บทที่ 141 " ผู้หญิงคนนั้น...คือใคร? "

บทที่ 141 “ ผู้หญิงคนนั้น...คือใคร? ”

ผมโผเผเดินกลับห้อง โดยไม่ให้มีพิรุธ ผ่านผู้คนก็ได้แต่ฝืนยิ้ม...จนพาร่างตัวเองมาอยู่ในห้องพี่หมวดอย่างไม่รู้ตัว
ผมเพ่งมองเตียงนอน...ใช่ที่แห่งนี้เคยมีบทรักอันเร่าร้อน ที่ผมเคยฝากฝังรอยมลทิน ไว้ให้พี่หมวด ...เมื่อคืนก่อนไม่ใช่รึ ที่มึงได้ตัดสินใจแน่วแน่ ว่าจะไม่คิดล่วงเกินพี่หมวดอีก ไอ้แกะ ...แล้วนี่มึงจะมาคิดห่วงหาอาวรณ์อะไรอีก...มึงเป็นอะไรของมึงห๊า เสียงก่นด่าตัวเองมาจากสมองซีกซ้าย...กูไม่รู้ กูเจ็บ ฮือ ฮือ กูไม่เหลือใครอีกแล้ว ฮือ ฮือ...สมองซีกขวาสั่งให้ผมพูดออกไป และดูเหมือนว่ามันจะดังจนกลบสมองซีกซ้ายเสียสิ้น...
ผมล้มตัวลงนอนบนที่นอนของพี่หมวด นอนคว่ำ เอาใบหน้าเกลือกกลิ้งกับหมอน พร้อมกับสูดดมกลิ่นกายแมนๆของพี่หมวดที่ยังคุกรุ่นอยู่...พี่หมวดครับ ผมจะทำยังไงดีครับ ผมรู้ตัวแล้วครับ ...ผมรักพี่หมวดครับ... พี่หมวดคือคนที่เข้าใจผมทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าหากพี่หมวดแต่งงานไป แล้วผมจะเหลือใครอีกล่ะครับ...
“ไอ้โง่เอ๊ย! ทีพี่ดำมึงยังตัดใจได้ แล้วนี่พี่หมวดเขายังไม่ได้คิดอะไรกับมึง มึงคิดดูให้ดีไอ้แกะ” เสียงนั่นกลับมาอีกแล้ว
ผมสบัดหัวไล่ความมึนงงออกไป จากนั้นลุกขึ้นออกไปล้างหน้าล้างตา เผื่ออะไรจะดีขึ้น...ผมกลับมานั่งครุ่นคิดที่ห้องรับแขกว่าจะทำอะไรต่อไป ...เผอิญมือหนึ่งกลับเอื้อมไปหยิบอัลบั้มรูปที่โต๊ะกลางโซฟาขึ้นมาเปิด... ใช่สิภาพพวกนี้ผมเคยดูมาแล้ว ก็ไม่มีอะไร มีแต่ภาพเพื่อนๆตำรวจและภาพกิจกรรมต่างๆที่พวกเขาทำเพื่อส่วนรวมเท่านั้น...จริงสิ พี่หมวดเคยโชว์อัลบั้มเก่าๆที่มีภาพพี่เก้งอยู่ด้วย บางทีอาจจะมีภาพผู้หญิง หรือแฟนพี่หมวดอยู่ก็ได้
ไวเท่าความคิด ผมรีบกระโจนเข้าไปในห้องพี่หมวดอีกครั้ง ค้นหาที่ชั้นตู้หนังสือ ตู้เสื้อผ้า ใต้เตียง...ไม่เจอ...อะไรกันเนี่ยะ พี่หมวดเอาอัลบั้มไปเก็บไว้ไหนน่ะ...ผมหันรีหันขวาง นั่นไงมีตู้เอกสารอยู่อีกตู้หนึ่ง แต่ทว่าล็อคกุญแจแน่นหนา เฮ้อ คงเป็นเอกสารลับของราชการ...รึว่าพี่หมวดจะเก็บเอาไว้ในนี้?
ผมกลับมานั่งเซ็งๆที่ห้องรับแขกอีกครั้ง ไม่อยากดูทีวี ก็เลยเปิดเทปแทน...
