บทที่ 3 " ความลับ...ของพี่เอก "
พวกผมมาถึงที่พักก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว บ้านพักของพวกมันเป็นบ้านไม้ชั้นเดียวมีสองห้องนอน และก็ห้องรับแขก อยู่ซะไกลจากตัวเมืองเชียว แต่ว่าจริงๆแล้วก็ไม่ไกลจากโรงเรียนเท่าไหร่ ไอ้อ้วนไอ้อ๊อดช่วยผมโยนกระเป๋าและเข้าของซึ่งก็มีไม่กี่ชิ้นไว้ในห้องของมันก่อน ดูพวกมันท่าทางกระวนกระวายรีบร้อนยังไงก็ไม่รู้ ผมก็งงว่าพวกมันจะรีบไปไหนข้าวของก็ยังไม่ได้จัดเลย ถามเท่าไหร่พวกมันก็ไม่ยอมบอก แล้วไอ้จุ๊กับไอ้ซอไปไหนซะล่ะในบ้านก็ไม่มีแม้แต่เงา
“รีบๆ หน่อยไอ้แกะ เดี๋ยวไปไม่ทัน” ไอ้อ้วนพูดพร้อมลากผมถูลู่ถูกังออกมาจากบ้านแทบไม่ทัน
“มึงจะรีบไปจับควายที่ไหนว่ะ ข้าวของกูยังไม่ได้จัดเลย” ผมต่อว่ามันพร้อมพยายามขัดขืนจะเิดินกลับเข้าบ้าน
“เหอะน่า เชื่อพวกกูเถอะ โดยเฉพาะมึงนั่นแหละต้องรีบไปให้ทันเวลา ป่านนี้คงรอกันแย่แล้ว” ไอ้อ๊อดก็ีอีกคน อะไรของพวกมันว่ะเนี่ยะ ผมเกาหัวแกรกๆ
“เฮ้ยกี่โมงแล้วว่ะ ไอ้อ๊อด” ไอ้อ้วนตะโกนถาม
“ตายห่าห้าโมงสิบนาทีแล้ว”
“มีนัดอะไรที่ไหนกันว่ะ” ผมถามไอ้อ๊อดบ้าง
“มึงไม่ต้องถามเลย นัดไว้ห้าโมง กว่าจะไปถึงคงเลทไปสามสิบนาทีแน่ อย่างนี้ต้องเรียกสามล้อเครื่องแล้วว่ะ” ไอ้อ้วนรีบจับสามล้อเครื่องคันหนึ่งแล้วบอกให้แกบึ่งให้เต็มที่ คนขับก็ทันใจดีจริงขับฉวัดฉเวียนซะจนเวียนหัว ผมล่ะเสียวกลัวตำรวจจับจริงๆ
แล้วรถก็มาเบรกกรึกที่หน้าร้าน....เอ๊ะนี่มันร้านหมูกะทะที่พี่เอกนัดกูมาเมื่อเย็นวันศุกร์นี่หว่า ขณะที่กำลังงง งงอยู่ ลูกค้าในร้านหลายคนหันกันมามองหน้าสลอน ผมก็ชักจะเขินๆแฮะทำไมทุกคนต้องหันมามองหน้าผมด้วย เมื่อผมเดินเข้าไปในร้านทุกคนก็ตะโกนขึ้นมาพร้อมกันว่า “Happy birthday to you…….happy birthday too you……happy birthday dear….” “เฮ้ย ไม่ใช่ ไม่ใช่ วันเกิดผมผ่านมาแล้วตั้งแต่เดือนเมษา ไม่ใช่ ไม่ใช่ผม “ ผมรีบร้องห้ามสุดเสียง ทุกคนเงียบกริบ ก่อนที่จะหลุดชื่อเจ้าของวันเกิดออกมา คราวนี้ผมเริ่มเห็นหน้่าทุกคนถนัดขึ้น เพราะไฟในร้านเปิดแค่สลัวๆ เพื่อเตรียมตัวเป่าเค้กวันเกิด อ้าวนั่นไอ้ซอกะไอ้จุ๊ กำลังยืนกะลิ่มกะเหลี่ยอยู่ ไอ้อ้วนกะไอ้อ๊อดก็ไปยืนสมทบ นั่นไอ้โกกตัวมันเตี้ยแทบมองไม่เห็นตอนแรกยืนคู่อยู่กับไอ้เบนซ์ ถัดไปไอ้ม้วนกะไอ้เท่ง(ไอ้นี่ตัวมันสูงๆ ราว185 ได้ ผิวมันดำๆ แถมหน้าตามันออกไปทางมนุษย์โครมันยอง พวกมนุษย์โบราณน่ะเผ่าพันธ์ลิงว่างั้นเถอะ ฮ่ะ ฮะ่ ตอนมันสอบเข้า ม.4 มันได้ที่1 เชียว แต่ไม่รู้เป็นไงเกรดมันถึงได้หล่นไปอยู่ท้ายๆ จำไม่ได้ว่าที่เท่าไหร่) อีกกลุ่มหนึ่งเป็นพวกรุ่นพี่ม.5 และถัดไปราวๆสิบกว่าคนได้ จำได้ว่าเป็นรุ่นพี่ม.6 งานนี้ไม่มีหญิงครับ ชายล้วนไม่รู้ว่าทำไม ทุกคนกำลังทำหน้าขำๆกลั้นหัวเราะกันอยู่
“วันเกิดพี่เอง.....” เสียงทุ้มๆเสียงหนึ่งดังขึ้น ผมหันขวับไป ฮ้า พี่เอกน่ะเอง
