บทที่ 116 " พี่หมวดครับ...ผมเหงา! "

บทที่ 116 “พี่หมวดครับ...ผมเหงา! ”

ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิม เอนตัวไปด้านหลังพร้อมกับใช้ขายันพื้นให้มันโยกสวิงไปมา (ลืมบอกไปว่าเป็นเก้าอี้แบบม้านั่งสำหรับสองคน ที่โยกไปมาได้แบบชิงช้าน่ะครับ) คิดอะไรเรื่อยเปื่อย...คงนานพอสมควร จนไม่ได้สังเกตว่ามีแสงไฟรถยนต์ขับมาจากทางด้านซ้ายมือ แล้วรถคันนั้นก็จอดที่หน้าบ้านของผมพอดี...

ผมเอามือปาดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้ม ดึงเสื้อยืดขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาอย่างลวกๆ สงสัยพ่อกับแม่จะกลับมาแล้ว...แต่ทำใมไม่เห็นเอารถเข้าบ้านสะที เพราะปกติพ่อจะมีกุญแจเปิดโรงรถอยู่แล้ว ผมเลยไม่ได้กังวลที่จะไปเปิดประตูให้

รถยนต์ยังสตาร์ทอยู่ แสงไฟหน้ารถสว่างจ้า อืมเกิดอะไรขึ้นน่ะ ถ้าพ่อลืมกุญแจ แกก็น่าจะเปิดประตูรั้วข้างๆ (สำหรับคนเดินลอดได้คนเดียว) เข้ามาในตัวบ้านแล้ว...เอ รึว่ามีปัญหาอะไร

ผมตัดสินใจลุกขึ้นอย่างเซื่องซึม ค่อยๆเดินช้าๆไปที่ประตูรั้ว และแล้วภาพที่ผมเห็นทำให้ผมถึงกับตกตลึง...ร้อยตำรวจโทหนุ่มที่ผมคุ้นตาดี อยู่ในชุดตำรวจเต็มยศ กำลังยืนหันรีหันขวาง อยู่หน้าบ้าน ดูเหมือนว่ากำลังตัดสินใจว่าจะกดกริ่งที่หน้าประตูหรือไม่กดดี...อะไรประมาณนั้น

“พี่หมวด! ฮือ ฮือ” ผมเปิดประตูรั้วทางเดินออกได้ ก็วิ่งเข้าไปกอดพี่หมวดแน่นพร้อมซบศีรษะ บนหน้าอกแมนๆ อันแสนจะอบอุ่น ...พี่หมวดครับ พี่ทราบมั๊ยครับ ผมกำลังนึกถึงใครสักคน ที่จะเป็นที่พึ่งพิง ที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ...ตอนนี้คงไม่มีใครแล้ว นอกจากพี่หมวดคนนี้คนเดียวเท่านั้น....

“อ้าว แกะ เป็นอะไรไปครับ ฮึ ร้องไห้ทำไมครับ” พี่หมวดกอดผมตอบแล้วยกมือขึ้นลูบหัวผมเบาๆ

“ฮือ ฮือ” ผมสะอึกสะอื้นต่อ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป

“ถ้าพี่เดาไม่ผิด คงเรื่อง “เจ้าดำ” ใช่มั๊ยครับ เด็กน้อย” พี่หมวดเลื่อนมือลงมาลูบหลังผมไปมา

“อะ เอ่อ ครับ ฮือ ฮือ ”พี่หมวดครับ มีพี่คนเดียวที่เข้าใจผมที่สุดในตอนนี้ พี่อย่าจากผมไปอีกคนน่ะครับ ผมกอดพี่หมวดแน่นขึ้น พร้อมกับรำพึงกับตัวเองเบาๆ โดยที่พี่หมวดไม่รับรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่

“อืม ใจเย็นๆน่ะ น้องชายของพี่...เอางี้เดี๋ยวพี่ไปคุยข้างในดีมั๊ยครับ” พี่หมวดค่อยๆดึงร่างผมออกมา พร้อมกับใช้หลังมือนุ่มๆ ปาดน้ำตาของผมออกทั้งสองข้าง

“ขี้แยจริง ตอนแรกพี่ห่วงเจ้าดำ แต่ตอนนี้สงสัยจะต้องห่วงน้องชายคนนี้แทนสะแล้ว” พี่หมวดยิ้มด้วยสายตาปราณี พร้อมกับโยกหัวผมเล่นไปมา

“พี่นึกว่าทุกคนหลับหมดแล้ว เห็นปิดไฟเงียบเชียว”

