บทที่ 165 " อลวน...คนชอบแกะ "

บทที่ 165 “ อลวน...คนชอบแกะ ”

“ไอ้แกะ ไอ้ห่า มึงจะเข้าหลังบ้านกูเรอะ” ไอ้นายกระเถิบก้นหนี แต่มือมันยังไม่ยอมปล่อยเจ้าแกะน้อย หุ หุ

“ฮ่ะ ฮ่ะ แล้วได้มั๊ยล่ะ” ผมแกล้งบีบแก้มก้นมันต่อ เล่นเอามันตกใจ สะดุ้งอีกรอบ

“ไอ้บ้า แค่ชักว่าวก็พอแล้ว ไอ้ห่า” มันด่าผมครับ แฮะ แฮะ

“เออๆ กูอยากลอง ก็กูไม่เคยฟันหญิง เหมือนมึงนี่หว่า” ตะล่อมต่อมึงไอ้แกะ 5555+ ตอนนี้ผมกลับไปสาวว่าวให้มันใหม่

“เฮ้ยๆ มีคนมา” ไอ้นายรีบดึงกางเกงยีนส์ขึ้น เก็บท่อนลำเข้าที่ จะอะไรล่ะครับ ก็มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งกำลังวิ่งฝ่าความมืด สวนมาจากทางบ้านไอ้มุกน่ะสิครับ งานนี้ผมเลยต้องรีบเก็บเจ้าแกะน้อยมั่ง

“อ้าว เฮ้ย พวกมึง กลับมาแล้วเรอะ กูกำลังออกไปตามเชียว” ไอ้มุกนั่นเองล่ะครับพี่น้อง มันอุตส่าห์ขับรถออกมาตามทีเดียว งานนี้เลยอด...เล่นเสียวกับไอ้นายเลย 5555555+

รุ่งเช้าพวกเราต้องรีบตื่น เพราะน้าชายไอ้มุกต้องรีบไปบวชให้ทัน ราวๆเกือบตีห้าได้ ก็อลหม่านวุ่นวายกันนิดหน่อย ผมก็ตามพวกเขาไปดูพิธีด้วย มีนาคมาบวชพร้อมกัน สี่ห้าคน ภายในโบสถุ หลังจากทำพิธีเสร็จแล้ว ก็ห่มผ้าเหลืองกันเลย (ลืมบอกไปว่า น้าชายไอ้มุก จะมีพิธีแห่นาคก่อน ตอนเย็นๆของเมื่อวาน ก่อนที่จะฉลองงานนาคตอนกลางคืน แต่มาบวชเอาตอนเช้าของวันถัดมาครับ)

ประมาณเกือบสิบโมงเช้า พวกเราก็เริ่มมาร่วมงานประเพณีแห่พระบวชใหม่ มีขบวนเยอะมาก พระน้าชายไอ้มุก อยู่กลางๆขบวน และใช้รถปิคอัพในการแห่ พวกผมเลยสบายหน่อย แต่บางขบวนสิ ใช้คันหามหาบ เวลาโยกที พระบวชใหม่ก็โยกตาม เล่นเอาทำให้พระไม่สำรวมเลยน่ะครับงานนี้ และมีขบวนฟ้อนรำต่างๆ มีบ้างที่แต่งตัวสวยๆงามๆ บางกลุ่มก็แต่งตัวเป็นชาวบ้านธรรมดา ต่างก็ร้องรำทำเพลงกันอย่างสนุกสนาน ผมเดินเข้ากลุ่มไม่นานก็ขอแยกตัวออกมาเป็นผู้ชมบ้าง โดยไปกับไอ้นายสองคน ส่วนไอ้มุกติดอยู่ในขบวน