“ไงพ่อพระเอกเกาหลี มาช้าไปสามสิบนาทีเชียวน่ะ เราน่ะ” พี่เอกเดินเข้ามาแตะที่ไหล่ของผมเบาๆ พร้อมกับยิ้มๆ
ผมยืนตัวเกร็ง อายก็อายที่หน้าแตกนึกว่าไ้อ้พวกเพื่อนๆ จัดงานวันเกิดให้ และอีกอย่างหนึ่งพี่เอกต้องเป็น...เกย์ แน่ๆ มีอย่างที่ไหนเขียนการ์ดเชิญซะหวานแหววขนาดนั้น ผมรีบเดินหนีไปเข้ากลุ่มเพื่อนๆทันที
“ก็เพราะมันมัวทำหล่ออยู่น่ะซิพี่ ถึงได้มาช้า” ไอ้อ้วนตะโกนบอกพี่เขา เรียกเสียงหัวเราะได้อีกครั้ง
“เอาล่ะ เอาล่ะ เมื่อพระเอกของเจ้าของงานมาแล้วพวกเราก็รีบร้องเพลงเป่าเค้กกันซะที จะได้รีบกินกัน หิวจะแย่อยู่แล้ว” เสียงรุ่นพี่ม.6 สอดแทรกขึ้น แล้วทุกคนก็ร่วมร้องเพลงให้พี่เอกกันอีกครั้ง หลังจากพี่เขาเป่าเค้กเสร็จ พี่เขาตัดเค้กชิ้นแรกมาให้ผม เรียกเสียงฮือฮากันเป็นแถว ผมหน้าเป็นตูดทันที
“เอ้า ทานเค็กน่ะครับ ทำใมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ เดี๋ยวก็ไม่หล่อหรอก”
“พี่เอก ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่น่ะครับ เสร็จธุระแล้วพี่เข้ามาคุยกับผมหน่อยได้มั๊ยครับ” น้ำเสียงผมจริงจัง ออกจะโกรธอยู่มาก...ถึงมากที่สุด แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะคนเยอะ พี่เอกยิ้มพราย พร้อมกับยักคิ้วข้างหนึ่งอย่างคนเจ้าชู้
“ได้ซิ เดี๋ยวพี่ไปจัดการกับพวกเพื่อนๆก่อนน่ะ แล้วจะรีบมา พี่มีเวลาคุยกับเราได้ทั้งคืนเลย” พูดเสร็จแกก็จากไป จัดการแจกเค้กต่อให้คนอื่นๆ ผมมองตามหลังพี่เขาไปอย่าง งงๆ มันจะเป็นไปได้ยังไงที่พี่เขาเป็นเกย์ ท่าทางแกออกจะแมนขนาดนั้น ดูยังไงก็ไม่ใช่....
“สนใจพี่เขาขึ้นมาล่ะสิ ไอ้แกะ” ไอ้ห่าโกก ตัวเตี้ยแล้วยังปากหมาอีกน่ะมึง แล้วชื่อมึงก็สมตัวมึงจริงจริ๊ง ไม่รู้ว่าญาติผ่ายไหนของมันตั้งให้
“ไอ้ห่าเดี๋ยวกูเตะไปโน้น มึงยังเล่นไม่เลิกน่ะมึง”
“กูว่าพี่เขาต้องชอบมึงแน่ๆ มีอย่างที่ไหนตอนเย็นตอนกูไปซ้อมบอลล์อ่ะน่ะ พี่แกเขาถามถึงแกทุกครั้งเลยน่ะโว๊ย พระเอกเกาหลีอย่างนั้น พระเอกเกาหลีอย่างนี้ กูล่ะหมั่นไส้ “ ไอ้เหี้ยจุ๊ ใครเป็นคนขอมึงออกความเ็ห็นว่ะ
“จริง ไอ้แกะพี่เขาเชิญพวกเรามางานใันเกิดแก เพราะอยากรู้จักมึงว่ะ แกสืบจนรู้หมดว่าใครเป็นเพื่อนของมึงบ้าง แกก็ชวนมาหมดแหละ” ไอ้ซอพูดขึ้นมาบ้าง
“แต่กูไม่ใช่ตุ๊ดน่ะเว๊ย แกอยากจะรู้จักกูไปทำไม แกอย่าบอกน่ะว่าแกรู้เรื่องของกูทุกเรื่อง” แกไม่มีทางรู้ร๊อกว่าผมมีแฟนแล้วชื่อกรกนก ผมยิ้มเยาัะอยู่ในที
“ไม่แน่น่ะมึง แกอาจจะเป็นตุ๊ดเองก็ได้ ผู้ชายหล่อๆ แมนๆ สมัยนี้ดูออกยากจะตาย” ไอ้อ๊อดพูดบ้าง
“มึงพูดยังกะมึงรู้เรื่องพวกนี้ดีอย่างงั้นแหละ อย่าบอกน่ะว่ามึงเสร็จอีตุ๊ดห้องคิงมาแล้ว” ไอ้อ๊อด มันมีกระเทยห้องคิงมาชอบตั้งแต่มันเข้ามาเรียนใหม่ๆแล้ว จริงๆมันก็พยายามมาจีบทุกๆคนแหละ มันโดนพวกผมไล่เตะไปแทบไม่ทัน ยกเว้นไอ้อ๊อดที่ไม่ได้รังเกียจอะไรมัน
ไอ้นี่มันชักจะทำให้ผมสงสัยซะแล้ว หรือว่าเรื่องที่ไอ้เบนซ์พูดว่ามันมีอะไรกับไอ้อ้วนจะเป็นความจริง
