บทที่ 124 "ภัยชิดใกล้...อย่าไว้ใจไอ้แกะ "

บทที่ 124 “ ภัยชิดใกล้...อย่าไว้ใจไอ้แกะ ”

ผมต้องรีบพาพี่หมวดกลับบ้าน เพราะอะไรน่ะหรือครับ ก็พอพี่หมวดร้องเพลงจบเท่านั้นแหละ สาวๆต่างพากันรุมล้อมเข้ามาหามากมาย มีอยู่คนหนึ่งถึงกับเข้ามาตีสนิทถามว่า พี่หมวดเป็นพี่ชายผมหรือ อะไรประมาณนั้น แล้วบอกให้ผมติดต่อให้หน่อย ฯลฯ แหมอารมณ์ในตอนนี้ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เกิดอาการหมั่นไส้พี่หมวดขึ้นมาสะงั้น (อิอิ แฟนคลับที่รักครับ ไอ้แกะ คงจะมีอาการ...หวงก้าง...เข้าให้แล้วน่ะสิ 55555+ )

เรากลับมาถึงแฟลต ก็ปาเข้าไปเกือบห้าทุ่มแล้ว กำลังจะเกี่ยงกันว่าใครจะอาบน้ำก่อนดี จะว่าไปก็เคยอาบน้ำด้วยกันมาก่อนนี่นา... ก็พอดีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“ ก๊อก ก๊อก ”

ใครว่ะมาเคาะประตูดึกๆดื่นๆ ผมเลยไปเปิดประตู ก็เจอไอ้โชคยืนยิ้มเผล่อยู่หน้าประตู

“อ้าว ไอ้แกะ ไปไหนกันมาว่ะ กลับสะดึกเชียวน่ะมึง” ไอ้โชคตอนนี้มันนุ่งกางกางขาสั้นสีดำ เสื้อยืดคอกลมสีขาว หอบสมุดหนังสือ มาสองสามเล่ม มันถือวิสาสะเข้ามาข้างในอย่างคุ้นเคย

“หวัดดีครับผู้หมวด ผะผมขอมานอนเป็นเพื่อนแกะสักคืนน่ะครับ” ไอ้โชคค้อมศีรษะ ให้พี่หมวด

พี่หมวดหันมามองผมโดยอัติโนมัติ ผมเองก็ไม่รู้จะว่ายังไง แต่บางทีอาจจะเป็นการดีก็ได้ที่ผมจะไม่ต้องฟุ้งซ่านเรื่อง... จะคิดอะไรเลยเิถิดกับพี่หมวดอีก

“ไม่มีปัญหา แล้วแต่แกะก็แล้วกัน อืมงั้นพี่ขอตัวอาบน้ำก่อนน่ะ” พี่หมวดเดินเข้าห้องไป ผมก็เลยพาไอ้โชคเข้าห้องของตัวเอง

“โห ไอ้แกะ มึงนี่โคตรโชคดีเลยว่ะ” ไอ้โชคหลังจากที่มันโยนหนังสือบนโต๊ะแล้ว มันก็เข้ามาจับเนื้อตัวผม เอามือลูบไล้เสื้อผ้าของผมไปมา โดยเฉพาะเสื้อสูท มันทั้งจับทั้งดึง ด้วยความหลงไหล

“โชคดีตรงไหนว่ะ” ผมถอดเสื้อสูทออก เห็นมันอยากใส่เลยให้มันลองสวมดู มันดีอกดีใจมาก ไปยืนส่องตัวเองในกระจกยกใหญ่

“โห กูจะมีวาสนาได้ใส่เสื้อโก้ๆแบบมึงบ้างรึเปล่าว่ะ แม่งกูใส่แล้วเท่ห์เป็นบ้า ฮ่ะ ฮ่ะ”

“ฮ่ะ ฮ่ะ ตอนนี้มึงใส่ก็เท่ห์เหมือนกันน่ะมึง ฮ่ะ ฮ่ะ” อืม ตอนนี้ไม่รู้เป็นยังไงครับพี่น้อง แต่ก่อนไม่ค่อยได้ใส่ใจ มองไอ้โชคชัดๆแบบตอนนี้ รึว่าคิดจะคบเป็นเพื่อนกันเลยไม่คิดอะไร ....แต่มาตอนนี้สิ ดูไปดูมา ไอ้โชคมันก็มีความหล่อ น่ารักอยู่ในตัวเหมือนกัน โดยเฉพาะรอยยิ้ม และใบหน้าใสๆของมัน ทำให้อาการแกะน้อยเริ่มจะกำเริบอีกครั้ง หุ หุ

