บทที่ 153 " เจ้าสาว...ของพี่หมวด ? "

บทที่ 153 “ เจ้าสาว...ของพี่หมวด ? ”

พี่หมวดขับรถมาทางด้านหลังผมตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ผมนึกว่าปลอดคนแล้ว เพราะรถช่วงนี้กำลังว่าง อีกอย่างผมหันหลังให้ทางโรงเรียน ซึ่งพี่หมวดขับมาทางด้านนี้พอดี ชมภู่ตะหากน่าจะเห็นรถพี่หมวดก่อน...ผมตกใจยืนนิ่งอยู่ ชมภู่เองยิ่งแย่กว่าผม เธอคงอายมาก หน้าแดงซ่าน แทบเอามือปิดหน้าเลยทีเดียว
พี่หมวดเดินออกจากรถ แกอยู่ในเครื่องแบบเต็มยศ ยิ่งทำให้ชมภู่กลัวไปใหญ่ เธอถอยกรูดมาแอบด้านหลังผม ตัวสั่นๆ เหมือนเจ้าเข้าทีเดียว
“พะ พี่หมวด มะ มันเป็นอุบัติเหตุครับ คะ คือ” ผมพยายามอธิบายละล่ำละลัก ...น่าแปลกที่ผมคิดว่าจะเห็นพี่หมวดหน้าบึ้ง กลับกลายเป็นว่า แกยิ้มกว้างทีเดียว
“อืม เหรอ เอ้า คงเป็นเจ้าเปลือกกล้วยนี่สิน่ะ ฮึ ฮึ” พี่หมวดก้มลงหยิบเปลือกกล้วยมาถือไว้ และเลยไปหยิบกระเป๋านักเรียนของชมภู่ที่วางอยู่ขึ้นมาด้วย
“ภู่ นี่พี่หมวด อะ เอ่อ พี่ยุทธ ผู้ปกครองเราน่ะ” ผมเอื้อมมือไปข้างหลัง ถือวิสาสะจับแขนชมภู่ แล้วบีบเบาๆ เพื่อให้เธอหายตกใจ ก่อนที่จะเบี่ยงตัว แนะนำพี่หมวดให้ชมภู่รู้จัก
“อุ๊ย ขอบคุณค่ะ” ชมภู่ไหว้พี่หมวด ก่อนที่จะรับกระเป๋ามาถือไว้อย่างประหม่า
“อืม คราวหน้าก็เดินระวังกันหน่อยก็แล้วกัน แย่จังใครทิ้งขยะไม่เป็นที่ ฮึ” พี่หมวดแกล้งเดินไปที่ถังขยะบริเวณต้นสะพาน ซึ่งเดินไปไม่กี่ก้าวเอง...แกคงไม่อยากให้ชมภู่เคอะเขินไปมากกว่านี้เป็นแน่ แกทิ้งเปลือกกล้วยในถังขยะ เสร็จแล้วแกก็เดินกลับมาพร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า
“เอ้าขึ้นรถ เดี๋ยวพี่จะไปส่ง” พี่หมวดชวนชมภู่ขึ้นรถด้วย แต่จังหวะนั้น เจ๊จอยก็ขับมอเตอร์ไซค์สวนมาทางด้านขวามือพอดี เจ๊แกเลยเลี้ยวรถมาจอดข้างๆเรา
“หวัดดีค๊า หมวด มีอะไรรึเปล่าค่ะ” เจ๊จอยยกมือไหว้พี่หมวดนอบน้อม สายตานี่แพรวพราวเชียว...จริงๆแล้วอายุน่าจะเท่ากันน่ะเนี่ยะ แต่อย่างว่าแหละแกคงจะอยากประจ๋อประแจ๋กับผู้หมวดหนุ่มรูปหล่อตามสไตล์ของแกแหละ
“อืม เห็นเด็กๆเขาเดินอยู่ ผมเลยจะรับขึ้นรถน่ะครับ” พี่หมวดพูดยิ้มๆและดูขันๆกับอาการของเจ๊จอย ที่ตั้งใจขายขนมจีบเต็มที่