พวกเราเริ่มทะยอยกันออกมานั่งโต๊ะข้างนอกอาคาร เพราะบริเวณกว้างและเปิดโล่งเหมาะกับการปิ้งย่างๆ หมูกะทะ พวกเรากินกันซะพุงกาง แต่พี่เอกก็ยังไม่มาสักที จนประมาณทุ่มหนึ่งพวกเพื่อนๆแกก็ทะยอยกันกลับ ไอ้เท่งต้องรีบออกตั้งแต่งานเพิ่งจะเริ่มเห็นมันบอกว่าต้องรีบไปช่วยญาตดูแลปั๊มน้ำมัน ส่วนไอ้โกกบ้านอยู่ไกล ไอ้ม้วนต้องขับรถไปส่ง คราวนี้ก็เหลือเฉพาะกลุ่มผมแล้ว พี่เอกกำลังเดินทางมาที่โต๊ะ คราวนี้แหละผมจะจัดการแกซะหน่อย ในฐานะที่ทำให้ผมเสียเชิงชาย
ช่วงที่แกเดินมา มีกลุ่มเพื่อนๆของแกเดินสวนทางกลับบ้านและก็พูดพอที่ผมจะได้ยินว่า “พระเอกเกาหลีของมึง หล่อสมคำเล่าลือว่ะ “ แกก็ได้แต่ยิ้มๆหน้าบานเลย ผมเริ่มชักสีหน้าตึงอีกครั้ง
“เป็นไง อร่อยกันมั๊ย”
“อร่อยครับ...ครับ...” ทุกคนตอบขึ้นมาพร้อมกัน ยกเว้นผมที่ไม่พูดอะไร
“โทษทีพี่ไม่ได้มีเวลา มาดูแล พอดีกำลังจัดการเรื่องทีมฟุตบอลที่จะไปแข่งวันพรุ่งนี้ที่โรงเรียน.....”
“อ้อ ถ้างั้นวันนี้ก็เป็นทีมฟุตบอลของโรงเรียนน่ะซิครับ มิน่าถึงมีแต่ผู้ชาย” ไอ้เบนซ์มันพูดขึ้นมาบ้าง
“อ้าว จุ๊ ไม่ได้บอกเพื่อนหรือว่าเป็นทีมฟุตบอลที่อยากจะจัดงานวันเกิดให้พี่น่ะ”
“บอก ก็ไม่เซอร์ไพร้ ซิครับ” “พี่กินน้ำ่ก่อนน่ะครับ” ไอ้จุ๊มันรีบเปลี่ยนเรื่องหาแก้วโค้กให้พี่เอกไปดื่ม
“ไง พระเอกเกาหลี นั่งเงียบเชียว” พี่เอกหันมาถามผมบ้าง ผมล่ะเกลียดคำนี้จัง จริงๆ ก็พอจะชอบอยู่หรอก ที่มีคนบอกว่าผมเหมือนพระเอกเกาหลีซีรีย์เรื่องหนึ่ง แต่ไม่ใช่อีตาพี่เอกคนนี้ (ชี้แจงเพิ่มเติม เนื่องจากมีแฟนคลับหลายท่านถามเข้ามามาก ฉายาพระเอกเกาหลีที่ได้รับในสมัยนั้น ไม่ได้หมายถึง เทรนพระเอกเกาหลี ในสมัยปัจจุบัน เดิมได้รับฉายาพระเอกญี่ปุ่น แต่หลังจากที่อาจารย์ห้องโสตซึ่งเพิ่งเสร็จอบรมจากประเทศเกาหลี ได้เอาละครเกาหลี มาฉายให้นักเรียนดู อาจารย์หญิงหลายๆท่านลงความเห็นว่า ผมมีหน้าตาคล้ายพระเอกในเรื่องนั้น นับตั้งแต่นั้นมา ทุกคนเลยให้ฉายาใหม่ เป็นพระเอกเกาหลีครับผม : 4 Oct 2010 )
“พี่เอก เป็นเกย์รึเปล่าครับ”
“พร๊วด! อะ อะไรนะ” พี่เอกสำรักน้ำดังพร๊วด
“ว่าอะไรนะ ไหนลองถามอีกทีซิ”
ทุกคนหน้าซีดเป็นไก่ต้ม ไอ้เบนซ์ กับไอ้จุ๊พยายามโบกไม้โบกมือ ไม่ให้ผมถามอะไรมากกว่านั้น เด็กม.4ที่ไหน กล้าหยามเกียรติรุ่นพี่ม.6ได้ถึงขนาดนี้ มันคงคิดแแบบนี้
แต่ผมไม่กลัวหรอกถึงแม้แกจะเลี้ยงพวกผมแต่แกก็ทำให้ผมเสียหาย ป่านนี้พวกเพื่อนๆของแกคงเข้าใจว่าผมเป็นตุ๊ดไปแล้วมั๊ง
“ผมถามว่า พี่เอกเป็นเกย์รึเปล่า” ผมถามย้ำอีกครั้ง
“อะไรทำให้เราคิดแบบนั้น” พี่เขาถามหน้าเครียด ผมชักเริ่มใจคอไม่ดีแล้วซิ อะไรว่ะเนี่ยะผมงงไปหมดแล้ว
“ก็พี่เขียนการ์ดเิชิญผมเมื่อวันศุกร์ ให้มาเจอพี่ที่นี่ตอนเย็น พี่จะเลี้ยงข้าวผม ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ถึงเขียนแบบ แบบว่า ...” ผมเริ่มน้ำลายติดคอ ไม่กล้าพูดอะไรมากกว่านี้
“การ์ดอะไร พี่ไม่ได้เขียน แล้วเขียนว่าอะไร” พี่เขาทำหน้าฉงน
