บทที่ 68 " โดดเรียน...พรอดรัก "

บทที่ 68 “ โดดเรียน...พรอดรัก ”

คืนนั้นกว่าจะหลับนอน ก็เล่นเกมส์รักกันไม่ต่ำกว่าคนล่ะสามเกมส์ เล่นเอาหมดแรง หลับเป็นตาย มารู้สึกตัวอีกที ก็ได้ยินเสียงลุงบุญตะโกนเรียกที่หน้าต่าง

“คุณดำ...คุณแกะ...ครับ ไม่ไปโรงเรียนหรือครับ เจ็ดโมงเช้าแล้วเดี๋ยวไปโรงเรียนสายน่ะครับ” เสียงแกดังพอควร ทำให้ผมตกใจตื่น ดีดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ตายห่า ต้องรีบไปเรียนนี่หว่า” ผมกำลังจะหันไปปลุกพี่ชายที่รัก ก็เห็นแกนอนหมดสภาพ กรนเบาๆด้วยความสุข...คงจะเหนื่อยจากการเข้าค่ายฝึก ร.ด. แถมเจอเกมส์รักมาราธอนเมื่อคืนนี้อีก เอาไงดีว่ะนี่ รึจะไปเรียนคนเดียว แต่ก็อดห่วงพี่ชายที่รักไม่ได้ เพราะลุงกับป้า ขอไปต่างจังหวัดสามวัน กลับมาอีกทีคงเป็นวันพฤหัส

ผมตัดสินใจค่อยๆคลานไปที่หน้าต่าง โผล่หัวออกไปทักทายแก ขืนลุกขึ้นยืนมีหวัง ลุงบุญต้องรู้แน่ว่า ผมไม่ได้ใส่อะไรเลย

“ลุงครับ ลุงกับป้าจะออกเดินทางแล้วหรือครับ” ผมเห็นแกถอยรถปิคอัพ ออกมาไว้ที่ถนนหน้าบ้าน

“ครับ ลุงจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ กับข้าวป้าเขาทำไว้ให้แล้วน่ะครับ หวังว่าคุณสองคนคงไม่ลำบาก สำหรับมื้อต่อไปนะครับ เสบียงตุนไว้ให้แล้วครับ” ลุงบุญยืนแหงนหน้าขึ้นมาอธิบาย ตอนนี้เห็นป้าสมกำลังขึ้นไปนั่งข้างคนขับ เพื่อเตรียมพร้อมออกเดินทาง

“ลุงกับป้าไปเถอะ ถ้ากลับมาไม่เห็นเราสองคน แสดงว่าอยู่ที่บ้านพ่อแม่ผม น่ะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงครับ” ผมแจ้งแกไปเสร็จ แกก็โบกมือลา เดินไปสตาร์ทรถ แล้วขับรถออกไป

ผมกลับมานอนในผ้าห่มต่อ สวมกอดพี่ชายที่รักอย่างรักใคร่ วันนี้คงจะโดดเรียนสักวัน เพิ่งสอบย่อยเสร็จเมื่อวันศุกร์ วันนี้คงไม่มีอะไร เดี๋ยวตามไอ้พวกแก๊งค์ตัวแสบมาติวให้ก็แล้วกัน...ผมอยากจะอยู่กับพี่ชายที่รักให้นานที่สุด ก่อนที่จะ...จะถึงคืนวันพฤหัส ที่แกจะได้รับรู้ความจริง...จากปากของพ่อผมเอง

เราสองคนตื่นขึ้นมาอีกทีเกือบสิบโมง พี่ชายที่รักงัวเงียตื่นขึ้น พร้อมกับเอาท่อนลำที่แข็งโด่มาถูไถที่สะโพก ผมเลยหันหน้า เอื้อมมือไปกำรูดเล่นด้วยความสุข พี่ชายที่รักก็รูดท่อนลำผมไปมาเหมือนกัน

“เอาต่ออีกรอบดีมั๊ย เนี่ยะ อุตส่าห์โดดเรียนทั้งที” พี่ชายที่รักพูดพร้อมกับเข้ามาหอมแก้ม

“ยังไม่พออีกหรือครับ เมื่อคืนล่อไปตั้งสามแล้วน่ะ”

