บทที่ 148 " ธาตุแท้ของไอ้พล...กับกิ๊กเก่านักวอลเล่ย์ "

บทที่ 148 “ ธาตุแท้ของไอ้พล...กับกิ๊กเก่านักวอลเล่ย์ ”

“อ้าว รู้จักกันหรือจ๊ะ สองหนุ่ม” เจ๊จอยจีบปากจีบคอพูดตามสไตล์ แกนั่งตรงข้ามไอ้พล คงเห็นว่ามันเงอะงะ แกก็เลยเป็นคนรินน้ำโค้ก ให้ผมด้วยตัวเอง...ส่วนไอ้พลยังทำหน้าเลิ่กลักพูดอะไรไม่ออก
“ขอบคุณครับเจ๊” ผมรับแก้วโค้กขึ้นมาดื่ม ก่อนที่จะพูดว่า
“รู้จักสิครับ รู้จักดีสะด้วย ฮึ ฮึ จริงมั๊ยไอ้พล” ตอนนี้อยากจะแกล้งมันสะให้เข็ด แก้แค้นที่มันเคยทำเรื่องแสบๆไว้กับผม เมื่อครั้งโน้น
“เออ ใช่ ไอ้แกะนี่ซี้ปึ๊ก ผมเลยครับเจ๊” อ้าว คราวนี้มันตั้งตัวติดแฮะ แถมตบหลังผมดังป้าป จนผมสะอึก
“เหรอๆ แหมๆ ก็ดีจ๊ะ แต่แกะไม่เห็นเล่าให้เจ๊ฟังบ้างเลยอ่ะ ว่ามีเพื่อนหล่อๆแบบ พลอีกคนน่ะ คิก คิก” เอาเข้าไปเจ๊แกมองตาไอ้พลเยิ้มเลย คงหวังจะฟันเต็มที่แหละ
“อ่ะ เ่อ่อ คือว่า เจ๊ครับคือ” ผมคิดว่าจะอธิบายให้เจ๊ฟัง แต่ตอนนี้ลองตามน้ำไอ้พลไปก่อน ดูสิว่ามันจะมาไม้ไหน
“ฮ่ะ ฮ่ะ ขนาดนั้นเลยเหรอเจ๊ เออ เจ๊ครับ ช่วยสั่งยำปลาดุกฟูอีกจานสิครับ เผื่อไอ้แกะมันด้วย” ดูเหมือนจะหวังดีน่ะมึงไอ้พล แต่มึงมีแผนอะไรรึเปล่าว่ะ
“แหมๆ ได้เลยค๊า มากับเจ๊แล้วไม่ต้องห่วงถึงไหนถึงกัน เดี๋ยวเจ๊มานะค๊า” เจ๊จอยรีบกระวีกระวาดเดินออกไปสั่งอาหาร อย่างว่าง่าย
พออยู่กันสองคน ไอ้พลก็เริ่มเปิดฉากทันที
“กูเพิ่งรู้ว่ามึง เป็นผัวเจ๊จอยด้วย” มันทำหน้าหาเรื่องตามแบบฉบับเดิมๆ ของมันน่ะแหละ
“เฮ้ยๆ มึงอย่ามาพูดซี๊ซั๊ว ว่าแต่มึงจนตรอกถึงกับเกาะกระเทยกินรึไงว่ะ” ผมก็แน่ ปากดีเหมือนกัน คราวนี้ไอ้พลลุกขึ้นยืนทันที มันโกรธจัด กัดกรามกรอดๆ กำหมัดแน่นเตรียมพร้อมที่จะชก
“มึงคิดว่า กูกลัวมึงรึ หมัดกูคราวที่แล้วยังไม่เข็ดอีกเรอะ” ผมจิบน้ำโค้กทำท่ายียวนกวนตีนมัน
“เออๆ มึงไม่ต้องมาเบ่ง แค่มึงเป็นนักมวยน่ะกูไม่กลัวหรอกโว๊ย”
“ไม่กลัว มึงก็ลงมือสิว่ะ” ผมลุกขึ้นยืนมั่งจ้องหน้ามันเขม็ง
