บทที่ 98 " เพื่อน...พี่ซัน "

บทที่ 98 “ เพื่อน...พี่ซัน ”

ผมกับไอ้มุกลงน้ำไปล้างเนื้อล้างตัวกันเสร็จแล้ว เราทั้งคู่ก็ขึ้นมาเช็ดตัว... โดยผมเอาเสื้อยืดสีขาวของผมซับเนื้อตัวพอลวกๆ...เลยถือโอกาสสละเสื้อตัวนี้ให้ไอ้มุกเช็ดตัวของมันบ้าง...ผมกลับมาอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นเหมือนเดิม โดยปล่อยท่อนบนเปลือยปล่าว... อยู่ดีๆไอ้มุกมันก็ขอเสื้อยืดผมเอาดื้อๆ

“ไอ้แกะ เสื้อตัวนี้กูขอน่ะ กูอยากเก็บเอาไว้ดูต่างหน้า เวลาคิดถึงมึง” มันพูดไปพร้อมกับยกเสื้อที่ตอนนี้มันค่อนข้างจะเปียกน้ำ ขึ้นมาสูดดมด้วยดังฟอดใหญ่... ไอ้นี่ท่าทางจะบ้า

“ตามใจมึง ว่าแต่มึงไม่เหม็นรึ เสื้อตัวนี้กูใส่ตั้งแต่เมื่อวาน”

“กูชอบกลิ่นตัวมึง หอมดีว่ะ ” ท่าทางเป็นเอามาก 55555+ ผมนั่งเล่นอยู่ที่พื้นหญ้า โดยมีไอ้มุกนอนหนุนตัก คุยกันเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยๆ สรุปได้ว่า มันไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไหร่นัก นานๆทีถึงจะกลับ แต่ทุกครั้งที่มันกลับ มันจะมาถามข่าวคราวผมกับไอ้ซอเสมอ ก็แค่เพียงถามข่าวคราวว่าผมสบายดีมั๊ย ฯลฯ...ต่างจากผมที่ไม่มีเวลาคิดถึงมันเลย 55555+ (ก็มัวระเริงรักกับคนอื่นอยู่น่ะสิ หุ หุ) ....มาครั้งนี้เห็นว่า น้าชายมันจะบวช มันเลยลงมาดูก่อนล่วงหน้าสองอาทิตย์ เผื่อช่วยอะไรได้บ้าง ก็พอดีพ่อมันสั่งให้มันมาขอน้ำกับพ่อไอ้ซอไปเข้านาของมัน

“แกะ มึงจำประเพณี “แห่พระ” ของอำเภอเราได้รึเปล่าว่ะ” มันเอามือมาลูบหน้าผมป้อยๆ พร้อมกับทำตาซึ้งๆ

“อืม งานเฉลิมฉลองพระประธานน่ะเหรอ....จำได้สิ แต่ว่าปีนี้ ไม่แน่ใจว่าจะเป็นวันไหน” ผมลูบหน้าผากหล่อๆของมันมั่ง

“ปีนี้ตกอาทิตย์ที่สามของเดือนกุมภาฯ ...ใช่ บางทีก็ต้นเดือน บางปีก็นู๊นต้นเดือนมีนาคม” (อันนี้สงสัยเขานับตามเดือนของไทยอ่ะครับ รู้สึกว่าจะเป็นเรียกว่างานเดือนยี่ ถ้าจำไม่ผิด)

ขอกล่าวถึงประเพณี “แห่พระ” นิดหนึ่ง คงจะคล้ายๆกับประเพณี “ชักพระ” ล่ะครับ ก็คือแต่ละหมู่บ้านจะบวชพระกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ห่มผ้าเหลืองแล้วน่ะครับ จากนั้นจะตั้งขบวนแห่ คล้ายๆ แห่นาค ทีนี้พระทุกรูปของแต่ละหมู่บ้านจะมารวมกันที่หน้าวัดประธาน (พระเก่าแก่ อายุ 700 ปี เดี๋ยวจะเล่ารายละเอียดทีหลังเกี่ยวกับประวัติของพระพุทธรูปองค์นี้น่ะครับ) ทีนี้อำเภอนี้มีหลายตำบล และแยกย่อยเป็นหมู่บ้านอีก ดังนั้นพระที่บวชในช่วงเวลานี้จะเยอะพอสมควร ญาติโยมก็จะจัดขบวนแห่ อาจจะให้พระนั่งบนรถ หรือหามแคร่ก็ได้ตามสะดวก แต่ละขบวนก็จะมีการร้องรำทำเพลง เป็นที่สนุกสนาน ขบวนไหนใหญ่ มีสาวๆแต่งตัวสวยงามมาฟ้อนร้ำ (ประมาณแห่เทียนเข้าพรรษา จินตนาการเอาเองน่ะครับผม) ขบวนนั้นก็ถือได้ว่าเป็นผู้มีฐานะคนหนึ่ง...

