บทที่ 167 " มนต์รัก...อสูร "

บทที่ 167 “ มนต์รัก...อสูร ”

“ฮึ แกะมีอะไรกับเขาแล้ว ใช่มั๊ย? พี่หมวดจ้องหน้าผมด้วยสายตาโกรธๆปนกับดูถูกผมอยู่ไม่น้อย ...น้ำเสียงของแกถึงจะเจือปนกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ แต่ก็เป็นคำถามที่พูดออกมาอย่างคล่องแคล่วราวกับว่า พี่หมวดไม่ได้มีอาการเมามายอะไรจนไม่ได้สติ...ต่างจากตอนที่เข้ามาพร้อมพี่จักรครั้งแรก

“ขะ เขา ไหนอีกล่ะครับพี่หมวด”

“ฮึ ก็คนที่ชื่อภูมิไง” เอาอีกแล้ว พี่หมวดกลับมาถามเรื่องพี่ภูมิอีกแล้ว นึกว่าแกจะเข้าใจไปแล้วสะอีก

“พ่ะ พี่หมวด อะ เอาอะไรมาพูดครับ” ตอนนี้ความรู้สึกน้อยใจ เสียใจมันประดังประเดเข้ามา น้ำตาพาลจะไหลออกมาให้ได้ พี่หมวดน่ะพี่หมวดทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้...ไม่ ผมจะไม่ให้พี่หมวดเห็นความอ่อนแอของผม อย่างเด็ดขาด

“ไม่ต้องมาโกหก บอกพี่มาตามตรงดีกว่า” พี่หมวดจ้องหน้าผมเขม็งด้วยสายตาที่แข็งกร้าว

“ผมว่า พี่หมวดเมาแล้ว ผมกลับห้องดีกว่า” ผมไม่อยากสนทนาอะไรกับแกอีก เพราะคิดว่าถึงพูดไป ก็คงจะคุยกันไม่รู้เรื่อง ผมเตรียมตัวลุกขึ้นยืน

“ยังไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น คุยกันให้รู้เรื่องก่อน” พี่หมวดผวาคว้าข้อมือข้างขวาของผมไว้ ...แถมบีบรัดจนข้อมือผมเจ็บไปหมด

“โอ๊ย ! เจ็บ พี่หมวดปล่อยมือผมน่ะ” ผมพยายามใช้มือข้างซ้ายมาแกะมือแกออก แต่ข้อมือพี่หมวดช่างแข็งแรงเหลือเกิน ทำยังไงก็ไม่หลุด ผมเลยดันตัวยืนขึ้นทั้งๆที่ยังไม่หลุดจากการจับกุมของพี่หมวด จนพี่หมวดต้องลุกออกจากเตียงมายืนประจันหน้าผม แต่ก็ยืนแบบโอนเอนจะล้มมิล้มแหล่ด้วยความเมายังคงมีอยู่

“ไม่ปล่อย! จนกว่าจะบอกความจริงมา” พี่หมวดตะคอก พร้อมจับข้อมือผมบิดแน่นขึ้น ผมพยายามต่อสู้...ดิ้นรน... ใช้มือซ้ายมาผลักอกแก แต่แกก็ใช้มือซ้ายที่แข็งแกร่งมาจับข้อมือผมอีก

“โธ่ พี่หมวด ความจริงอะไรอีกล่ะครับ เจ็บ...ปล่อยผมเถอะครับ”

“ฮึ พี่ไม่ชอบคนโกหก บอกพี่มาเดี๋ยวนี้”

“พี่หมวดเมาแล้วน่ะครับ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันดีกว่าครับ” ผมพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบ เมื่อเห็นว่าคุยกับพี่หมวดซึ่งกำลังเมาอยู่แบบนี้ไม่ได้ผล...แต่ปรากฏว่า พี่หมวดยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่

“ตกลงไม่บอกใช่มั๊ย....ได้....” พี่หมวดดันหน้าเข้ามาใกล้ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า

“ฮึ นึกว่าเป็น...เมีย...แค่เจ้าดำคนเดียว...ไม่นึกเลยว่าจะเป็น...เมีย...คนอื่นอีก ฮ่า ฮ่า ฮ่า ” พี่หมวดระเบิดหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ มองหน้าผมพร้อมกับแสยะยิ้ม... ทั้งสายตาและท่าทางช่างดูถูกดูแคลนเหลือเกิน ราวกับไม่ใช่พี่หมวดคนเดิมที่ผมเคยรู้จัก

