บทที่ 151 " จำต้องตัดใจ...จากพี่หมวด "

บทที่ 151 “ จำต้องตัดใจ...จากพี่หมวด ”

“ตกใจ อารายกัน เอือก” อ้าวพี่หมวดกำลังเมานี่ ตาแกจะหลับมิหลับแหล่ ร่างกายยืนโอนเอนไปมา กลิ่นเหล้านี่หึ่งออกมาเชียว
“อ้าว พี่หมวดมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” ผมทำใจดีสู้เสือ หวังว่าแกคงเมาจัด แล้วไม่คิดว่าผมกับไอ้โจจะมีอะไรกัน
“เือือก อืม แกะ พี่ขอโทษ พี่เมาครับ อะ เอือก” พี่หมวดทำท่าจะอ๊วก แกเลยเดินสโลสเล ออกไป ผมทำท่าจะลุกตาม แต่ไอ้โจดึงข้อมือไว้
“เฮ้ยๆ เรากำลังโป๊กันอยู่น่ะ” จริงสิ ไอ้โจพูดถูก ขืนลุกออกไปตอนนี้มีหวังจบเห่ ผมเลยปล่อยให้พี่หมวดเดินออกนอกประตูไป
“อ้าวๆ ไอ้ยุทธ มึงจะอ๊วกเรอะ ไปๆ ไปที่ห้องน้ำ” คงจะเป็นเสียงพี่จักรแหละ ก็ดีที่แกพาพี่หมวดไปห้องน้ำ ผมกับไอ้โจเลยรีบเผ่นลงมาเปลี่ยนเสื้อผ้า
ไอ้โจกลับไปใส่กางเกงยีนส์เสื้อยืดแขนยาว ของมันที่แขวนไว้ ส่วนผมใส่กางเกงขาสั้น และเสื้อยืดอย่างลวกๆ
“ตายล่ะ พี่ยุทธจะเข้าใจว่ายังไงเนี่ยะ...ทำไมกลับเร็วจัง” เสียงไอ้โจบ่นพึมพำ
“อุตส่าห์เคลียร์ทุกอย่างแล้วน่ะ ดันลืมนุ่งกางเกงก่อน.. ชิบ... แถมเรายังกอดกันอีก เฮ้อ!” ไอ้โจบ่นต่อ ไอ้โจนี่มันก็รอบคอบในระดับหนึ่งเพราะมันเก็บหลักฐาน เช่นผ้าขนหนู เสื้อผ้าที่ใส่เมื่อตอนหัวค่ำ เรียบร้อยแล้ว แต่มันดันลืมไปอย่างคือ ไม่นุ่งกางเกงให้เรียบร้อยก่อนนอน คงจะกอดผมเพลินจัดจนหลับไปน่ะสิ อิอิ
ผมเหลือบไปดูนาฬิกาที่โต๊ะหัวเตียง ตีสองพอดี ใช่สิมาเร็วอย่างที่ไอ้โจว่าจริงๆ ไหนบอกว่าจะกลับใกล้สว่างไง อีกอย่างผมลืมตั้งนาฬิกาปลุก เพื่อไปวิ่งตอนตีห้าครึ่งอีกด้วย แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้ออกไปเผชิญหน้ากับพี่หมวดข้างนอกก่อน
“ใจเย็นๆน่า พี่หมวดแกเมา แกคงไม่คิดอะไรหรอก” ผมปลอบใจไอ้โจ แต่ดูเหมือนไอ้โจจะตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย
ผมและไอ้โจค่อยๆเดินออกไป ดูไอ้โจสั่นๆ ส่วนผมเฉยๆ ลองพี่หมวดเมาแบบนี้ มีข้อแก้ตัวได้สบายอยู่แล้ว 555555+
“อ้าวๆ นี่น่ะเรอะ พระเอก เฮ้ย ใช้ได้นี่นา” หนุ่มหล่อคนหนึ่งสูงประมาณ 180 อยู่ในชุดกางเกงยีนส์เสื้อเชิ้ตแขนยาว ผิวขาวแต่ไม่ขาวซีด อายุราวๆพี่หมวด หน้าตาคล้ายๆไอ้โจ แต่หล่อคมเข้มกว่า กล้ามเนื้อไม่เยอะเหมือนพี่หมวด แต่ดูแมนๆทะมัดทะแมง ...ตอนนี้แกกำลังพยุงพี่หมวดออกมาจากห้องน้ำ แต่มีกะใจยิ้มทักทายผม
“แกะ นี่พี่จักร พี่ชายเรา” ไอ้โจแนะนำทันที
“สวัสดีครับ มาครับเดี๋ยวผมพยุงพี่หมวดเองครับ” ผมรีบเอาแขนข้างหนึ่งของพี่หมวดมาพาดบ่าของผม แล้วใช้มือขวากอดเอวพยุงแกเข้าห้องนอน ตัวหนักชิบ แต่ผมก็พาแกมานอนที่เตียงได้ก็แล้วกัน
“แกะ พี่เมาครับ เือือก” พี่หมวดมีกะใจบอกผมอีกแน่ะ ...หมดสภาพจริงๆพี่หมวดสุดเท่ห์ของผม ทั้งกลิ่นเหล้า กลิ่นน้ำหอมผู้หญิง และนั่นรอยลิปสติกสีแดงที่ติดตามเสื้อ อีกสองสามที่ เฮ้อ พี่หมวดน่ะพี่หมวด...
