมฝีปากของผม...ผมคิดว่ายังไม่พร้อมที่จะจูบปากเพราะเพิ่งทานอาหารมาเมื่อกี้.เลยต้องเบือนหน้าหนี หุ หุ แต่ว่าพี่โจมก็เลื่อนไปไซ้ซอกคออีกข้างแทน
พี่โจมกระชากเสื้อยืดผมขึ้น แล้วระดมไซ้ ไล้ปลายลิ้นไปทั่วหน้าอก หัวนม และหน้าท้อง...เล่นเอาเสียวสุดๆไปเลย...ดีน่ะที่ผมอาบน้ำมาแล้ว ไม่งั้นพี่โจมได้เลียเหงื่อผมแน่ เอิ๊ก เอิ๊ก
ตอนแรกผมกะจะให้แกไซ้เล่นๆ แค่หอมปากหอมคอก็พอ แต่เจอลีลาเด็ด แถมอารมณ์ค้างจากพี่หมวด เลยทำให้ผมโอนอ่อนผ่อนตาม... อิอิอิ... แกะน้อยตัวดีที่เคยหลั่งน้ำหล่อลื่นเอาไว้จนเปียกชุ่ม ตอนนี้ได้เวลาสำแดงเดชอีกครั้ง ท่อนลำแข็งโป๊ก กระตุกหงึกๆภายใต้กางเกงยีนส์ที่ผมสวมใส่
ผมโอบกอดพี่โจมบ้าง แกไซ้ผมเลยขึ้นมาที่ซอกคออีกครั้ง พร้อมกับเอาเป้ากางเกงยีนส์ที่มีท่อนลำแข็งๆเข้ามาบดเบียดกับเป้ากางเกงของผม...อิอิ ได้เวลารำลึกอีกครั้งแล้ว เจ้าชะโดทั้งสอง 5555555+
ผมไซ้ซอกคอแกบ้าง น่าแปลกที่กลิ่นเหงื่อของแกกลับไม่ค่อยจะมี...จะบอกไงดีล่ะ มันต่างจากกลิ่นของผู้ชายทั่วไป ไม่เหมือนกลิ่นแมนๆของพี่หมวดหรือพี่ดำ ช่วงที่พวกเขาไม่ได้อาบน้ำน่ะ...แต่กลิ่นตัวของพี่โจมกลับมีกลิ่นโคโลนจุ จางๆ เอ...รึว่าแกอาบน้ำก่อนออกจากวิทยาลัยรึเปล่า...แต่ช่างมันเถอะ ไซ้แกต่อดีกว่า ...กำลังมันส์
พี่โจมปลดตะขอกางเกง ดึงเจ้าแกะน้อยออกมาชมโลกจนได้....ผมเองก็ไม่ยอมแพ้ ดึงชะโดที่ขนาดไล่เลี่ยกัน ออกมาจับคลึงเคล้า ขยำขยี้ภายใต้กำมือของผม...เจ้าชะโดสองตัวเหมือนจะเป็นคู่กัดกันมาก่อน ต่างก็ไม่ยอมกัน หัวหูแดงก่ำ พองก๋า ปากก็พ่นพิษสีใสๆออกมา...ห้ำหั่นกันเป็นพัลวัน
พี่โจมก้มตัวลง ขบกัดหัวนมของผม แล้วไล่ต่ำลงมาลงลิ้นที่สะดือ ก่อนที่จะอ้าปากเตรียมครอบลงไปที่หัวเจ้าแกะน้อย
“แกะ ๆ อยู่ในนี้รึเปล่า” เสียงพี่หมวดนี่ ตายห่า ผมรีบผลักหน้าพี่โจมออก ...พี่โจมสะดุ้งยืนขึ้น...เราสองคนจ้องหน้ากันด้วยความตกใจ
“ครับๆ อยู่ในนี้ครับ แป๊ปหนึ่งครับ” ผมตั้งสติได้ ตะโกนบอกแกไป พร้อมกับดึงกางเกงยีนส์ขึ้นมาเก็บแกะน้อยเข้าที่...พี่โจมเองก็เลิ่กลั่ก ใส่ตะขอกางเกงผิดๆถูกๆ
“อืม เร็วๆหน่อย พี่รีบน่ะครับ” พี่หมวดตะโกนตอบ และดูเหมือนเสียงจะเดินจากไปแล้ว
