บทที่ 113 “ มือปราบ...หน้าหยก ”
“แก เป็นอะไรของแก ทำไมจ้องหน้าสารวัตรอย่างนั้น เสียมารยาทจริง ไอ้ลูกคนนี้” เสียงพ่อดุ ดังลั่น ทำให้ผมตื่นจากภวังค์ทันที
“ผะ ผม ขะ ขอโทษครับ สารวัตร” ผมยกมือไหว้ขอโทษแก เมื่อนึกขึ้นได้
“เป็นอะไร้ ฮ่ะ ฮ่ะ แกะทำยังกับว่า ไม่เคยเห็นผม ยังงั้นแหละครับ คุณพ่อ” โห นี่อีตาสารวัตรเชษฐ์ เล่นเรียกพ่อผม ว่า “พ่อ” เชียวหรือ แกมีแผนอะไรรึเปล่าน่ะ แหมทำเป็นสนิทคุ้นเคยกับครอบครัวผมเชียว
“ก็นี่แหละ ลูกชายที่เหลืออยู่ ไม่รู้ว่ามันจะทำตัวดี เหมือนพี่ชายมันรึเปล่าไม่รู้” เอาอีกแล้ว ต่อหน้าคนแปลกหน้าพ่อก็ยังแขวะผมตามเคย ใช่สิผมมันไม่ใช่ลูกรักเหมือนพี่เก้งนี่ ดูพ่อจะภูมิอกภูมิใจในตัวพี่เก้งมาก รวมทั้งพี่กวางอีกคน ส่วนตัวผมนะรึตั้งแต่จำความได้...ไม่เคยทำเรื่องให้พ่อถูกใจได้สักครั้งเดียว...จะว่าไป ชื่อที่พ่อตั้งให้ก็คงจะถูกต้องตามที่แกตั้งให้...ชื่อแกะ ก็เป็น ”แกะดำ” ของครอบครัวไง
“แต่ผมว่า หน่วยก้าน แกะ ไม่เลวน่ะครับคุณพ่อ ผมรับรองว่า แกะ น่าจะเอาดีทางตำรวจได้” สารวัตรเชษฐ์ พูดจาขัดกับพ่อ เพื่อพยายามทำให้ผมดูดีขึ้น....เอ แกจะมาไม้ไหนกันน่ะ
“เอา ยืนเซ่ออยู่ทำไม ผู้ใหญ่เขาเอ็นดูแก แกควรจะทำยังไงฮึ” พ่อดุผมตามเคย แต่น้ำเสียงอ่อนลง อย่างเห็นได้ชัด คงจะพออกพอใจกับคำพูดของสารวัตรกระมัง
“อะ เอ่อ คือ ผมขอบคุณครับ สารวัตร” ผมยกมือไหว้แกอีกครั้ง (ครั้งที่สามแล้วนะเนี่ยะ)
“พอเถอะ มา มานั่งใกล้ๆนี่” สารวัตรเชษฐ์ขยับตัวออกไปทางขวามือ พร้อมกับผายมือให้ผมนั่งลงข้างๆแก
“ได้ข่าวว่า แกะ อยากเป็นตำรวจหรือ” แกเริ่มเปิดฉากถามทันทีที่ผมนั่งลง
“อ่ะ เอ่อ ครับ ครับ” ผมหันไปมองหน้าพ่อ เห็นพ่อทำหน้าเรียบเฉย ผมเลยจำเป็นต้องตอบรับคำอย่างเสียไม่ได้
“ดีแล้ว มีใจรักตั้งแต่เด็ก แบบนี้อนาคตรุ่งแน่” แกยิ้มให้ผมด้วยความเอ็นดู ผิดกับที่ร้านอาหารอย่างกับหน้ามือเป็นหลังมือ...ผมเองก็ยังไม่วางใจนัก เพราะเรื่องความลับลูกกุญแจ ของพี่หมวดยังค้างคาใจอยู่...กลัวว่าสารวัตรเชษฐ์จะระแคะระคาย
“ผมยินดีสนับสนุนเต็มที่น่ะครับ คุณพ่อ มีอะไรให้ผมรับใช้ล่ะก็เรียกผมได้ทุกเมื่อน่ะครับ” แต่ทว่าดูท่าทางสารวัตรจะไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นเลย...แล้วแกมาตีสนิทกับพ่อผมทำไมกัน...