ผู้คนเยอะมาก เต็มไปหมดทั้งสองข้างทาง แต่ผมก็อุตส่าห์รวมตัวกับเจ้าพวกแก๊งค์ตัวแสบจนได้ แถมมีพี่สิงห์ติดสอยห้อยตามมาด้วย และที่น่าประหลาดใจมากที่สุด ก็คือดันเจอกิ๊กเก่านักวอลเล่ย์ “ไอ้โจ” มันมากับพี่จักร แต่ไม่ยักกะเจอพี่จักร สงสัยไปช่วยงานสารวัตรเชษฐ์ อีกคนรึเปล่าไม่รู้...ไอ้โจเลยติดตามพวกผมมาอีกคน

หลังจากเสร็จพิธีแล้ว ต่างคนต่างแยกกันกลับ พวกแก๊งค์ตัวแสบบอกว่าเจอกันที่โรงเรียนก็แล้วกัน ส่วนพี่สิงห์และไอ้โจขอไปเที่ยวบ้านผมต่อ

ช่วงจังหวะนี้ผู้คนที่เข้ามาชมงาน ต่างทะยอยกันกลับ ดูอลหม่านไปหมด ผมยืนรีๆรอๆอยู่หน้าวัดว่าจะตัดสินใจกลับบ้านเลย หรือจะกลับบ้านไอ้มุกก่อน พอดีไอ้นายอาสาไปบอกไอ้มุก ...พี่สิงห์ขอตัวไปเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า และถือโอกาสบอกครูมวยรวมทั้งเพื่อนๆ ว่า ขอแยกตัว จะกลับบ้านเอง... ผมเลยอยู่กับไอ้โจสองคน และกำลังรอพี่จักรอยู่เช่นกัน

พี่ดำ พี่กวางและเพื่อนๆก็กำลังจะกลับบ้าน ผมเลยบอกพี่กวางเรื่องจะมีเพื่อนๆไปเที่ยวที่บ้าน รบกวนทำกับข้าวไว้รอด้วย พี่กวางบอกไม่มีปัญหา

ผมเห็นพี่ภูมิแว่บๆ ในงาน แต่ตอนนี้ไม่เห็นแล้ว แกคงติดธุระสำคัญกระมัง... พี่โจมเข้ามาทักทายผม ก่อนจะไปขับรถ แกมองไอ้โจ ด้วยสายตาแปลกๆพิกล แต่ก็นั่นละน่ะแกคงรีบ เลยไม่มีเวลามาติดใจถามไถ่อะไรมาก

พี่สิงห์กลับมาพร้อมกับเป้สะพายหลังใบหนึ่ง... ไอ้นายก็กลับมาแล้วบอกว่า ไอ้มุกจะตามมาสมทบด้วย คราวนี้เหลือปัญหาคือไอ้โจ จะบอกพี่จักรยังไงดี เผอิญผมเจอพ่อไอ้กุน (ดาบตำรวจประจำอำเภอผม) เลยวานท่านช่วยส่งวิทยุให้ ปรากฏว่า พี่จักรอยู่กับพี่หมวดพอดี เรื่องจึงง่ายขึ้น

เราทั้งสี่คนต่างก็เดินกลับบ้าน ไอ้โจเดินประกบคู่ผมไม่ห่าง พี่สิงห์กับไอ้นายเลยเดินคู่กัน ตามหลังมาติดๆ ไอ้โจมันชวนคุยนู้นคุยนี่ จนผมละกลัวจัง กลัวว่ามันจะ “หลุด” อะไรบางอย่างออกมาน่ะสิ เฮ้อ แต่พอหันไปมองข้างหลัง ก็เห็นพี่สิงห์กับไอ้นายคุยกันเพลิน เลยหมดห่วง

พวกผมมาถึงบ้าน แม่ พี่กวางและพี่ดำ กำลังวุ่นวายกับการทำกับข้าว ส่วนพ่อผมกำลังต้อนรับแขกคนสำคัญ ฮ่ะ ฮ่ะ อย่าเพิ่งงงน่ะครับพี่น้อง ก็ “พี่ภูมิ” ไงล่ะครับ เอิ๊ก เอิ๊ก พี่ภูมิมาถึงก่อนผมตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า แต่ก็เอาเหอะปล่อยให้ผู้ใหญ่เขาคุยกันไป ผมเลยพาเพื่อนทั้งสามคนขึ้นไปที่ห้องนอน

