บทที่ 144 " กุหลาบดำ...เป็นเหตุ "

บทที่ 144 “ กุหลาบดำ...เป็นเหตุ ”

ตอนเช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นตีห้าครึ่งตามปรกติ ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่นัก รู้สึกเพลียๆด้วยซ้ำ...ใช่สิเมื่อคืนมีเรื่่องให้ครุ่นคิดตั้งหลายเรื่อง วกไปวนมาจับต้นชนปลายไม่ถูก กว่าจะทำใจเรื่องพี่หมวดไ้ด้ก็ปาเข้าไปดึกดื่นค่อนคืน
ผมลุกขึ้นเปิดไฟกลางห้องแล้วเตรียมตัวเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้น ก็เตรียมจะไปออกกำลังกายและวิ่งรอบอ่างเก็บน้ำตามเคย...พอดีเหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งที่ข้างฝา...ใช่ครับมันเป็นตารางออกกำลังกายที่พี่หมวดเตรียมไว้ให้ ผมเดินเข้าไปดูใกล้ๆ อ้าว วันนี้วันอังคารตอนเช้า งดนี่นา แต่ตอนเย็นมีเล่นเวทแทน อืมพี่หมวดคงต้องการให้เริ่มต้นฝึกผมจริงๆจังๆสัปดาห์นี้นั่นเอง สรุปเช้านี้งดวิ่ง
ผมเดินออกไปข้างนอกห้องรับแขก และนั่นช่อดอกกุหลาบเมื่อคืนนี้ ยังวางอยู่ที่โต๊ะกลางโซฟา มันวางทิ้งอย่างไร้ค่ายังไงก็ไม่รู้ พี่หมวดน่ะพี่หมวดจะเอาไปให้สาวคนไหนก็น่าจะเก็บให้เป็นที่เป็นทางหน่อย ...ตอนนี้ห้องพี่หมวดปิดสนิทสงสัยจะเลิกเวรมาแล้ว และคงกำลังหลับอยู่ ...แปลกจริงทำไมพี่หมวดถึงทิ้งขว้างช่อดอกกุหลาบดอกนี้ได้น่ะ...ด้วยความหวังดีผมจึงเดินค้นหาแจกันสวยๆได้ใบหนึ่ง ใส่น้ำพอเหมาะแล้วจับช่อดอกกุหลาบเสียบลงไป จากนั้นบรรจงวางลงไปบนโต๊ะกลางโซฟาเหมือนเดิม ค่อยยังชั่วหน่อยอย่างน้อยก็ดูเหมือนมีคุณค่าขึ้นมาบ้าง และดอกกุหลาบจะได้ไม่เหี่ยว ถ้าพี่หมวดตื่นขึ้นมาแล้ว ช่อดอกกุหลาบดอกนี้อาจจะไปถึงมือสาวคนรักของพี่หมวดคนใดคนหนึ่งในสภาพที่ดูดี...เอาอีกแล้วความรู้สึกแปล๊บๆมันเข้ามาเล่นงานผมอีกครั้ง ผมเลยเดินกลับเข้าห้องล้มตัวลงนอนเอามือก่ายหน้าผาก และทบทวนถึงเรื่องเมื่อคืนที่ตัวเองได้วิเคราะห์และหาข้อสรุปให้กับตนเอง
ถึงเวลานี้ผมควรจะตัดสินใจอะไรได้บ้างแล้ว จะว่าไปความรู้สึกเจ็บปวดครั้งนี้มันไม่ได้มากมายเท่าครั้งที่รู้ว่าจะสูญเสียพี่ดำไปเลย อาจจะเป็นเพราะว่าความรู้สึกผูกพันธ์ระหว่างผมกับพี่หมวดมันไม่มีโอกาสที่จะเป็นสิ่งอื่นไปได้ นอกจากความเป็นพี่กับน้องเท่านั้น...ร้องไห้มามากแล้ว ตอนนี้ผมควรที่จะเข้มแข็งสะที...เริ่มต้นวันใหม่ที่สดใสดีกว่า ยังมีอะไรที่ต้องทำอีกเยอะี่ในวันนี้...ผมเอื้อมมือไปตั้งนาฬิกาปลุกไว้เจ็ดโมงเช้า อืมมีเวลานอนต่อตั้งหนึ่งชั่วโมง ...