“ไอ้แกะ มึงรู้มั๊ย พี่ยุทธ เขารักมึงมากเลยน่ะโว๊ย” อะแน่ะ ไอ้นี่ทีต่อหน้าไม่กล้าเรียก พี่หมวดว่า พี่ยุทธ ทำตัวนอบนอมเรียก ท่านผู้หมวด ยังงั้น ยังงี้ อิอิ แต่มันไม่สำคัญอะไรกับผมหรอก ...ที่สำคัญอยู่ดีๆทำไม มันพูดว่า พี่หมวดรักผมตะหาก

“เออ ยังไงว่ะไอ้โชค” ผมลอบหันหน้าไปทางอื่น ยิ้มให้กับตัวเองอย่างมีความสุขแสดงว่าทุกๆคนที่นี่ คงจะรู้กันหมดแล้ว ไม่เช่นนั้นทุกคนจะทักทายผมอย่างกันเองหรือ แถมแต่ละคนยังเข้าใจว่า ผมมาอยู่ที่นี่ในฐานะน้องชายของพี่หมวดอีกต่างหาก

“โหย พี่ยุทธอ่ะน่ะ วันๆ กูไม่เห็นแกจะสนอกสนใจอะไรใครที่ไหนหรอก ทำแต่งานทั้งวัน หน้านี่เก๊ก จนไม่ค่อยมีใครกล้าคุยด้วย” ไอ้โชคถอดเสื้อสูทออก แล้วใส่ไม้แขวนเสื้อไว้ใตู้อย่างมิดชิด

“ก๊าก ๆ ขนาดนั้นเลยรึ ฮ่ะ ฮ่ะ แล้วไงต่อ” ผมหัวเราะจนตัวโยน ไม่อยากจะเชื่อว่าพี่หมวดในสายตาของคนอื่น จะดูเป็นคนขี้เก๊กไปได้

“ก็ตั้งแต่ที่มึงจะย้ายมาอยู่นี่แหละ แกฮัมเพลงผิวปากทั้งวัน อารมณ์ดี ยิ้มแย้มแจ่มใส ลูกน้งลูกน้องเลยพลอยได้รับอานิสงค์ไปด้วย ไม่โดนเข้มงวดเหมือนเมื่อก่อน”

“คงไม่จริงหรอกมั๊ง อาจจะมีเรื่องอื่นที่ทำให้พี่หมวด สบายใจ ก็ได้น่ะมึง”

“กูว่าไม่ใช่ว่ะ ...พ่อกูก็ยังพูดให้แม่กูฟังเลย... มึงรู้มั๊ยชุดสูทนี่แกลงทุนขับรถไปซื้อที่กรุงเทพเชียวน่ะมึง แล้ววันนี้แกยังพามึงไปเลี้ยงฉลองอีก โอ๊ย กูอิจฉาว่ะ”

“เรอะ อืม แล้วนี่มึงเอาการบ้านมาทำรึไง แล้วไม่หลับไม่นอนรึไงว่ะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง ขืนปล่อยให้ไอ้โชคคุยต่อ มีหวังผมจะสำลักความสุขตาย ก็จะมีอะไรล่ะครับ ดูๆไป พี่หมวดจะเอ็นดูผมอยู่มากทีเดียว รึว่าพี่หมวดเอง มีใจให้ผมแบบ...แบบที่ไม่ใช่แค่เป็นพี่เป็นน้องกันเท่านั้น...

“เออ จริงสิ กูมีโจทย์คณิตศาสตร์ ทำไม่ได้อยู่หลายข้อ มึงอยู่ห้องเก่ง มึงอาจจะช่วยกูได้จริงมั๊ย” ว่าแล้วมันก็รีบปราดไปที่โต๊ะอ่านหนังสือ จากนั้นก็เปิดหนังสือแบบฝึกหัด ให้ผมช่วยมันคิด อืมมันเป็นโจทย์ที่ค่อนข้างเข้าใจยาก จำได้ว่าเป็นสมการสองชั้น ประมาณนั้น

ผมแนะวิธีคิดให้มันอยู่แป๊ปหนึ่ง แล้วให้มันลองทำเอง ก็พอดีพี่หมวดเข้ามาตาม ให้ผมไปอาบน้ำ...

ผมอาบน้ำชำระร่า่งกายเสร็จ ก็เจอพี่หมวดยืนรออยู่หน้าห้องน้ำแล้ว ตอนนี้แกนุ่งกางเกงสั้นสีน้ำเงินตัวเดียว โดยส่วนบนเปลือยเปล่า ทำให้ผมอดวาบหวิวกับรูปร่างของแกไม่ได้...เอาอีกแล้วกู จะเลิกคิดกับพี่หมวดได้มั๊ยเนี่ยะ...

