บทที่ 160 " เที่ยว...งานวัด "

บทที่ 160 “ เที่ยว...งานวัด ”

พวกผมหนีไปเที่ยวงานวัดกันสามคน ปล่อยให้ชาวบ้านเขาร้องรำทำเพลงไป...ผมโทรนัดไอ้พวกแก๊งค์ตัวแสบให้มาเจอกันที่งานเลย พอเอาเข้าจริงๆ คนเยอะมาก ผมเลยขี้เกียจรอ... ไอ้มุกและไอ้นายชวนผมไปปิดทองพระประธานก่อน...โหคนเยอะจริงๆ ผมเลยรีบกราบพระประธาน ทำบุญเล็กๆน้อยๆ ปิดทองหลังพระเสร็จก็รีบออกมาเลย (ผมเลือกที่จะปิดทองหลังพระน่ะ ไม่ได้คิดอะไรสมัยนั้น มีผู้ใหญ่เคยบอกว่าให้เลือกปิดทองตามที่เราอยากจะได้ เช่นปิดที่เศียรพระ จะทำให้ฉลาด หรือปิดที่แขนหรือมือ จะทำให้ทำมาค้าขึ้น เป็นต้น)

“ไอ้แกะ กูว่าไปเต้นรำวงกันดีกว่า เห็นว่าสาวๆ อวบๆอึ๋มๆทั้งนั้น แผล่บ!” ไอ้นายมันเริ่มออกลายหลีหญิงอีกแหละ (ทั้งๆที่มันเหมือนจะสนใจผมอยู่แหม่บๆ 55555+)

“เฮ้ยๆ นี่มันวัดน่ะโว๊ย ไงล่ะก็ไปทำบุญตักบาตร พระประจำวันเกิดก่อน ไอ้ห่ะ” เอาเข้าไปเจอ คนธรรมะธรรมโม อย่างไอ้มุก เข้าแล้ว (จริงเป่าหว่า แฮะ แฮะ)

ไอ้มุกคว้าข้อมือผมเดินจ้ำอ้าว เบียดผู้คนที่กำลังสวนไปมา งานนี้ไอ้นายจำใจต้องเดินตาม

หลังจากทำบุญแล้ว เราก็เดินดูการละเล่นตรงโน้นบ้าง ตรงนี้บ้าง ตามประสางานวัดทั่วไปล่ะครับ ไม่ว่าจะเป็น หนูนาพาโชค สอยดาว ยิงปืน ปาลูกดอก ฯลฯ แต่มีอันหนึ่งที่เด็ดสุด คือ มหาลัย ก. ไก่ งานนี้พระทำหน้าที่เล่นเองเลยล่ะครับ วิธีการเล่นก็คือ พระจะเอาของใช้จำพวก ผงซักฟอก ยาสีฟัน สบู่ เป็นต้น กองรวมกันไว้ เป็นของรางวัล จากนั้นจะแจกการ์ดที่เขียนตัวอักษรให้ผู้เล่น ในแต่ล่ะการ์ดจะมีประมาณ ห้าตัวอักษร จำได้ว่าตอนนั้นราคาการ์ดละหนึ่งบาทเอง จากนั้นพระจะจับตัวอักษรจากบาตรพระ (ตัวอักษรจะถูกเขียนอยู่หลังฝาน้ำอัดลม) ใครได้จำนวนตัวอักษรครบก่อนเป็นผู้ชนะ...อันนี้ท่าทางสนุก ว่าจะลองเล่นสะหน่อย แต่ไอ้นายอยากไปดูรำวงจัด เลยต้องตามใจมันน่ะครับ

ตอนเดินย้อนกลับมา ตรงชิงช้าสวรรค์ มีแต่เด็กๆเล่นกันเข้าคิวรอเพียบเลย ถัดไปเป็นหนังกางแปลง คนก็เริ่มมาปูเสื่อดูหนังกัน ส่วนพวกพ่อค้าแม่ขาย ก็ตั้งแผงขายอาหารกันโดยรอบ มีอาหารหลายอย่างน่ากินทีเดียว ...ในที่สุดพวกเราก็มาโผล่ที่เวทีรำวงจนได้ ซึ่งถูกจัดไว้อีกมุมหนึ่งของวัด เพื่อจะได้แยกออกจากมหรสพทุกชนิด (เป็นรำวงมีชื่อเสียงจากอำเภอที่ผมไปเรียนสะด้วย)

ดนตรีบรรเลงอย่างสนุกสนาน สาวๆเกือบๆยี่สิบคนเห็นจะได้ อยู่ในชุดสีขาว กระโปรงสั้น เสื้อแขนกุด ประมาณชุดนักเทนนิสน่ะครับ สวยๆทั้งนั้นเลย น่าจะยังเป็นวัยรุ่นอยู่ เผลอๆน่าจะเป็นเด็กมัธยมด้วยซ้ำ

