บทที่ 133 " พี่หมวดครับ...ผมหักห้ามใจไม่ไหวแล้วครับ "

บทที่ 133 “ พี่หมวดครับ...ผมหักห้ามใจไม่ไหวแล้วครับ ”

“ ฮ่ะ ฮ่ะ เป็นตำรวจต้องมีสายสิครับ ไอ้น้อง ฮ่ะ ฮ่ะ ” พี่หมวดไม่ยอมบอก แถมยิ้มปากกว้างล้อเลียนผมอีกต่างหาก

“คร๊าบ ผมลืมไปว่า ผู้หมวดเป็นนายตำรวจครับผ๊ม” ผมยกตะเบ๊ะ ล้อเลียนแกบ้าง

“มะเหงก ล้อเลียนผู้ใหญ่เหรอ” พี่หมวดทำท่าจะเขกหัวผม

“จ้างให้ก็ไม่กลัว คนแก่ขี้เก๊ก ฮ่ะ ฮ่ะ...นี่แน่ ” ผมชกมะเหงกที่กำลังจะลงกะบาลตัวเอง ออกไปเบาๆ

“เฮ้ยๆ เดี๋ยวนี้กล้าลองดีกับพี่เหรอ ห๊า” พี่หมวดลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาจับตัวผมยืนขึ้น บิดมือไพล่หลัง

“เฮ้ พี่หมวดเล่นอะไรน่ะ เจ็บน่ะคร๊าบ ฮ่ะ ฮ่ะ” ผมละทั้งเจ็บทั้งจั๊กกะจี้ ก็แกเล่นจี้เอวผมด้วยนี่นา

“ก็อยากลองดีกับพี่ทำไมล่ะ ต้องให้รู้สำนึกซะบ้าง ฮ่ะ ฮ่ะ” พี่หมวดบิดข้อมือผมหนักขึ้น จนผมเจ็บจริงๆล่ะคราวนี้

“พี่หมวด ผมเจ็บ ปล่อยครับ” ผมดิ้นสุดแรง พยายามสบัดให้หลุด แต่พี่หมวดกลับใช้แรงจากร่างกายที่ใหญ่กว่า เบียดเข้ามา เนื้อหน้าอกแมนๆแน่นๆ เลยประกบที่ร่างของผมอย่างจัง

“อึ๊บ!” เอาอีกแล้วกูมือทั้งสองข้างที่ผมถูกจับบิดอยู่ กลับไปโดนหน้าขาของพี่หมวดด้านขวา เลยจุดยุทธศาสตร์ ไปนิดเดียว ตอนนี้พี่หมวดยืนเบี่ยงมาทางซ้ายมือเล็กน้อย ช่วงบนเปลือยเปล่าของแกประกบด้านหลังผมเกือบตลอดแนว ผมยังได้ยินลมหอบหายใจของแกอยู่ข้างซอกหูด้านซ้ายอยู่เลย

ผมชงัก รู้สึกตัวร้อนวูบวาบ ความกระสันต์สวาทที่ยังไม่ได้ปลดเปลื้องเมื่อตอนกลางวัน วิ่งพล่าน ไปทั่วเรือนร่าง...เลือดของความเป็นหนุ่มพุ่งกระฉูด ไปหล่อเลี้ยงเจ้าแกะน้อย ให้แข็งตัวซู่ซ่า อย่างฉับพลันทันใด

“อะ เ่อ่อ พะ พี่หมวด” อาการเจ็บที่ข้อมือหายไปอย่างสิ้นเชิง...แต่ทว่าความเงี่ยน กระหายเซ็กส์ มันร้อนแรงยิ่งกว่า....เนื้อหน้าอกแน่นๆที่เบียดกระชับ ลมหายใจอุ่นๆที่ซอกหู และหน้าขาใกล้จุดยุทธศาสตร์ ที่ผมสัมผัสอยู่ในตอนนี้...กลับเป็นสิ่งที่ทำให้พายุรักพายุสวาท ลุกโชน เหมือนเปลวเพลิงที่ร้อนรุ่มก็ไม่ปาน...

