บทที่ 147 " ความลับ...ของคู่ปรับ "

บทที่ 147 “ ความลับ...ของคู่ปรับ ”

“มึงจะรีบไปไหน ไอ้แกะ” ไอ้โชคเดินสวนทางขึ้นมาพอดี
“เฮ้ยๆ มึงเป็นไรรึเปล่าว่ะ” ไอ้โชคมันจับแขนผมเอาไว้จ้องหน้าผมเขม็ง...เอ ผมคงทำหน้ามีพิรุธให้มันเห็นกระมัง
“ปะ เปล่า กูมีนัดกับแจ๊ดว่ะ อะ เออ แล้วมึงล่ะ” ผมพยายามทำสีหน้าให้ปรกติที่สุด
“เออ เออ ก็แล้วไป เห็นมึงทำหน้าเครียดๆ กูนึกว่ามึงมีปัญหาอะไร”
“ฮ่ะ ฮ่ะ งั้นกูไปก่อนน่ะ” ผมกำลังผละมัน เดินลงบันได อีกไม่กี่ขั้นก็จะถึงพื้นชั้นล่างแล้ว
“เฮ้ย! เดี๋ยว แล้วกูจะบอกก้อยกับวาดว่ายังไงว่ะ”
“อะไรว่ะ” ผมหยุดเดิน เอี้ยวตัวกลับไปมองหน้ามัน
“ก็กูจะไปกินข้าวกับสองสาวนั่นที่บ้าน ทีนี้วาดเขาไม่มีเพื่อนน่ะสิ” โธ่ไอ้โชค มึงกะจะคุยกับไอ้ก้อยสองต่อสองล่ะสิ เลยจะเอากูไปด้วยเพื่อกันวาดออกมา แผนสูงน่ะมึง
“เฮ้ยไม่ได้ ไม่ได้ กูนัดกับแจ๊ดไว้แล้ว”
“เออ เออ กูเข้าใจแต่สองสาวนั่น เขาฝากกูมาตามมึงด้วยน่ะโว๊ย”
“อืม เอางี้ มึงบอกไปก็แล้วกันว่า กูเล่นเวทกับพี่หมวด เพลียมากเลยนอนหลับไปแล้ว อิิ อิ” ผมหันกลับกำลังจะก้าวเดินต่อ....
“แกะ แกะ เดี๋ยวก่อน” เสียงพี่หมวดนี่ จะตามผมมาทำไมอีกล่ะ
“รีบร้อน จนลืมช่อดอกไม้ของเพื่อนเลยรึ” จริงสิผมลืมไปสนิทเชียว
“ขอบคุณครับพี่หมวด” ผมรับช่อดอกกุหลาบสีดำของพี่โก้ จากพี่หมวดมาถือไว้ ในตอนนี้ไอ้โชคแว่บหายไปข้างบน ส่วนพี่โรสยังยืนเกาะแขนพี่หมวดยิ้มให้ผมพร้อมกับพูดว่า
“แหมๆ นี่ใจดีเป็นพ่อสื่อให้เพื่อนด้วยหรือจ๊ะ”
“อ่ะ เออ ครับ” ผมอึกอักพูดอะไรไม่ออกไปมากกว่านี้ ในที่สุดเราสามคนก็เดินออกมาข้างนอกพร้อมกัน
พี่หมวดและพี่โรสทักทายเมฆ แมวและแจ๊ดแป๊ปหนึ่ง ก็แยกตัวขึ้นรถขับออกไป
ผมจำเป็นต้องโกหกทุกคนต่อเรื่องช่อดอกไม้ ไปๆมาๆก็เลยฝากไอ้เมฆเก็บไว้ จากนั้นพวกผมก็นั่งสามล้อไอ้เมฆ(ตามเดิม อิอิ) หาร้านเหมาะๆได้ร้านหนึ่ง อยู่สะในซอกหลืบของหมู่บ้าน ที่ไม่ค่อยมีใครคิดว่าจะเป็นร้านอาหาร
ร้านนี้เป็นร้านขายอาหารตามสั่งธรรมดาๆ แต่จัดร้านได้โรแมนติกมาก นอกจากอาคารที่มีโต๊ะรับประทานอาหารอยู่แล้ว ยังมีแยกพิเศษออกไปอีกราว 7-8 ที่ จะมีหลังคาลักษณะเป็นซุ้มซึ่งทำจากเถาวัลย์ เรียงรายไปตามกำแพงบ้าน ตัวกำแพงเองก็ทำจากต้นไม้ทั้งนั้น ทั้งร้านประดับประดาไปด้วยไฟหลากสี คละเคล้าด้วยเสียงเพลงคลาสสิกอันนุ่มหู