“เออ ไม่มีอะไร พี่ไม่ได้เขียนจริงๆเหรอครับ” ผมเริ่มอ่อนลงบ้าง เพราะดูท่าทางพี่เขาไม่รู้เรื่องจริงๆ
“ก็จริงน่ะซิ แล้วเราได้รับการ์ดจากใคร” ผมจ้องหน้าไอ้เบนซ์ทันที
“เฮ้ย! กูไม่รู้ ถ้ามึงหมายถึงซองเมื่อวานนี้ล่ะกู มึงต้องถามไอ้จุ๊แล้วว่ะ มันฝากกูมาอีกที แถมบอกว่าจากพี่เอก” คราวนี้ทุกคนหันไปมองหน้าไอ้จุ๊อย่างจะคาดคั้นความจริงให้ได้
“ก็ เออะ เออ ก็ผมเห็นพี่เอกชอบพูดถึงไอ้แกะบ่อยๆ ผมก็เลย เอ่อ คิดว่าพี่ชอบไอ้แกะมันน่ะครับ” พี่เอกหัวเราะก๊าก จนตัวโยน
“อ้อ อย่างนี้นี่เอง วันนั้นพี่รีบไปธุระ พอดีเห็นจุ๊อยู่ห้องเดียวกัน ก็เลยฝากมาบอกให้มางานวันเกิดพี่คือวันนี้ ไม่ใช่เย็นวันศุกร์ซะหน่อย” พี่เขาหัวเราะเสียงดัง ทำให้บรรยากาศเครียดๆ เริ่มผ่อนคลายลง ดูเหมือนว่าทุกคนจะปล่อยให้เรื่องผ่านไป แต่ผมกลับผุดลุกขึ้นไปกระชากคอเสื้อมัน พร้อมกำหมัดเตรียมชกเต็มที่ พร้อมกับตะคอกว่า
“มึง ไอ้จุ๊ แล้วมึงก็เลยเขียนการ์ดทำนองว่าพี่เอกคิดว่ากูเป็นตุ๊ด แถมดันบอกให้กูไปตามนัดเย็นวันศุกร์อีก มึงนี่มันแสบจริงๆ ขอกูชกให้หายแค้นหน่อยเถอะว่ะ” พี่เอกรีบดึงมือผมกลับทันที แล้วก็พูดว่า
“อย่าแกะ เพื่อนเขาล้อเล่นน่ะ”
“แล้วพี่ไม่โกรธมันเหรอ มันคิดว่าพี่เป็นเกย์น่ะ” พี่เขายิ้มอย่างอารมณดีแล้วก็หันไปทางไอ้จุ๊ตัวต้นเหตุ
“ไหนลองบอกพี่มาซิว่าทำไมจุ๊ถึงไปแกล้งเพื่อนแบบนั้น” น้ำเสียงพี่เขาไม่ได้แสดงอาการระคายเคืองเลยแม้แต่น้อย เป็นผมล่ะไม่ได้้ถ้าพี่เขาไม่ห้ามไว้น่ะ ไอ้จุ๊ปากแตกไปนานแล้ว
“ก็ผมเห็นมันมีแต่สาวๆคลั่งไคล้มัน ผมก็เลยอยากแกล้งมันดูว่าถ้ามีผู้ชายมาจีบมันบ้างมันจะว่ายังไง”
“จะว่ายังไงกูก็จะเตะมันน่ะซิ ผู้ชายหน้าไหนคิดจะจีบกูล่ะก็กูจะไม่ปล่อยเอาไว้แน่ โดยเฉพาะมึงระวังตัวไว้ให้ดีน่ะ กูยังไม่หายแค้นน่ะโว๊ย” ผมโพล่งออกไปด้วยความโกรธ
“เรานี่ยังใจร้อนเหมือนเดิมน่ะ ตั้งแต่เด็กจนโตเป็นหนุ่มแล้ว ยังแก้ไม่หายเลยน่ะ” ผมชะงักกึกพี่เอกเป็นใครทำไมถึงรู้จักผมตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก ผมหันไปมองหน้าพี่เขาอย่างเต็มตา
“จำพี่ไม่ได้หรือ ไอ้ตัวแสบ ใครกันน่ะที่อยากได้พี่ไปเป็นพี่เขยน่ะ” ใครว่ะที่ผมอยากได้มาเป็นพี่เขย ผมจ้องหน้าพี่เขาพร้อมกับพยายามคิดคิดว่า เคยเจอพี่ผู้ชายคนนี้ที่ไหนมาก่อน และแล้วความทรงจำที่ลางเลือนตอนเป็นเด็กก็เริ่มชัดเจนขึ้น มีอยู่คนเดียวที่ผมรักและนับถือเป็นพี่ชายที่แสนดี ดีจนผมอยากให้เขามาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวผม
“พะ พี่คือ พะ พีี่ ด ดำ ใช่มั๊ยครับ”
“รีบๆ หน่อยไอ้แกะ เดี๋ยวไปไม่ทัน” ไอ้อ้วนพูดพร้อมลากผมถูลู่ถูกังออกมาจากบ้านแทบไม่ทัน
“มึงจะรีบไปจับควายที่ไหนว่ะ ข้าวของกูยังไม่ได้จัดเลย” ผมต่อว่ามันพร้อมพยายามขัดขืนจะเิดินกลับเข้าบ้าน
“เหอะน่า เชื่อพวกกูเถอะ โดยเฉพาะมึงนั่นแหละต้องรีบไปให้ทันเวลา ป่านนี้คงรอกันแย่แล้ว” ไอ้อ๊อดก็ีอีกคน อะไรของพวกมันว่ะเนี่ยะ ผมเกาหัวแกรกๆ