ขบวนจะแห่กันที่หน้าวัด แล้วเดินไปตามท้องถนน ซึ่งสองข้างทางบางช่วง...ทางจะร่มรื่นด้วยต้นมะพร้าวและต้นหมาก รวมทั้งเถาใบพลูเขียวๆรกครึ้มที่ขึ้นวนตามต้นหมากด้วย ริ้วขบวนจะเดินวนตามถนนเมนหลักของตัวเมือง กลับมาที่หน้าว่าการอำเภอ ผ่านตลาด ผ่านร้านค้า แล้วมาบรรจบที่วัดอีกที ...เสร็จพิธีแล้วก็อันเชิญพระแต่ละรูปไปจำวัด ที่หมู่บ้านของตัวเอง ส่วนพระรูปไหนที่จะต้องจำวัดที่วัดพระประธาน ก็จะสะดวกกว่าพระรูปอื่น ที่เดินทางมาไกล ...งานนี้จริงๆสนุกมาก ว่างๆจะกลับมาเล่าใหม่น่ะครับผม

ผมนั่งคุยกับไอ้มุกได้สักพัก ก็เห็นไอ้ซอ ไอ้ม้วน ไอ้เท่ง และไอ้โชค กำลังเดินตามคันนา อยู่ลิบๆ สงสัยจะตามผมไปทานข้าว ผมเลยรีบลุกขึ้นแกล้งทำเป็นดูน้ำดูท่าไปตามเรื่อง ดูไอ้มุกก็ตกใจอยู่ไม่ใช่น้อย...จนกระทั่งพวกไอ้ซอเดินมาถึง

“ไงไอ้มุก คราวนี้เจอเกลอเก่า สมใจมึงแล้วสิ... อ้าว แล้วมึงถอดเสื้อทำไมว่ะไอ้แกะ” ไอ้ซอทักทายไอ้มุก แล้วหันมาถามผมด้วยความแปลกใจ

“กูเห็นน้ำมันใส สะอาดน่าเล่น กูก็เลยว่ายน้ำเล่นว่ะ” ผมก็ตอบมันไปตามตรง

“แต่เช้าเนี่ยะน่ะ อย่าบอกน่ะว่าไอ้มุก ก็เล่นน้ำกับมึง” ไอ้ซอหันไปมองไอ้มุกบ้าง

“ก็ อ่ะ เ่อ่อ กูเห็นไอ้แกะ มันไม่มีเพื่อน กูก็เลย...” ไอ้มุกพูดตะกุกตะกัก...ไอ้เรื่องลื่น...กะล่อน เอาตัวรอดเนี่ยะ ไอ้มุกไม่ค่อยถนัดหรอก 55555+

“เออ ใช่ น้ำใสน่าเล่นดีนี่หว่า” ไอ้เท่งเห็นดี เห็นงามไปด้วย

“อืม แล้วต้นน้ำมาจากไหนว่ะ ไอ้ซอ ทำใมที่นามึงนี่น้ำเยอะจัง” ไอ้โกกมองไปข้างหน้า เหมือนพยายามมองหาลำห้วย หรือหนองน้ำใหญ่ๆ มันคงงงเพราะว่า พื้นที่มันราบเรียบเต็มไปด้วยทุ่งนา แล้วน้ำมาจากไหน

“จากน้ำผุด ห่างออกไปสามกิโล อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนเก่ากูเท่าไหร่หรอก” ไอ้ซออธิบายเนิบๆ

“จริงดิ งั้นพาพวกกูไปดูหน่อยสิ” ไอ้โชคเอ่ยขึ้้นบ้าง หนอยไอ้นี่ มันตีซี้สนิท พูดกู-มึง กับพวกแก๊งค์ผมได้ในชั่วข้ามคืน ไม่เลวน่ะมึง....