“โห ห้องนายน่าอยู่จังแกะ แบบนี้เรามาเที่ยวบ่อยๆได้้เป่า” ไอ้โจถือวิสาสะขึ้นไปนอนบนเตียง เอาละสิ มันจะทำท่าทางเป็นเจ้าเข้าเจ้าของไปรึเป่าวะเนี่ยะ

“อืม น่าอยู่จริง พี่ก็ว่าอยากมาเที่ยวบ่อยๆเหมือนกัน” เอาเข้าไปพี่สิงห์ หวังว่าคงไม่เกิด “ศึก” อะไรขึ้นน่ะงานนี้

“เฮ้ย แกะ มึงไม่ค่อยได้อยู่บ้านไม่ใช่เรอะ” เอ้า ไอ้นายก็อีกคน มันจาพูดไปทำมายว่ะเนี่ยะ

“เออ ๆ คือว่าช่วงนี้ไม่ค่อยได้กลับบ้านน่ะ แต่ว่าถ้าอยากจะมาเที่ยวกัน ก็ยินดีน่ะครับ พี่สิงห์ ...โจ... เ่อ่อ มึงไอ้นายด้วย” ผมพยายามพูดให้ดีที่สุด เอ...หรือว่าผมจะคิดมากไปหว่า

“อ๋อ แกะพักอยู่บ้านพี่ชายนี่ ใช่มั๊ยครับ” พี่สิงห์วางกระเป๋าเป้ลงไว้ที่มุมห้อง แล้วพูดต่อว่า

“ดำ คนที่กำลังทำกับข้าวใช่มั๊ยครับ พี่จำได้ล่ะ” พี่สิงห์จำพี่ดำได้ ตอนมารับผมช่วงงานเลี้ยงหลังเลิกชกมวย

“ใครบอก แกะพักอยู่กับพี่ยุทธ ตะหาก” ไอ้โจ ส่งเสียงดังขึ้นมา เหมือนกับจะประกาศว่า ตูนี่แหละรู้เรื่องไอ้แกะดี ...อย่าน่ะไอ้โจ มึงอย่า... น่ะโว๊ย

“อ้าว พี่ยุทธ ไหนล่ะครับ แกะ” พี่สิงห์หันมาถามผมด้วยความสงสัย และดูออกจะไม่ค่อยสบอารมณ์กับ อาการของไอ้โจ เข้าให้แล้ว

“อ่ะ เออ พี่หมวดน่ะครับ ดะ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟังน่ะครับ” ผมกำลัง มึน กับอาการของสองคนนี่แล้วสิครับ ดูเหมือนจะชิงดีชิงเด่นกันยังไงก็ไม่รู้

“เฮ้ย ไอ้แกะ กูว่าลงไปข้างล่างเหอะ กูหิวว่ะ” ไอ้นายคงรำคาญเลยหาเรื่องออกจากห้องสะงั้น

พวกเราเลยลงมานั่งเล่นกันที่สนามหน้าบ้าน ผมแอบแว่บหนีสามคนนั่นมาในครัว เห็นพี่ดำกำลังผัดอาหารอย่างขมักเขม้น พี่กวางกำลังเป็นลูกมือ ...ทำเอาผมถึงกับสะอึก ขึ้นมาทีเดียว เฮ้อ! พีกวางและพี่ดำ ช่างเหมาะสมกันจริงๆ...ผมยืนเหม่อลอยอยู่พักหนึ่ง เสียงแม่ที่กำลังจัดอาหารอยู่อีกมุมหนึ่งก็ดังขึ้น

“อ้าวแกะ มา ยกอาหารนี่ไปสิลูก เพื่อนๆคงหิวแย่แล้ว” เสียงของแม่ทำเอาพี่ดำ ถึงกับหันขวับมามองผมทันที เราสองคนสบตากันแว่บหนึ่ง ....อย่าน่ะไอ้แกะ อย่าหวั่นไหว ตัดใจได้แล้ว ต้องทำให้สำเร็จ....