“ฮึ ฮึ กับน้องชายที่รัก ไม่มีคำว่าพอหรอก...เอ๊ะ หน้าแกะไปโดนอะไรมา” แกเพิ่งสังเกตรอยฟกช้ำตรงเหนือริมฝีปาก และแผลที่ปลายคิ้วซ้าย

“ซ้อมมวยน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก” ผมตอบอ้อมแอ้ม

“คราวหลังต้องระวังหน่อยน่ะ พี่บอกแล้วไม่ให้ซ้อมมวยก็ไม่เชื่อ ดูสิ หน้าหล่อๆ เสียโฉมเลย” แกเอามือมาลูบไล้ที่รอยฟกช้ำไปมา ด้วยความห่วงใย

“พี่ดำ...ผมโทรไปลาโรงเรียนกับอาจารย์ก่อนน่ะครับ” ผมกลัวแกถามต่อ เลยรีบปราดไปที่เครื่องโทรศัพท์ ไม่อยากให้อาจารย์ว่าผมเกเร เพราะเป็นเด็กเรียนมาตลอด จากนั้นก็ให้พี่ดำมาคุยบ้าง (มารู้ทีหลังว่า พวกที่ไปฝึกร.ด. ไม่มีใครไปเรียนสักคน) จากนั้น พี่ชายที่รักก็อาบน้ำให้ผม...มีความสุขจริงๆเลย...ผมล่ะไม่อยากคิดถึงวันที่ต้องจากลาเลย คิดขึ้นมาแล้วมันใจหวิวๆพิกล

“อ้าว ทานนมสด น่ะครับ เจ้าชายน้อยของพี่” พี่ชายที่รักชอบปรนนิบัติผมแบบนี้เสมอๆ แกชอบเสริฟนมสดแก้วใหญ่ พร้อมแซนวิชสองสามชิ้น มาให้ผมทุกที

“หิวมั๊ยครับ เห็นป้าเขาทำข้าวต้มทิ้งไว้ให้ จะทานสักชามมั๊ยครับ น้องรัก” พี่ชายที่รักกำลังดื่มนมสดอีกแก้วหนึ่ง จากนั้นก็หยิบแซนวิชขึ้นมาเคี้ยวตุ๊ยๆ น่ารักดีแฮะ เหมือนเด็กๆเลย

“ไม่ล่ะครับ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเที่ยงแล้ว ไม่หิวอ่ะครับ แต่เอวันนี้ ผมไม่อยากทานข้าวต้มอ่ะครับ” เรื่องมากอีกน่ะกู

“แล้วน้องชายที่รัก อยากทานอะไรล่ะครับ เดี๋ยวพี่เป็นพ่อครัวเอง” พี่ชายที่รักขยั้นขยอที่จะโชว์ฝีมือ ก็ไม่แปลกหรอก เพราะแกทำกับข้าวอร่อยทีเดียว

“ไม่รู้เหมือนกันครับ เอางี้ไปดูสิว่า ป้ากับลุงเขาซื้ออะไรมาตุนไว้บ้าง” ว่าแล้วผมกับพี่ชายที่รัก ก็ลุกออกจากโต๊ะอาหาร ไปรื้อข้าวของในตู้เย็นกันยกใหญ่

“ทำผัดซีอิ๊วดีมั๊ยครับ ง่ายดี” ว่าแล้วพี่ชายที่รัก ก็เตรียมอุปกรณ์ที่จะทำผัดซีอิ๊วขึ้นมา ซึ่งก็มีเส้นก๊วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ ผักคะน้า หมูเนื้อแดงอย่างดี ไข่ไก่ กระเทียม ฯลฯ

“งั้นให้ผมช่วยบ้างน่ะครับ พ่อครัวหัวป่า” ผมดึงผักคะน้ามาล้าง แล้วจัดการหั่นเป็นชิ้นๆ

“น้องชายที่รัก คร๊าบ ใครบอกให้เอาทั้งก้านและใบแข็งๆ ไปด้วยล่ะครับ” พี่ชายที่รักตบไหล่ผมเบาๆ พร้อมกับหัวเราะ ไปมา จนตัวโยน...ก็ไม่รู้นี่ว่าต้องเลือกเอาเฉพาะก้านและใบอ่อนๆ สรุปผมก็ยืนให้กำลังใจดีกว่าง่ายดี อิอิอิ

