บทที่ 139 " ปริศนายังคาใจ...กับสาวสวยคนใหม่ "

บทที่ 139 “ ปริศนายังคาใจ...กับสาวสวยคนใหม่ ”

ผมตกใจกับอาการของพี่หมวด ถึงกับตลึงมองแกนิ่งเงียบและงงงัน...ตกลงเรื่องที่ผมสงสัย คงจะเป็นเรื่องจริงแล้วสิน่ะ
“ว่าไง รู้อะไรมา บอกพี่มาให้หมด” พี่หมวดยืนเอาสองมือค้ำที่โต๊ะ ยื่นหน้าเข้ามาพร้อมกับทำหน้าขึงขัง จนผมต้องหลบหน้าลงต่ำเหมือนกับเป็นผู้ต้องหาก็ไม่ผิดนัก
“อ่ะ เ่อ่อ คือว่า ผะ ผมกำลังสงสัยอะไรบางอย่างน่ะครับ” โอยแล้วนี่กูจะบอกพี่หมวดยังไงดีล่ะทีนี้
“อืม ที่แกะกำลังสงสัยน่ะคืออะไรล่ะ” พี่หมวดนั่งลง และดูเหมือนจะควบคุมเกมส์อยู่ในที ในตอนนี้พี่หมวดไม่ต้องคาดคั้นหรอก เพราะแกรู้ว่ายังไงผมก็ต้องบอกแกอยู่ดี
“คือผมสงสัยว่า พี่โก้ อ่ะ เ่อ่อ รุ่นพี่ที่ซ้อมมวยให้ผมน่ะครับ กำลังทำงานอะไรบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล” อ้าวกูนี่ก็ไม่เล่าให้จบๆสะที ยังมียึกยักอีก หุ หุ
ตอนนี้พี่หมวดนั่งมองหน้าผมด้วยใบหน้าเรียบเฉย ไม่มีคำพูดใดๆเล็ดรอดออกมา ยังคงรอฟังว่าผมจะเล่าอะไรต่อ...
“เห็นพี่โก้บอกว่าแกทำงานให้ค่ายมวยแห่งหนึ่ง เจ้าของค่ายไม่ทราบชื่อ เห็นแกเรียกว่า “เฮีย” และตอนนี้เฮียก็อยู่ต่างประเทศครับ”
“อือ อืม” พี่หมวดพยักหน้ารับฟัง
“พี่โก้บอกว่า ค่ายมวยถูกปิดไปแล้ว แต่แกยังคงไปทำงานให้ค่ายอยู่ ไม่ทราบว่างานอะไรอ่ะครับ” เห็นพี่หมวดเงียบๆและตั้งใจฟังอยู่ ผมเลยเล่าต่อว่า
“วันนี้มีชายหน้าตายังกะโจร ไว้หนวดเครารุงรัง มาตามพี่โก้ไปทำงาน เห็นบอกว่า ทำงานให้นายอีกคน เอ รู้สึกจะชื่อ “เสี่ยส่ง” อ่ะครับ” ตอนนี้พี่หมวดอมยิ้ม เอ๊ะชักยังไงสะแล้ว งงไปหมดแล้วกู???
