บทที่ 80 “ ความวัวไม่ทันหาย...ความควายเข้ามาแทรก ”
ผมตกใจแทบสิ้นสติ และก็หันหน้าไปมองพี่ชายที่รัก ที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยใบหน้ายาก...ยากที่ผมจะเข้าใจ จะว่าโกรธก็ไม่ใช่ จะว่าไม่โกรธก็ไม่เชิง...ตายล่ะ ทำไมเหตุการณ์มันถึงย้อนรอย ได้พอเหมาะพอเจาะขนาดนี้
ในตอนนั้น ตอนที่ผมเห็นพี่พรป้อนขนมให้พี่ชายที่รัก ต่อหน้าต่อตา ผมแทบหัวใจหลุดออกจากร่าง แทบจะเป็นบ้าไม่เป็นผู้เป็นคน...และตอนนั้น ผมก็ได้รู้จัก...รู้จักจิตใจของตัวเอง ที่มีอิทธิพลต่อความรัก...ต่อพี่ชายที่รัก...ในเส้นทางสายนี้ ตั้งแต่บัดนั้นมา
ณ เวลานี้ ประวัติศาสตร์ได้ย้อนรอยแล้ว ในทางกลับกัน ในตอนนี้พี่ชายที่รักได้พานพบกับ...เหตุการณ์ที่คนรักของผมกำลังป้อนขนมเข้าปากอย่างจัง...ผมไม่รู้ว่าพี่ชายที่รักจะคิดอ่านอย่างไร และตัวผมเองก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีเช่นกัน...ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ พี่ชายที่รักก็ได้ตกลง ปลงใจให้ผมเลือกทางเดินของตัวเองแล้วนี่นา...แล้วทำไมผม ถึงรู้สึกแคร์ความรู้สึกของพี่ชายที่รัก อย่างมากมายขนาดนี้...รึว่าแท้ที่จริงแล้ว ในใจลึกๆ ผมยังโหยหาอาวรณ์...พี่ชายที่รักของผม อยู่กระนั้นหรือ....
“อะ เ่อ่อ พะ พี่ดำ เ่อ่อ มาได้ยังไงครับนี่” ผมหลุดปากถามออกไป ด้วยความยากลำบากเต็มที
“พี่มากับพี่ยุทธน่ะ พี่ยุทธแกแวะไปที่บ้าน เห็นว่าเป็นห่วงแกะเรื่องต่อยมวย เลยจะเข้าไปดูอาการ” พี่ชายที่รักพยายามทำหน้า ให้ปกติที่สุด แต่ถึงยังไงผมก็ยังจับได้อยู่ดี...แม้เพียงแว่บเดียว..แววตาคู่นั้นมันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด... เหลือเกิน...เกินคำอธิบายได้... ใช่ถึงแม้จะเพียงแว่บเดียวที่ผมสังเกตุเห็นก็ตามที... แต่แล้วสายตาคู่นั้นก็กลับมาเป็นแววตาที่ดูอบอุ่น เป็นพี่ชายที่ดี ที่กำลังแผ่ความรู้สึกยินดีมาที่...กรกนก...ว่าที่น้องสะใภ้ของตนเอง...