ผมเดินไปโรงเรียนพร้อมไอ้โชคและเราทั้งคู่ตั้งใจที่จะไปซื้อดอกกุหลาบภายในโรงเรียน ไอ้โชคมันดูมีความสุขมากในวันนี้ เพราะมันตั้งใจที่จะเอาการ์ดและดอกไม้ให้ไอ้ก้อยนั่นเอง
“พี่แกะ เฮ เฮ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ เฮ เฮ” พอผ่านประตูโรงเรียนเข้าไป กลุ่มนักเรียนหญิงรุ่นน้องมัธยมต้น ก็ดาหน้าเข้ามาให้ดอกไม้มั่ง การ์ดมั่ง รวมทั้งสติกเกอร์รูปหัวใจ ติดตามเสื้อนักเรียนของผมเต็มไปหมด
“ขอบคุณครับ น้องๆ เ่่อ่อ ติดแบบนี้เดี๋ยวอาจารย์ (ฝ่ายปกครอง) ว่าเอาน่ะครับ ” ผมพยายามร้องเตือนน้องๆเหล่านั้น
“โอ๊ย! อิจฉา ทีกูไม่เห็นใครให้ดอกไม้มั่ง ไปดีกว่า ฮ่ะ ฮ่ะ” ไอ้โชคหัวเราะแกมหมั่นไส้และถือโอกาสตอนชุลมุน เดินหนีเอาดื้อๆ
“ว๊ายๆ น้องพระเอกเกาหลี เนื้อหอมจัง ฮิ ฮิ” รุ่นพี่สาวๆก็เข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังบ้าง ผมเลยกลายเป็นไข่อยู่ตรงกลางบรรดานักเรียนหญิงทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องสะงั้น
“ปริ๊ด ปริ๊ด” เสียงอาจารย์ฝ่ายปกครองเป่านกหวีด
“พอแล้วพวกเธอ ทำอะไรอย่าให้มันเกินงาม เรามีหน้าที่เรียนหนังสือน่ะ” อาจารย์วีระเดชเสียงดุเชียว ได้ผลกลุ่มสาวๆต่างแยกย้ายกันไปหมด ผมเลยยืนเป็นไอ้เซ่ออยู่คนเดียว
“ฮ่ะ ฮ่ะ อะไรจะขนาดนั้น นายแกะ เสื้อผ้าเลอะเทอะหมด อ้าวของเขิงหกเรี่ยราด เฮ้อ” อาจารย์วีระเดชบ่นพร้อมกับยิ้มๆ แต่แกก็มีกะใจก้มลงหยิบของที่หล่นตามพื้นให้ผม
“สติกเกอร์พวกนี้เอาไว้ติดหลังเลิกเรียนน่ะ ฮึ ฮึ” อาจารย์วีระเดชช่วยผมแกะสติกเกอร์ออกให้ด้วย
“ขอบคุณครับอาจารย์” ผมพยายามยกมือไหว้ แต่ของเต็มมือจริงๆ อาจารย์เลยช่วยเก็บใส่กระเป๋าเป้นักเรียนให้อีก ใจดีแฮะ อาจารย์ฝ่ายปกครองท่านนี้ อิอิ และดูเหมือนแกจะเอ็นดูผมอยู่ไม่น้อยทีเดียว หลังจากที่ได้คลุกคลีกับผมมาบ้างพอสมควร