“พี่หมวดมีอะไรรึเปล่าครับ” ผมจ้องมองที่สายตาของแก ที่มองมาที่ผมด้วยแววตาประหลาด ...จากนั้นพี่หมวดเอื้อมมือข้างหนึ่งเข้ามาโอบที่ไหล่ของผม...ในท่านี้เพียงแต่แกออกแรงเพียงนิดเดียว ร่างของไอ้แกะคงจะไปอยู่ในอ้อมกอดของพี่หมวดอย่างง่ายดาย...อิอิอิ...อย่า... อย่าครับพี่หมวด อย่าทำให้ผมเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้เลยครับ...

“ปะ เปล่าครับ อ่ะ เ่อ่อ” เหมือนพี่หมวดอยากจะดึงร่างของผมเข้าไปกอดจริงๆ ...เอาเลยสิครับพี่หมวด ไอ้แกะมันพร้อมแล้ว... พร้อมตั้งนานแล้วครับ จะว่าไปเราสองคนก็เคยกอดกันมาแล้วนี่ครับ ...แต่ทว่าตอนนั้น แกกอดผมเพราะผมกำลังร้องไห้เสียใจอยู่...แต่ตอนนี้มันต่างกัน ถ้าหากว่าพี่หมวดดึงร่างของผมเข้าไปกอดจริงๆ นั่นแสดงว่า ...และมันจะเป็นการกอดกันในฐานะอะไรอีกเล่า ถ้าไม่ใช่...

พี่หมวดมองผมด้วยสายตาซึ้ง รอยยิ้มมาดแมนของแกเอง ก็ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน ....ผมเริ่มมีอาการร้อนรุ่ม ครั่นเนื้อครั่นตัว เลือดหนุ่มฉีดพล่านไปทั้งร่าง ใบหน้าผมเองก็คงจะเริ่มมีสีแดงจัด ...แกะน้อยดีดตัวโผงผาง ภายใต้ผ้าขนหนูสีขาว ผมรับรู้ถึงน้ำหล่อลื่นที่ถูกขับออกมาที่ส่วนปลายของลำลึงค์ โอว์ พี่หมวดครับ อาการนั้น มันกำเริบอีกแล้วครับ พี่หมวด ผมอยากจะกระโจนลงไปบดขยี้ริมฝีปากอันร้อนรุ่มเย้ายวนสวาทของพี่หมวด เหลือเกินครับ

ผมอดมองสำรวจเรือนร่างของพี่หมวดไม่ได้ และนั่น หน้าอกที่มีกล้ามเป็นมัดๆ กำลังกระตุกอยู่เป็นระยะๆ หัวนมสีแดงคล้ำๆ กำลังชูช่อให้ผมลงไปดูดดุนลิ้มลอง...มังกรตัวใหญ่ภายใต้เป้ากางกางกำลังจะขยายพองตัว โหนกหนูนออกมาชัดเจน...อ่ะ เอ่อ นี่มันแสดงอาการให้เห็นชัดๆว่า...พี่หมวด กะ กำลัง มีความต้องการ...เช่นกัน

แต่แล้ว เหมือนมีอะไรบางอย่างเข้ามากระทบจิตใจของพี่หมวด...แกหลับตา ถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นแกก็เปลี่ยนจากเอามือที่โอบไหล่ของผม มาลูบไล้ที่แก้มข้างขวาของผมเบาๆ

“ตอนนี้เป็นน้องชายพี่แล้วน่ะครับ อย่านอนดึกน่ะครับ” โธ่...แค่นี้เองหรือครับพี่หมวด เฮ้อ ...เอาอีกแล้วกู ....นี่กูคิดอะไรเตลิดเปิดเปิงไปอีกแล้วหรือนี่ ...สะ แสดงว่าเมื่อกี้ กูตาฝาดไปเองใช่มั๊ย ก็พี่หมวดไม่เห็นคิดอะไรทำนองนั้นกับกูอีกแล้วนี่นา...ผมกลืนน้ำลายลงคอดังเอือก ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน...กูบอกแล้วพี่หมวดเขาต้องการจะเปลี่ยนมึงจากเส้นทางที่มึงเคยเดิน ให้กลับมาเดินเส้นทางใหม่ มึงนี่ไม่เข้าใจอะไรเอาสะเลยน่ะไอ้แกะ.... สงบ! สงบ ไอ้แกะน้อยลูกพ่อ บุคคลที่อยู่ต่อหน้าแก เป็นบุคคลต้องห้าม แกอย่าคิดไม่ซื่อกับเขาอีก จำไว้....