พี่ชายที่รักทำครัวอย่างคล่องแคล่ว หั่นหมู หั่นผัก แป๊บเดียว แกก็ผัดก๊วยเตี๋ยวผัดซีอิ๊วได้สำเร็จน่ารับประทานมาก ขนาดบางร้านยังอายเลย ดูๆไปเราสองคนน่าจะเป็นคู่รักแบบนี้ไปก็น่าจะดี แต่ทว่า....ผมสลัดความคิดอีกด้านหนึ่งทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ตอนนี้ขอมีความสุขกับพี่ชายที่รักก่อนดีกว่า...

เราสองคนยกอาหารมาปูเสื่อรับประทานหลังบ้านตรงสนามหญ้า พี่ชายที่รัก ให้ผมนั่งตักเหมือนเดิม และเป็นฝ่ายป้อนผมอยู่ตลอดเวลา ป้อนทีก็หอมแก้มที ผมล่ะไม่อยากจากเวลาแห่งความสุขแบบนี้เลย

หลังจากรับประทานอิ่มแล้ว พี่ชายที่รักเก็บจานชามไปล้าง ผมเดินเล่นเอื่อยๆอยู่ ชมนกชมไม้ไปพลางๆ สนามหญ้าหลังบ้านตอนนี้เขียวขจี....ยาวสุดลูกหูลูกตา ที่ปลายขอบฟ้านั่น ก็คือภูเขาเหมือนนมสาว สองลูก ที่ตั้งตระหง่านเป็นกำแพงฉากหลังของสนามหญ้าได้เป็นอย่างดี ถัดไปข้างๆจะเป็นต้นไม้ใหญ่ยืนต้นเป็นทิวแถว บ่งบอกเขตกั้นอาณาเขตไปในตัว

“ทำอะไรอยู่ครับ น้องชายที่รัก ไม่เห็นรอพี่บ้างเลย” พี่ชายที่รักเดินตามมาประกบ

“วันนี้อากาศดีจังนะครับ ดูสิท้องฟ้าปรอดโปร่ง แดดตอนเที่ยงแบบนี้ก็ไม่ร้อนเท่าที่ควร ลมพัดมาเย็นสบายดีอ่ะครับ” ผมเดินเล่นไปเรื่อยๆ ลืมบอกว่าเราทั้งคู่ไม่ใส่เสื้อ ใส่กางเกงบอลสีขาวคนล่ะตัว แต่ยังใส่กางเกงในอยู่ อิอิอิ

“ระวัง! งู” เสียงพี่ดำตะโกนเสียงดัง ผมถึงกับตกใจ แต่ที่ไหนได้ แกแกล้งร้องให้ผมตกใจเล่น แล้วเข้าชาร์ทด้านหลัง จนผมต้องล้มลุกคลุกคลาน นอนหงายแผ่สองสลึงพี่ชายที่รักกลิ้งตัวมาประกบ จนกระทั่งร่างของแกนอนทับอยู่ด้านบนตัวผม ส่งสายตาหื่นกระหายกามออกมาโต้งๆ

“เล่นอะไรครับ ตกใจหมดเลย ไหนล่ะครับงู” ผมแกล้งโอบกอดด้านหลังเนื้อแน่นๆ แล้วลากมือสอดลงไปที่หน้าท้องกล้ามแกร่งจนไปกระทบกับงูตัวใหญ่ ที่กำลังแข็งตัวเต็มที่ ภายใต้กางเกงในสีขาวตัวนั้น

“ก็ที่แกะจับอยู่นั้นไงล่ะ ฮึ ฮึ งูตาเดียวน่ะ ระวังมันจะฉกเอา” ทะเล้นจังพี่ชายเราเนี่ยะ

“โอ้โห น่ากลัวโคตรๆ” ว่าแล้วผมก็ล้วงมือเข้าไปในกางเกง ดึงเจ้างูใหญ่ตัวดีออกมาชมโลก พร้อมกำรูดไปมา จนแกเริ่มเสียว

พี่ชายที่รักก้มหน้าลงมา พร้อมเผยอริมฝีปากกระแซะ ปลายลิ้น ลากเลียบริเวณริมฝีปากล่างของผม จากนั้นจึงยกขึ้น แล้วจ้องหน้าผมไว้