“แหมๆ พ่อพระเอก ถ้าเยอะมากก็เอามาเผื่อครูก็ได้น่ะค่ะ” อาจารย์หญิงท่านหนึ่งที่ยืนเป็นเวรตอนเช้าตะโกนแซว ผมได้แต่หัวเราะแก้เก้อ แล้วพยายามเดินเลี่ยงๆหนี เพราะเริ่มมีนักเรียนทะยอยเข้ามาในโรงเรียนมากขึ้น
ผมเก็บของไว้ที่ห้องเรียน แล้วรีบตรงดิ่งไปที่ห้องสหกรณ์โรงเรียน เจอแจ็ดกับแมวกำลังขายน้ำเต้าหู้ แซนวิช ฯลฯ รวมทั้งดอกกุหลาบสดๆสีแดงช่อใหญ่
ผมเลือกดอกที่คิดว่าสวยที่สุดมาดอกหนึ่ง
“สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับแจ๊ด” ผมยื่นดอกกุหลาบให้เธอ ดูเธอหน้าแดงด้วยความยินดี
“ขอบคุณค่ะ แหมๆ จะให้ทั้งที ก็เอาใกล้ๆเนี่ยะน่ะ ฮิ ฮิ” เธอหัวเราะน้อยๆ
“ใช่ ลงทุนม๊ากๆ ค่ะ คิก คิก” แมวเองก็แซวผมเหมือนกัน ผมได้แต่ยิ้มๆ พอดีไอ้เมฆมันเดินมาข้างหลังผม
“แมว...เอัา เมฆให้” ไอ้เมฆยื่นของสิ่งหนึ่งไปต่อหน้าแฟนสาว
“อุ๊ย สวยจัง แบบนี้แหละเขาถึงว่าลงทุนหน่อย ชิ” อ้าวมีแขวะผมอีกต่างหาก สิ่งที่ไอ้เมฆยื่นให้แมว เป็นลูกแก้วใสๆ ขนาดเท่าลูกเทนนิส แต่ข้างในมีน้ำอยู่ครึ่งหนึ่ง และมีดอกกุหลาบเล็กๆน่ารักๆสี่ห้าดอก ลอยกระเพื่อมไปมา ดูน่ารักทีเดียว
“อ้าว แล้วแกะเอาอะไรให้แจ๊ดล่ะ” ไอ้เมฆหันมาถามผมบ้าง
“โอ๊ย ก็ดอกกุหลาบหนึ่งดอก จากช่อนั้นไง” แมวบุ้ยปากไปที่ช่อดอกกุหลาบที่เตรียมไว้จำหน่าย
“ฮ่ะ ฮ่ะ โรแมนติกดีนี่” ไอ้เมฆหัวเราะยิ้มๆ
“จ้า ลงทุนมาก” แมวยังค่อนขอดไม่เลิก
“แหมๆ พอเถอะจ๊ะแมว แค่นี้แจ๊ดก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ และหวังว่าแจ๊ดคงเป็นคนเดียวที่ได้ดอกกุหลาบจากแกะน่ะค่ะ” ชะอุ๋ย แม่แจ๊ดทรงเสน่ห์ดักทางไอ้แกะสะแล้ว แฮะ แฮะ
คุยกันพอหอมปากหอมคอ เพราะสองสาวต้องขายของ และมีนักเรียนทะยอยกันมาซื้อของกันมากขึ้น ผมกับไอ้เมฆจึงถอยออกมา
“แกะ เย็นนี้เราพาสาวๆไปหาอะไรกินกันดีมั๊ย” ไอ้เมฆเสนอความเห็นขณะที่เรากำลังเดินกลับห้องเรียน
“ได้สิ แล้วเย็นนี้ค่อยคุยกัน” ผมรีบกลับเข้าห้อง เพราะจะรีบเอาการ์ดของกรกนกไปฝากให้วาดส่งให้
ตอนเที่ยง แก๊งค์ผมแต่ละคนต่างก็กระจัดกระจายกันไป ฮึ ฮึ จะมีอะไรอีกล่ะครับ ก็ไปหาสาวๆกันน่ะสิ ตอนนี้ผมเลยนั่งทานข้าวกับพี่โก้สองคน