“แกะ มึงเป็นไงบ้าง ยังเมาค้างอยู่รึเปล่า” ไอ้โชคหันมาถามผมบ้าง

“เออ ...กู...ไม่เป็นไรแล้ว ไม่งั้นจะตื่นเช้ากว่าพวกมึงเรอะ” ผมเน้นตรงคำว่า...กู...จนมันอดหัวเราะไม่ได้

“ฮ่า ฮ่า ก็ นาย เอ๊ย มึง ไอ้คุณแกะ มึงอนุญาตแล้วนี่หว่า ฮ่า ฮ่า” แล้วพวกเราก็หัวเราะกันสนุกสนานกันไป สักพักไอ้ซอก็เลยถามไอ้มุกว่า

“ไอ้มุก กูได้ข่าวว่า น้าชายมึงจะบวช ในงานประเพณีปีนี้ด้วยหรือว่ะ”

“เออ กูถึงกลับบ้านมานี่ไง แต่ทุกอย่างก็เรียบร้อยดี กูคงไม่ต้องอยู่ช่วยอะไรแล้วมั๊ง”

“อืม พี่จอม (พี่ชายไอ้จุ๊) ก็จะบวชเหมือนกัน กูคงจะอยู่ช่วยงานมึงไม่ได้น่ะ เพราะว่ากูต้องไปช่วยงานบ้านไอ้จุ๊มันว่ะ”

“เฮ้ย ไม่เป็นไร แต่ว่างานนี้กูขอตัว ไอ้แกะน่ะมึง” ไอ้มุกหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มกว้าง

“งานบวชประเพณีอะไรกันว่ะ” ไอ้เพื่อนใหม่สามตัว ถามออกมาพร้อมๆกัน

“เออ เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง ตอนนี้ไปกินข้าวกันก่อนเถอะว่ะ กูหิวแล้ว ไอ้มุก ไป...ไปกินข้าวกับพวกกู” ไอ้ซอเลยถือโอกาสชวนไอ้มุกไปกินข้าวด้วย

“เออ ตามสบาย กูยังไม่หิวว่ะ เดี๋ยวกูจะเดินไปดูน้ำก่อนว่ะ ว่าน้ำมันเข้านากูพอรึยัง” ไอ้มุกตอบปฏิเสธเรียบๆ

“แต่ว่า พวกมึงจะไปเที่ยวไหนกันต่อรึเปล่า แล้วจะอยู่บ้านไอ้ซอถึงกี่โมงว่ะ” ไอ้มุกหันหน้ามาถาม แต่กลับจ้องหน้าผมคนเดียว...ไอ้ห่ะ เดี๋ยวความแตกหรอกมึง มองตาซึ้งอยู่ได้...

“กูว่าจะพาไอ้พวกนี้ เดินชมสวนสักพัก หามะพร้าวให้พวกมันกิน แล้วก็น่าจะไปเที่ยวน้ำผุดน่ะแหละ” ไอ้ซอตอบแทนผม

“เออ งั้นเดี๋ยวกูไปเที่ยวกับพวกมึงด้วยน่ะ กูไปบอกพ่อกูให้มาดูน้ำแทนกูก่อน” ไอ้มุกมันอยากจะไปเที่ยวกับพวกผม แต่ผมรู้ดีว่ามันอยากจะอยู่ใกล้ชิดผมมากกว่า...

จากนั้นไอ้มุกก็แยกตัวไป โดยมันถือเสื้อผมไปด้วย...แต่ก็แปลกไม่ยักกะมีใครสงสัยว่าทำใมไอ้มุกถึงเอาเสื้อผมไป...

พวกผมกลับมาถึงบ้านไอ้ซอ ก็เห็นว่าพี่ซันกำลังกุลีกุจอ ตักข้าวต้มหมูสับ ใส่ชาม ให้บรรดาเพื่อนๆของผม (อร่อยมากๆ ยังคิดถึงฝีมือพี่ซันอยู่จนถึงทุกวันนี้) ส่วนผมรีบตักน้ำฝนในตุ่ม มาแปรงฟันใหม่ ก็น้ำรักไอ้มุกยังติดปากอยู่เลยนี่ 555555+ เสร็จแล้ว ก็เลยไปรับชามข้าวมานั่งล้อมวง ทานข้าวกับเพื่อนๆด้วยความเอร็ดอร่อย ที่นอกชานบ้านนั่นแหละ

สักพักหนึ่งก็มีมอเตอร์ไซค์รับจ้างมาจอดที่หน้าบ้าน หนุ่มหล่อหน้าตาดี ผิวขาว ผมเกรียน รูปร่างสันทัด สะพายเป้ข้างหลัง ก้าวลงจากรถมอเตอร์ไซค์ ...เห็นทำท่าทำทาง คุยกับคนขับ คงจะถามดูเพื่อความแน่ใจกระมัง ในที่สุดแกก็หยิบกระเป๋าตังค์ล้วงเอาธนบัตรมาจ่ายค่าจ้าง จากนั้นมอเตอร์ไซค์รับจ้างก็ขับรถจากไป

หนุ่มหล่อยังคงยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าบ้าน พร้อมแหงนหน้ามองมาที่กลุ่มของพวกผม ให้ตาย...ทั้งรูปร่างและหน้าตาช่างใกล้เคียงกับพี่ซันเอามากๆ รึจะเป็นคู่แฝดหว่า...

