บทที่ 81 " ของฝาก...จากแฟนสาว "

บทที่ 81 “ ของฝาก...จากแฟนสาว ”

“อ้าว เฮ้ยไอ้โกก โจทย์มึงมา...” ผมแกล้งทำเสียงตกใจ ไอ้โกกทำหน้าเหรอ อ้าปากค้าง ผมจึงใช้เท้าซ้ายกระทืบที่เท้ามันเบาๆ เพื่อเรียกสติมัน

“โอ๊ย อะ เ่อ่อ” งงละสิมึงไอ้โกก ฮ่ะ ฮ่ะ

“กรกนก...เ่อ่อ เห็นทีเราต้องไปช่วยเจรจา เรื่องแฟนเก่าของ ไอ้โกก เพื่อนซี้ก่อนน่ะครับ”ผมจ้องตาแฟนสาว อย่างหยาดเยิ้มกว่าเดิม...นี่เขาเรียกว่า...มีพิรุธ อิอิอิ

“ใช่ ๆ ชั้นจำได้ แม่ผู้หญิงคนเนี่ยะ ชอบเอาแซนวิชมาให้โกก ทุกเช้าเลย” ไอ้ก้อยเสริมขึ้น อะจ๊าก โชคช่วยแท้ๆเลยกู ดีมาก แม่ทอมบอยเพื่อนเลิฟ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ

“ชั้นก็ยังสงสัยอยู่เลยน่ะ ว่าไอ้บี(แฟนไอ้โกก) มันยอมได้ไง” วาดเสริมขึ้นมาอีกคน

“อ่ะ เ่อ่อ อึ๊บ” ไอ้โกกพยายามพูด แต่ก็โดนผมกระทืบที่เท้าซ้ายอย่างแรง ผมหันไปยักคิ้วให้มันแผล่บ ...เออน่า ไอ้เพื่อนยาก มึงช่วยกูสักหน จะเป็นไรไป กูจะตายอยู่แล้ว....

“ไอ้โกก มึงลุกไปกับกูเลย เรื่องแฟนเก่าแค่เนี่ยะ มึงต้องตัดสินใจขั้นเด็ดขาด บอกเลิกไปแล้ว ก็ต้องเลิกสิ” ผมผลุดลุกขึ้นทำสีหน้าจริงจัง พร้อมกับดึงแขนไอ้โกกลุกขึ้นยืนตัวแทบปลิว ตามแรงกระชากของผม

“น่ะ น่ะ เราไปช่วยโกก เจรจากับแฟนเก่ามันหน่อย ตอนนี้ไอ้โกก มีแต่ไอ้บีอยู่ในหัวใจเท่านั้นแหละ จริงมั๊ยมึงไอ้โกก” ผมพยายามอธิบายให้กรกนก แฟนสาวฟัง ก่อนที่จะหันไปจ้องหน้าไอ้โกก

“เอาเลยแกะ ยังไงเธอก็ต้องเห็นไอ้บี เป็นเพื่อนเธออยู่แล้วใช่มั๊ย” ทั้งไอ้ก้อย และวาด ต่างพากันส่งเสริมออกนอกหน้า ผมไม่มีเวลารอให้แฟนผมอนุญาตหรอกครับ ประเดี๋ยวเรื่องแตกกันพอดี

ผมกึ่งลากกึ่งจูงไอ้โกก มาที่หน้าร้าน ยืนหันหลังให้แฟนสาวกับเพื่อนๆ โดยมีไอ้โกกยืนกำบังให้อีกแรง ผมพูดแทบกระซิบเบาๆ กับแม่แจ๊ดทรงเสน่ห์

“แจ๊ด มาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ” ทำใจดีสู้เสือไว้ก่อนล่ะกู ถ้าจะว่าไปสองสาวนี่ก็มีดีคนละแบบ กรกนก ทั้งสวยทั้งน่ารัก เหมาะที่จะเป็นแม่บ้านแม่เรือน และเป็นแม่ของลูก แต่แจ๊ดนี่สิ เวลาอยู่ไกล้ ทำใมแกะน้อยถึงดีดตัวเด้งดึ๋งขึ้นมาทันที ประเภทอยากร่วมรักกับเธอทุกวินาที ว่างั้นเถอะ

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แฟนแกะเหรอ” แจ๊ดทำหน้าบึ้งตึง จ้องตาผมแทบจะกินเลือดกินเนื้อ เอ...จริงๆแล้ว บอกแจ๊ดไปเลยก็ดีเหมือนกันน่ะ ว่าเรามีแฟนแล้ว เพราะยังไงๆ เราก็เลือกกรกนกอยู่ดี แต่ที่ผมกลัวก็คือ กลัวกรกนกจะรู้เรื่องนี้ตะหาก

“อ่ะ เอ่อ” ผมพูดไม่ออกครับพี่น้อง

“ไม่ต้องตอบก็รู้แล้ว... แจ๊ดไม่สงสัยหรอก ที่แกะมีแฟน แต่ถ้าไม่มีแฟนนี่สิน่าสงสัย” อ้าวแม่คุณจะมาไม้ไหนกันเนี่ยะ งงไปหมดแล้ว