“เมาก็นอนน่ะครับพี่หมวด” ผมจัดการห่มผ้าให้พี่หมวดเสร็จ ก็หันมาเจอพี่จักรยืนส่ายหน้าอยู่ด้านหลัง ด้วยความระอา ส่วนไอ้โจยืนอยู่ห่างๆ
“ดูแลมันหน่อยน่ะ ไม่รู้มันเป็นอะไร กินเหล้ายังกะกินน้ำ ทำยังกะคนอกหักไปได้” ผมสะดุ้ง...อกหัก พี่หมวดอกหักงั้นหรือ... นี่พี่จักรหมายความว่ายังไงอ่ะครับ
“ขอบคุณน่ะครับ พี่หมวด อ่ะ เ่อ่อ หมวดจักร” ผมไม่รู้จะเรียกแกยังไงดี จะเรียกตามยศหรือจะเรียกชื่อเฉยๆดีหว่า
“เรียกพี่ว่า พี่จักรก็ได้ ฮ่ะ ฮ่ะ กันเอง ไอ้น้อง กันเอง ฮ่ะ ฮ่ะ” พี่จักรตบหัวผมเบาๆ แหมกันเองจริงๆน่ะครับ เพ่....ผมปิดไฟห้องพี่หมวดแล้วเราสามคนก็เดินออกมาข้างนอกที่ห้องรับแขก พี่จักรกับไอ้โจนั่งลงที่โซฟาตัวหนึ่ง พี่จักรหิวน้ำผมเลยลุกไปเอาแก้วน้ำมาให้
“ไปเที่ยวมาสนุกมั๊ยครับพี่ ฮึ ฮึ” ผมยื่นแก้วน้ำให้พี่จักรแล้วก็นั่งลงฝั่งตรงข้าม อยากจะถามพี่จักรเหลือเกินว่า ทำไมพี่หมวดถึงเมามากมายขนาดนี้ แล้วเรื่องที่ว่าอกหัก มันหมายถึงอะไรกัน
“ฮ่ะ ฮ่ะ สุดยอดเลยไอ้น้อง เด็กใหม่ๆสดๆทั้งนั้น นี่ถ้าพวกน้องจบม.6 แล้วพี่จะพาไปเที่ยว ฮ่ะ ฮ่ะ” แกดื่มน้ำรวดเดียวทั้งแก้ว
“ครับผม ฮ่ะ ฮ่ะ” ผมพลอยหัวเราะตาม แต่ไอ้โจนั่งเงียบกริบ
“เห็นไอ้ยุทธ มันพูดถึงเราไม่ขาดปาก อยากเป็นตำรวจหรือเราอ่ะ”
“ครับ”
“ฮ่ะ ฮ่ะ รักจะเป็นตำรวจมันต้องลุย ไอ้น้อง เรื่องผู้หญิงผู้หยัง อย่าให้พลาด ฮึ ฮึ” พี่จักรนี่แกก็อารมณ์ดี ท่าทางสนุกสนานดี ไม่ขี้เก๊ก เหมือนพี่หมวด เลยรู้สึกว่าเวลาคุยกับแกแล้วสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
“ไอ้โจนี่พี่ก็อยากให้มันเป็นตำรวจ แต่ท่าทางจะเข็นไม่ขึ้นแล้ว” พี่จักรหันไปทางไอ้โจ
“ไม่เอาล่ะ ผมไม่อยากเป็นครับ” ไอ้โจสอดขึ้นมาบ้าง
“อ้าว ดูอย่างแกะสิ ยังอยากเป็นตำรวจเลย ดีออกจะได้เป็นคู่หูกันต่อไป”
“ผมอยากเป็นแพทย์ครับ เป็นตำรวจแล้วเจ้าชู้เหมือนพี่ ผมไม่เป็นดีกว่า”
“ฮ่ะ ฮ่ะ ดูมัน เอาๆ อยากเป็นอะไรก็ตามใจ ตั้งใจเรียนก็แล้วกัน” พี่จักรยืนขึ้น และไอ้โจก็ลุกขึ้นบ้าง คงจะกลับกันแล้ว