“ขอบคุณสารวัตรมากครับ ยังไงล่ะก็ช่วยชี้แนะ ลูกชายผมหน่อยก็แล้วกันน่ะครับ” พ่อระบายรอยยิ้มที่ใบหน้าอย่างพอใจ
“ปี๊บ ปี๊บ!” เสียงเพจเจอร์สารวัตรดังขึ้น (สมัยนั้นยังไม่มีมือถือน่ะครับ ต้องเข้าใจหน่อย หุ หุ)
“เดี๋ยวผมขอตัว ไปคุยเรื่องงานที่รถก่อนน่ะครับ” สารวัตรลุกขึ้น ขอตัวกับพ่อผม แล้วเดินออกทางประตู (ที่รถสารวัตรมีวิทยุสื่อสารของตำรวจครับ)
“สารวัตรเชษฐ์ เขามาทำไมครับ พ่อ?” ผมถือโอกาสถามพ่อ เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง ตอนนี้พ่อกำลังหยิบหนังสือเกี่ยวกับปืนสั้น อะไรประมาณนี้ขึ้นมาอ่านตามถนัด
“ชั้นไม่รู้ มาจีบพี่สาวแกมั๊ง” ดูเหมือนพ่อไม่ค่อยสนใจมองหน้าผมเท่าไหร่ แค่ตอบไปเรื่อยๆ แต่ประโยคหลังนี่สิ ทำให้ผมถึงกับสะอึก
“ก็เลย เอาแกมาอ้าง... ว่าถูกชะตากับแก” พ่อมัวก้มหน้าแต่อ่านหนังสือ โดยไม่สังเกตุว่า ผมตอนนี้ทำหน้าตกใจ...เหมือนถูกผีหลอก
“มะ เมื่อกี้ พ่อว่า อะ อะไรน่ะครับ” ผมทั้งตกใจระคนแปลกใจ อีตาสารวัตรเนี่ยะน่ะ ถูกชะตากับผม....
“เอ๊ะ ไอ้ลูกคนนี้นี่ แกเป็นอะไรของแก” พ่อเหลือบตาขึ้นมามองพร้อมกับส่งสายตาดุๆ ตามสไตล์ แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ ก้มหน้าดูหนังสือเหมือนเดิม
ผมกำลังจะลุกขึ้นไป เพราะนึกขึ้นมาได้ว่าทิ้งไอ้มุกไว้ข้างนอก
“แกจะไปไหน อยู่นี่แหละ เดี๋ยวสารวัตรกลับมา ชั้นขี้เกียจตามหาแก” อ้าวพ่อแล้วนี่ผมไปเกี่ยวอะไรด้วยล่ะเนี่ยะ ผมเลยจำใจต้องนั่งต่อไป
“รู้จักกับสารวัตรเชษฐ์เอาไว้ จะเป็นการดีสำหรับแกในอนาคต แกรู้มั๊ย สารวัตรเชษฐ์เป็นใคร?” พ่อวางหนังสือตรงหน้า แล้วคุยกับผมเป็นการเป็นงาน
“อ่ะ เอ่อ เป็นใครล่ะครับ” ผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน ดูเหมือนว่าแกจะได้ยศพันตำรวจตรี ตอนอายุสามสิบ แสดงว่าไม่ธรรมดาแน่ๆ
“สารวัตรเนี่ยะ เป็นที่เลื่องลือ ว่าเป็นผู้กองมือปราบที่เก่งคนหนึ่งของกรมตำรวจ (ได้รับฉายาว่า มือปราบหน้าหยก)...ล่าสุดเห็นทำผลงาน ปราบปรามแหล่งผลิตยาเสพติดรายใหญ่ที่จังหวัด...ได้ ก็เลยเลื่อนขั้นเป็นสารวัตรตั้งแต่อายุยังน้อย” ดูท่าทางพ่อจะชื่นชมสารวัตรเชษฐ์ เอามากๆทีเดียว