“เฮ้ยกี่โมงแล้วว่ะ ไอ้อ๊อด” ไอ้อ้วนตะโกนถาม
“ตายห่าห้าโมงสิบนาทีแล้ว”
“มีนัดอะไรที่ไหนกันว่ะ” ผมถามไอ้อ๊อดบ้าง
“มึงไม่ต้องถามเลย นัดไว้ห้าโมง กว่าจะไปถึงคงเลทไปสามสิบนาทีแน่ อย่างนี้ต้องเรียกสามล้อเครื่องแล้วว่ะ” ไอ้อ้วนรีบจับสามล้อเครื่องคันหนึ่งแล้วบอกให้แกบึ่งให้เต็มที่ คนขับก็ทันใจดีจริงขับฉวัดฉเวียนซะจนเวียนหัว ผมล่ะเสียวกลัวตำรวจจับจริงๆ
แล้วรถก็มาเบรกกรึกที่หน้าร้าน....เอ๊ะนี่มันร้านหมูกะทะที่พี่เอกนัดกูมาเมื่อเย็นวันศุกร์นี่หว่า ขณะที่กำลังงง งงอยู่ ลูกค้าในร้านหลายคนหันกันมามองหน้าสลอน ผมก็ชักจะเขินๆแฮะทำไมทุกคนต้องหันมามองหน้าผมด้วย เมื่อผมเดินเข้าไปในร้านทุกคนก็ตะโกนขึ้นมาพร้อมกันว่า “Happy birthday to you…….happy birthday too you……happy birthday dear….” “เฮ้ย ไม่ใช่ ไม่ใช่ วันเกิดผมผ่านมาแล้วตั้งแต่เดือนเมษา ไม่ใช่ ไม่ใช่ผม “ ผมรีบร้องห้ามสุดเสียง ทุกคนเงียบกริบ ก่อนที่จะหลุดชื่อเจ้าของวันเกิดออกมา คราวนี้ผมเริ่มเห็นหน้่าทุกคนถนัดขึ้น เพราะไฟในร้านเปิดแค่สลัวๆ เพื่อเตรียมตัวเป่าเค้กวันเกิด อ้าวนั่นไอ้ซอกะไอ้จุ๊ กำลังยืนกะลิ่มกะเหลี่ยอยู่ ไอ้อ้วนกะไอ้อ๊อดก็ไปยืนสมทบ นั่นไอ้โกกตัวมันเตี้ยแทบมองไม่เห็นตอนแรกยืนคู่อยู่กับไอ้เบนซ์ ถัดไปไอ้ม้วนกะไอ้เท่ง(ไอ้นี่ตัวมันสูงๆ ราว185 ได้ ผิวมันดำๆ แถมหน้าตามันออกไปทางมนุษย์โครมันยอง พวกมนุษย์โบราณน่ะเผ่าพันธ์ลิงว่างั้นเถอะ ฮ่ะ ฮะ่ ตอนมันสอบเข้า ม.4 มันได้ที่1 เชียว แต่ไม่รู้เป็นไงเกรดมันถึงได้หล่นไปอยู่ท้ายๆ จำไม่ได้ว่าที่เท่าไหร่) อีกกลุ่มหนึ่งเป็นพวกรุ่นพี่ม.5 และถัดไปราวๆสิบกว่าคนได้ จำได้ว่าเป็นรุ่นพี่ม.6 งานนี้ไม่มีหญิงครับ ชายล้วนไม่รู้ว่าทำไม ทุกคนกำลังทำหน้าขำๆกลั้นหัวเราะกันอยู่
“วันเกิดพี่เอง.....” เสียงทุ้มๆเสียงหนึ่งดังขึ้น ผมหันขวับไป ฮ้า พี่เอกน่ะเอง
“ไงพ่อพระเอกเกาหลี มาช้าไปสามสิบนาทีเชียวน่ะ เราน่ะ” พี่เอกเดินเข้ามาแตะที่ไหล่ของผมเบาๆ พร้อมกับยิ้มๆ
ผมยืนตัวเกร็ง อายก็อายที่หน้าแตกนึกว่าไ้อ้พวกเพื่อนๆ จัดงานวันเกิดให้ และอีกอย่างหนึ่งพี่เอกต้องเป็น...เกย์ แน่ๆ มีอย่างที่ไหนเขียนการ์ดเชิญซะหวานแหววขนาดนั้น ผมรีบเดินหนีไปเข้ากลุ่มเพื่อนๆทันที
“ก็เพราะมันมัวทำหล่ออยู่น่ะซิพี่ ถึงได้มาช้า” ไอ้อ้วนตะโกนบอกพี่เขา เรียกเสียงหัวเราะได้อีกครั้ง
“เอาล่ะ เอาล่ะ เมื่อพระเอกของเจ้าของงานมาแล้วพวกเราก็รีบร้องเพลงเป่าเค้กกันซะที จะได้รีบกินกัน หิวจะแย่อยู่แล้ว” เสียงรุ่นพี่ม.6 สอดแทรกขึ้น แล้วทุกคนก็ร่วมร้องเพลงให้พี่เอกกันอีกครั้ง หลังจากพี่เขาเป่าเค้กเสร็จ พี่เขาตัดเค้กชิ้นแรกมาให้ผม เรียกเสียงฮือฮากันเป็นแถว ผมหน้าเป็นตูดทันที
“เอ้า ทานเค็กน่ะครับ ทำใมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ เดี๋ยวก็ไม่หล่อหรอก”