“ไอ้ไช้ นี่มึงมาบ้านกูถูกได้ยังไงว่ะ ไอ้ห่า มา ขึ้นมาบนบ้านเลยโว๊ย” พี่ซันดูจะดีอกดีใจเอามากๆ รีบวิ่งไปรับกระเป๋าเป้ มาถือไว้ พร้อมกับเดินนำหน้าขึ้นบันไดมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“เฮ้ย น้องๆ นี่ไอ้ไช้ เพื่อนพี่เอง” พี่ซันแนะนำพี่ไช้ให้พวกผมรู้จัก ที่แท้ก็เป็นเพื่อนทหารรุ่นเดียวกันนี่เอง

พวกเรายกมือไหว้ทักทาย ก่อนที่ไอ้จุ๊จะถามขึ้นมาว่า

“พี่ซัน ทำใมพี่ไช้ถึงหน้าเหมือนพี่ล่ะครับ ยังกะฝาแฝดกันเลยอ่ะครับ” พวกเราทั้งหมดต่างก็ส่งเสียงอือ ออ เห็นด้วยกันทุกคน

“ฮ่ะ ฮ่ะ ใครๆที่ค่ายก็เข้าใจกันแบบนี้แหละ เราสองคนเป็นบัดดี้ที่ซี้กันมาก ถึงกับได้ฉายาว่า บัดดี้ซันไชน์ (Sunshine) เชียวนา จริงมั๊ยมึง ฮ่ะ ฮ่ะ ”พี่ซันหันไปยิ้มให้พี่ไช้ ทั้งสองยิ้มให้กัน...เหมือนกับว่าสนิทกันมากจริงๆ เอ๊ะรึว่าทั้งคู่เป็น...

“ดูให้ดีมีบางอย่างที่แตกต่างกันอยู่ ฮึ ฮึ” พี่ซันกับพีีไช้กอดคอกันแล้วยืนยิ้มแฉ่งแถมเอาศรีษะไปแนบกันจนชิด...ยังไงสะแล้วพี่สองคนนี้...

“ผมว่า...เอ่อ พี่ไช้ผิวขาวกว่า เนียนด้วย ฮ่ะ ฮ่ะ หูไม่กางเหมือนพี่ซัน จมูกโด่งกว่า ตาตี่ออกไปทางจีนๆ...แต่ถ้ามองเผินๆจะเหมือนกันมาก” ผมสรุปเสียงดังฟังชัด พร้อมกับมองใบหน้าพี่ซันและพี่ไช้ไปมาสลับกัน

“เอ๊ะ ไอ้น้องนี่ตาแหลมแฮะ ชื่ออะไรเราอ่ะ” พี่ไช้กล่าวชมผม พร้อมกับส่งสายตาประหลาดมาให้...แบบนี้ชัวร์ป๊าบ เกย์ด้าเริ่มทำงานแล้วสิกู หุ หุ

“เฮ้ย ไอ้น้องนี่ชื่อแกะว่ะ... นี่มึงน้องคนนี้ ไม่ธรรมดาน่ะโว๊ย” อะจึ๋ย นี่พี่ซันหมายความว่าไงอ่ะคร๊าบ.....

“อืม ใช้ได้ ใช้ได้” แน่ะ แกมองผมด้วยสายตาประหลาดอีกครั้ง แถมคราวนี้เพิ่มรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์ ประกอบกับแววตานั่น...มีอะไรบางอย่างที่อยากจะค้นหา...รึแกอยากจะรู้จักผมให้มากกว่านี้ งานนี้จะปล่อยไปก็ยากเต็มที...55555+ ไม่รู้เป็นไงตอนนี้ผมกับปลดปล่อยตัวเองเต็มที่ เจ้าชู้กับคนไม่เลือก (แต่เฉพาะที่ถูกใจเท่านั้นน่ะครับ หุ หุ) รึเป็นเพราะว่าประชด ประชดรักจากพี่ชายที่รักก็ไม่รู้ หรือว่าไม่ต้องเกรงใจใครแล้ว นิสัยเจ้าชู้ในส่วนลึกๆจึงเผยออกมา...(แฟนคลับห้ามด่าน่ะคร๊าบ ก็ตอนนี้น้องแกะเป็นโสดแล้วนี่ครับ จริงมั๊ยครับ 55555+)