“แกต้องดูสารวัตรเอาไว้เป็นตัวอย่าง เข้าใจมั๊ย”
“ครับ”
“อีกอย่างเขาจบนายร้อยสามพรานมาโดยตรง เขาอาจจะแนะนำอะไรดีๆเรื่องการสอบให้แกด้วย”
“ครับพ่อ ละแล้วสารวัตรเขาย้ายมาประจำที่นี่ได้ยังไงล่ะครับ”
“ก็อำเภอของเรามันเป็นพื้นที่สีแดง แกไม่เคยได้ยินเรอะ แต่ก่อนก็เรื่อง...คอมมิวนิสชุกชุม แต่ก็ซาไป เมื่อตอนแกเกิด มาตอนนี้มันมีเรื่องยาบ้าเข้ามาอาละวาดน่ะสิ” จะว่าไปพื้นที่ของบ้านผมมันก็เหมาะกับเรื่องพวกนี้เลยทีเดียว เพราะพื้นที่ส่วนมากจะเป็นภูเขาห้อมล้อม ป่าไ้ม้เยอะ
“ขนาดนั้นเลยหรือครับพ่อ” ผมเองก็ได้ยินชาวบ้านเขาพูดๆกัน แต่ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่นัก เพราะคิดว่าเป็นเรื่องไกลตัว ก็อายุยังน้อย อยู่ในวัยศึกษาเล่าเรียน และวัยคะนอง (ทางด้านไหนเป็นอันรู้กัน 555555+)
สักพักหนึ่งสารวัตรเชษฐ์ก็เปิดประตูเข้ามา
“จัดการธุระเรียบร้อยแล้วครับ อืม ตอนนี้ผมว่างแล้ว อยากจะรบกวนคุณพ่อ ขอข้าวเย็นทานสักมื้อ จะไ้ด้มั๊ยครับ” สารวัตรเชษฐ์ ขอทานข้าวที่บ้านผมเอาดื้อๆ สะงั้น
“ยินดีครับ สารวัตร ผมเองก็อยากให้แกะ มันได้ถือโอกาสฝากเนื้อฝากตัวสารวัตรไปด้วย” อ้าว พ่อ อะไรกันครับ ผมจะต้องรีบไปสมทบกับเพื่อนๆที่บ้านไอ้จุ๊น่ะครับ เฮ้อ!
“ขอบคุณครับ เอาล่ะไอ้เสือ เรามีเรื่องต้องคุยกัน ฮึ ฮึ” สารวัตรเชษฐ์หันมายักคิ้วให้ผม แล้วนั่งลงข้างๆ พร้อมกับยิ้มระบายทั่วใบหน้า สายตาที่แกมองผม ฉายแวว เหมือนแกจะเอ็นดูผมจริงๆ...
แกคงไม่ได้คิดอะไรกับผมหรอก ก็ตำรวจแมนๆ ห่ามๆขนาดนั้น คงไม่มีเรื่องอย่างว่ามาเกี่ยวข้องเป็นแน่แท้ เอ...รึว่าจะมาจีบพี่กวางจริงๆ แต่แกเคยมาที่บ้านผม สองสามครั้งนี่นา ถ้าคิดจะจีบพี่กวางจริง ก็น่าจะจีบตั้งนานแล้ว เพราะตอนนั้นใครๆเขาก็คิดว่าพี่ภูมิเป็นแฟนพี่กวาง...เอ๊ะ รึว่าแกจะมาสืบเรื่องพี่หมวด?...