“พี่เอก ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่น่ะครับ เสร็จธุระแล้วพี่เข้ามาคุยกับผมหน่อยได้มั๊ยครับ” น้ำเสียงผมจริงจัง ออกจะโกรธอยู่มาก...ถึงมากที่สุด แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะคนเยอะ พี่เอกยิ้มพราย พร้อมกับยักคิ้วข้างหนึ่งอย่างคนเจ้าชู้
“ได้ซิ เดี๋ยวพี่ไปจัดการกับพวกเพื่อนๆก่อนน่ะ แล้วจะรีบมา พี่มีเวลาคุยกับเราได้ทั้งคืนเลย” พูดเสร็จแกก็จากไป จัดการแจกเค้กต่อให้คนอื่นๆ ผมมองตามหลังพี่เขาไปอย่าง งงๆ มันจะเป็นไปได้ยังไงที่พี่เขาเป็นเกย์ ท่าทางแกออกจะแมนขนาดนั้น ดูยังไงก็ไม่ใช่....
“สนใจพี่เขาขึ้นมาล่ะสิ ไอ้แกะ” ไอ้ห่าโกก ตัวเตี้ยแล้วยังปากหมาอีกน่ะมึง แล้วชื่อมึงก็สมตัวมึงจริงจริ๊ง ไม่รู้ว่าญาติผ่ายไหนของมันตั้งให้
“ไอ้ห่าเดี๋ยวกูเตะไปโน้น มึงยังเล่นไม่เลิกน่ะมึง”
“กูว่าพี่เขาต้องชอบมึงแน่ๆ มีอย่างที่ไหนตอนเย็นตอนกูไปซ้อมบอลล์อ่ะน่ะ พี่แกเขาถามถึงแกทุกครั้งเลยน่ะโว๊ย พระเอกเกาหลีอย่างนั้น พระเอกเกาหลีอย่างนี้ กูล่ะหมั่นไส้ “ ไอ้เหี้ยจุ๊ ใครเป็นคนขอมึงออกความเ็ห็นว่ะ
“จริง ไอ้แกะพี่เขาเชิญพวกเรามางานใันเกิดแก เพราะอยากรู้จักมึงว่ะ แกสืบจนรู้หมดว่าใครเป็นเพื่อนของมึงบ้าง แกก็ชวนมาหมดแหละ” ไอ้ซอพูดขึ้นมาบ้าง
“แต่กูไม่ใช่ตุ๊ดน่ะเว๊ย แกอยากจะรู้จักกูไปทำไม แกอย่าบอกน่ะว่าแกรู้เรื่องของกูทุกเรื่อง” แกไม่มีทางรู้ร๊อกว่าผมมีแฟนแล้วชื่อกรกนก ผมยิ้มเยาัะอยู่ในที
“ไม่แน่น่ะมึง แกอาจจะเป็นตุ๊ดเองก็ได้ ผู้ชายหล่อๆ แมนๆ สมัยนี้ดูออกยากจะตาย” ไอ้อ๊อดพูดบ้าง
“มึงพูดยังกะมึงรู้เรื่องพวกนี้ดีอย่างงั้นแหละ อย่าบอกน่ะว่ามึงเสร็จอีตุ๊ดห้องคิงมาแล้ว” ไอ้อ๊อด มันมีกระเทยห้องคิงมาชอบตั้งแต่มันเข้ามาเรียนใหม่ๆแล้ว จริงๆมันก็พยายามมาจีบทุกๆคนแหละ มันโดนพวกผมไล่เตะไปแทบไม่ทัน ยกเว้นไอ้อ๊อดที่ไม่ได้รังเกียจอะไรมัน
ไอ้นี่มันชักจะทำให้ผมสงสัยซะแล้ว หรือว่าเรื่องที่ไอ้เบนซ์พูดว่ามันมีอะไรกับไอ้อ้วนจะเป็นความจริง
พวกเราเริ่มทะยอยกันออกมานั่งโต๊ะข้างนอกอาคาร เพราะบริเวณกว้างและเปิดโล่งเหมาะกับการปิ้งย่างๆ หมูกะทะ พวกเรากินกันซะพุงกาง แต่พี่เอกก็ยังไม่มาสักที จนประมาณทุ่มหนึ่งพวกเพื่อนๆแกก็ทะยอยกันกลับ ไอ้เท่งต้องรีบออกตั้งแต่งานเพิ่งจะเริ่มเห็นมันบอกว่าต้องรีบไปช่วยญาตดูแลปั๊มน้ำมัน ส่วนไอ้โกกบ้านอยู่ไกล ไอ้ม้วนต้องขับรถไปส่ง คราวนี้ก็เหลือเฉพาะกลุ่มผมแล้ว พี่เอกกำลังเดินทางมาที่โต๊ะ คราวนี้แหละผมจะจัดการแกซะหน่อย ในฐานะที่ทำให้ผมเสียเชิงชาย
ช่วงที่แกเดินมา มีกลุ่มเพื่อนๆของแกเดินสวนทางกลับบ้านและก็พูดพอที่ผมจะได้ยินว่า “พระเอกเกาหลีของมึง หล่อสมคำเล่าลือว่ะ “ แกก็ได้แต่ยิ้มๆหน้าบานเลย ผมเริ่มชักสีหน้าตึงอีกครั้ง
“เป็นไง อร่อยกันมั๊ย”
“อร่อยครับ...ครับ...” ทุกคนตอบขึ้นมาพร้อมกัน ยกเว้นผมที่ไม่พูดอะไร
“โทษทีพี่ไม่ได้มีเวลา มาดูแล พอดีกำลังจัดการเรื่องทีมฟุตบอลที่จะไปแข่งวันพรุ่งนี้ที่โรงเรียน.....”