ผมสะดุดตากับรูปปั้นกามเทพสีขาวที่อยู่กลางบ่อน้ำ อยู่ในท่าแผลงศรแถมยังมีน้ำพุ่งออกมาจากปลายจู๋ของกามเทพด้วย ไอเดียเจ๋งจริงๆ อิอิ ภายในบ่อยังเลี้ยงปลาเงินปลาทอง จำพวกปลาคราฟตามสมัยนิยม นอกจากนี้เจ้าของร้านยังสร้างลำธารเล็กๆให้น้ำไหลออกจากบ่อไหลวนเวียนคดเคี้ยวไปตามโต๊ะทานข้าว แล้วไหลลงไปรวมกันที่บ่ออีกแห่งหนึ่ง (ดูเหมือนว่าเจ้าของจะใช้ปั๊มน้ำ ดูดน้ำจากบ่อล่างโดยใช้สายยาง มาปล่อยที่บ่อต้นน้ำอีกที เลยทำให้เกิดน้ำไหลเวียนอยู่ตลอด)
เห็นแจ๊ดและแมวบอกว่าร้านนี้ตอนกลางวันจะขายข้าวแกงรสชาดอร่อย และราคาไม่แพงด้วย แต่ร้านค่อนข้างจะดูลึกลับสักหน่อย เหมาะมากที่จะแอบพากิ๊กมาหลบมุมที่นี่ กึ๋ยๆ
พวกเราเลือกที่จะนั่งกันที่ซุ้มๆหนึ่ง หลังจากเลือกเมนูอาหารกันแล้วก็นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อย พวกเรามากันแต่หัวค่ำ เพราะสองสาวต้องรีบกลับบ้าน ไหนจะต้องรีบไปเรียนต่อพรุ่งนี้เช้าอีกล่ะ แขกจึงยังไม่เยอะเท่าไหร่ แต่คงทะยอยกันมาเรื่อยๆแหละ
สองสาวให้ผ้าเช็ดหน้าผมกับไอ้เมฆคนละผืน เป็นของขวัญวันวาเลนไทน์...โชคดีไป อิอิ จากนั้นเรานั่งรับประทานอาหารไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง...
มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งมาจอดใกล้ๆซุ้มที่พวกผมนั่งอยู่ คนขับก็คือเจ๊จอย กระเทยร้านเสริมสวย แต่คนซ้อนนี่สิคุ้นๆตาพิกล....
เจ๊จอยเดินนำหน้าส่วนคนที่ตามหลัง ดูเหมือนจะลุกลี้ลุกลน พยายามเดินก้มๆหน้า แล้วทั้งคู่ก็หายไปที่ซุ้มหนึ่งห่างจากซุ้มผมไม่ไกลนัก...
“เจ๊จอยพาใครมาล่ะ สงสัยเหยื่อรายใหม่ ฮ่ะ ฮ่ะ” ไอ้เมฆแซวหัวเราะขบขัน
“บ้า ไปว่าเขา อาจจะเป็นเพื่อนกันหรือคนรู้จักก็ได้นี่” แมวปรามไอ้เมฆ
“โอ๊ย ใครๆก็รู้ว่า เจ๊จอยชอบซื้อหนุ่มๆมากิน ฮ่ะ ฮ่ะ”
“พูดเข้าไปนั่น ไม่ประกาศไปเลยล่ะ ว่าเมฆก็เคยโดน ชิ”
“เฮ้ยๆ ผมเปล่านา เขามาเอง อิอิ...” ไอ้เมฆหัวเราะกับแมวด้วยความสนุกสนาน
“อ้าว งั้นเมฆก็เสร็จเจ๊จอยไปแล้วสิ คิก คิก” แจ๊ดหัวเราะขำๆ
“ไม่มีทางล่ะคร๊าบ ไม่มีทางเห็นขาอ่อนไอ้เมฆร๊อก ฮ่ะ ฮ่ะ”
“ไรว่ะเมฆ พูดยังกะรู้เรื่องเจ๊จอยดีงั้นแหละ” ผมพอที่จะรู้บ้างว่าเจ๊จอยชอบใช้เงินหว่านหนุ่มๆมากินอยู่เรื่อย แต่ไม่คิดว่าไอ้เมฆจะโดนด้วย
“คืองี้ วันนั้นเราถีบสามล้อจนดึก” อ้าวนี่ตกลงยอมรับแล้วหรือว่านายรับจ้างถีบสามล้อน่ะไอ้เมฆ หุ หุ
“ตอนนั้นเราถีบสามล้อผ่านหน้าร้านแก เห็นแกโบกมือเรียกเราไปหาว่ะ” ไอ้เมฆอมยิ้มไปมา แล้วเล่าต่อว่า
“แกถามเราว่า สามล้อ สามล้อ ช่วยไปส่งหน่อย”
“เราก็ถามไปว่า ให้ไปส่งไหนครับ” ตอนนี้ไอ้เมฆหยุดสักพัก
“อ้าว แล้วไงต่อ” ผมเริ่มอยากรู้แล้วสิ ตอนนี้ไอ้เมฆมันกระซิบที่หูของผมว่า