“สวัสดีค่ะ พี่คงจะเป็นพี่ดำ พี่ชายของแกะใช่มั๊ยค่ะ” กรกนกยกมือไหว้พี่ชายที่รักอย่างนอบน้อม แฟนผมรู้จักพี่ชายที่รักจากการบอกเล่าผ่านจดหมายที่ติดต่อกันนั่นเอง
“สวัสดีครับ กรกนก อืม สวยอย่างที่แกะ เขาว่าไว้จริงๆ” พี่ชายที่รักรับไหว้ตอบ แต่ทว่าแฟนผมยังไม่ได้พูดอะไรออกไป เพื่อนๆทุกคนต่างก็ส่งเสียงทักทายพี่ชายที่รักกันเสียงดังอึงมี่
“หวัดดีครับพี่เอก...หวัดดีค่ะพี่เอก” พี่ชายที่รักเลยจำเป็นต้องทักทายทุกคนตอบ ตามระเบียบ และก็ถูกไอ้จุ๊ดึงตัวไปนั่งข้างๆมัน เพราะโดยปกติพี่ชายที่รักก็มักจะนั่งทานข้าวเที่ยงที่โรงเรียนกับพวกไอ้จุ๊อยู่แล้ว... ในจังหวะนั่นเอง พี่หมวดในชุดเครื่องแบบเต็มยศ ก็เดินเข้ามาในร้านตามพี่ชายที่รักมาติดๆ
“อ้าว แกะมาอยู่นี่เอง ดำเขาตาไวเหมือนกันน่ะที่เห็นแกะอยู่ในร้าน” พี่หมวดคงจะเอารถไปจอดที่โรงพักฝั่งตรงข้าม ก่อนที่จะเดินข้ามถนนตามมา
เพื่อนๆทุกคนงงกันเป็นไก่ตาแตก ยกเว้นไอ้ม้วนกับไอ้โชค เพราะอยู่ดีๆมีตำรวจยศร้อยโท รูปหล่อ หุ่นเท่ห์ เข้ามาทักทายผม อย่างกับคนรู้จักมักคุ้นเป็นอย่างดี ผมจึงจำเป็นต้องแนะนำตัวพี่หมวด ให้เพื่อนๆทุกคนได้รู้จัก
“กรกนก นี่คือ พี่หมวด อ่ะ เ่อ่อ ผู้ปกครองของเรา” ผมไม่รู้จะแนะนำพี่หมวดกับแฟนผมว่าอย่างไรดี
“สวัสดีค่ะ” กรกนกยกมือไหว้
“อืม นี่คงจะเป็นกรกนก แฟนของแกะใช่มั๊ยครับ อืมสวยน่ารัก สมกันจริงๆ” พี่หมวดยิ้มกว้างอย่างผู้ใหญ่ใจดี
“แกะ ก็เหลือเกิน จะแนะนำพี่ทั้งที่ก็ดูซะห่างเหินกันทีเดียว เ่อ่อ หนูจะเรียกพี่ว่าพี่ยุทธ ก็ได้น่ะครับ เพราะพี่เองก็มีศักดิ์เป็นพี่ชายของแกะคนหนึ่ง” พี่หมวดแนะนำตัวอย่างกันเองกับแฟนผม ทำให้แฟนผมถึงกับยิ้มออกมาด้วยความประทับใจ
“วาด ไอ้ก้อย และ เฮ้ยพวกมึง รู้จักพี่หมวด พี่ชายกูหน่อยโว๊ย” ผมตะโกนบอกเพื่อนๆ ทุกคนต่างก็พากันยกมือไหว้
“พี่ยุทธครับ จำผมได้มั๊ยครับ ผมม้วนที่พี่เจอผมที่โรงพักไงครับ” ไอ้ม้วนเริ่มทักทายประจบพี่หมวด เพราะมันอยากจะอวดคนอื่นๆ ว่ามันรู้จักพี่หมวดมาก่อนนั่นเอง
“จำได้สิ หวังว่าคงไม่พากันไปเถลถไลอีกน่ะ” คราวนี้ไอ้เพื่อนตัวแสบคนอื่นๆ ถึงกับฮาตึง ก็พวกมันรู้เรื่องที่ผมกับไอ้ม้วน ไปสร้างวีรกรรมเอาไว้ก่อนหน้านี้นั่นเอง
“โห ทำไม แกะ มีพี่ชายเยอะจัง แถมพี่ตำรวจคนนี้ โคตรเท่ห์เลยอ่ะ” ไอ้ก้อยเปรยออกมาดังๆ จนโดนเพื่อนๆแซว
“โห่ ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทอมบอย สนใจผู้ชายเป็นด้วยรึ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“ไอ้พวกปากหมา เดี๋ยวพวกมึงจะโดน....” ไอ้ก้อยยกมะเหงกไปให้เพื่อนๆตัวแสบของผม เรียกเสียงฮาหนักกว่าเดิม