“แกะ ในเมื่อนายมีแฟนแล้ว ทำไมไม่บอกพวกเราตั้งแต่ทีแรกล่ะ แจ๊ดเขาจะได้ทำใจ” แมวต่อว่าผมทันที

“ใช่ ทำไมนายไม่บอกพวกเรา ดูสิ แจ๊ดเขาจะเสียใจแค่ไหน แล้วทำไมนายยังมาทำท่าคบกับแจ๊ดเป็นแฟนล่ะ” ไอ้เมฆเริ่มสวดผมยับ

“เธอก็อีกคน โกก รู้อยู่ว่าแกะมีแฟนแล้ว ก็ไม่ยอมบอกกัน” แมวหันไปตำหนิไอ้โกกบ้าง

“อ่ะ เอ่อ แจ๊ด เราขอโทษน่ะ คือ คือ...” ผมพูดได้แค่นั้นจริงๆครับพี่น้อง จริงอย่างที่เขาว่าน่ะแหละ ในเมื่อผมมีแฟนแล้ว ทำใมยังก่อร้อก่อติก กับแจ๊ด ถึงขนาดนอนซบที่ตักของเธอในตอนนั้น นี่มันบอกอาการว่ารับแจ๊ดเป็นแฟนเต็มๆตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว

“แจ๊ด ไม่รู้ล่ะ แกะต้องเลือกแ้ล้ว ว่าจะเลือกใคร” แจ๊ดโพล่งขึ้นมาทันที

“อะ เ่อ่อ ทำไมต้องเลือกด้วยล่ะครับ แจ๊ด คบกันไปแบบนี้ก่อนไม่ได้หรือครับ อีกอย่าง กรกนกก็คบกับเรามานานแล้ว” ผมพยายามประนีประนอม ถ้าจะให้เลือกจริงๆ ก็ต้องเลือกกรกนกสิครับ

“แจ๊ดว่าแล้วเชียว ผู้ชายนี่ก็กะล่อน เจ้าชู้ กันทุกคน ฮึ ใช่สิ แจ๊ดมาทีหลังนี่ จะมีสิทธิไปเรียกร้องอะไร” แจ๊ดพูดเสร็จก็ทำท่าจะเข้าไปหาแฟนผม ยุ่งล่ะสิทีนี้

“แจ๊ดจะทำอะไรน่ะ” ผมพยายามกันเธอไม่ให้เข้าไปในร้าน ผมหันหลังไปก็เจอเพื่อนๆ กำลังมองมาที่พวกผมอยู่ซะด้วย รวมทั้งกรกนกแฟนผมอีกต่างหาก ซึ่งกำลังทำหน้างงอยู่

“แจ๊ดจะเข้าไปดูหน้าแฟนแกะ ให้ชัดๆไง อยากรู้นักว่าจะสวยแค่ไหน” เธอทำท่าฮึดฮัดที่จะเข้าไปให้ได้

“ถ้าเธอจะเข้าไปหาเรื่องล่ะก็ เรื่องระหว่างเราจบกันแค่นี้” ผมทำเสียงแข็งขึ้นมาบ้าง ได้ผลแม่แจ๊ดหยุดแผลงฤทธิ ยืนนิ่งสงบน้ำตาเริ่มเ่อ่อล้นออกมา

“มีอะไรกันรึเปล่า เห็นยืนคุยกันตั้งนานแล้ว” พี่หมวดเดินเข้ามาสมทบจากข้างหลัง พร้อมกับที่ไอ้โชคเดินตามมาติดๆ

“ปะ ปล่าวครับพี่หมวด เอ่อ โชค นายอยากจะไปเที่ยวที่บ้านเราใช่มั๊ย เดี๋ยวเราไปหาพ่อนายกันเลยน่ะ” ผมได้โอกาสจึงพยายามปลีกตัว

“อ้าว แล้วแม่หนูคนนี้เป็นอะไรล่ะ ตาแดงเชียว” พี่หมวดถามผมที่เห็นแจ๊ดทำท่าจะร้องไห้

“พี่ครับ เด็กไอ้แกะมันน่ะครับ พี่ช่วยมันหน่อยน่ะครับ” อ้าวไอ้โกก มึงน่ะมึง ไปบอกพี่หมวดแบบนั้นได้ไงว่ะ พี่หมวดหันมามองผมวูบหนึ่ง เอาอีกแล้วแววตาประหลาดๆ ที่ผมจับไม่ได้ว่าแกคิดอะไร กลับปรากฎให้ผมเห็นอีกครั้ง พี่หมวดกำลังคิดอะไรครับ หรือว่า...พี่หมวดกำลังตำหนิผมใช่มั๊ยครับ