และในตอนนี้พี่หมวดเองก็เหมือนจะหยุดชงักอยู่กับที่เช่นกัน ผมสัมผัสได้ถึงเสียงหัวใจที่เต้นแรง และจุดกึ่งกลางของพี่หมวดดูเหมือนว่า....เหมือนว่า...กำลังจะขยายตัว

นี่มันกำลังจะเกิดอะไรขึ้นน่ะ ทำไมเมื่อวันที่ผ่านมา เราถึงหักห้ามใจของตัวเองได้ ตัวของพี่หมวดเองก็ไม่เคยปล่อยโอกาสให้เรื่องทำนองนี้เกิดขึ้น...แล้วทำไมวันนี้ พี่หมวดถึงดูเหมือนจะเกิด...เกิดอารมณ์แบบนั้นได้

“อั๊ก!” ผมกระทืบเท้าพี่หมวดอย่างแรง เหมือนแกจะใจลอย ไม่ทันระวังตัว เลยทำให้แกสดุ้ง ปล่อยมือจากการบิดข้อมือของผม

“พลั่ก!” จังหวะที่ผมพยายามกระชากตัวหนี แต่พี่หมวดกลับผวา ใช้มือทั้งสองข้างเข้ามาสวมกอดรัด ดึงร่างของผมเข้าไปกระทบร่างของแกอย่างแรง... ผมคงใช้ขาข้างใดข้างหนึ่งไปขัดขาแกเข้า เลยทำให้ผมและพี่หมวดเสียหลักหกล้มลงไปนอนที่พื้น

“อะ เ่อ่อ” ตอนนี้ทั้งผมและพี่หมวดช็อคไปชั่วขณะ จะอะไรล่ะครับ ก็ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนตักของพี่หมวด และท่อนลำของพี่หมวดอันแข็งโด่กำลังเบียดก้นของผมอยู่น่ะสิคร๊าบ อิอิอิ (ฮั่นแน่ มีคนอิจฉารึเปล่า ก๊ากๆ)

“พะ พี่หมวด ผะ ผม ขอโทษครับ” ผมพยายามแกะมือของพี่หมวดที่สวมกอดผมอยู่ รู้สึกหน้าแดงร้อนวูบวาบ ขนลุกซู่ ตั้งชันไปทั้งตัว แกะน้อยไม่ต้องพูดถึง แข็งโป๊กตั้งแต่โดนพี่หมวดบิดข้อมือแล้ว 555555+

“แกะ อ่ะ เ่อ่อ คะ คือ...” พี่หมวดยอมปล่อยการสวมกอดผมแต่โดยดี แต่ทว่าดูเหมือนแกกำลังอยากจะบอกอะไรผม....

ผมลุกขึ้นด้วยความคิดที่สับสน ...ใจหนึ่งอยากนั่งอยู่บนท่อนลำอันเร่าร้อนของพี่หมวด และอยู่ภายใต้อ้อมกอดแมนๆ อันนั้น...แต่อีกใจหนึ่ง ผมไม่อยากทำร้ายพี่หมวดอีก แต่ทว่าตอนนี้อำนาจฝ่ายต่ำคงจะชนะผมเสียแล้ว เพราะเจ้าแกะน้อยตัวดี ดันกางเกงนักเรียนจนซิบแทบปริเลยทีเดียว

“แกะ เป็นไงบ้าง เจ็บมั๊ยครับ” พี่หมวดลุกขึ้นยืนบ้าง พยายามทำเสียงปรกติ แต่ผมพอจะจับน้ำเสียงได้ว่า มีสำเนียงแปร่งๆเจือปนอยู่

“ไม่เป็นไรครับ อะ เ่อ่อ ผมขอเข้าห้องน้ำก่อนน่ะครับ” ผมพยายามเดินหนี เพราะไม่อยากให้แกรู้ว่า ผมกำลังเกิดอารมณ์จนแทบจะระงับไม่อยู่แล้ว