“กูรู้ว่ามึงเป็นน้องตำรวจ มึงมันไม่กลัวใคร” คราวนี้มันทำเสียงอ่อยๆ นั่งลงแต่ยังวางฟอร์มอยู่
“ตัดเรื่องนั้นออกไปเลย มึงจะเจอกับกูที่ไหน เมื่อไหร่ ได้ทุกเวลา” ผมนั่งลงบ้าง คราวนี้เห็นมันเงียบๆ นั่งมองจานอาหารที่อยู่ตรงหน้า นิ่งเฉยอยู่ ผมเลยอดใจอ่อนไม่ได้ จริงๆแล้วก็ไม่อยากมีเรื่องอะไรกับใครเท่าไหร่นักหรอก
“กูถามมึงจริงๆเหอะ กูเห็นมึงกลับไปอี๋อ๋อ กับอีแต๋น แล้วนี่มึงยังจะมาก้อร้อก้อติกกับเจ๊จอยอีกเรอะ” ไอ้พลเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนที่มันจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ไอ้นี่ท่าทางจะบ้า
“ก๊ากๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า มึงคิดว่ากูจะเอาลงหรือว่ะ อีพวกกระเทยจิตวิปริตพวกนี้ ถุย!” มันถ่มน้ำลายลงพื้น และทำท่าทางขยะแขยงเต็มทน...ผมตกใจกับกิริยาอาการของมัน ถึงกับอึ้งไปชั่วครู่
“อีพวกนี้ มันร่าน มันต้องการ คะอวยโว๊ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า กูจะหลอกพวกมันจนหมดตัวล่ะว่ะ คอยดู ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ” มันหัวเราะแสยะยิ้มที่มุมปาก นี่แสดงว่ามันกะจะหลอกทั้งอีแต๋น และเจ๊จอย เลยหรือ เวรกรรมจริงๆ
“นี่หมายความว่า มึงๆ...” ผมอ้าปากค้าง
“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ มึงคอยดูน่ะมันจะปรนเปรอกูจนหมดตัว แต่มันจะไม่ได้อะไรจากกูเลย ฮ่ะ ฮ่ะ”
“ไอ้พล มึงนี่เลวชาติจริงๆ ”
“ถุย ช่วยไม่ได้มันอยากร่านมาหากูเอง ไงเป็นห่วงเจ๊จอยเมียมึงล่ะสิ”
“หุบปากไปเลยมึง ก่อนที่จะเจอหมัดกู” ผมง้างหมัดเตรียมฟาดปากมันจริงๆ
“ว๊ายๆ เอะอะ อะไรกันจ๊ะ เจ๊แว่บไปห้องน้ำแป๊ปเดียว กลับมามีำการลงมือลงไม้กันด้วยเหรอ” เจ๊จอยกลับมานั่งที่เดิม ดูท่าทางไม่ค่อยตกใจเท่าไหร่ คงคิดว่าผมสองคนเล่นกันในฐานะเพื่อนสนิท
“ไม่มีอะไรกันครับเจ๊ เพียงแต่ผมกำลังเถียงกันน่ะครับ ว่า เจ๊จะติดใจ ลีลาผัวเก่าอย่างไอ้แกะ หรือติดใจผัวใหม่อย่างผม ฮ่ะ ฮ่ะ” ดูมัน กะล่อนสะจนหน้าถีบ ไอ้ห่าเอ๊ย...