“ฮึ ฮึ แล้วไง พ่อยอดนักสืบ ฮ่ะ ฮ่ะ” พี่หมวดปล่อยก๊ากออกมา...ยังไงกันว่ะเนี่ยะ
“อ้าว พี่หมวดนี่ผมซีเรียสน่ะครับ ก็ผมสงสัยว่า....” ยังไม่ทันขาดคำ พี่หมวดก็พูดสวนขึ้นมา พร้อมกับกลั้วหัวเราะไปด้วย
“ฮ่ะ ฮ่ะ แกะก็เลยปะติดปะต่อ เรื่องราว ว่า “เฮีย” คือ “ไอ้ศักดิ์ ” และค่ายมวยที่ว่า ก็คือค่ายมวยของไอ้ศักดิ์ ใช่มั๊ย?” พี่หมวดพูดต่อโดย ปล่อยให้ผมอ้าปากค้าง...เพราะอึ้งและทึ่งในการที่แกจับความคิดของผมได้
“เลยพาลคิดไปว่า รุ่นพี่เราที่ชื่อโก้ จะพัวพันกับงานที่ผิดกฏหมายด้วย ฮ่ะ ฮ่ะ” ตอนนี้พี่หมวดลุกขึ้นเดินมาจับหัวผมเขย่าไปมา
“อ่ะ เ่อ่อ พี่หมวดครับ ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ครับ ผมงงไปหมดแล้ว” ผมลุกขึ้นยืนจ้องหน้าพี่หมวดด้วยความฉงน...แล้วนี่พี่หมวดรู้ได้ไงว่าผมกำลังสงสัยเรื่องนี้อยู่พอดี
“อืม พี่ดีใจน่ะที่แกะ รู้จักสังเกต และนั่นมันจะเป็นสิ่งเล็กๆน้อยสำหรับงานตำรวจในอนาคต...แต่ว่าบางครั้งเราต้องหาข้อมูลมาประกอบให้ได้มากที่สุด ก่อนที่จะตัดสินใจว่าสิ่งที่เราเห็นนั้น จะเชื่อได้หรือไม่ได้ พูดง่ายๆก็คือ มันจะเป็นผลกับรูปคดีรึเปล่า” เอาเข้าไป พี่หมวดวกเข้าเรื่องตำรวจได้ไงเนี่ยะ ...สิ่งที่ผมต้องการทราบตอนนี้ก็คือ ตกลง เฮีย พี่ศักดิ์ พี่โก้ ค่ายมวย เี่กี่ยวข้องกันยังไงต่างหาก
“เฮ้อ พี่หมวดคร๊าบ ตกลงเรื่องที่ผมสงสัยนี่ พี่หมวดทราบโดยที่ผมไม่ต้องบอกเลยหรือครับ” พี่หมวดกำลังจะพูดต่อก็พอดี ลูกน้องมาเคาะประตู และเปิดประตูเข้ามารายงาน
“ขออนุญาตครับผม สารวัตรใหญ่เชิญผู้หมวด เข้าประชุมด่วนครับผม” ลูกน้องตะเบ๊ะเสร็จก็เดินออกไปรอข้างนอก ตามหน้าที่
“อืม แกะ พี่มีงานด่วนน่ะครับ ไงคืนนี้พี่อาจกลับดึก แกะทานข้าวคนเดียวไปก่อนน่ะครับ แล้วพรุ่งนี้เช้าอย่าลืมตื่นขึ้นมาวิ่งแต่เช้าล่ะ ” พี่หมวดสั่งเสร็จก็เดินไปรื้อแฟ้มเอกสารใต้โต๊ะ สงสัยเกี่ยวกับงานตำรวจที่จะเข้าประชุมมั๊ง
“ว้า เลยไม่รู้เลยอ่ะ ว่าเรื่องที่ผมสงสัยน่ะ มันยังไงกันแน่” ผมบ่นไปตามเรื่อง และก็ได้ยินเสียงพี่หมวดหัวเราะตามหลังเบาๆ ในขณะที่ผมกำลังเดินออกจากห้องของแก
“เอาไงดีว่ะกู เรื่องนี้ต้องไปถามไอ้โชคดู เอ๊ะทำไม ลืมมันไปได้น่ะเนี่ยะ” ว่าแล้วผมก็รีบจ้ำอ้าวออกจากโรงพัก กลับไปที่แฟลตตำรวจทันที
ผมเจอไอ้โชคกำลังทำความสะอาดห้องของผมอยู่ ก็เลยได้โอกาสถามไถ่มัน
“เฮีย ที่ว่าคือเสี่ยสอน ไง เป็นคู่แข่งคนสำคัญของเสี่ยศักดิ์ เลยน่ะมึง จะว่าไป เสี่ยสอนนี่ ก็เป็นญาติห่างๆรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อของเสี่ยศักดิ์แหละ” ไอ้โชคมันสาธยายให้ผมฟังเรียบๆ