“น่ารักจัง น้องชายของพี่ แบบนี้พี่จะอดใจไหว หรือครับ” แล้วแกก็ประกบปากสอดลิ้นเข้ามาดูดดุนลิ้นของผม แกถอนปากออก แล้วถามว่า

“จะให้พี่ทำต่อ หรือหยุดล่ะ ที่รัก” เสียงกระเส่ามากๆ เซ็กซี่สุดๆ

“ทำต่อก็ได้ แต่มีข้อแม้” ผมแกล้งยั่วแกเล่นๆ

“ข้อแม้อะไรครับ ที่รัก”

“ให้ผมขี่คอ วิ่งไปเรื่อยๆ จนกว่าจะสั่งให้หยุด” ผมจำได้ว่าเมื่อตอนเล็กๆอยู่ ผมจะขี่คอพี่ดำ พี่ชายคนนี้ของผมเล่นเสมอๆ

“โห ตัวหนักขนาดนี้ พี่จะไหวหรือ” แกบ่นไปตามเรื่อง ตอนนี้ผมสูง 175 หนัก 65 ครับ ส่วนพี่ชายที่รัก สูง 185 หนัก 75

“อ้าว เอาก็เอา เสร็จแล้ว ต้องให้พี่เสียบเลยน่ะ หุ หุ ” ว่าแล้วผมก็ได้ขี่คอพี่ชายที่รักสมใจ

“ฮี๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กั๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมแกล้งเลียนเสียงม้า แกพาผมวิ่งไปมา ด้วยความสนุกสนาน ฝนเริ่มโปรยปรายลงมาเบาๆ อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่เราสองคนต่างก็หัวเราะร่าเริง อยู่กลางสนามหญ้าอันกว้างใหญ่ ผมมองไปที่ขอบฟ้า เห็นภูเขาสองลูก...กำลังอมยิ้มให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูของพี่น้องคู่นี้ อย่างมีความสุขเช่นกัน...

ผมอยากหยุดเวลา ช่วงแห่งความสุขนี้ไว้เหลือเกิน ก่อนที่สถานะของพี่ชายที่รักจะแปรเปลี่ยนจากคนรัก....เป็นได้เพียงแค่...พี่ชาย เท่านั้น...ใช่ พี่ชาย...ที่แสนดี

****************************************

เมฆดูสวยงาม เมื่อยามมองฟ้า ฟ้าดูกว้างใหญ่เหมือนเก่า
เมื่อยังเล็กแหงนดูมือไขว่คว้าเอา สูงจังอยากตัวโตสูง
จ้องมองแสนนาน พี่ชายคงเห็นยิ้มเดินมาใกล้แล้วอุ้ม
ขี่คอจนเกือบสูงทัน จ้องมองบนฟ้านั่น
เอื้อมมือถึงจันทร์ จะเอาเป็นของเรา
ครั้งโดนเขารังแก ร้องงอแงร้องไห้
พี่คนนี้ยังคอยคุ้มครองคุ้มภัย น้องเอยอย่ากลัวใครเขา
สองพี่น้องเดินไป น้องตามพี่ชาย จับมือจูงน้องไป
มองฟ้าอันกว้างใหญ่ ฟ้าคงไกลไป ขี่คอพี่สูงเอง
ครั้งโดนเขารังแก ร้องงอแงร้องไห้
พี่คนนี้ยังคอยคุ้มครองคุ้มภัย น้องเอยอย่ากลัวใครเขา
สองพี่น้องเดินไป น้องตามพี่ชาย จับมือจูงน้องไป
มองฟ้าอันกว้างใหญ่ ฟ้าคงไกลไป ขี่คอพี่สูงเอง
จวบจนฉันโต พี่ยังคงรักและคอยเป็นห่วงแสนห่วง
เมื่อผิดหวังให้กำลังใจทั้งดวง น้องเอยอย่ากลัวใครเขา
เมื่อยามท้อใจ จ้องมองบนฟ้านึกตอนเป็นเด็กเล็กนั่น
ขี่คอจนเกือบสูงทัน เอื้อมมือให้ถึงจันทร์
บอกเอาไว้นาน พี่ชายที่แสนดี

****************************************