“อ่ะ เอ่อ พี่ขอเข้าห้องน้ำหน่อยน่ะครับ” และแล้วพี่หมวดก็เบี่ยงกายเดินเข้าห้องน้ำไป ...ปล่อยให้ไอ้แกะ ยืนเซ่ออยู่พักใหญ่ทีเดียว...

ผมกลับเข้าห้องเปลี่ยนมานุ่งกางเกงขาสั้นสีขาว ด้วยอารมณ์ ที่ยากจะบรรยาย ...อารมณ์หนึ่ง เหมือนมีสิ่งกระตุ้นให้เกิดแรงปราถนาจนยากที่จะระงับ...กับอีกอารมณ์หนึ่งที่มันรู้สึกผิด ผิดบาปที่ไปคิดอะไรเลยเถิดกับพี่หมวด ผู้มีพระคุณของตัวเอง ...ผมเลยบอกไม่ถูกว่า ตอนนี้อาการที่แท้จริงของตัวเองเป็นยังไงกันแน่ ดูมันสับสนวุ่นวายไปหมด

“แกะ มาช่วยกูคิดข้อนี้หน่อยสิว่ะ กูไม่เข้าใจว่ะ” ไอ้โชคเปลี่ยนจากนั่งโต๊ะ มานอนทำการบ้านที่บนเตียงแทน ตอนนี้มันนอนคว่ำหน้า นอนราบกับที่นอน แขนข้างซ้ายจับหนังสือ แขนข้างขวาจับปากกา ท่านอนท่านี้ มันทำให้ขามันกางออก เผยให้เห็นต้นขาที่เริ่มจะมีมัดกล้าม ขาวเนียนน่ามอง แถมสัดส่วนบั้นท้ายที่กลมๆ โต่งๆ นั้นก็น่าลูบไล้ เหลือเกิน และนั่นภายใต้ซอกหลืบอันนั้น มีอะไรบางอย่างที่อวบอูมกำลังบดเบียดกับที่นอนอย่างเห็นได้ชัด...เอาล่ะสิ ไอ้แกะ กูเริ่มมีอาการ..อีกแล้ว

“อ้าว ไอ้แกะ ทำไมเงียบไปว่ะ” ไอ้โชคดีดตัวลุกขึ้นนั่ง เห็นผมยืนมองจ้องเรือนร่างของมันอยู่...เอ๊ะ รึว่ามันไม่สังเกตุหว่า หุ หุ

“เฮ้ย ไอ้แกะ มึงนี่ หน้าหล่อ แล้วหุ่นมึงนี่ ยังดูดีอีกว่ะ” ว่าแล้วไอ้โชคก็ถอดเสื้อยืดโยนทิ้งไปที่ข้างเตียงเฉยเลย เผยให้เห็นรูปร่างที่กำลังแตกเนื้อหนุ่ม ผิวขาว แถมหัวนมสีชมพู...เชียวน่ะมึง อิอิ... อืมกูก็พึ่งรู้น่ะเนี่ยะว่ามึงมันก็น่าเจี๊ยะ เหมือนกันว่ะ ไอ้โชค 55555+

“เป็นไงกล้ามกูสูสีกับมึงมั๊ยว่ะ” ไอ้โชคเบ่งกล้ามแขนโชว์ผมสะงั้น

“อ่ะ เอ่อ มึงก็ดูดีเหมือนกันนี่หว่า” ผมเดินเข้าไปใกล้ๆมัน แล้วเบ่งกล้ามโชว์มันมั่ง อิอิอิ

“แกะ หน้าอกมึงแน่นดีเหมือนกันน่ะ” เฮ้ย อย๊า อย่าไอ้โชค อย่าเอามือมาลูบที่หัวนมกู๊!!!!! เดี๋ยวกูระงับตัวเองไม่อยู่แล้วมึงจะยุ่ง!!!!!!!!!!!!!!!!