“พี่หมวด!” ตอนนี้ผมโกรธมาก โกรธจนลมออกหู ตัวสั่นไปหมด คนอะไรช่างร้ายกาจดูถูกกันได้ขนาดนี้...เี่รี่ยวแรงที่มีอยู่ทั้งหมดถูกใช้ออกมาจนสะบัดหลุดจากพันธนาการของพี่หมวด

“ชั๊ว!” ผมต่อยหมัดลุ่นๆเข้ากึ่งปากกึ่งจมูกของพี่หมวด จนแกหน้าหงาย เสียหลักก้นจ้ำเบ้าลงนั่งบนเตียง

“พี่หมวดดูถูกผม” ผมกำหมัดค้างอยู่ด้วยความโกรธ...พี่หมวดหายเมาเป็นปลิดทิ้ง พร้อมกับเอามือป้ายเลือดกำเดาที่ไหลซึมออกมาดู อย่างงงงัน

“กล้าต่อยพี่เรอะ” พี่หมวดคำรามลั่น แกลุกพรวดพราดขึ้นมาเพื่อจะรวบตัวผม

...เราต่อสู้ปลุกปล้ำกัน... แต่ผมก็สู้แรงของพี่หมวดไม่ได้ ในที่สุดแกก็กดร่างของผมลงบนที่นอนจนได้

แขนสองข้างของผมถูกข้อมือของพี่หมวดตรึงเอาไว้ ร่างกายของพี่หมวดทาบทับร่างของผมแทบเป็นเนื้อเดียวกัน ใบหน้าของแกแดงก่ำจนเป็นสีแดงฉาบไปทั้งใบหน้าและลำคอ เสียงกัดกรามกรอดๆ ด้วยความโมโหจัด... ผมพยายามดีดดิ้นสะบัดตัวหนี แต่ก็แทบไม่มีเรี่ยวแรงเอาสะเลย แรงของพี่หมวดที่กดทับอยู่ช่างมากมายมหาศาลเหลือเกิน... เกินกว่าที่เด็กตัวเล็กๆอายุแค่สิบห้าจะต้านทานได้...พี่หมวดเห็นผมหยุดดิ้น แกแสยะยิ้มเหยียดๆ ก่อนที่จะเลื่อนริมฝีปากลงมาประกบ

“อย่าน่ะพี่หมวด อย๊า!” ผมส่ายหน้าหนี ...ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะยินดี...แต่ตอนนี้พี่หมวดเหมือนเป็นใครที่ผมไม่รู้จัก ช่างน่าเกลียดน่ากลัว น่าขยะแขยง ราวกับอสูรร้ายก็ไม่ปาน

“ฮึ่ม!...ฮึม” เสียงพี่หมวดครางแบบขัดใจ แกเปลี่ยนเส้นทางการจู่โจมมาเป็นไซ้ซอกคอผมแทน

ผมพยายามเอียงคอหนีไปทางขวา แต่พี่หมวดก็จู่โจมซอกคอด้านซ้าย...ลิ้นอุ่นๆทั้งแข็งแรงทั้งอ่อนพริ้ว ฉกเลียลากไล้ ไปทั่วซอกคอ...ใบหู... พร้อมทั้งห่อลิ้นแหลมๆแหย่เข้ามาเล่นเสียวในรูหูผมอีก

พอผมเกร็งเอียงคอไปทางซ้าย พี่หมวดก็จู่โจมซอกคอด้านขวา ...สลับไปสลับมาอยู่อย่างนี้...ผมกำหมัดออกแรงเต็มที่ เพื่อที่จะให้ร่างของพี่หมวดหลุดออกไปจากร่างของผม แต่ยิ่งดิ้น พี่หมวดยิ่งกดแรงทับขึ้นอีกเท่าตัว...จนในที่สุด ผมถึงกับหมดแรงขัดขืน ปล่อยให้พี่หมวดจู่โจมผมต่อไปได้เต็มที่....

พี่หมวดตะกละตะกลาม โลมเลียผมทั้งเรือนร่าง...ตอนนี้เหมือนแกกำลังเป็นเสือร้ายที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อ ดูกลัดมัน เนื้อตัวสั่นสะท้าน...เสียงครางๆฮือฮาดังกับสัตว์ร้ายที่ถึงฤดูติดสัด...ท่อนลำของแกราวกับกระบองเหล็กร้อนๆ ที่กำลังเคลื่อนตัวทาบทับไปมา บนเรือนร่างของผม....ถึงกระนั้นเจ้าแกะน้อยเองกลับมีอารมณ์ร่วม แข็งตัวดิ้นเร่าๆอยู่ภายใต้ร่างของพี่หมวดที่กำลังกดทับอยู่....พี่หมวดจู่โจมโลมเลียผมต่อไป...มันรวดเร็วเหลือเกิน จนผมจำอะไรไม่ได้...มารู้สึกตัวอีกที พี่หมวดกำลังดูดเลียท่อนลำให้ผมแล้ว