พวกเราทั้งหมดทานข้าวต้มกันจนเสร็จ ไอ้ซอก็นำหน้าเพื่อนๆ ไปชมสวน พากันเดินลึกเข้าไปทางหลังบ้าน เพราะจะมีต้นมะพร้าว อยู่ดกดื่น รวมทั้งต้นหมาก และใบพลู ตามสไตล์ของชาวบ้านที่นี่ที่เขาปลูกกันทั้งหมู่บ้าน ส่วนผมขอตัวอาบน้ำอีกรอบ...อยากจะฟอกสบู่ สระผม ให้ร่างกายสะอาดสักหน่อย

พี่ซันกับพี่ไช้เดินไปบ้านฝั่งตรงข้าม ก็บ้านแกนั่นแหละ คงจะพาไปรู้จักแม่ไอ้ซอกระมัง ส่วนพี่สาวของพี่ซันกับแฟน ตอนนี้ไปคุมคนงานที่ไร่ข้าวโพด เห็นว่าต้นข้าวโพดกำลังแตกใบ เป็นต้นกล้าเล็กๆ เนื่องจากต้องกำจัดวัชพืชออกจากต้นกล้า ดังนั้นจึงต้องจ้างคนงานมาถางหญ้าให้ เพราะที่ทางไม่ใช่น้อยๆ น่าจะมากกว่า 70 ไร่

ผมพาดผ้าขนหนูไว้ที่ไหล่ แล้วเดินลงมาข้างล่าง ผมเลือกที่จะอาบน้ำกลางแจ้ง จริงๆจะอาบน้ำในห้องน้ำก็ได้ แต่ไม่รู้เป็นยังไงอยากจะได้บรรยากาศมั๊ง ฮ่ะ ฮ่ะ ที่อาบน้ำตรงนี้จะเป็นที่สูบน้ำบาดาล แบบคันโยกที่ใช้ตามชนบท (คิดว่าเพื่อนๆคงนึกภาพออกน่ะครับ) เป็นที่อาบน้ำแบบโล่งโจ้งจริงๆ ไม่มีฝากำบังใดๆ ผมเอาผ้าขนหนูพาดไว้ที่ต้นไม้ แล้วลงมือชักคันโยกสูบน้ำจนเต็มถัง

ผมนุ่งกางเกงในสีขาวตัวเดียว เมื่อราดน้ำไปทั้งตัว แกะน้อยตัวดีจึงมองเห็นเป็นลำสีดำๆ แนบเนื้อ แล้วผมจะไปสนใจอะไรล่ะครับ ไม่มีใครอยู่แถวนี้สะหน่อย ...ผมชะโลมศรีษะด้วยแชมพู จากนั้นจึงเริ่มต้นฟอกสบู่ ที่ใบหน้า ...ราวนม..หน้าอก ลงมาเรื่อยๆ จนถึงเจ้าแกะน้อย ผมล้วงมือเข้าไปข้างใน จัดการรูดหนังหุ้มปลาย แล้วฟอกสบู่ให้ทั่ว ไม่ลืมที่จะขยำขยี้ไข่สองใบนั่นด้วย แน่ะ เจ้าแกะน้อย แค่โดนมือแค่นี้ก็ตื่นตัวอีกรอบ...อะไรจะขนาดนั้น เพิ่งกรำศึกกับไอ้มุกมาหมาดๆตั้งสองครั้งสองครา...ผมปล่อยให้ท่อนลำแข็งตัว จนปลายหัวสีแดงโผล่ออกมานอกกางเกงใน จากนั้นผมก็ก้มหน้าก้มตาถูสบู่จากต้นขา ลงไปที่ปลายเท้าทั้งสองข้าง

ผมยืดตัวขึ้น ตักน้ำในถัง...หลับตา... ราดน้ำจากศีรษะลงมา โครมๆ แต่สบู่ก็ยังล้างออกไม่หมด ผมก้มตัวลงไปตักน้ำในถัง อ้าวน้ำหมด...ผมเงยตัวขึ้นกะว่าจะไปโยกน้ำใหม่ แต่ปรากฎว่า มีน้ำไหลอย่างแรงลงมาที่ถังทันที...ใช่มีคนโยกน้ำให้ผมแล้ว

“ให้พี่โยกน้ำให้น่ะครับ” พี่ไช้ยืนโยกน้ำ พร้อมกับยิ้มเผล่ สายตาของแกมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วก็มาหยุดอยู่ที่กึ่งกลางร่างกายของผม...เจ้าแกะน้อยกำลังแข็งตัวด้วยน่ะสิ แล้วนี่ผมจะทำยังไงดี...