“พี่จักรครับ พี่หมวดไปเที่ยว อ่ะ เ่อ่อ แบบนี้บ่อยมั๊ยครับ” เอาเข้าไปกู ไหนว่าทำใจแล้วไง ยังจะมีหน้าอยากรู้เรื่องพี่หมวดอีก
“ปรกติ มันก็ไม่ค่อยไปน่ะ นานๆที แต่วันนี้ไม่รู้มันครื้มอกครื้มใจอะไร ชวนพี่เหย็งๆตั้งแต่หัวค่ำ”
“อ่ะครับ” ผมกลืนน้ำลายลงคอ ในที่สุดพี่หมวดก็เหมือนตำรวจทั่วๆไปน่ะแหละ เป็นผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ไม่มีอะไรพิเศษที่ผมจะปักใจหลงรักได้อีกแล้ว
“วันนี้มันคงเป็นบ้าไปแล้ว ทั้งสุรานารี พี่แกมั่วไปหมด” นั่นน่ะสิ ดูๆพี่จักรเองก็ไม่เห็นจะมีอาการมึนเมาเลยแม้แต่นิดเดียว แสดงว่าแกคงดื่มเหล้าไม่มาก..พี่จักรหยุดพูดนิดหนึ่งก่อนที่แกจะพูดต่อว่า
“เหมือนกับว่ามันประชดอะไรสักอย่าง จะว่าอกหักจากหญิงก็ไม่น่าจะใช่”
“ทำไมล่ะครับ” โอยตอนนี้ผมอยากรู้ใจจะขาดแล้ว
“ถ้าจะคิดว่ามันหวงก้างที่พี่จะมาจีบน้องสาวสารวัตรรุจน์ ก็ไม่รู้จะหวงไปทำไม ในเมื่อมันมีแฟนเป็นนางพยาบาลอยู่ทั้งคน” คราวนี้ผมขนลุกซู่เลย แต่ไม่ทันได้ซักไซ้อะไรต่อ เพราะพี่จักรตัดบทขึ้นมาก่อน
“พี่กลับก่อนดีกว่า ดึกแล้ว แกะจะได้นอนต่อ บอกลาไอ้ยุทธมันด้วยน่ะ”
“ครับ หวัดดีครับ ” พี่จักรใส่รองเท้าแล้วเดินออกไป แต่ไอ้โจแกล้งใส่รองเท้าช้าๆ เพราะว่า
“จุ๊บ!” มันหอมแก้มผมครับ อิอิ
“แล้วเราจะมาหาเรื่อยๆน่ะ บาย”
“บายโจ” ผมส่งจูบให้มันทีหนึ่ง
หลังจากที่พี่จักรและไอ้โจกลับไปแล้ว ผมเดินเข้าไปดูพี่หมวด เห็นนอนหลับกรนครอกฟี้ๆเสียงดังเชียว คงจะมีความสุขมากล่ะสิน่ะ ไปเริงร่ากับหญิงบริการมา เฮ้อ ! ตกลงพี่หมวดเป็นอะไรกันแน่ หึงหวงพี่โรสงั้นเหรอ พอกันทีน่ะพี่หมวด
ในความรู้สึกตอนนี้ผมกลับคิดว่า พี่หมวดเป็นเพียงพี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น น่าแปลกที่ความรู้สึกที่อยากได้แกมาเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกลับเลือนหายไปอย่างประหลาด ต่อไปนี้ผมคงไม่คิดอะไรเลยเถิดกับพี่หมวดอีกแล้ว...ซึ่งมันก็น่าจะเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ต้นไม่ใช่หรือ