“โอ๊ย! เจ็บ” ฟันของแกกระทบที่หัวของแกะน้อยอย่างจัง เล่นเอาผมสะดุ้งโหยง...แกคงไม่เคยโม๊คให้ใครมาก่อนเป็นแน่....ผมผลักศีรษะแกออกไป ดูแกฮึดฮัด ทำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก

แกกลับจู่โจมใช้ลิ้นเลียพวงไข่ของผมแทน แล้วก็ดูดไข่ของผมทีละใบ จนผมเริ่มดีขึ้น..ความเสียวเข้ามาแทนที่ จากนั้นแกก็ลากปลายลิ้นไปจนทั่วท่อนลำของผม

ขณะที่ผมกำลังเสียวสบาย พี่หมวดกลับโย้ตัวผมจนขาชี้ฟ้า...แล้วจู่โจมรูสวาทผมอย่างรวดเร็ว

“อย่า....อาๆๆๆๆ” ผมครางเสียงหลงตอนแรก แต่ในที่สุด เมื่อพี่หมวดลากปลายลิ้นไปจนทั่วปากรู แถมห่อลิ่นแข็งๆแหย่เข้ามาในรูสวาทของผม...จนผมเกิดอาการวาบหวิว เสียวสะท้านเข้ามาแทนที่...พี่หมวดถ่มน้ำลายเพิ่มความหล่อลื่นเข้าไปอีกจนเต็มรู ทำให้รูผมเฉอะแฉะไปหมด

ผมปล่อยให้พี่หมวดจู่โจมรูสวาทโดยไม่คิดจะปัดป้อง การที่มีคนใช้ลิ้นเลียให้ มันช่างเสียวมากมาย จนดูเหมือนว่าผม ...อยาก... อยากให้พี่หมวด เอาอะไรก็ได้แหย่เข้ามาสะที...ปากรูสวรรค์เริ่มเปิดตัวออก ตามธรรมชาติของมันแล้ว ...ผมหลับตาพริ้มส่ายก้นรับรสสวาทจากลิ้นของพี่หมวดด้วยความลืมตัว....(คิดถึงตอนที่ผมเลียรูสวาทให้ใครต่อใครมาแล้ว รวมทั้งพี่หมวดเองก็เถอะ เขาเหล่านั้นก็คงจะเกิดอาการ... “อยากโดน”...เหมือนที่ผมกำลัง...อยาก...อยู่ในขณะนี้เป็นแน่ 555555+)

พี่หมวดเห็นผมส่ายก้นไปมา แกก็เริ่มส่งเสียงครางฮือฮา ด้วยความพอใจ ผมรับรู้ว่าแกกำลังใช้นิ้วชี้เบิกนำร่องให้ผม...พร้อมกับโม๊คให้เจ้าแกะน้อยไปด้วย....น่าแปลกที่ตอนนี้แกโม๊คได้ดีขึ้น ไม่มีฟันมากระทบ ผมจึงปล่อยให้แกโม๊คให้เต็มที่ ด้วยความเสียวสุดๆ...จนไม่รู้ว่าแกได้แหย่นิ้วเข้าถึงสามนิ้วแล้ว...รูสวาทของผมถึงกับตอดรัดติ้วๆ...แกบรรจงแยงเข้าแยงออก จนผมจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว โอย...เสียวจังเลยครับพี่หมวด เสียวทั้งเจ้าแกะน้อย เสียวทั้งรูสวาท...ผมทนไม่ไหวแล้วน่ะครับ

ผมแอ่นตัวไขว่คว้าหาท่อนลำของพี่หมวด ที่ตอนนี้มันแข็งตัวเร่าๆ ส่วนครึ่งท่อน โผล่พ้นกางกางในสีขาวออกมา หัวสีแดงฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำเมือกถูกร่นลงไปจนสุดหยัก..ผมจับกระถอกขึ้นลงด้วยความปราถนา...อยากจะดูดเลียให้หนำใจเหลือเกิน แต่ทว่ามือของพี่หมวดก็มาปัดมือผมออกไป