“เป็นไรว่ะ เงี่ยนเหรอ หัวนมแข็งเชียวน่ะมึง ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ”

“อ่ะ เ่อ่อ กะ กู” ไอ้โชคถ้ากูจะปล้ำมึงนี่ มันจะผิดมั๊ยว่ะ 5555555+

“ก๊อก ก๊อก”

พี่หมวดเคาะประตูเป็นพิธี แล้วเปิดผลั๊วเข้ามาผมกับไอ้โชค เลยต้องแยกออกทันท่วงที...ไอ้โชครีบล้มตัวลงนอนทำการบ้านต่อ ส่วนผมก็นอนข้างๆมันน่ะแหละ (เป็นเตียงเดี่ยว แต่ใหญ่พอที่จะนอนเบียดกันได้ครับผม)

“อย่านอนดึกกันน่ะ พรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวตื่นไม่ทัน” พี่หมวดมองผมและไอ้โชค เหมือนจะมีคำถาม...แต่แล้วแกก็เดินจากไป...คงไม่หรอกน่า..พี่หมวดคงไม่คิดว่า ผมจะคิดอะไรกับไอ้โชคแบบนั้นหรอกน่ะ อิอิ ...แต่แฟนคลับที่รักครับ....ดูเหมือนไอ้แกะเองก็ชักจะไม่ไว้ใจตัวเองสะแล้วสิ

ผมช่วยไอ้โชคทำการบ้านเสร็จก็ปิดไฟนอน แต่แสงไฟจากถนนใหญ่ยังส่องสว่างอยู่ ทำให้มองเห็นถายในห้องได้อย่างสลัวๆ..ไอ้โชคมันนอนกรนเบาๆอยู่ข้างๆผม แต่ผมนี่สินอนไม่หลับเอาสะเลย ...กลิ่นสาบของความเป็นหนุ่มของมัน ลอยมาเตะจมูกอยู่ตลอดเวลา มันนอนเอามือหนุนแขนตัวเองข้างหนึ่ง เผยให้เห็นขนจักกระแร้สีดำ อันเซ็กซี่ หน้าอกหน้าใจที่มันกระเพื่อมขึ้นลง ก็น่าละเลงลิ้นสิ้นดี...ไอ้โชคนี่เองเวลามันนอนหลับก็น่ารักดีสะนี่กระไร หน้าตามันก็หล่อน่ารัก ขนตางอนเล็กน้อย (ถ้าจะบรรยายให้เห็นภาพจริงๆ ไอ้โชคทั้งรูปร่างและหน้าตาจะเหมือน “ทิดทัก” ในเรื่องของหมวดน๊อต XIII อิอิ ไปถาม “คนผ่านมา” เอาเอง ก็แล้วกันน่ะครับพี่น้อง หุ หุ)

ผมสำรวจเรือนร่างของไอ้โชคต่อไปด้วยใจระทึก อ้าวนั่น เป้ากางเกงของมัน เริ่มโป่งนูน เฮ้ย มึงกำลังคิดอะไรอยู่ว่ะไอ้โชค ....และนั่น มือทั้งสองข้างของมันก็เริ่มลอดสอดเข้าไปในเป้ากางเกงของตัวเอง

ไอ้โชคทำเสียงจั๊บๆ เหมือนคนกำลังฝัน อาจจะเป็นฝันเปียกก็ได้น่ะมึง ฮ่ะ ฮ่ะ เอาเข้าแล้วสิ กูเองก็จะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันว่ะ ไอ้โชค อารมณ์กูก็คั่งค้างมาตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว ....มึงอย่ายั่วกูนักเลยว่ะเพื่อน

ผมแกล้งดึงมือของมันออกจากกางเกง แล้วสอดมือของตัวเองเข้าไป อุบะ ไม่เลวโว๊ย ดูมันเต็มไม้เต็มมือดีว่ะ ผมเลยสำรวจลูบคลำ เครื่องเคราของมันเล่น อืม ขนาดน่าจะ 6*5 ได้ ไม่เลว... ไม่เลว ขนาดเท่าของกูเลยน่ะมึง อิอิอิ ...แต่สิ่งที่ผมปราถนาจริงๆกับเป็นสิ่งที่อยู่ใต้มังกรของมันต่างหาก...

ว่าแล้วผมก็เลื่อนมือเข้าไปลูบไล้ร่องรูสวาทของไอ้โชค แต่กว่าที่จะเข้าไปสัมผัสได้ ก็ต้องเสียเวลายกขามันขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่ใช่อุปสรรคอันใหญ่หลวง และแล้วพอมือของผมสัมผัสรูสวาทเท่านั้น แกะน้อยก็ดีดตัวเริงร่า หลั่งน้ำรักออกมาหล่อลื่นฉับพลันทันใด...

“อืม ไอ้โชคเอ๋ย กูทนไม่ไหวแล้วว่ะเพื่อน... คืนนี้กูขอเปิดซิงมึงหน่อยเป็นไร”