“ Because I'm truly
Truly in love with you girl
I'm truly head over heels with your love
I need you, and with your love I'm free
And truly,you know you're alright …with… me ”

“เพลง Truly นี่ แสดงว่าพี่หมวดฟังค้างไว้ ฟังกับใครล่ะ ถ้าไม่ใช่ฟะ แฟน” ผมลุกขึ้นไปปิดเทปทันที...แล้วกลับมานั่งซึมอยู่อย่างคนสิ้นหวัง...พี่หมวดอาจจะอยู่ที่ห้องนี้กับแฟน ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันออกไปข้างนอก
“เพลงนี้ที่โรงแรม พี่หมวดคงร้อง เพื่อแฟนสาวคนนี้สิน่ะ...แต่ทำไม ดูเหมือน...เหมือนว่าพี่หมวดจะร้องเพลงนี้ให้เรา...ฮึ ไม่ใช่ร๊อก มึงอย่าเข้าข้างตัวเองเลยไอ้แกะ”
“ก๊อกๆ ไอ้แกะ กูเอง” เสียงไอ้โชคตะโกนอยู่หน้าห้อง ผมเลยไปเปิดประตูให้มัน
“พ่อกูสั่งให้กูมานอนเป็นเพื่อนกับมึง ไงมึงไปส่งแจ๊ดมาแล้วสิ” ไอ้โชคเดินมานั่งที่โซฟา พร้อมเปิดทีวี ช่วงเวลานี้ของวันเสาร์จะมีอะไร ก็รายการเพลงทั่วๆไปตามสไตล์
“อ้าว มึงไม่อายพี่หมวดแล้วรึ” รู้สึกแปล๊บๆเมื่อเอ่ยถึงพี่หมวด...จะว่าไปตั้งแต่คืนแรกที่ไอ้โชคมานอนค้างเป็นเพื่อน และที่มันละเมอในวันนั้น มันก็ไม่กล้ามานอนอีกเลย...คงเกรงใจพี่หมวดน่ะแหละ
“เฮ้ย แกไปธุระ ไม่งั้นพ่อกูจะสั่งให้กูมานอนเป็นเพื่อนมึงเหรอ” ไอ้โชคดูรายการทีวีอย่างใจจดใจจ่อ
“ไปธุระ ธุระอะไรกัน ก็เห็นอยู่ทนโท่ ว่าออกไปกับสาว แถมหน้าตายิ้มระรื่นออกขนาดนั้น นี่กะจะออกไปด้วยกันทั้งคืนรึไง” ผมคิดในใจเท่านั้นไม่ได้ส่งเสียงให้ไอ้โชคได้ยินเด็ดขาด
“เฮ้ยๆ เพลงรวมดาวว่ะ เจ๋ง!” ไอ้โชคดูมันตั้งอกตั้งใจดูมาก เฮ้อ! ผมนั่งลงข้างๆมัน อืม ไอ้โชคมันน่าจะรู้จักแฟนของพี่หมวดเป็นแน่ ขนาดเรื่องเสี่ยสอน มันยังรู้เลย...นับประสาอะไรกับเรื่องแค่นี้...ดีล่ะ ผมจะต้องหาความจริงจากมันให้ได้
“ไอ้โชค เมื่อกี้กูเห็นพี่หมวดออกไปกับผู้หญิงคนหนึ่ง ใครว่ะ แฟนแกเหรอ”
“ฮ่ะ ฮ่ะ จะว่าใช่ก็ไม่เชิงว่ะ” เอ้าไอ้นี่ กูยิ่งเศร้าๆอยู่น่ะมึง...แต่ผมก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาอย่างประหลาด
“ไรของมึงว่ะ บอกกูมาทีสิ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”
“เฮ้ยๆ มึงเป็นไรของมึงไอ้แกะ” ผมคงแสดงอาการออกมากเกินไปมั๊ง ไอ้โชคถึงกับจ้องมองผมด้วยอาการประหลาด...เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะกู
“ปะเปล่า ก็ อ่ะ เ่อ่อ กะ กู กูก็อยากจะรู้จักพี่สะใภ้กูเหมือนกันนี่หว่า” ผมพูดเสียงอ่อยๆ ดีน่ะที่ไอ้โชคไม่เคยสงสัยอะไรในตัวผมเลย ถ้าหากว่ามันรู้เรื่องที่ผมกำลังคิดอะไรกับพี่หมวดอยู่ล่ะก็...เฮ้อ ไม่อยากคิด
“มึงนี่ชักจะยังไงสะแล้วว่ะ เป็นห่วงพี่ยุทธมากไงว่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ”
“เออน่า มึงจะบอกกูได้ยังว่ะ ผู้หญิงคนนั้น แฟนพี่หมวดรึเป่า” ผมทำหน้าจริงจัง จนไอ้โชคยอมปริปากแต่โดยดี
“ผู้หญิงที่มึงเห็นในรถพี่หมวดน่ะ ชื่อพี่โรส เป็นน้องสาวของสารวัตรรุจน์ไง” อืม สารวัตรรุจน์ก็คือหัวหน้าพี่หมวดแหละ แล้วน้องสาวเขามาเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ยะ
“แล้วไง” ผมซักไซ้มันต่อ
“อ้าว ก็เขาสองคนสนิทสนมกันนี่ ดูเหมือนพี่โรสจะชอบพี่ยุทธเอามากๆ”
“เ่อ่อ แล้วๆ พี่หมวดล่ะชอบพะ พี่โรสมั๊ย” ผมตั้งอกตั้งใจฟังคำตอบด้วยหัวใจกระวนกระวาย
“ไม่รู้สิ กูก็เห็นพี่ยุทธเขาเฉยๆน่ะ แต่ใครๆเขาก็คิดว่าทั้งคู่เหมาะสมกันดี” เฮ้อ....ผมหายใจโล่งอกล่ะคราวนี้ อิอิอิ
“อ้าว แล้วพี่หมวดพาพี่เขาไปไหนว่ะ ดึกๆดื่นๆ” เอ้า กูยังมีคำถามต่ออีก
“เห็นว่า ไปงานเลี้ยงอะไรสักอย่าง เสร็จแล้วพี่ยุทธจะเดินทางต่อเข้ากรุงเทพ”
“อ้าว แล้วไงกูไม่รู้เรื่องเลยว่ะเนี่ยะ” ผมทำหน้างงๆ
“กูว่าคงงานด่วนแหละ แต่เห็นแกกำชับกับพ่อกูนักหนาน่ะโว๊ย ให้กูมาบอกมึงและมาค้างเป็นเพื่อนมึงนี่ไง” สงสัยจะเป็นเรื่องจริงแฮะ ผมพยายามเพ่งมองหากระดาษโน้ตหรืออะไรก็ได้ เผื่อพี่หมวดจะเขียนเอาไว้บอกผม... ทั้งที่บนโต๊ะกินข้าว โซฟา ผนังทั้งสี่ด้าน ฯลฯ ก็ไม่ยักกะมี เอ๊ะรึว่า...