“พี่โก้ ไม่เอาดอกไม้ไปให้สาวๆบ้างหรือครับ ฮ่ะ ฮ่ะ” ผมแซวพี่โก้เล่นๆ ไม่นึกว่าแกจะทำหน้าซีเรียส
“อย่างพี่จะมีสาวที่ไหนล่ะครับ แต่มีคนหนึ่งที่พี่อยากจะให้ดอกไม้น่ะ” พี่โก้กระซิบเบาๆ
ผมชงัก พี่โก้ไม่ได้หมายถึงผมใช่มั๊ยเนี่ยะ
“เฮ พระเอกเกาหลี สุขสันต์วันวาเลนไทน์จ๊ะ” พี่โก้ไม่ค่อยมีโอกาสคุยกับผมเท่าไหร่นัก เพราะมีคนเอาของมาให้ผมอยู่เรื่อยๆ
“ขอบคุณครับ” นี่เป็นประโยคที่่ผมพูดบ่อยมาก จนพี่โก้รำคาญ
“แกะ เนื้อหอมจังน่ะ สาวๆรุมกันใหญ่เลย”
“อะ เอ่อ ครับ” ตอนนี้ไม่รู้จะตอบยังไงดี
พอดีพี่ดำเดินเข้ามาที่โต๊ะและนั่งลงข้างๆผม
“ดีโก้” พี่ดำทักทายพี่โก้ตามมารยาท
“แกะครับ วันนี้พี่จะกลับบ้านอีก จะเอาของไปให้ กะ กวางน่ะครับ แกะจะฝากอะไรถึงทางบ้านมั๊ยครับ” สายตาพี่ดำเป็นประกายเชียวเมื่อพูดถึงพี่กวาง
“อ๋อ คงเอาของขวัญไปให้พี่กวางใช่มั๊ยครับ อืม คงไม่มีอะไรฝากล่ะครับ” น่าแปลกที่ตอนนี้ผมกลับทำใจได้อย่างประหลาด ไม่มีอาการเจ็บปวดแต่อย่างใด อาจจะเป็นไปได้ว่า มีคนเอาของและดอกไม้มาให้เยอะกระมัง เลยมัวดีใจเรื่องนี้อยู่
“อ่ะ ครับ ครับ แล้วเรื่องการ์ดของกรกนก ส่งไปรึยังครับ” แนะพี่ดำยังเป็นห่วงเรื่องนี้อยู่อีก
“ฝากวาดส่งไปแล้วครับ”
“อืม ถ้างั้นก็หมดห่วง งั้นพี่ไปก่อนน่ะครับ” พี่ดำลุกขึ้นยืน คราวนี้ผมถึงกับใจหายวาบ เพิ่งนึกขึ้นได้ จริงๆแล้วอยากคุยกับพี่ดำนานๆ เพราะหมู่นี้ห่างเหินกันมากเหลือเกิน
“พี่แกะ พี่แกะ ผมขออนุญาตพ่อผมแล้วน่ะครับ” น้องข้าวฟ่างปราดเข้ามาหาผม พร้อมกับส่งเสียงตื่นเต้น
“อ่ะครับ แล้วพ่อว่าไงบ้างล่ะครับ” ตอนนี้พี่่ดำเห็นผมกำลังยุ่งกับน้องข้าวฟ่าง ก็เลยเดินจากไป ผมอดที่จะมองตามหลังแกไปไม่ได้
“พี่แกะ พี่แกะ พ่ออยากจะเจอพี่ด้วยน่ะครับ” เสียงน้องข้าวฟ่างเรียกให้ผมกลับมา
“อะไรน่ะครับ ข้าวฟ่างว่าไงน่ะครับ”