“ไง พ่อตัวดี นี่ดำ เขาอุตส่าห์ลงมือทำกับข้าวเองเลยน่ะ ยังไม่ขอบคุณพี่เขาอีก” พี่กวางเงยหน้าขึ้นมามอง พร้อมกับพูดแหย่ผมเล่น พี่กวางก็ใจดีกับผมเสมอแหละ พอบอกว่าเพื่อนจะมาเที่ยวบ้าน พี่กวางก็รีบไปจ่ายตลาดมาทำกับข้าวให้ทันที

“ขอบคุณครับ พี่ดำ พี่กวาง และแม่ด้วยครับ” ผมเลยถือโอกาสยกมือไหว้ทั้งสามคนเลย

“เอ้า เร็วๆเข้า เดี๋ยวอาหารเย็นหมด” แม่กำชับผมอีกรอบ ผมเลยต้องรีบยกอาหารออกไป ช่วงนี้พี่ดำแอบชำเลืองมองตามหลังผมด้วย

ผมเอาอาหารไปให้เพื่อนทั้งสาม ไอ้โจขออาสามาช่วยยกอาหาร ผมช่วยแม่ยกอาหารไปที่ห้องรับแขกด้วย เพราะพี่ภูมิ พ่อ แม่ พี่กวาง และพี่ดำ จะทานข้าวในนี้ ส่วนพวกผมก็ตามสไตล์ เฮฮากันข้างนอก

ทานข้าวไปได้ไม่กี่คำ ไอ้มุกก็มาสมทบ เลยได้ร่วมวงทานอาหารกัน และมันเริ่มมีบรรยากาศแปลกๆเกิดขึ้นแล้ว ระหว่าง ไอ้โจ กับ ไอ้มุก ....เฮ้อ ไม่อยากบรรยายเลยคร๊าบพี่น้อง (ขอข้ามดีกว่าเนาะ)

ผมตกอยู่ในระหว่าง “คนกลาง” พยายามไกล่เกลี่ย ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง มันไม่ใช่แค่ไอ้มุก กับไอ้โจ หรอก ที่คุยกันไม่ค่อย “กินเส้น” กัน แต่ดันแจมพี่สิงห์ เข้าไปด้วย มีไอ้นายคนเดียวที่พยายามช่วยผม “พยุง” เหตุการณ์ต่างๆ ให้มันผ่านพ้นไป...ทานข้าวไม่อร่อยเลยตู เฮ้อ!

อาหารคาวผ่านไป อาหารหวานและผลไม้กำลังถูกเสริฟ พอดีพี่หมวด และพี่จักร เข้ามาพอดี แม่เลยอาสาทำกับข้าวให้

พวกผมกินกันไปทะเลาะกันไปตามประสาล่ะครับ สักพักหนึ่งพี่จักรขอตัวกลับก่อน เลยพาไอ้โจกลับไปด้วย นึกว่าจะหมดปัญหา พี่โจมดันโผล่มาอีกคน โอ๊ย ตูจะบ้าตาย ...วันนี้เป็นวันอะไรของมันฟ่ะ “วันรวมกิ๊กไอ้แกะ” รึไงเนี่ยะ...อ้อ ลืมไปว่ายังขาดพี่โก้ ไปอีกคน 5555555+ ...งานนี้ตอบไม่ได้ว่าพี่โจมมีเหตุผลอะไรในการมาที่บ้านผม...แต่แกก็เลือกที่จะนั่งเล่นกับกลุ่มพวกผมข้างนอกน่ะครับ ....ในขณะที่ข้างใน มีพ่อ พี่ภูมิ และพี่หมวดคุยกันอยู่