“อ้อ ถ้างั้นวันนี้ก็เป็นทีมฟุตบอลของโรงเรียนน่ะซิครับ มิน่าถึงมีแต่ผู้ชาย” ไอ้เบนซ์มันพูดขึ้นมาบ้าง
“อ้าว จุ๊ ไม่ได้บอกเพื่อนหรือว่าเป็นทีมฟุตบอลที่อยากจะจัดงานวันเกิดให้พี่น่ะ”
“บอก ก็ไม่เซอร์ไพร้ ซิครับ” “พี่กินน้ำ่ก่อนน่ะครับ” ไอ้จุ๊มันรีบเปลี่ยนเรื่องหาแก้วโค้กให้พี่เอกไปดื่ม
“ไง พระเอกเกาหลี นั่งเงียบเชียว” พี่เอกหันมาถามผมบ้าง ผมล่ะเกลียดคำนี้จัง จริงๆ ก็พอจะชอบอยู่หรอก ที่มีคนบอกว่าผมเหมือนพระเอกเกาหลีซีรีย์เรื่องหนึ่ง แต่ไม่ใช่อีตาพี่เอกคนนี้ (ชี้แจงเพิ่มเติม เนื่องจากมีแฟนคลับหลายท่านถามเข้ามามาก ฉายาพระเอกเกาหลีที่ได้รับในสมัยนั้น ไม่ได้หมายถึง เทรนพระเอกเกาหลี ในสมัยปัจจุบัน เดิมได้รับฉายาพระเอกญี่ปุ่น แต่หลังจากที่อาจารย์ห้องโสตซึ่งเพิ่งเสร็จอบรมจากประเทศเกาหลี ได้เอาละครเกาหลี มาฉายให้นักเรียนดู อาจารย์หญิงหลายๆท่านลงความเห็นว่า ผมมีหน้าตาคล้ายพระเอกในเรื่องนั้น นับตั้งแต่นั้นมา ทุกคนเลยให้ฉายาใหม่ เป็นพระเอกเกาหลีครับผม : 4 Oct 2010 )
“พี่เอก เป็นเกย์รึเปล่าครับ”
“พร๊วด! อะ อะไรนะ” พี่เอกสำรักน้ำดังพร๊วด
“ว่าอะไรนะ ไหนลองถามอีกทีซิ”
ทุกคนหน้าซีดเป็นไก่ต้ม ไอ้เบนซ์ กับไอ้จุ๊พยายามโบกไม้โบกมือ ไม่ให้ผมถามอะไรมากกว่านั้น เด็กม.4ที่ไหน กล้าหยามเกียรติรุ่นพี่ม.6ได้ถึงขนาดนี้ มันคงคิดแแบบนี้
แต่ผมไม่กลัวหรอกถึงแม้แกจะเลี้ยงพวกผมแต่แกก็ทำให้ผมเสียหาย ป่านนี้พวกเพื่อนๆของแกคงเข้าใจว่าผมเป็นตุ๊ดไปแล้วมั๊ง
“ผมถามว่า พี่เอกเป็นเกย์รึเปล่า” ผมถามย้ำอีกครั้ง
“อะไรทำให้เราคิดแบบนั้น” พี่เขาถามหน้าเครียด ผมชักเริ่มใจคอไม่ดีแล้วซิ อะไรว่ะเนี่ยะผมงงไปหมดแล้ว
“ก็พี่เขียนการ์ดเิชิญผมเมื่อวันศุกร์ ให้มาเจอพี่ที่นี่ตอนเย็น พี่จะเลี้ยงข้าวผม ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ถึงเขียนแบบ แบบว่า ...” ผมเริ่มน้ำลายติดคอ ไม่กล้าพูดอะไรมากกว่านี้
“การ์ดอะไร พี่ไม่ได้เขียน แล้วเขียนว่าอะไร” พี่เขาทำหน้าฉงน
“เออ ไม่มีอะไร พี่ไม่ได้เขียนจริงๆเหรอครับ” ผมเริ่มอ่อนลงบ้าง เพราะดูท่าทางพี่เขาไม่รู้เรื่องจริงๆ
“ก็จริงน่ะซิ แล้วเราได้รับการ์ดจากใคร” ผมจ้องหน้าไอ้เบนซ์ทันที
“เฮ้ย! กูไม่รู้ ถ้ามึงหมายถึงซองเมื่อวานนี้ล่ะกู มึงต้องถามไอ้จุ๊แล้วว่ะ มันฝากกูมาอีกที แถมบอกว่าจากพี่เอก” คราวนี้ทุกคนหันไปมองหน้าไอ้จุ๊อย่างจะคาดคั้นความจริงให้ได้