“ผมโม้เรื่องพี่แกะให้พ่อฟังน่ะสิครับ อิอิ ไปล่ะ เพื่อนรออยู่” น้องข้าวฟ่างวิ่งไปสมทบกับเพื่อนๆ
“อืม ท่าทางจะเอาจริงน่ะเด็กคนนี้ ฮึ ฮึ” พี่โก้หัวเราะเบาๆ
“แกะ เย็นนี้อย่าลืมซ้อมมวยน่ะครับ เมื่อวานงดไปวันหนึ่งแล้วน่ะ” พี่โก้เตือนผมก่อนที่จะแยกย้ายกันไปเรียนต่อภาคบ่าย
ชมภู่เอาดอกกุหลาบมาให้ผมก่อนเข้าเรียนตอนบ่ายโมง ถ้าเป็นคนอื่นเอาให้ผมจะเฉยๆ แต่นี่เป็นชมภู่และผมรู้สึกดีด้วย ไม่รู้สิก็ไม่เชิงชู้สาวหรอกน่ะครับ... บอกไม่ถูก... ผมเลยต้องรีบวิ่งไปซื้อดอกกุหลาบที่โรงอาหารมาให้เธอ (ที่สหกรณ์หมดตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว อิอิ)
“หมดแล้วจ้า เหลือแต่ดอกกุหลาบสีดำจ๊ะ” แม่ค้าบอกผม และมันก็เหลือแต่ดอกไม้ประดิษฐ์ที่ย้อมสีเป็นสีดำอีกต่างหาก สีแดงหมดไปตั้งนานแล้วเหมือนกัน ผมกำลังคิดว่าจะไปเอาดอกสดๆที่คนอื่นให้ ซึ่งตอนนี้ผมเก็บไว้ในกระเป๋า เอามาให้ชมภู่แทน
“กุหลาบดำก็มีความหมายน่ะค๊ะ ” แม่ค้าเห็นผมยืนเซ่ออยู่
“ความหมายว่าอะไรครับ” ตอนนี้ผมคิดอย่างเดียว มันเหมาะกับงานศพอ่ะ 55555555+
“อ้าว ก็หมายถึง ความรักที่เป็น...อมตะ...ไงค่ะ” อืมเข้าใจเปรียบเทียบดีน่ะแม่ค้า
“เอาไปหมดนี่เลยน่ะค่ะ ถือว่าช่วยๆกัน คิดไม่แพงค่ะ” แม่ค้ายัดเยียดให้ผมซื้อทั้งหมดที่เหลืออยู่ สิบกว่าดอกได้ และไม่รู้ยังไงผมดันใจอ่อน บ้าจี้ซื้อจนได้ อิอิอิ
“ความรักที่เป็น...อมตะ...ยังงั้นหรือ ความหมายดีนี่” ผมรำพึงในใจ และนั่นคือเหตุผลที่ผมเอาดอกกุหลาบสีดำนี้ ไปให้ชมภู่ อาจารย์นิตยา วาด ไอ้ก้อย เพื่อนๆผู้หญิง และรุ่นพี่สาวๆที่สนิทๆ ไปๆมาๆ ทุกคนที่ได้รับ กับพากันชื่นชอบสะอีก อ้าวไม่เชื่อก็ต้องเชื่อล่ะคราวนี้
ตอนเย็น ผมไปซ้อมมวยกับพี่โก้ตามปกติ หลังจากที่นักมวยคนอื่นๆกลับบ้านกันหมดแล้ว พี่โก้ก็เดินไปหยิบของสิ่งหนึ่งมาให้ผม ลองเดาดูสิครับว่าเป็นอะไร
“แกะ พี่ให้แกะเนื่องในวัน เ่อ่อ วาเลนไทน์ครับ” พี่โก้ยื่นช่อดอกกุหลาบดอกหนึ่งให้ผม มันเป็นดอกไม้จริงแต่ว่าถูกพ่นด้วยสี.......