“วุ๊ย งั้นรับหนูไปแทนดีมั๊ยค่า อิอิ แบบว่าให้น้องๆเขาขี่มอเตอร์ไซค์ไปกันเอง คิก คิก” เจ๊จอยจะเอาจริงแฮะ แกเล่นดับเครื่องมอเตอร์ไซค์เตรียมลงจากรถแหละ ถ้าชมภู่ไม่ีรีบห้ามไว้ก่อน
“เจ๊อ่ะ..อายเขา” ชมภู่รีบดันแกกลับไปประจำหน้าที่คนขับ และถือโอกาสล่ำลาพี่หมวดไปด้วย
“หนูไปก่อนน่ะค่ะ หวัดดีค่ะ” ชมภู่นั่งซ้อนท้ายมอตอร์ไซค์แล้ว รีบบอกเจ๊จอยให้สตาร์ทรถ
“แหมๆ ไปก่อนน่ะผู้หมวดสุดหล่อ บายค๊าพระเอกของเจ๊ คิกๆ” เจ๊จอยล่ำลาเราทั้งคู่เสร็จก็ขับรถออกไปด้วยความเสียดาย...
ผมกับพี่หมวดได้แต่อมยิ้ม จากนั้นเราก็ขึ้นรถ ...น่าแปลก ผมกับพี่หมวดไม่มีใครปริปากเลย ต่างคนต่างเงียบ ผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง...ได้แต่หันหน้าออกนอกหน้าต่าง ส่วนนี้พี่หมวดดูขรึมมาก ตั้งอกตั้งใจขับรถ เลยไม่รู้ว่าแกคิดอะไรอยู่
“ไง เจ้าชู้จังน่ะเรา เล่นกอดสาวสุ่มสี่สุ่มห้า ระวังจะเจอดีเข้าสักวัน” นั่นคือคำแรกที่พี่หมวดเอ่ยขึ้นเมื่อเราเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
“ก็ ผะ ผมบอกแล้วไงครับว่า เป็นอุบัติเหตุน่ะครับ” พูดเสร็จผมก็เดินเอากระเป๋าไปเก็บ ไม่อยากเผชิญหน้าพี่หมวด แต่พี่หมวดกลับเดินตามเข้ามาในห้องด้วย
“อุบัติเหตุ...กอดกันกลมเนี่ยะน่ะ” อ้าวพี่หมวดจะเอายังไงกันแน่ น้ำเสียงดูแปลกๆไงไม่รู้...จะมายุ่งกับเรื่องของผมทำไม ทีตัวเองยังไปเที่ยวผู้หญิงเลยนี่
“-------------” ผมเงียบครับ อารมณ์ตอนนี้ไม่อยากอธิบายอะไรมาก ผมเตรียมตัวไปอาบน้ำดีกว่า
“แกะ ฟังพี่ก่อนสิครับ” พี่หมวดเห็นผมเงียบ คงเข้าใจว่าผมไม่พอใจ แกเลยเข้ามาใกล้ๆมองหน้าผม
“ครับ พี่หมวด ผมขอตัวอาบน้ำก่อนน่ะครับ” ผมเดินหนีทันที หมู่ี้นี้เราสองคนดูห่างเหินกันมาก ไม่เหมือนเมื่อก่อน จะว่าไปผมเป็นคนพยายามห่างๆแกออกมาเอง
ผมอาบน้ำออกมา เห็นพี่หมวดนั่งอยู่ที่โซฟากำลังมองมาที่ผม เหมือนอยากจะคุยด้วย ตอนนี้แกยังอยู่ในชุดตำรวจเหมือนเดิม ยกเว้นหมวกที่ถอดวางไว้ที่โต๊ะกลางโซฟา
ผมนุ่งกางเกงยีนส์เสื้อยืดชุดเก่ง เดินออกมาและกำลังเอาผ้าขนหนูไปตากที่ระเบียง
“แกะ พี่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันน่ะครับ” พี่หมวดเดินมาแย่งผ้าขนหนู จากมือผมไปตากให้แทน