“แกคงเห็นว่าเป้าเราตุง ฮ่ะ ฮ่ะ” ผมอดอมยิ้มกับความทะเล้นของมันไม่ได้ จากนั้นมันก็พูดขึ้นมาดังๆให้ทุกคนได้ยินว่า
“แกตอบว่ายังไงรู้มั๊ย ฮึ ฮึ....แกตอบว่า ...ช่วย...ไปส่ง...ที่ ห้อง...นอน...หน่อย... ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ไอ้เมฆหัวเราะงอหาย
“ฮ่ะ ฮ่ะ แล้วไงนายก็เลยไปส่งถึงที่เลยสิ” ผมแหย่มันเล่นๆ
“เฮ้ย ไม่มีทางเราก็ขับสามล้อหนีสิว่ะ กระเทยไก่เดือยพวกนี้ไม่มีทางได้แอ้มเราร๊อก ” ไอ้เมฆทำท่าทางรังเกียจ อย่างเห็นได้ชัด
“พอเถอะค่ะ เมฆ เราไม่ยุ่งกับเขา เขาก็ไม่ยุ่งกะเรา อย่าไปหัวเราะเยาะเขาอีกเลยน่ะ” แมวพูดเนิบๆ เตือนแฟนหนุ่ม
“ใช่ จริงๆเจ๊แกก็นิสัยดีน่ะ พอรู้ว่าเราไม่ยุ่งด้วย แกก็ไม่ยุ่งกับเรา” ผมพยายามไม่ให้ไอ้เมฆมันมองเจ๊จอยไปทางลบมากกว่านี้
“แหมๆ ดูเหมือนว่า แกะจะเข้าอกเข้าใจ คนพวกนี้จังเลยน่ะค๊ะ คิก คิก” แจ๊ดแซวผม หัวเราะขำๆ แต่ผมนี่สิขนลุกซู่เลย 555555+ กรรม ถึงแม้ผมจะไม่ชอบพวกออกสาว แต่ก็ชอบเสียบพวกแมนๆล่ะวะ เอิ๊กๆ
เราทั้งสี่นั่งทานข้าว ทานขนมไปเรื่อยๆ จนผมรู้สึกปวดปัสสาวะ เลยจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เผอิญเดินผ่านซุ้มเจ๊จอยพอดี
จะว่าบังเอิญก็ใช่ที่ ที่ทันเห็นเจ๊จอยกำลังจับมือถือแขนกับไอ้หนุ่มคนนั้น แถมก้มหน้ากระซิบกระซาบแทบจะหอมแก้มไอ้หมอนั่นอีกต่างหาก
ผมชงักกึกกำลังจะรีบเดินหนีก็พอดี เจ๊จอยหันหน้ามาเห็นผมสะก่อน ทั้งสองคนเลยปล่อยมือกันโดยอัตโนมัติ
“อุ๊ยตาย พระเอกเกาหลีนี่ เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไปสิจ๊ะ” ผมเลยเข้าไปทักทายตามมารยาท
“หวัดดีครับเจ๊” ผมยกมือไหว้เจ๊จอย ตอนนี้ไอ้คนที่นั่งทานข้าวอยู่กับแก รีบหันหน้าหนีทันที
“ต๊าย มาทานข้าวกับใครจ๊ะ เอ้านั่งก่อน นั่งก่อน” เจ๊จอยยกมือรับไหว้ผม พร้อมเ่อ่ยปากเชื้อเชิญ
“มากับเพื่อนน่ะครับ เห็นทีต้องขอตัวล่ะครับ เจ๊จอยมีแขกนี่ครับ ฮึ ฮึ”
“ต๊าย ดูพูดเข้า ทานน้ำกับพี่สักแก้วน่ะจ๊ะ” ผมเห็นไอ้หมอนั่นนั่งก้มหน้างุด เลยอยากจะแกล้งมันสักหน่อย...ถือโอกาสนั่งข้างๆมันสะเลย อิอิ
“ขอแก้วใบหนึ่งสิครับ” ผมแกล้งให้มันหยิบแก้วเปล่าให้ เพราะแก้วน้ำและขวดน้ำอัดลมอยู่หัวมุมด้านซ้ายมือของมัน
คราวนี้ไอ้หมอนั่นมันหลบผมไม่ได้แล้ว มันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาด้วยใบหน้าซีดเผือด
“อะ ไอ้พล”
ผมตกใจที่เจอคู่ปรับเก่า ในสถานการณ์แบบนี้ มันมากับเจ๊จอย ซึ่งใครๆก็รู้ดีเกี่ยวกับกิติศัพท์ของเจ๊จอยก็คือ ชอบใช้เงินซื้อหนุ่มๆมาบำเรอความสุขให้กับตนเอง รึว่า ไอ้พลมัน...จะ...ขายตัว