ผมค่อยๆเปิดประตูออกไป เห็นปลอดคนเลยดึงพี่โจมออกมา พอพ้นประตูห้องน้ำเท่านั้นแหละ พี่หมวดกับยืนอยู่...จ้องผมกับพี่โจมเขม็งเชียว
“หมวดครับ สารวัตรเชษฐ์ รอสายอยู่ ครับผม” พี่เข้มเข้ามาช่วยขัดจังหวะ... พี่หมวดเลยรีบวิ่งไปที่รถ เพื่อไปใช้วิทยุตำรวจติดต่อกับสารวัตรเชษฐ์ ตอนนี้ไอ้หนุ่มที่เป็นสายของพี่หมวด ที่เข้ามารายงานเมื่อครู่หายไปแล้ว
พวกเราเดินทางกันต่อทันที โดยนั่งประจำที่เดิม พี่หมวดดูท่าทางซีเรียส คงเรื่องงาน น่าจะสำคัญมาก เพราะติดต่อวิทยุตลอดเวลา ส่วนพี่เข้มก็มีหน้าที่ขับไป ก็เสริมพี่หมวดบ้างบางครั้ง....รถขับมาทางที่จะเข้าเขตอำเภอผม เป็นระยะทาง สิบกิโลได้ ก่อนที่จะถึงบ้านผม ถนนค่อนข้างเปลี่ยวและตะวันเริ่มตกดิน ความมืดเริ่มเข้ามาเยือน ไฟฟ้าประจำถนนก็ยังไม่มีเลย (ในสมัยนั้น)
เบาะหลังเริ่มมืด พี่โจมเลยถือโอกาสเอากระเป๋าเป้มาวางไว้ที่หน้าตัก...แล้วกระเถิบเข้ามาชิดตัวผม...แกเอากระเป๋าเป้มาวางระหว่างหน้าตักของผมกับของแกจนได้ พร้อมสอดมือเข้ามาขยำขยี้แกะน้อย...ผมสะดุ้งเฮือก พยายามปัดมือแกออก...ก็เพิ่งตกใจเรื่องพี่หมวดเห็นเมื่อตะกี้ แล้วพี่โจมยัง...มือไว...ใจกล้าอีกน่ะเนี่ยะ
ความพยายามของแกเป็นผล อิอิ แกะน้อยเริ่มแข็งตัว (อีกแล้วพี่น้อง ก๊ากๆ) พี่โจมค่อยๆปลดตะขอ รูดซิบลงมาเบาๆ แล้วล้วงมือเข้าไปในกางเกงใน กุมกำแกะน้อยจนได้ หุ หุ
พี่โจมเริ่มไล้ปลายนิ้วไปที่ปลายหัวถอก ประกอบกับน้ำหล่อลื่นที่เปียกชุ่ม เลยทำให้แกคลึงเคล้านิ้วชี้ไปมาด้วยความเพลิดเพลิน...แต่คนที่ถูกกระทำนี่สิ จะตายให้ได้ ก็แกเล่นใช้สองนิ้วบีบรัด คลึงเคล้าสะขนาดนั้น อูยส์ เสียวโคตรๆ อยากจะดึงเจ้าแกะน้อยออกมาให้แกกระถอกให้สะใจไปเลยจริงๆ
พี่โจมคลึงเคล้าไป ผมเองก็ตัวแข็งไป ต้องขบกัดริมฝีปากกลัวเผลอครางออกมา ...ผมปล่อยให้พี่โจมเป็นฝ่าย หยอกล้อแกะน้อยอยู่ฝ่ายเดียว ผมไม่กล้าจับของแกเพราะกระเป๋าบังหน้าตักแกไม่มิด เกิดทำอะไรขึ้นมา แล้วพี่หมวดจ๊ะเอ๋ หันมาเห็นเข้า มันจะยุ่งไปกันใหญ่ อิอิ
รถมาถึงหน้าบ้านผมแล้ว ประมาณทุ่มครึ่งได้ จังหวะนั้นพี่โจม กำบีบรัดเจ้าแกะน้อยอย่างแรง
“โอ๊ะ!” ผมเผลอร้องออกมาด้วยความตกใจ พี่โจมน่ะพี่โจมจะสั่งลาอะไรเจ้าแกะน้อยก็น่าจะทนุถนอมมันหน่อย เฮ้อ!