“เดี่ยวก่อนแกะ” พี่หมวดเดินเข้ามาจับมือผม ให้หันหน้าไปเผชิญกับแก

“---------------” เราสองคนจ้องหน้ากันนิ่ง ไม่มีใครปริปาก สายตาของพี่หมวดที่มองผมตอนนี้ มันดูประหลาดเหลือเกิน ใช่ ใช่แล้ว มันช่างเหมือนสายตาของใครบางคน ที่กำลังจะบอกว่า...พี่รักแกะเหลือเกินครับ และพี่อยากจะมอบความรัก และรสสวาทให้กับแกะจังเลยครับ....

ผมและพี่หมวดสบตากันอยู่ชั่วครู่ จนในที่สุด พี่หมวดก็เอื้อมมือมาลูบไล้ที่แก้มข้างขวาของผม เอาไงดีว่ะกู...พี่หมวดผะ ผมขอโทษน่ะครับ ถ้าหากว่าผมจะเนรคุณกับพี่หมวด

ผมเอื้อมมือข้างซ้ายขึ้นมาสัมผัสที่หลังมือของพี่หมวด ที่ตอนนี้มือของแกกำลังหยุดนิ่งอยู่ที่แก้มของผม สายตาสองเราประสานกัน เหมือนจะรวมจิตใจของเราให้เป็นหนึ่งเดียว

“ก๊อกๆ” เสียงเคาัะประตู (อีกแล้วครับพี่น้อง เฮ้อ !) เราสองคนผวาออกจากกันทันที...พี่หมวดแก้เก้อเดินไปเปิดประตู

“ขอโทษครับหมวด ผมมีเรื่องรายงานครับผม” กลับกลายเป็นสายคนหนึ่งของพี่หมวด ดูท่าทางร้อนรนทีเดียว

“เอ้า งั้นรีบเข้ามา” พี่หมวดเชิญให้ชายคนนั้นเข้ามา นั่งที่ห้องรับแขก ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากโต๊ะทานข้าวสักเท่าไหร่

“คะ คือว่า ผะผม” ชายคนนั้นหันหน้ามาทางผม ผมก็เลยแกล้งเดินไปเข้าห้องน้ำ สงสัยจะมีความลับทางราชการคุยกัน

ผมอยู่ในห้องน้ำประมาณห้านาทีได้ คิดว่าคงอยู่ต่อไปไม่ไหว เลยค่อยๆแง้มประตูโผล่หัวออกไป

“ออกมาได้แล้วครับ เขาไปแล้ว” เสียงพี่หมวดน่ะเอง โหไปไวมาไวดีเนาะ และตอนนี้พี่หมวดกลับเอาต้มยำกุ้งไปอุ่นที่เตาแก๊ส

“อาหารเย็นหมดแล้ว เดี๋ยวอุ่นให้มันร้อนๆน่ะครับ จะได้น่าทาน” แน่ะพี่หมวดกลับมาเป็นพี่หมวดคนเดิมอีกแล้ว สักพักแกก็ยกต้มยำกุ้งใส่ชาม อืม อาหารร้อนๆ ควันโขมง กลิ่นหอมน่าทานจริงๆ

พี่หมวดจัดการอุ่นอาหารอย่างอื่นต่อ แล้วเราสองคนต่างก็รับประทานอาหารเงียบๆ ดูเหมือนว่าพี่หมวดจะมีเรื่องครุ่นคิดอะไรบางอย่าง จึงไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่... หลังจากรับประทานอาหาร อาบน้ำชำระร่างกายแล้ว ผมก็เอาวิชาเคมีขึ้นมาทบทวน

“พี่เข้านอนก่อนน่ะครับ พรุ่งนี้เข้าเวรเช้า และพรุ่งนี้งดวิ่งน่ะครับ เดี๋ยวตอนเย็นพี่จะให้หัดเล่นเวทดู” พี่หมวดเข้ามาบอกผมที่โต๊ะอ่านหนังสือ เอ... แกดูแปลกๆ เหมือนจะหลบๆผมยังไงไม่รู้ ทีคืนก่อนๆยังอยู่ติววิชาให้ผมจนดึกดื่นเลยนี่นา