“คุยอะไรกันครับ” ผมจ้องหน้าแกไม่นาน ก็ต้องหลบหน้าไปทางอื่น มันคงเป็นเวลาที่สั้นมาก จนพี่หมวดรู้สึกได้ เพราะเมื่อก่อนผมจะจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของแก เป็นนานแสนนาน
“แกะ อ่ะ เ่อ่อ โกรธพี่หรือครับ”
“ผมจะโกรธพี่เรื่องอะไรครับ” พูดเสร็จผมก็เดินหนีมาที่ห้องรับแขก เดินไปเปิดตู้เย็น...พี่หมวดรีบเดินมาหยิบโค๊กกระป๋องแล้วเปิดให้
“ก็ อ่ะ เอ่อ เรื่องเมื่อกี้...” พี่หมวดหยุดพูด กลืนน้ำลายลงคอ
“โธ่ พี่หมวดครับ ผมบอกแล้วไงครับ ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ...อึก ๆ” ผมกระดกน้ำอัดลมสีดำลงคอ
“แต่ถึงจะไม่ใช่ มันก็ไม่แปลกไม่ใช่หรือครับ” ผมยักไหล่ข้างหนึ่ง ด้วยความทรนง (ตอนนี้อยากย้อนเวลา กลับไปตบกระโหลกไอ้แกะสักป๊าป อิอิ)...คราวนี้เล่นเอาพี่หมวดสะอึก หน้าแดงระเรื่อ
“ใช่ มันไม่แปลกหรอก ถ้าหากว่ามันเป็นไปตามธรรมชาติ” พี่หมวดพูดกระชาก แล้วเดินไปนั่งกระแทกแรงๆที่เก้าอี้ ตรงโต๊ะกินข้าว
“พี่หมวดหมายความว่ายังไงครับ” ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้อีกตัว รู้สึกฉุนขึ้นมาเล็กน้อย
“แกะ จะจีบสาวกี่คน พี่ไม่ว่า อย่าเดินกลับไปเส้นทางเดิมก็แล้วกัน”
“พี่หมวด!” ผมกระแทกกระป๋องโค้กลงที่โต๊ะ ด้วยความโกรธ
“ไม่ต้องมาขึ้นเสียง อย่าลืมว่าตอนนี้พี่เป็นผู้ปกครองของแกะ”
“พี่ดูถูกผม” ตอนนี้ผมลุกขึ้นจะเดินหนีเข้าไปในห้องนอน
“แกะ แกะ เดี๋ยวๆ” พี่หมวดวิ่งตามมาดึงแขนผมเอาไว้ ที่หน้าประตู
“ใจเย็นๆครับ อ่ะ เ่อ่อ พะ พี่ ไม่ได้ตั้งใจ” ผมไม่สนใจคำแก้ตัวของพี่หมวด อยากจะเดินหนี...พี่หมวดน่ะพี่หมวด ผมอุตส่าห์รัก และนับถือ ทำไมมาหักหาญน้ำใจกันได้...ตอนนี้มันทั้งเจ็บ ทั้งแค้น แค้นจนน้ำตาแทบไหล
“อืม แกะครับ พี่รักแกะน่ะครับ” ตอนนี้แหละที่ผมเริ่มมีสติ ถ้าพี่หมวดไม่รักเรา และไม่ปราถนาดีต่อเรา แกจะเสียเวลามาฝึกฝนเราทำไมกัน...พี่หมวดดึงแขนผมกลับไปนั่งที่โซฟา
“แกะครับ พี่ดีใจที่แกะเปลี่ยนแปลง อ่ะ เ่อ่อ ไม่ยึดติดกับเรื่องเจ้าดำ ....แกะคงลืมเรื่องเหล่านั้นไปแล้วใช่มั๊ยครับ” พี่หมวดหยุดถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดต่อว่า