“ก็ เออะ เออ ก็ผมเห็นพี่เอกชอบพูดถึงไอ้แกะบ่อยๆ ผมก็เลย เอ่อ คิดว่าพี่ชอบไอ้แกะมันน่ะครับ” พี่เอกหัวเราะก๊าก จนตัวโยน
“อ้อ อย่างนี้นี่เอง วันนั้นพี่รีบไปธุระ พอดีเห็นจุ๊อยู่ห้องเดียวกัน ก็เลยฝากมาบอกให้มางานวันเกิดพี่คือวันนี้ ไม่ใช่เย็นวันศุกร์ซะหน่อย” พี่เขาหัวเราะเสียงดัง ทำให้บรรยากาศเครียดๆ เริ่มผ่อนคลายลง ดูเหมือนว่าทุกคนจะปล่อยให้เรื่องผ่านไป แต่ผมกลับผุดลุกขึ้นไปกระชากคอเสื้อมัน พร้อมกำหมัดเตรียมชกเต็มที่ พร้อมกับตะคอกว่า
“มึง ไอ้จุ๊ แล้วมึงก็เลยเขียนการ์ดทำนองว่าพี่เอกคิดว่ากูเป็นตุ๊ด แถมดันบอกให้กูไปตามนัดเย็นวันศุกร์อีก มึงนี่มันแสบจริงๆ ขอกูชกให้หายแค้นหน่อยเถอะว่ะ” พี่เอกรีบดึงมือผมกลับทันที แล้วก็พูดว่า
“อย่าแกะ เพื่อนเขาล้อเล่นน่ะ”
“แล้วพี่ไม่โกรธมันเหรอ มันคิดว่าพี่เป็นเกย์น่ะ” พี่เขายิ้มอย่างอารมณดีแล้วก็หันไปทางไอ้จุ๊ตัวต้นเหตุ
“ไหนลองบอกพี่มาซิว่าทำไมจุ๊ถึงไปแกล้งเพื่อนแบบนั้น” น้ำเสียงพี่เขาไม่ได้แสดงอาการระคายเคืองเลยแม้แต่น้อย เป็นผมล่ะไม่ได้้ถ้าพี่เขาไม่ห้ามไว้น่ะ ไอ้จุ๊ปากแตกไปนานแล้ว
“ก็ผมเห็นมันมีแต่สาวๆคลั่งไคล้มัน ผมก็เลยอยากแกล้งมันดูว่าถ้ามีผู้ชายมาจีบมันบ้างมันจะว่ายังไง”
“จะว่ายังไงกูก็จะเตะมันน่ะซิ ผู้ชายหน้าไหนคิดจะจีบกูล่ะก็กูจะไม่ปล่อยเอาไว้แน่ โดยเฉพาะมึงระวังตัวไว้ให้ดีน่ะ กูยังไม่หายแค้นน่ะโว๊ย” ผมโพล่งออกไปด้วยความโกรธ
“เรานี่ยังใจร้อนเหมือนเดิมน่ะ ตั้งแต่เด็กจนโตเป็นหนุ่มแล้ว ยังแก้ไม่หายเลยน่ะ” ผมชะงักกึกพี่เอกเป็นใครทำไมถึงรู้จักผมตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก ผมหันไปมองหน้าพี่เขาอย่างเต็มตา
“จำพี่ไม่ได้หรือ ไอ้ตัวแสบ ใครกันน่ะที่อยากได้พี่ไปเป็นพี่เขยน่ะ” ใครว่ะที่ผมอยากได้มาเป็นพี่เขย ผมจ้องหน้าพี่เขาพร้อมกับพยายามคิดคิดว่า เคยเจอพี่ผู้ชายคนนี้ที่ไหนมาก่อน และแล้วความทรงจำที่ลางเลือนตอนเป็นเด็กก็เริ่มชัดเจนขึ้น มีอยู่คนเดียวที่ผมรักและนับถือเป็นพี่ชายที่แสนดี ดีจนผมอยากให้เขามาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวผม
“พะ พี่คือ พะ พีี่ ด ดำ ใช่มั๊ยครับ”
อ่านแล้วเหมือนรายการ Reality Show อ่ะ... แต่ก็สนุกดีครับ....
ReplyDeleteขอบคุณครับพี่ดิน ไม่ทราบจริงๆว่าเรื่องของผมจะไปบังเอิญเหมือนรายการ... ได้ แต่ก็ขอขอบคุณพี่มากครับที่พี่บอกว่าสนุก... มีกำลังใจเขียนขึ้นเป็นกองเลยครับ...
ReplyDelete