ไอ้นายไปซื้อบัตรมาสามบัตร งานนี้ผมกับไอ้มุกจำเป็นต้องขึ้นเวที วาดลวดลายบ้าง ฮ่า ฮ่า ฮ่า ....เต้นกับสาวสวยนางหนึ่งอยู่ดีๆ พวกหนุ่มๆชาวบ้าน(ที่ไม่ได้ซื้อบัตร)ก็เฮโลขึ้นมา เวทีแทบถล่ม ...เลยกลายเป็นว่า แทบมองสาวรำวงไม่เจอเลย เอิ๊ก เอิ๊ก...งานนี้ไม่ว่ากันครับ สนุกกันเต็มที่ หาเงินเข้าวัดน่ะครับ ไม่คิดอะไรมาก

จบเพลงสาวรำวงเข้าไปนั่งประจำที่ พวกผมลงมากันแล้ว กำลังเตรียมตัวไปเต้นต่อ ก็พอดีมีเสียงประกาศว่า...

“ขออภัยครับ ทุกท่าน เพลงต่อไปนี้เป็นรอบเหมาน่ะครับ ท่านที่มีบัตรแล้ว กรุณารอรอบต่อไปครับ”

“อุบะ ใครว่ะ รวยมาจากไหน แม่งเล่นเหมาทั้งวง” ไอ้นายบ่นอุบ เพราะมันกำลังติดใจสาวรำวงคนหนึ่งอยู่

ดนตรีบรรเลงขึ้น สาวรำวงทุกคนยืนเรียงหน้ากระดาน เริ่มออกท่าทาง...

“รอบนี้เป็นรอบเหมาของ....น้องแกะ ครับ ขอเชิญขึ้นบนเวทีครับ” สิ้นเสียงประกาศ ไอ้มุก ไอ้นายมองมาที่ผมพร้อมกัน...ผมทำหน้าเหรอหรา

“เฮ้ยๆ คงจะมีคนชื่อเหมือนกูมั๊ง” ผมขมวดคิ้ว ส่ายหัว ทำหน้าบอกพวกมันว่าไม่ใช่กูน่ะโว๊ย

แต่ทว่า....

“เชิญค่ะ รูปหล่อ” สาวรำวงคนหนึ่งเดินมา ดึงมือผมขึ้นเวที

“เฮ้ยๆ อะไรกันครับ” ผมพยายามดึงมือกลับ แต่ไอ้นายกับดันหลังผมขึ้นเวทีจนได้....ผมรู้สึกอับอายยังไงก็ไม่รู้ แต่ว่าไหนๆก็ไหนๆแล้ว เลยเต้นไปตามน้ำ...(ได้ยินเสียง โห่เล็กๆจากข้างล่าง 55555+)

“ใครเหมารอบนี้ให้กูว่ะ อายชิบหาย...” ผมคิดอยู่ในใจ มึงน่ะมึง จับได้พ่อจะ...

“เต้นดีๆหน่อยสิว่ะ ไอ้แกะ” เสียงไอ้พวกแก๊งค์ตัวแสบดังอยู่ข้างหลัง...งานนี้ผมยิ้มออก มีเพื่อนเต้นแล้ว ไม่ใช่เต้นอยู่คนเดียวกับสาวทั้งยี่สิบคน เฮ้อ!

ผมหันไปมองรอบๆ ไอ้นาย ไอ้มุก กับพวกแก๊งค์ตัวแสบของผม ประกบคู่สาวรำวงแต่ละคน แต่ถึงยังไงก็ไม่ครบอยู่ดี สาวๆจึงล้อมรอบพวกผมแทน พวกเราเต้นกันสนุกสนานจนจบเพลง

“ขอบคุณน้องแกะครับ สำหรับรอบนี้ รอบต่อไปเชิญทุกท่านตามสบายครับ”

เสียงขอบคุณ เสียงปรบมือ ไม่ทำให้ผมรู้สึกดีเลย ผ่าสิ ขายหน้าล่่ะไม่ว่า ดูเหมือนจะมีคนมองๆมาที่กลุ่มพวกผมด้วย

“เฮ้ย ใครว่ะ ใครเหมารอบนี้ให้กู ไอ้ห่ะ ขายหน้าชิบ” ผมชี้หน้าไอ้พวกเพื่อนตัวแสบ

“กูเปล่า...”