“เอ้า แกะเป็นไร” พี่หมวดหันมาถามทันที
“ปะเปล่าครับ แฮะ แฮะ” ผมหัวเราะกลบเกลื่อน หันไปมองหน้าพี่โจมด้วยความแค้น ฝากไว้ก่อนเถอะ มีเวลาเมื่อไหร่ พ่อจะเสียบให้อีกดอก ฮึ ฮึ
“พี่คงส่งเราได้แค่นี้น่ะ พี่ต้องรีบไปธุระน่ะครับ” พี่หมวดบอกผมเสร็จก็ไปคุยวิทยุต่อ ผมเลยได้โอกาสเก็บเจ้าแกะน้อยเข้าที่ ก่อนที่จะรูดซิบ ติดตะขอกางเกงยีนส์... ผมกำลังเปิดประตูออกไป พอดีพี่หมวดพูดขึ้นมาว่า
“ส่วนโจมเดี๋ยวติดรถไปที่โรงพักก็ได้ พี่จะวานลูกน้องสารวัตรเชษฐ์ไปส่งให้”
“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ ผมว่าผมลงที่บ้านแกะนี่แหละ เดี๋ยวผมจะโทรให้ทางบ้านมารับอีกที”
“งั้นก็ตามใจน่ะ”
“ขอบคุณครับพี่” พี่โจมยกมือไหว้พี่หมวดและพี่เข้ม จากนั้นเราสองคนก็ลงจากรถ
รถพี่หมวดขับออกไปแล้ว... ผมเลยชวนพี่โจมเข้าบ้าน ก็เจอพ่อ แม่ พี่ดำ และพี่กวาง อยู่ที่โต๊ะทานข้าว เพิ่งจะทานข้าวเสร็จกัน... พี่โจมรู้จักครอบครัวผมอยู่ก่อนแล้ว จึงทักทายอย่างเป็นกันเอง และพี่โจมถือโอกาสขอตัวผมไปช่วยงานบวชพี่จอมที่บ้าน
“เอ้า มุกเขาก็มาตามแกะสองรอบแล้วน่ะ” พี่กวางอธิบายให้พี่โจมฟัง
“แล้วตกลงจะไปช่วยบ้านไหนดีล่ะเรา ฮิ ฮิ” พี่กวางแซวผมต่อ หัวเราะขำๆ พูดยังไม่ทันขาดคำ ไอ้มุกเพื่อนรักก็โผล่หน้าเข้ามาพอดี
“โหย ไอ้แกะ นี่กูมาตามมึงรอบที่สามแล้วน่ะนี่” ไอ้มุกบ่นอุบที่เจอหน้าผม
“อ้าว หวัดดีพี่โจม” ไอ้มุกเพิ่งสังเกตเห็นพี่โจมเลยยกมือไหว้
“เออๆ หวัดดี แต่พี่กำลังขอตัวแกะไปช่วยงานที่บ้านอยู่เหมือนกัน” เอาล่ะสิงานนี้ไอ้แกะจะทำยังไงดีหว่า...มันก็เป็นกิ๊กทั้งสองคนล่ะว่ะ สรุปไปบ้านไหน ก็ได้ฟันใครคนใดคนหนึ่งแน่ เอิ๊กๆ เลือกไม่ถูกเลยกู 555555+