ผมพรวดพราดลุกขึ้นได้ ก็เดินตรงรี่เข้าห้องนอนตัวเองทันที...โดยมีไอ้โชคเดินตามมาติดๆ แถมบ่นอะไรผมไม่ได้ยินแล้วตอนนี้
และนั่นไง บนโต๊ะอ่านหนังสือ มีกระดาษโน้ตสีขาว ถูกพับไว้ครึ่งหน้า และมีปากกาวางทับอยู่ข้างบน...ผมรีบคลี่ออกดู ก็เจอข้อความของพี่หมวดจริงๆ...
“อืม พี่หมวดบอกว่ามีธุระด่วนเข้ากรุงเทพ...จะกลับพรุ่งนี้เย็นๆว่ะ แถมกำชับให้กูวิ่งตอนเช้าด้วยน่ะมึง ฮ่ะ ฮ่ะ” ผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก ตกลงพี่หมวดไม่มีอะไรกับพี่โรสคนนั้นจริงๆหรือนี่
“ก็นี่ไง พ่อกูบังคับให้กู พามึงวิ่งตอนเช้าด้วยไง ฮ่ะ ฮ่ะ” ไอ้โชคส่ายหัวด้วยความขบขัน จะว่าไปบางทีพรุ่งนี้เช้าไอ้ม้วนอาจจะมาร่วมแจมด้วยอีกคน
ผมเก็บจดหมายพี่หมวดไว้ในลิ้นชัก จริงๆแล้วอยากจะยกขึ้นมาจูบ อิอิ แต่อายไอ้โชคมัน (เป็นเอามากน่ะกู ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ)...ตอนนี้ผมกับไอ้โชคกลับมานั่งที่โซฟาดูทีวีต่อ และผมก็นึกอะไรขึ้นมาได้
“เออ ไอ้โชค แล้วทำไมพี่หมวดถึงพาพี่โรสไปงานเลี้ยงดึกจังว่ะ” นั่นนะสิสามทุ่มครึ่งเนี่ยะน่ะ แล้วพี่โรสไปกับผู้ชายดึกๆดื่นๆอีกด้วย น่าสงสัย
“อะไรของมึงอีกว๊า...ก็พี่ยุทธเพิ่งเลิกประชุมเอาตอนสามทุ่ม แล้วสารวัตรต้องทำงานต่อที่โรงพัก แกเลยฝากน้องสาวไปกับพี่ยุทธ ก็แค่นั้นเอง” ไอ้โชคสาธยายสะยืดยาว
"แล้วไง พี่หมวดต้องกลับมาส่งพี่โรสอีกล่ะสิท่า” ผมไม่วายระแวงต่อ
“เฮ้ยๆ นึ่มึงอย่าบอกน่ะว่า มึงกำลังหวงพี่ยุทธ ฮ่ะ ฮ่ะ” อ้าวไอ้เวร นี่กูปล่อยอะไรออกไปเป่าเนี่ยะ
“อะ เ่อ่อ” ผมติดอ่างเลยครับงานนี้ หุ หุ
“สารวัตรเขาจะตามไป พี่ยุทธคงอยู่งานเลี้ยงไม่นานหรอก เพราะแกต้องรีบขับรถเข้ากรุงเทพนี่” ไอ้โชคเริ่มเบื่อรายการเพลงแล้ว มันกำลังเปลี่ยนหาช่องใหม่
“เออ ไอ้แกะ แต่กูว่า พี่สะใภ้มึง คงไม่ใช่พี่โรสหรอกว่ะ”
“มึงหมายความว่าไง ไอ้โชค” ผมเริ่มสังหรณ์ใจบางอย่างแล้วสิ
“อ้าว มึงไม่รู้รึว่า พี่ยุทธเขาหมายปองพี่พยาบาลอยู่”
“เฮ้ย! มึงว่าไงน่ะ?” ผมร้องถามไอ้โชคด้วยความตกใจ