“ไม่มีใครอยู่บ้านเลยครับ มีผมอยู่คนเดียว” ตอนนี้ผมเริ่มดีขึ้น รู้สึกอายๆพี่หมวดยังไงก็ไม่รู้

“อ้าว แล้วไปไหนกันหมดล่ะครับ”

“พ่อกับแม่ ไม่ทราบไปไหน ส่วนพี่กวาง กับ อะ เอ่อ พี่ดะ ดำ ไปงานเลี้ยงครับ” กว่าจะหลุดชื่อพี่ชายที่รักได้ ก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอด้วยความลำบากยากเย็น

“อืม พี่ว่าจะมาขอค้างที่นี่สักคืน เพลียจัง” จริงสิ พี่หมวดมาที่บ้านผมดึกๆดื่นๆแบบนี้คงไม่ธรรมดาแน่ ผมเพิ่งสังเกตว่า พี่หมวดเองท่าทางเพลียจัดจริงๆ คงปฏิบัติหน้าที่อย่างหนักจนลืมเวลาพักผ่อน...มึงน่ะมึงไอ้แกะ คิดถึงแต่เรื่องของตัวเอง ดูพี่หมวดสิ เพลียขนาดนั้นยังมาปลอบใจมึงอยู่ตั้งนานสองนาน

“ถ้างั้นเดี๋ยวผมเปิดประตูโรงรถให้น่ะครับ” ผมรีบวิ่งเข้าบ้าน เข้าไปเปิดประตูโรงรถจากด้านใน ยังมีพื้นที่ว่างให้จอดรถได้ถึงสองคัน

พี่หมวดเอารถเข้าไปเก็บเรียบร้อยแล้ว แกก็ขอตัวอาบน้ำ และถือโอกาสใส่เสื้อผ้าของผมไปด้วย ซึ่งไม่ยากอะไร เพียงแต่กางเกงขาสั้น และเสื้อยืดธรรมดาๆเท่านั้น

“พี่หมวดทานข้าวมารึยังครับ” ผมกำลังเตรียมกาแฟไว้ให้เผื่อพี่หมวดจะได้สดชื่นขึ้น

“เรียบร้อยแล้วครับ อืมกาแฟสักแก้วก็ดีน่ะ” ผมเลยชงกาแฟให้พี่หมวดแก้วหนึ่ง และตัวผมเองก็ชงโอวัลตินร้อนๆ จากนั้นเราทั้งคู่ก็ออกมานั่งที่ม้านั่งข้างนอก แปลกพี่หมวดเองก็ไม่ยอมให้ผมเปิดไฟหน้าบ้าน แกบอกว่าอยากจะเห็นดาวบนท้องฟ้าชัดๆ...รสนิยมเดียวกับพี่ชายที่รักเลยน่ะเนี่ยะ

“เออ พี่หมวดครับ อย่าบอกน่ะว่าพี่หมวดเพิ่งกลับจาก ธุระเรื่องโกดังเสี่ยศักดิ์”

“อืม พอเคลียร์เรื่องทางนู้นเสร็จพี่ก็รีบเดินทางกลับ พอดีเพลียมาก คิดว่าคงขับรถไม่ไหว เลยมาขอนอนที่บ้านแกะนี่แหละ”

“ยินดีที่สุดเลยครับ ว่าแต่เรื่องทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือครับ” ผมยกถ้วยโอวัลตินขึ้นมาจิบ

“เรียบร้อยดี ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” พี่หมวดยกกาแฟขึ้นจิบบ้าง

“แต่เมื่อกี้ มีใครกันน่ะ ร้องไห้ขี้มูกโป่งเลย ฮ่ะ ฮ่ะ” พี่หมวดหัวเราะกระเซ้าเย้าแหย่ผม....โธ่พี่หมวดก็คนมันเสียใจนี่นา ยิ่งเห็นภาพบาดตาบาดใจขนาดนั้น

เมื่อเห็นผมเงียบ พี่หมวดเลยหันไปมองดูดาวบนฟ้า พร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า

“ดาวคืนนี้สวยจังเลยน่ะ นี่ถ้าเกิดคู่รักเขานั่งจู๋จี๋กัน คงโรแมนติกดีน่ะ แกะว่ามั๊ยครับ” ผมไม่เข้าใจความหมายของพี่หมวดในขณะนั้น เข้าใจแต่เพียงว่า แกคงจะพูดอะไรไปตามเรื่อง และผมก็ไม่ได้คิดอะไรเลยเถิดกับพี่หมวดอีกเลย ตั้งแต่เหตุการณ์คืนนั้น...พี่หมวดจะเป็นตัวแทนของพี่เก้งใช่มั๊ยครับ และพี่หมวดจะพยายามทำให้ผมเป็น ลูกผู้ชายที่สมบูรณ์...ไม่ให้ผมคิดเรื่องทำนองนั้นอีก...พี่หมวดจะทำให้ผมเดินทางไปในทางที่ถูกต้องใช่มั๊ยครับ....