“อ้าว เรอะ แล้วไงต่อว่ะ” ผมตั้งอกตั้งใจฟังมาก จนไอ้โชคถึงกับหัวเราะ
“ฮ่ะ ฮ่ะ แล้วมึงจะอยากรู้เรื่องพวกเขาไปทำไมว่ะ”
“เออน่า มึงเล่ามาเหอะ กูอยากรู้”
“เออ ๆ เห็นพ่อกูบอกว่า เดิมทีเขาก็เป็นหุ้นส่วนกัน ต่อมาพ่อของเสี่ยศักดิ์ตาย เสี่ยสอนเลยแยกไปตั้งบริษัทเอง กิจการทุกอย่างที่พ่อของเสี่ยศักดิ์มี เสี่ยสอนก็เลียนแบบหมดเลย”
“รวมทั้งตั้งค่ายมวยด้วยงั้นรึ”
“เฮ้ยๆ แต่กูรู้มาว่า ไปไม่รอดนี่หว่า เห็นบอกยุบไปแล้ว นักมวยส่วนมากขอกลับมาอยู่ที่ค่ายของเสี่ยศักดิ์เหมือนเดิม”
“อืม ไอ้โชค มึงรู้จักพี่โก้ดีรึเปล่าว่ะ” ผมวกเข้าเรื่องทันที
“อ้าว ไอ้แกะ ก็พี่เขาเป็นคนฝึกมวยให้มึง ไม่ใช่เรอะ มึงน่าจะรู้จักพี่เขาดีกว่ากูน่ะ”
“เออๆ แต่พี่โก้บอกว่า แกทำงานให้ค่ายมวยของเฮีย อ่ะ เ่อ่อ เสี่ยสอน นี่หว่า”
“เฮ้ย อันนี้กูไม่รู้โว๊ย พี่โก้ วันๆเขาคบใครที่ไหน ถ้าอยากรู้เรื่องของแกจริงๆ ก็ต้องถามอาจารย์เสถียร หรือ อาจารย์วิชาญล่ะว่ะ”
“อืม แล้วเสี่ยส่ง นี่ใครว่ะ”
“ก็ลูกชายเสี่ยสอนไง เห็นบอกรุ่นเดียวกับเสี่ยศักดิ์นี่ แต่นิสัยแย่ ลูกเขาเมียใคร อย่าให้เผลอ พี่แกกินเรียบ”
“มึงพอจะรู้มั๊ยว่า นอกจากนี้แล้วนี่พวกเสี่ยสอน...ทำอะไร...เกี่ยวกับงาน เ้อ้อ ผิดกฏหมายบ้างมั๊ยว่ะ”
“เฮ้ย ไอ้แกะ มึงเอาความคิดนี่มาจากไหนว่ะ” ไอ้โชคหยุดถูพื้นฉับพลัน หันมาจ้องหน้าผมเขม็ง
“อ่ะ เ่อ่อ ก็ ก็ กูเห็นพี่โก้ท่าทางมีพิรุธว่ะ เห็นมีคนท่าทางไม่น่าไว้วางใจมารับแกที่บ้าน มารับแกไปทำงานให้เสี่ยว่ะ”
“ฮ่ะ ฮ่ะ มึงนี่ท่าทางจะดูหนังสืบสวนมากไป พี่โก้คงไปเคลียร์งานที่ค่ายมวยล่ะมั๊ง รึไม่ก็ไปทวงหนี้ให้เสี่ย ฮ่ะ ฮ่ะ แกกลับมาก็ไปถามแกดูสิ” ไอ้โชคหัวเราะ พร้อมกับส่ายหัวไปมา
เฮ้อ! งานนี้ผมคงจะคิดมากไปเองแหละ ในที่สุดเรื่องราวที่ผมสงสัยก็ค่อยๆหายออกไปจากสมอง เพราะมีเรื่องใหม่มาแทน เรื่องแรกไอ้โชคจะตามไปดูหนังด้วย เพราะไอ้ก้อยและวาดกลับบ้าน (ต่างอำเภอ) ในเวลาไล่เลี่ยกันกับเพื่อนๆตัวแสบของผม มันเลยไม่รู้จะไปไหน เรื่องที่สองไอ้โชคมันชวนผมไปเลือกการ์ดวาเลนไทน์ มันกะจะเซอร์ไพร้ไอ้ก้อย โดยให้ดอกกุหลาบ พร้อมการ์ดสวยๆแหละ ส่วนผมก็คิดขึ้นมาได้ว่า จะต้องส่งการ์ดไปให้ กรกนก เช่นกัน... เราทั้งคู่จึงลงมาที่ร้านหนังสือในตลาด หลังจากอาบน้ำทานข้าวเย็นเรียบร้อยแล้ว ...กะว่าจะเดินเล่นฆ่าเวลา ก่อนที่ไอ้เมฆจะมารับผมที่หน้าแฟลต