“กุหลาบสีดำ!” ผมอุทานด้วยความตกใจ นี่พี่โก้รู้ความหมายด้วยหรือ
“ใช่ครับ ขอให้รักของพี่ที่มีต่อแกะ เป็นรักที่ยั่งยืนตลอดไป” พี่โก้กล้าพูดถึงขนาดนี้เชียว
“ขะ ขอบคุณครับพี่โก้” ซึ้งอ่ะครับ งานนี้ ผมรับช่อดอกกุหลาบนั้นมาถือไว้ ว่าจะคุยอะไรต่อ... ไอ้โชคก็โผล่มาเตือนบอกว่า ผมมีนัดเล่นเวทตามตารางของพี่หมวด เลยต้องร่ำลาพี่โก้ออกมา
ผมกลับถึงแแฟลตราวๆห้าโมงเย็น พี่หมวดกำลังนั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกแล้ว
“มาสายน่ะครับ พี่นัดสี่โมงครึ่งไม่ใช่หรือ” พี่หมวดดุผมตามสไตล์ แต่ไม่ซีเรียสมาก
“ดีครับพี่หมวด วันนี้ไม่เข้าเวรกะดึกหรือครับ” ผมถามแก้เก้อ ถอดรองเท้านักเรียนเสร็จ หิ้วกระเป๋าเป้นักเรียน และถุงพลาสติกที่ใส่ของต่างๆรวมทั้งดอกไม้ที่คนเขาให้มา เตรียมตัวไปเก็บไว้ในห้อง
“เดี๋ยวก่อน ของอะไรเยอะแยะ เอามาให้พี่ดูหน่อยสิ” เสียงดุเชียว ผมเลยเอาของทั้งหมดไปวางไว้ที่โต๊ะกลางโซฟา และนั่นช่อดอกกุหลาบช่อนั้นยังคงอยู่ในแจกันที่ผมจัดไว้เมื่อเช้า
“อ้าว พี่หมวดไม่ได้เอาดอกไม้ไปให้ใครหรือครับ”
“คนที่พี่จะเอาไปให้... เขาไม่ต้องการมันแล้ว” อูย อารมณ์ขุ่นมาจากไหนเนี่ยะ ผมเลยสงบปากคำดีกว่า ปรกติพี่หมวดจะอารมณดีนี่นา
“อื้อฮือ ใครเอาให้มั่งล่ะ ทำไมเยอะแยะขนาดนี้” พี่หมวดหยิบการ์ดขึ้นมาอ่านบ้าง รื้อดอกไม้ขึ้นมาดูบ้าง ดูแต่ละชิ้นเสร็จ แกก็กองวางรวมกันไว้ที่มุมหนึ่ง
“เนื้อหอมจังน่ะเรา ดูสาวๆพวกนี้จะหลงเสน่ห์เราน่าดูเลยน่ะ ฮึ ฮึ” ตอนนี้พี่หมวดอมยิ้ม และหัวเราะเบาๆ เมื่อแกอ่านข้อความในการ์ดเหล่านั้น จนกระทั่ง...
“ฮึ กุหลาบสีดำ ใคร...เอามาให้แกะ หา” พี่หมวดทำหน้าขมวดคิ้ว เอ รึว่าพี่หมวดก็รู้ความหมายเหมือนกัน มีมึงคนเดียวแหละไอ้แกะที่เพิ่งรู้จากแม่ค้า 555555+
“แน่ะ มีการ์ดเล็กๆด้วย ไหนอ่านดูสิ” ไอ๊หยา ผมไม่ได้สังเกตุว่าพี่โก้พันการ์ดเล็กๆไว้ใต้สุดของก้านกุหลาบ เพราะใต้ฐานของช่อ มันเป็นกระดาษสีดำๆรองอยู่ภายใต้พลาสติกอีกที
“รักที่เป็นอมตะ...จากพี่โก้” พี่หมวดอ่านเสร็จถึงกับจ้องหน้าผมเขม็ง
“นี่มันเป็นชื่อของผู้ชายนี่ ...มันหมายความว่ายังไงห๊า?