“ว๊ายๆ แหมๆ ถ้าพระเอกเกาหลียอมเป็นผัวพี่ก็ดีสิค่ะ หรือคิดจะเปลี่ยนใจจ๊ะน้องแกะ คิกๆ” คราวนี้ไอ้พลถึงกับทำหน้าเหรอหรา มันคงงงว่าผมกับเจ๊จอย ไม่เคยมีอะไรกันมาก่อนจริงๆ... พอดีแจ๊ดและแมวเดินมาตามผม
“แกะค่ะ ไหนว่าไปเข้าห้องน้ำไงค่ะ มาแว่บที่ซุ้มเจ๊นี่เอง” แจ๊ดแซวท่าทางขำๆ
“หวัดดีค่ะ เจ๊” สองสาวยกมือไหว้เจ๊จอยตามมารยาท
“อุ๊ยตาย มาตามแฟนหรือจ๊ะ แหมๆพระเอกเกาหลีคนนี้ยังไม่บุบสลายน่ะค๊า คิก คิก"”เจ๊จอยยิ้มทักทายสองสาวซึ่งรู้จักกันเป็นอย่างดี
ผมปล่อยให้สองสาวคุยกับเจ๊จอยไปพลางๆ เพราะคิดขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้ปัสสาวะเลย (ไม่รู้อั้นมาได้ไง อิอิ) พอกลับมาสองสาวก็ขอตัวกลับบ้านสะงั้น ผมเลยไม่ีมีโอกาสบอกเจ๊จอย เกี่ยวกับเรื่องไอ้พล และดูเหมือนไอ้พลจะรู้ทัน เห็นมันแกล้งคุยกับเจ๊จอยเรื่องอื่นๆสนุกสนานกันไป...เฮ้อ โชคดีน่ะครับเจ๊จอย หวังว่าคงเสียค่าโง่เลี้ยงไอ้พลแค่คืนนี้ก็พอน่ะ อย่าโดนมันหลอกจนหมดตัวล่ะ
ระหว่างเดินทางกลับบ้าน ผมปรึกษาสองสาวว่าจะหาทางบอกเจ๊จอยยังไงดี กลัวไอ้พลมันหลอกเอา สองสาวเลยอาสาที่จะมาเล่าให้เจ๊จอยฟังในวันรุ่งขึ้น...
หลังจากส่งสองสาวเสร็จ ก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่มจนได้ รู้สึกร่างกายเพลียๆคงเกิดจากการเล่นเวทครั้งแรก ผมเลยให้ไอ้เมฆรีบมาส่งผมที่แฟลตเพราะอยากพักผ่อน... ผมรีบทวงช่อกุหลาบดำจากกระเป๋าย่ามของมัน ก่อนที่มันจะจากไป... เกิดหายขึ้นมา พี่โก้คงเสียใจแย่ อิอิ
ผมไขกุญแจเปิดประตูเข้าไปในห้อง อ้าวมีคนอยู่นี่ ไฟสว่างจ้า แถมทีวียังเปิดเสียงดังลั่นเลย แต่ไม่ยักกะมีใครที่ห้องรับแขก เอ๊ะรึว่าพี่หมวดกลับมาแล้ว ผมถอดรองเท้าเสร็จ ก็รีบเอาช่อดอกไม้ไปซ่อน เดี๋ยวพี่หมวดมาเจอเข้า 555555+ จากนั้นก็เดินกลับมาที่ห้องรับแขก และแล้วผมก็เจอ ใครคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ที่โซฟา ดูทีวีอยู่อย่างเพลิดเพลิน เขาไม่ใช่พี่หมวดหรอก แต่เป็น....เป็นกิ๊กเก่านักวอลเล่ย์ที่ไม่คาดคิดว่าจะไม่ได้เจอกันอีก
“มาแล้วหรือแกะ เรามารอนายนานแล้วน่ะ” ไอ้หนุ่มหน้าตี๋ลุกขึ้นยืนยิ้มกว้าง พร้อมกับเดินก้าวเท้าเข้ามาหาผมด้วยความยินดีปรีดายิ่ง ผมอุทานขึ้นมาเบาๆด้วยความประหลาดใจ

“จะ โจ นายมาที่นี่ได้ยังไงอ่ะ”