เกือบสี่โมงเย็น พี่หมวดออกมาเตือนผม ให้เตรียมตัวกลับ แต่พี่โจมบอกว่าแกเอารถมา จะไปวิทยาลัยอยู่แล้ว และจะถือโอกาสไปส่งผมด้วย ส่วนพี่ภูมิเองก็บอกว่า ก็อาสาไปส่งผมเองก็ได้...งานนี้เล่นเอาพี่หมวดอึ้งไปทีเดียว

สรุป ผมโดนพ่อบังคับให้กลับพร้อมพี่หมวด พี่สิงห์ติดรถมาด้วย เพื่อจะไปต่อรถที่บขส. อีกที ส่วนไอ้มุกและไอ้นายเห็นบอกว่า จะออกเดินทางพรุ่งนี้ตอนเช้าตรู่ พี่โจมจำใจขับรถออกไปคนเดียว พี่ภูมิก็ออกมาเกือบพร้อมๆกัน ทุกคนต่างแยกย้ายกันไป อ้อ ส่วนพี่ดำคงกลับเองทีหลังตามเคย

หลังจากส่งพี่สิงห์ลงที่บขส.แล้ว ต้องขับรถต่อไปอีก ยี่สิบกิโล พี่หมวดดูขรึมมาก ไม่พูดไม่จาอะไรกับผมเลย ทำให้ผมอึดอัดมากทีเดียว จนผมอดรนทนไม่ไหว เลยถามพี่หมวดว่า

“พี่หมวดครับ งานเครียดหรือครับ?” ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมอาจจะเอื้อมมือเข้าไปสัมผัส เนื้อตัวพี่หมวด แต่ตอนนี้ ยอมรับว่า “ไม่กล้า” อาจจะเป็นเพราะว่าเรื่องที่ผมกับพี่หมวดเกือบจะมีอะไรกันในวันนั้น แล้วพี่หมวดอาจจะยังทำใจไม่ได้ หรือไม่รู้ว่า พี่หมวดคิดอะไรอยู่...โอย ใครก็ได้ช่วยไอ้แกะที

“งานน่ะ ไม่มีปัญหาหรอก” พี่หมวดหันมามองผมด้วยหางตา อ้าวพี่หมวดโกรธอะไรผมรึเปล่าเนี่ยะ

“เออ ครับๆ” ใบ้แดกเลยกู

“เพื่อนแกะนี่ เยอะดีน่ะ” อยู่ๆพี่หมวดก็พูดประชดขึ้นมาสะงั้น

“เออ ครับ” จะให้ผมตอบไงดีล่ะครับพี่น้อง ผมหันไปมองพี่หมวดเพื่อรอดูว่า แกจะพูดอะไรต่อ

“แต่ละคนนี่ น่าดูทั้งนั้น” อ้าวพี่หมวดหมายความว่าไงอ่ะครับ รึว่าแกเห็น อาการ บรรดากิ๊กทั้งหลายของผมว่ะเนี่ยะ

“แล้วก็อีกคน ท่าทางจะสนิทกันมาก” ผมสะดุ้งเฮือก หวังว่าพี่หมวดไม่ได้หมายถึง... ผมหันไปมองหน้าพี่หมวด แต่แกกลับจ้องมองไปข้างหน้า ด้วยใบหน้าที่เครียดๆ เล่นเอาผมใจคอไม่ดีเลยน่ะเนี่ยะ

“แฮะ แฮะ อะไรกันครับพี่หมวด” ผมพยายามตั้งสติ หัวเราะกลบเกลื่อน

“บอกพี่เรื่องคนที่ชื่อ... ภูมิ... มา” พี่หมวดถามผมแทบจะเป็นเสียงกระชาก ตายห่า หวังว่าพี่หมวดคงไม่ได้เห็นผม “จูบ” กับพี่ภูมิในคืนนั้นน่ะ ทำอย่างไรดีละไอ้แกะเอ๊ย?