“เออ.. แกะมีอะไรจะถามพี่เกี่ยวกับวิชาที่จะสอบพรุ่งนี้มั๊ยครับ” พี่หมวดยังอดเป็นห่วงผมไม่ได้อยู่ดี

“ไม่ล่ะครับ พอดีอาจารย์เขาจะทดสอบข้อสอบเอนทรานซ์ (เฉพาะบทที่พวกผมกำลังเรียนอยู่) คงไม่ซีเรียสอะไรหรอกครับ

“โอเค ตั้งใจทำข้อสอบน่ะครับ” พี่หมวดเดินออกไปนอนแล้ว แต่ผมนี่สิ คงนอนไม่หลับแน่ อิอิอิ จะอะไรล่ะครับ ก็แกะน้อยแข็งโด่อยู่นี่ไงคร๊าบ

ผมอ่านไปอ่านมา หลายรอบ จนคิดว่าจำได้จนขึ้นใจ เพราะเคยอ่านมาแล้ว และเพิ่งผ่านการสอบมาหมาดๆ อีกอย่างพวกแก๊งค์ผมก็เคยติวกันอยู่หลายครั้ง ด้วยเหตุนี้แหละพวกมันถึงไม่คิดจะติววิชานี้กันเมื่อตอนเย็น และอีกอย่างเห็นอาจารย์จะเอาข้อสอบเอนทรานซ์มาลองให้ทำดู ไม่น่าจะมีผลต่อคะแนนเก็บเท่าไหร่นัก

ผมเหลือบดูนาฬิกา แค่สองทุ่มครึ่งเอง ปรกติจะไม่ง่วง แต่วันนี้รีบปิดไฟนอนดีกว่า เพราะแกะน้อยมันจะอาละวาด อิอิอิ

อารมณ์ที่คั่งค้างมาทั้งสองครั้งสองครา คราวนี้ผมกับนอนลูบไล้เจ้าแกะน้อยเล่น เสื้อยืดถูกถอดโยนทิ้งไป เหลือกางเกงในสีขาวอยู่ตัวเดียว ....ในที่สุดก็เหลือแต่ตัวล่อนจ้อน และตอนนี้กำลังสาวว่าวให้ตัวเองอย่างถึงพริกถึงขิง...อิอิอิ ข้ามไปก็แล้วกันเนาะ เขินอ่ะ

ผมกลับมานุ่งกางเกงบ๊อกเซ่อร์ ค่อยๆย่องเข้าไปห้องพี่หมวด ตอนนี้อยากรู้จังว่าพี่หมวดจะเป็นยังไง ถ้าหากแกมีอารมณ์ร่วม เหมือนเมื่อตอนเย็นก็ดีสิ อิอิอิ ตอนนี้ไม่รู้เป็นไงครับพี่น้อง แบบว่า...เงี่ยนจัด... ก็เลยลืมสิ่งที่เคยพูดไว้ักับตัวเองว่าจะไม่คิดอะไรกับพี่หมวดอีก

ห้องพี่หมวดกับห้องผม แสงไฟจากถนนจะส่องเข้ามาเหมือนกัน ดังนั้นผมจะเห็นร่างของพี่หมวดได้บ้างพอลางๆ ...พี่หมวดนอนหลับกรนเบาๆ (นอนไวดีเนาะ) แต่มังกรไม่ได้หลับเลยชี้โด่เชียว อิอิ ผมยืนสำรวจเรือนร่างของแก...จนกระทั่งความกำหนัดเริ่มเข้าที่ ไม่มีสิ่งใดจะมาหยุดรั้งได้อีกแล้ว....

“พี่หมวดครับ...ผมหักห้ามใจไม่ไหวแล้วครับ”