พี่หมวดเลื่อนตัวลงไปยืนที่พื้น พร้อมกับถอดกางเกงในออกไปอย่างรวดเร็ว ท่อนลำแข็งโ่ด่มหึมาขนาด 9*6.5 กำลังชี้หน้าประกาศศึกอย่างจังก้า...พี่หมวดถ่มน้ำลายลงบนฝ่ามือแล้วชะโลมลงบนท่อนลำของแกจนชุ่มโชก...จากนั้นแกก็ถลาเข้ามาประชิด จ่อท่อนลำเข้ารูสวาทของผมทันที

“โอ๊ย!!!!!!!!” ผมร้องโหยหวน เจ็บแทบขาดใจ... (ผมเคยรับขนาดของพี่ดำมาก่อน 8*6.5 ถึงแม้ความอวบจะเท่ากัน แต่พี่หมวดยาวกว่าหนึ่งนิ้ว)

พี่หมวดไม่ปราณีผมเลยกับทิ่มแทงเข้ามา ไม่ให้ผมตั้งตัว ร่างกายผมเหมือนถูกแยกแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เจ็บจนเหลือคณานับ

“พี่หมวด เอาออก ผมเจ็บ ฮือ ฮือ” ผมร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย

“อืม...อาๆๆๆๆๆๆๆๆ มันส์ชิบหาย อึบๆๆ” พี่หมวดไม่ฟังเสียงร้องของผม ยังคงกระเด้าต่อไปไม่หยุด

ผมทรมาน เหมือนมีท่อนเหล็กร้อนๆอันเขื่อง กำลังทิ่มแทงอยู่ ทั้งจุก...เจ็บ...ระบม จนพูดไม่ออก...แล้วแว่บหนึ่งภาพที่ผมกำลังทิ่มแทงพี่หมวดในครั้งกระนั้นก็แจ่มชัดขึ้นมา....พี่หมวดก็คงจะเจ็บแบบนี้ใช่มั๊ยครับ...นี่แหละหนากรรมที่ผมทำไว้กับพี่หมวด ถึงคราวที่พี่หมวดต้องเอาคืนเสียทีแล้วกระมัง..

เวลาผ่านไปไม่นาน....ร่างกายของผมกลับตอบสนอง ยอมรับท่อนลำของพี่หมวด อย่างประหลาด จากที่เคยต่อต้านกลับกลายเป็นฝ่ายรุกเร้าให้พี่หมวดกระทำรุนแรงยิ่งขึ้น

ผมถูกพี่หมวดเล่นท่าอีกหลายท่า จนพี่หมวดมาจบที่ท่าเดิม และเวลานี้พี่หมวดกำลังเร่งจังหวะอย่างเร็วจี๋

“ซีดส์ ซีดส์ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่ะ อาๆๆๆๆๆๆๆๆ ” พี่หมวดยกแขนยันขึ้นอยู่ในท่าวิดพื้น เอวยังทำหน้าที่กระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างรุนแรง

“อูย สะ เสียวๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมโอบกระหวัดขารอบเอวพี่หมวด กลัวพี่หมวดจะถอนตัวหนีหายไป ไม่อยากให้ความสุขมันละลายหายไปอย่างเร็วเกินควร อยากให้มันคงอยู่แบบนี้นานๆ....ผมชักว่าวให้ตัวเองไปด้วย พร้อมจ้องมองใบหน้าของพี่หมวดไปด้วย...ยิ่งตอนนี้ใบหน้าแกเหยเก บ่งบอกถึงความสุขที่แกกำลังได้รับ ยิ่งทำให้อารมณ์ผมกระเจิดกระเจิง...ในที่สุดสวรรค์ก็มาถึงทางของมัน

“อ๊ะ ๆๆๆๆๆๆๆๆ อ๊ากส์” ร่างของพี่หมวดเกร็งกระตุก ผมรับรู้ถึงท่อนลำที่เต้นตุ๊บๆอยู่ภายใน ก่อนที่รับรู้ถึงแรงฉีดของน้ำเชื้อ ที่พุ่งเข้ามายังกะท่อประปาแตก เป็นจังหวะที่ผมก็ถึงจุดพอดี

“ซีดส์ๆๆๆๆๆๆ โอ๊ย อาาาา” น้ำรักของผมพุ่งปรี๊ด หกเลอะเทอะเต็มหน้าท้อง บางส่วนยังไปโดนใบหน้าของพีีหมวดอีก

พี่หมวดโน้มตัวลงมาจูบผมอย่างดูดดื่ม จากนั้นแกก็นอนหอบหายใจ อยู่บนอกผมชั่วครู่ ก่อนที่เราทั้งคู่จะเปลี่ยนท่ามานอนตะแคงสวมกอดกันแนบแน่น แล้วหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

*** ดูหนังใต้หวันประกอบก็แล้วกันน่ะครับ ***