“ก้อย ถึงแม้ใครจะหาว่าก้อยเป็นทอมบอย แต่โชค ไม่คิดอย่างนั้นน่ะ” อะแน่ะ ไอ้โชคเล่นทำคะแนนเชียวน่ะมึง ....แต่กลับถูกเพื่อนๆ ฮาหนักกันกว่าเดิม
“อืม ฮ่ะ ฮ่ะ เพื่อนๆของแกะ นี่ก็น่ารักกันดีน่ะ เอาล่ะๆ วันนี้พี่ขอเป็นเจ้ามือเอง ทานกันให้เต็มที่น่ะ ” พี่หมวดบอกพวกเราอย่างอารมณ์ดี
“เฮ....ขอบคุณครับ ขอบคุณค่ะ” เพื่อนๆต่างก็ส่งเสียงขอบคุณพี่หมวด พี่ชายที่ใจดีของผม
“เออ แกะ เห็นบอกว่า ไปสร้างวีรกรรมอะไร ไว้ที่โรงเรียน ถึงกลับโดดเรียนเลยหรือ เป็นอะไรมากรึเปล่า” พี่หมวดถามไถ่ผมด้วยความเป็นห่วง....จริงๆแล้วพี่หมวดก็เป็นพี่ชายที่น่ารัก และดูเป็นห่วงเป็นใยผมมากทีเดียว
“ค่อยยังชั่วแล้วครับ ขอบคุณครับพี่หมวด”
“อืม ข่าวดังเป็นฮีโร่ของโรงเรียน เลยน่ะงานนี้ น้องชายของพี่” พี่หมวดเข้ามาจับไหล่ผมเขย่าไปมา พร้อมกับยิ้มด้วยความปิติ
“เฮ้ย ไอ้แกะ ไม่โชว์ตาข้างซ้าย ให้พี่ตำรวจ พี่ชายของมึง ให้แกเห็นบ้างว่ะ ฮ่า ฮ่า” เสียงไอ้จุ๊ ตัวแสบโพล่งขึ้นมา เล่นเอาคนอื่นๆ หัวเราะงอหาย กันอย่างสนุกสนาน
“มีอะไรหรือแกะ ไหนพี่ขอดูหน่อยสิ” พี่หมวดดูสีหน้าวิตก ออกมาอย่างเห็นได้ชัด บางครั้งเวลาที่แกดูขรึมๆ มันก็ดูน่าเกรงขาม แต่เวลาที่แกแสดงความอ่อนโยน ห่วงใยในตัวผมแบบนี้ แกก็ดูน่ารักอยู่ในตัวเหมือนกัน แกบรรจงถอดแว่นตาออกอย่างเบามือ
“ฮึ ฮึ ตาแทบปิดเลยหรือ แต่คงไม่เป็นไรมาก ไม่กี่วันก็คงหาย” พี่หมวดสวมแว่นตาเข้าที่ใบหน้าผมดังเดิม ก่อนที่จะเดินไปที่เคาเตอร์ ที่เจ๊แหม่มนั่งอยู่ คงไปเจรจาเรื่องค่าใช้จ่ายสำหรับงานนี้ให้พวกผมนั่นแหละ
“แหม แกะ มีพี่ชายอยู่อีกคน ก็ไม่ยักกะบอก” กรกนก ต่อว่าต่อขานผมเล็กๆ ก่อนที่จะเริ่มป้อนขนมผมอีกครั้ง ผมชำเลืองไปมองพี่ชายที่รัก เห็นกำลังคุยจ้อกับพวกไอ้จุ๊อยู่ก็เลยโล่งอก หันมายิ้มแย้ม ทำตาหวานให้แฟนสาว พร้อมกับอ้าปากรับขนมชิ้นโปรดจากมือของเธอ
“เฮ้ย ไอ้แกะ เด็กมึงมา” ไอ้โกก กระซิบข้างหูผมด้วยความตกอกตกใจ ผมหันขวับไปที่หน้าร้านอย่างรวดเร็ว
และนั่น แม่แจ๊ดทรงเสน่ห์กำลังยืนจ้องมองมาที่ผม...ด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ ถัดไปข้างหลังเธอก็คือ ไอ้เมฆกับแมว แฟนของมัน...นี่แม่แจ๊ดกับพวกไอ้เมฆ พากันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะเนี่ยะ แต่ที่สำคัญแม่แจ๊ดตัวดี...เธอคงจะเห็นช๊อดเด็ดเมื่อกี้แหงๆ สีหน้าของเธอในตอนนี้ถึงดูบึ้งตึง ยังกะคนโกรธจัด...เฮ้อ! คงไม่ต้องบรรยายล่ะครับพี่น้อง ว่าเธอจะมีอาการเช่นไร
“ตายห่า ทำไมวันนี้กูซวยอย่างนี้ว่ะ” ผมรำพึงให้กับตัวเอง
No comments:
Post a Comment