“อ้าว สารวัตรค่ะ ลองทานมะพร้าวน้ำหอมดูน่ะค่ะ” แม่ผมเดินออกมาจากในครัว พร้อมถือเหยือกน้ำใส่น้ำมะพร้าว พร้อมกับแก้วสองสามใบ แต่คนที่เดินตามมาคือไอ้มุก ในมือมันถือจานที่มีเนื้อมะพร้าวอยู่เต็มจาน สงสัยมันจะเจอแม่ แล้วเลยถือโอกาสขนมะพร้าวไปทางหลังบ้าน เข้าใจทำตัวเป็นลูกสะใภ้ที่ดีน่ะมึง...ไอ้มุก 55555+
“หวัดดีครับพ่อ ผมมุกจำได้มั๊ยครับ” ไอ้มุกวางจานมะพร้าวลงที่โต๊ะกลางโซฟา แล้วยกมือไหว้พ่อผม
“อืมหวัดดี ไม่เจอสะนาน หายไปไหนมาล่ะลูก” พ่อรับไหว้และก็ดูจะเอ็นดูไอ้มุกอยู่ไม่น้อย
“ผมไปเรียนปวช. ที่จังหวัด...น่ะครับ เลยไม่ค่อยได้เข้ามาเยี่ยม พอดีเจอแกะ ทางบ้านก็เลยฝากมะพร้าวน้ำหอมมาให้ลองชิมครับ”
“อ้าวเหรอ พ่อก็ได้ข่าวอยู่เหมือนกัน ไม่คิดว่าจะออกผลเร็วขนาดนี้ ฝากบอกขอบคุณพ่อของเราด้วยน่ะ” พ่อถือโอกาสใช้ช้อนตักเนื้อมะพร้าวเข้าปาก
“อืม อร่อยดีเหมือนกันน่ะ ลองดูสิครับ สารวัตร” พ่อหันไปบอกสารวัตรเชษฐ์
“มุก รู้จักสารวัตรเชษฐ์สิลูก”
“หวัดดีครับ” ไอ้มุกยกมือไหว้ มันคงจำได้ดีแหละ ก็บ้านมันอยู่ใกล้ๆโรงพักนี่นา
“หวัดดี หวัดดี ผมว่าผมรู้จักพ่อของเราน่ะ อืม เป็นเพื่อนกับแกะหรอกหรือ” สารวัตรทักทายอย่างกันเอง
“เออ คุณ คือว่าสารวัตรจะทานข้าวเย็นที่บ้านเราน่ะ เรามีอะไรรับรองแขกบ้างล่ะครับ”
“อ๋อ ยินดีค่ะ ถ้างั้นแม่ว่า แม่จะไปเตรียมอาหารก่อนน่ะ” แม่จากไปแล้ว แต่ผมกับไอ้มุกน่ะสิมองหน้ากัน จะหาโอกาสปลีกตัวไปได้ยังไงเนี่ยะ
“ผมว่า เรามาลองเหล้า Blue Label ที่สารวัตรเอามาให้ดีกว่าน่ะครับ” โหนี่สารวัตรลงทุนขนาดนี้เลยเหรอ.....
“แกกับมุก ออกไปซื้อโซดา กับแกล้ม ให้พ่อทีน่ะ” พ่อสั่งเสร็จก็หันไปคุยกับสารวัตรเรื่องปืนพกกันต่อ
“ถ้าพ่อสนใจอยากจะไปสนามฝึกยิงปืน ผมขออาสาเลยครับ”
“อืม ก็ดีน่ะ รึว่าว่างๆ เราไปตีกอล์ฟ กันหน่อยก็ดี หมู่นี้ไม่ค่อยได้ไปออกรอบเลย หาเพื่อนไปด้วยลำบาก ฮ่ะ ฮ่ะ”
ดูท่าทางพ่อกับสารวัตรจะเข้ากันได้ดีทีเดียว คุยไปหัวเราะไป ผมกับไอ้มุกเลยถือโอกาสออกไปซื้อน้ำแข็ง โซดา และกับแกล้มสองสามอย่าง…
หลังจากย้ายที่มานั่งตรงสนามหน้าบ้าน พ่อกับสารวัตรจิบเหล้าไป ก็คุยกันไป แหม ผมล่ะอยากจะลองนักเชียว ไอ้เหล้านอกขวดนี้ ท่าทางจะแพงน่าดู ก็พอดีไอ้มุกสกิดที่สีข้าง ผมเลยนึกขึ้นมาได้
“อะ เอ่อ พ่อครับ สารวัตรครับ คือผมกับมุกจะขอตัวไปบ้านเพื่อนน่ะครับ” ผมพยายามเ่่อ่ยปากด้วยความยากลำบาก เพราะนึกกลัวๆพ่ออยู่เหมือนกัน รวมทั้้งเกรงใจสารวัตรด้วย และแล้วคำตอบที่ได้รับก็คือ
“ไม่ได้ แกต้องอยู่กินข้าวกับสารวัตร”
มีแผนอะไรหว่า ไม่รู้..นึกไม่ออก รู้แต่ว่าแท็คใหญ่จัง มองครั้งแรกไม่ได้มองหน้าอะ เขินเลยเรา ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆๆภาพดีๆๆ อิอิ
ReplyDeleteสิ่งที่จะมอบให้กลับคืนไปก็มีเพียงแค่ คำขอบคุณและความรู้สึกดีๆๆคับ ดูแลสุขภาพด้วยนะคับ เอิร์ท
พ่อดุจังเลย
ReplyDelete