“อ่ะ เอ่อ ครับ” ผมตอบอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว

“แกะ นี่แกะคงลืมเจ้าดำ ไม่ได้ใช่มั๊ยครับ” อยู่ๆพี่หมวดก็พูดโพล่งขึ้นมา จนผมตั้งตัวไม่ติด

“คะ คือ ว่า ผะ ผม”

“อืม แกะน้อยเอ๊ย ตอนแรกพี่ไม่ห่วงเราเลยสักนิด พี่ห่วงแต่เจ้าดำมัน กลัวลืมแกะไม่ได้ เฮ้อ!”

“พี่หมวดครับ ผมไม่ทราบจะทำยังไงดี เวลาที่ผมอยู่กับเพื่อนๆ ผมก็ลืมพี่ดำได้ แต่เวลาที่ผมอยู่คนเดียว ผมกลับเจ็บ เจ็บปวดเหลือเกินครับ ฮือ ฮือ” ผมเริ่มร้องไห้อีกครั้ง ตอนนี้ถ้วยโอวัลตินที่เหลือครึ่งถ้วย ถูกผมวางทิ้งไว้ที่พื้นหญ้า โดยไม่คิดที่จะแตะต้องมันอีก

“โธ่ แกะ น้องรักของพี่ มานี่แน่ะ” พี่หมวดวางถ้วยกาแฟลงบ้าง แล้วดึงร่างของผมไปซบที่อกของแก โอมันช่างอบอุ่นเหลือเกินครับ พี่หมวด ...ตอนนี้ผมเหมือนกับลูกแกะที่หลงทาง แล้วมาเจอชายหนุ่มใจดีมีเมตตา ให้ที่พำนักพักพิง...

“จำไว้น่ะครับ เวลาที่แกะเหงา หรือว้าเหว่ ขอให้แกะคิดถึงพี่หมวดคนนี้ เป็นคนแรกน่ะครับ” พี่หมวดลูบไล้แผ่นหลังผมไปมา

“พี่หมวดครับ ขอบคุณครับ ฮือ ฮือ” ผมร้องไห้สะอึกสะอื้นในอ้อมแขนของพี่หมวด ตอนนี้เราสองคนกับนิ่งเงียบ ดูเหมือนว่า รอบๆตัวเราจะเงียบสงัด มีแต่เพียงลมหายใจผะแผ่วของเราทั้งสองเท่านั้น ที่พอจะได้ยินบ้าง

คืนนี้ฟ้ามืดมิด แต่ก็ทำให้แสงดาวกลับส่องประกายระยิบระยับเต็มท้องฟ้า เหมือนจะบอกอะไรเป็นนัยๆอยู่ว่า...พรุ่งนี้แล้วสิน่ะที่เราจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่สะที ไปอยู่ภายใต้การปกครองของพี่ชายคนนี้ คนที่เรากำลังอยู่ในอ้อมกอดของเขาเวลานี้ และหวังว่าเราจะลืมเรื่องทุกสิ่งทุกอย่างในอดีตได้อย่างที่คิดเอาไว้

“แกะครับ นับต่อนี้ไป ขอให้แกะคิดว่า พี่จะเป็นพี่ชายที่ดีและจะคอยดูแลน้องชายของพี่คนนี้ตลอดไป”

****************************************

sometime in our lives we all have pain
We all have sorrow
But if we are wise we know that there's
Always tomorrow
Lean on me when you're not strong and
I'll be your friend
I'll help you carry on
For it won't be long till I'm gonna need
Somebody to lean on
Please swallow your pride if I have things
You need to borrow
For no one can fill those of your needs
that you won't let show
Just call on me brother when you need a hand
We all need somebody to lean on
I just might have a problem that you'd understand
We all need somebody to lean on
Lean on me when you're not strong
And I'll be your friend
I'll help you carry on
For it won't be long till 'm gonna need
Somebody to lean on
Just call on me brother when you need a hand
We all need somebody to lean on
I just might have a problem that you'd understand
We all need somebody to lean on
If there is a load you have to bear
That you can't carry
I'm right up the road, I'll share your load
if you just call me
Just call me when you need a friend
Just call me when you need a friend...

****************************************