“ไอ้แกะ กูว่าไอ้ก้อยต้องชอบการ์ดใบนี้แหงๆ น่ารักดีว่ะ ฮึ ฮึ” ไอ้โชคกำลังอวดการ์ดใบหนึ่งให้ผมดู
“เออ ๆ น่ารักดีว่ะ กูคิดว่า กูเอาใบนี้แหละ สวยดี ” ผมเลือกใบที่ถูกใจได้ใบหนึ่ง
“ต๊าย! พระเอกเกาหลี มาเลือกการ์ดให้ใครหรือค๊ะ” เสียงแปร๋นมาเชียว นึกว่าใครที่ไหน ที่แท้ก็เจ๊จอย กระเทยร่างยักษ์ เจ้าของร้านเสริมสวย ที่อยู่ข้างๆร้าน สงสัยมาเลือกหาจำพวกโบว์ผูกผมอะไรประมาณนี้ ปรกติแกชอบหาเศษหาเลยจากหนุ่มๆ โดยเฉพาะรุ่นพี่ ม.6 เห็นเจ๊แก ใช้เงินหว่าน เสร็จมาหลายรายแล้ว
“เ่อ่อ เลือกให้แฟนน่ะครับ” ผมเองก็ไม่ค่อยชอบยุ่งกับบรรดาพวกที่ออกสาวหรอกน่ะครับ (ถ้าแมนๆว่าไปอย่าง อิอิอิ) ก็เลยพยายามหลีกเลี่ยง
“แล้วไม่ซื้อให้เจ๊สักใบหรือจ๊ะ คิก คิก” พูดไม่พูดเปล่า มือไม้ก็ไม่อยู่สุกล่ะครับ ทำทีมาโอบไหล่เลยล่ะทีนี้
“เจ๊ครับ ไอ้แกะ มันไม่หลงกล เจ๊หรอกน่ะครับ ฮ่ะ ฮ่ะ” ไอ้โชคแกะมือเจ๊จอยออกจากไหล่ของผม
“ย่ะ ว่าแต่เราล่ะ เมื่อไหร่ เจ๊จะสมหวังสักที” อ้าว พลาดคนหนึ่ง ก็จะเอาอีกคนน่ะเจ๊ ฮ่ะ ฮ่ะ
“เจ๊ครับ ผมว่า เจ๊เป็นพี่สาวสุดสวย ของพวกผมก็พอแล้วน่ะครับเจ๊ ฮ่ะ ฮ่ะ” ไอ้โชคเข้าใจพูดแฮะ
“ย่ะ เปลี่ยนใจเมื่อไหร่ อย่าลืมมาหาเจ๊ที่ห้องน่ะย่ะ” เจ๊จอยสบัดหน้า ทำท่างอนๆ
ผมกับไอ้โชค หัวเราะด้วยความขบขัน แต่ก็ไม่ถือสาอะไรแก นิสัยที่ดีอีกอย่างของเจ๊จอย ก็คือ ถ้าไม่เล่นด้วย แกก็จะไม่ตื้อ ไม่ดันทุรัง ในความเป็นจริง แกเป็นคนที่ใจกว้างพอสมควร
ผมกับไอ้โชคเลือกการ์ดได้แล้ว ก็มายืนรอจ่ายเงิน ไม่รู้ยังไง ทำให้ผมอดมองเข้าไปในร้านของเจ๊จอยไม่ได้ และนั่นผมก็เจอสาวสวยคนหนึ่งเข้าอย่างจัง น่าจะรุ่นๆเดียวกับผม เธอกำลังแต่งหน้าทำผม เหมือนจะไปงานอะไรสักอย่าง
“มาแล้วค๊า มาแล้ว โบว์สวยๆ สำหรับคนสวยๆค๊า” เจ๊จอยเลือกโบว์ได้แล้วก็ถือวิสาสะวิ่งกลับเข้าไปในร้านตัวเองทันที โดยไม่ต้องรอชำระเงิน สงสัยร้านอยู่ข้างๆกันมั๊ง จะจ่ายเมื่อไหร่ก็ได้
“เฮ้ย ไอ้โชค ใครว่ะนั่น โห สวยจัง” ผมจ่ายเงินเสร็จก็พยักเพยิดให้ไอ้โชค มองเข้าไปในร้านเจ๊จอย
“เออๆ สวยจริงๆว่ะ ใครว่ะ ไม่เคยเห็นหน้า” ไอ้โชคเองก็มองจ้องเหมือนกัน
“นี่ๆ สองหนุ่มนั่นน่ะ จะไม่เข้ามาทักทาย น้องสาวสุดสวย ของเจ๊หรือจ๊ะ เข้ามาสิ”
เจ๊จอยกวักมือเรียกผมสองคนเข้าไป ในขณะที่สาวสวยที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ หันหน้ามายิ้มให้ ด้วยใบหน้าที่อ่อนหวาน รอยยิ้มนั้นตรึงตาตรึงใจ จนไอ้แกะ ตกตลึง ตาค้าง ไปชั่วขณะ