“กูก็เปล่า...” ทุกคนปฏิเสธกันหมด

“อ้าว แล้วใครกันว่ะ ...” ผมรู้สึกว่าหน้าบางขึ้นมายังไงก็ไม่รู้

“กูเห็นมึงเต้นอยู่คนเดียว พวกกูเลยขึ้นไปเต้นเป็นเพื่อนมึงไง ไอ้ห่ะ” ไอ้จุ๊สวนขึ้น เออแน่ะ ไอ้พวกนี้มันก็หวังดีนี่หว่า

“เออๆ ช่างมันเหอะ ไปที่อื่นเหอะ” แหม ผมอยากจะหนีจากบริเวณนี้ไปให้เร็วที่สุดเชียว

“ช้าไปแล้วมึง ไอ้นายขึ้นเวทีอีกล่ะ มึงจะทิ้งมันเรอะ” ไอ้มุกบอกผม...อ้าว ไอ้นาย ไอ้เวร เดี๋ยวกูทิ้งมึงไว้แถวนี้ดีมั๊ยเนี่ยะ

“ไงน้องแกะ ไม่เหมาอีกรอบหรือครับ ฮ่ะ ฮ่ะ” เสียงนุ่มๆคุ้นหูดังอยู่ข้างหลัง

“อ้าว หวัดดีครับ พี่ภูมิ กลับมาเมื่อไหร่ครับ” พี่ภูมิยังรูปหล่อเหมือนเดิม ตั้งแต่แกกลับไปดูงานที่จังหวัดบ้านเกิดของแก ก็เหมือนกับว่า ห่างเหินแกไปเลยทีเดียว แกยังคงยิ้มกริ่ม ยียวนกวนประสาท พร้อมหัวเราะขำๆ

“อ๋อ นี่แสดงว่า รอบเมื่อกี้ ฝีมือพี่ใช่มั๊ยครับ” ผมจ้องหน้าพี่ภูมิเขม็ง

“ฮ่ะ ฮ่ะ ก็เห็นวาดลวดลาย สะ...พี่เลยจัดให้ ฮ่ะ ฮ่ะ” พี่ภูมิยิ้มกว้าง ยักคิ้ว ทำหน้าทะเล้น

“พลั่ก ! นี่เลย ทำให้ผมขายหน้า ” ผมชกหน้าอกแกเบาๆ แกแกล้งทำเป็นเจ็บตัวงอ...จากนั้นก็ถามไถ่สารทุกสุขดิบกันพอสมควร ดูเหมือนทุกคนจะรู้จักพี่ภูมิแล้ว จึงไม่ต้องแนะนำอะไรมาก (อ้อ ยกเว้นไอ้มุกกับไอ้นาย)

พี่ภูมิเล่าว่าแกเพิ่งกลับมาเมื่อเช้านี้ เห็นว่าลูกน้องแกมาต่อยมวยการกุศล เมื่อคืนมีชนะบ้าง แพ้บ้าง คืนนี้แกจึงพาลูกน้องมาเที่ยวงานอย่างเต็มที่ มีบางส่วนที่กำลังเต้นรำวงอยู่ก็มี (มวยการกุศล จัดคืนแรกของงาน ผมเลยอดดูเพราะช่วยงานที่บ้านไอ้มุกอยู่นั่นเอง)

พวกผมเลยเต้นรำวงกันต่อ ช่วงนี้ไอ้ก้อย วาด และน้องสาวไอ้จุ๊ ไปเที่ยวงานวัดตามประสาสาวๆ เลยไม่ค่อยได้เจอกัน ซึ่งไอ้โชคก็พลอยติดสอยห้อยตามไอ้ก้อยไปด้วย...พวกผมเต้นรำวงได้สักพัก ก็เกิดเรื่อง เมื่อคู่ปรับนักมวยจากเมื่อคืน แย่งสาวรำวงกัน เวทีหยุดชั่วคราวเพื่อให้ทั้งสองฝ่ายปรับความเข้าใจกัน

ปรากฏว่ามีคนมาไกล่เกลี่ย ดึงนักมวยต่างถิ่นออกไป และพากันแยกออกไปอย่างสงบ แต่บุคคลที่ติดตามผู้อาวุโสของกลุ่มนักมวยต่างถิ่น มันคุ้นหน้ายังไงชอบกล

“ไอ้แกะ ไอ้คนนั้นมันคู่ปรับเก่ามึงนี่หว่า ใช่มั๊ยว่ะ” ไอ้ม้วนรีบเข้ามากระซิบบอกผม

ผมเพ่งมองไป พอดีกับที่ไอ้หมอนั่นมองมาที่ผมพอดี มันถึงกับชงัก เห็นมันบอกผู้ใหญ่ท่านนั้น ให้พากลุ่มนักมวยออกไปก่อน แต่มันกำลังเดินมาที่ผม

“ไงน้องแกะ ไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่น่ะ” ไอ้หมอนั่นเดินมาชกที่ไหล่ผม

“อ้าว...พี่สิงห์ ไปไงมาไงครับ”