“ตอนนี้แกะอายุยังน้อย เรื่องสาวๆน่ะจะมีสักกี่คนก็ได้น่ะ...แต่ให้คิดถึงอนาคต ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนน่ะครับ” ผมนั่งก้มหน้าตั้งใจฟัง อย่างสงบ
“ต่อไปแกะต้องแต่งงาน มีครอบครัว ต้องมีความรับผิดชอบ อืม แล้วเรื่องที่สัญญากับ กรกนกล่ะครับ จะว่ายังไง หือ” จริงสิน่ะ กรกนกคงจะได้รับการ์ดวาเลนไทน์จากผมแล้ว...ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างน่ะ.... นี่พี่หมวดกำลังเตือนสติผมอยู่ใช่มั๊ยครับ
“พี่หมวดครับ แล้วพี่หมวดจะแต่งงานเมื่อไหร่ครับ” อยู่ๆผมก็ถามโพล่งขึ้นมาเฉยๆ...ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม อาจเป็นไปได้ว่า อยากเห็นพี่หมวดเป็นต้นแบบกระมัง...เพราะความรู้สึกแบบนั้นกับพี่หมวด อาจจะเลือนลางไปแล้วจริงๆ
“โอ๊ย เจ้าสาวพี่ยังไม่เกิดเลยครับ ฮึ ฮึ” พี่หมวดหัวเราะกลบเกลื่อน
“อ้าว แล้วนางพยาบาล ที่ชื่อพี่ทรายล่ะครับ” ผมจ้องหน้าพี่หมวดเขม็ง
“แกะ ไปฟังข่าวลือมาจากไหนฮึ” พี่หมวดขยี้ศีรษะผมเบาๆ ความรู้สึกคุ้นเคยเริ่มกลับมา แต่อย่างว่าแหละมันน่าจะเป็นแบบพี่ชายน้องชายมากกว่า
“ไหนจะพี่โรสอีกล่ะ” ผมแกล้งกระเซ้าต่อ ตอนนี้แปลกใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงไม่คิดอะไรกับพี่หมวดอีก
“เรื่องโรสน่ะ ตัดไปเลย ฮ่ะ ฮ่ะ ก็ไอ้จักรมันจีบอยู่ไง ฮึ ฮึ”
“งั้น พี่ทรายนี่ตัวจริง ใช่มั๊ยครับ” บอกมาเถอะพี่หมวด ตอนนี้ผมทำใจได้แล้ว
“เฮ้อ! แป๊บหนึ่ง” พี่หมวดเดินเข้าห้องนอน ผมสงสัยจึงเดินตามพี่หมวดไป
พี่หมวดกำลังไขกุญแจที่ตู้เอกสาร อ๋อ ตู้นี่เองที่ผมพยายามเปิดแล้ว เปิดไม่ได้เมื่อคราวก่อน
“เอ้า ดูนี่ แล้วจะเข้าใจ” พี่หมวดยื่นอัลบั้มเก่าๆอัลบั้มนั้น อัลบั้มที่มีรูปพี่เก้งอยู่ข้างใน
“ผมเคยดูแล้วนี่ครับ รูปพี่เก้งพี่หมวดตอนหนุ่มๆ อิอิ” ผมพลิกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเกือบๆหน้าสุดท้าย...พี่เก้งถ่ายภาพคู่กับพยาบาลสาวคนหนึ่ง หน้าใสๆ สวยทีเดียว ถึงแม้ว่าใบหน้านั้นจะดูเหมือนสาวแรกรุ่น แต่ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับพี่พยาบาลคนนั้น คนที่ผมเจอที่โรงบาลเมื่อวันก่อน
“พี่พยาบาลคนนี้นี่ครับ ผมเคยเจออ่ะครับ” ผมหันไปมองหน้าพี่หมวด
“นั่นล่ะ ทราย แฟนไอ้เก้งมัน”