“อืม พอจะเข้าใจแล้ว เอาล่ะ พี่ว่าแกะกับน้องคนนี้ไปตกลงกันที่โรงพักดีมั๊ยครับ” พี่หมวดคร๊าบผมไม่ได้เป็นผู้ต้องหาน่ะครับ ถึงจะไปตกลงกันที่โรงพักน่ะ ...แต่ก็ดีเหมือนกัน กรกนกจะได้ไม่รับรู้

“ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่นี้ก็รู้แล้ว ว่าแกะเลือกใคร แจ๊ดจะเป็นฝ่ายไปเองฮือ ฮือ” ว่าแล้วแม่แจ๊ดก็วิ่งร้องไห้จากไป โดยมีแมว กับไอ้เมฆ วิ่งตามไปติดๆ

“แจ๊ด ฟังก่อนสิ แจ๊ด” ผมตะโกนตามหลัง รู้สึกใจหายอยู่เหมือนกัน ใจหนึ่งก็อยากจะวิ่งตามไปง้อ แต่อีกใจหนึ่งก็กูเลือกกรกนกแล้วนี่หว่า เฮ้อ เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว เรื่องจะได้จบๆ

“เจ้าชู้จริงน่ะ เราเนี่ยะ แล้วตกลงจะไม่ตามแม่หนูคนนั้นไปหรอกรึ” พี่หมวดถามผม เชิงตำหนินิดๆ

“ผม อ่ะ เ่อ่อ ” กำลังจะหาคำตอบอยู่ ก็พอดีกรกนก ไอ้ก้อยและวาดเดินมาสมทบ

“ตกลงเรื่องเป็นยังไงล่ะ แกะ ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงวิ่งร้องไห้หนีไป อย่างงั้น” กรกนกถามผมขึ้นมาตรงๆ แล้วจะให้ผมตอบยังไงล่ะครับทีนี้

“อ๋อ ก็เราแค่บอกว่า ไอ้โกกเลือกไอ้บี แค่นั้นแหละ แฟนเก่าไอ้โกกก็ร้องห่มร้องไห้ หนีไปเลย” ผมพูดหน้าตาย เล่นเอาพี่หมวดถึงกับมองผมตาค้าง แกคงคาดไม่ถึงว่า กูจะตอแหลได้เก่งขนาดนี้ อิอิอิ

“น่าสงสารเขาเหมือนกันน่ะ ยังไงก็หัวอก ลูกผู้หญิงเหมือนกัน ดีน่ะ ที่เป็นแฟนโกก ถ้าเป็นแฟนแกะ ล่ะน่าดู” อ้าว แฟนผมมีขู่อีกนะเนียะ แต่ว่างานนี้...รอดตายแล้วกู

“ทีหลัง โกก ก็อย่าไปนอกใจไอ้บี อีกน่ะ คราวนี้จำไว้เป็นบทเรียน” ไอ้ก้อยกับวาด เทศนาไอ้โกก ที่เป็นแพะรับบาป ไปโดยปริยาย ตอนนี้พี่หมวดมองผมที มองไอ้โกกที แต่แล้วก็มาสะดุดอยู่ที่ผม และก็มองจ้องอยู่นาน จนผมต้องหลบสายตาแกออกไปทางอื่น พี่หมวดครับ ถ้าพี่หมวดจะตำหนิผม ก็ว่ามาได้เลย อย่าใช้สายตาแบบนี้ตำหนิผมเลยครับ ผมกลัวอ่ะครับ....

“กลับไปนั่งที่เถอะ เรามีอะไรจะเซอร์ไพร้ ด้วยล่ะ” กรกนกดึงข้อมือผมกลับไปนั่งประจำที่ตามเดิม แล้วเธอก็ดึงเสื้อไหมพรมสีน้ำเงินเข้มออกมาจากกระเป๋า ซึ่งมันเป็นเสื้อสีเดียวกับที่พี่กวางถัก ...ถักให้พี่ชายที่รักนั่นเอง

“นี่ไง เราอุตส่าห์ถักกับมือเลยน่ะ ลองใส่ดูสิ ชอบมั๊ย” แฟนผมคลี่เสื้อออก ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม อย่างมีความสุข เสื้อตัวนี้มันคงเป็นเสื้อที่พี่กวางเคยพูดเอาไว้ ว่ากรกนกเริ่มต้นถักเสื้อไหมพรม พร้อมกันกับพี่กวาง เมื่อสองปีที่ผ่านมา

ผมใส่เสื้อไหมพรมแขนยาว คอกลม ที่แฟนผมบรรจงถักให้อย่างสุดฝีมือทับลงไปบนเสื้อเชิ๊ตที่ใส่อยู่ แล้วดึงปกเสื้อเชิ๊ตขึ้นมาไว้ข้างนอก คงจะดูเท่ห์กระมัง เพื่อนๆถึงส่งเสียงเชียร์กันดังลั่น

“เฮ เฮ ...โห มีแฟนถักเสื้อให้ด้วยโว๊ย อิจฉาว่ะ”

“เอ่อ ไอ้แกะ เท่ห์ไปเลยโว๊ย พวกเรา อ้าวปรบมือให้คู่รักคู่นี้กันหน่อย”

แล้วเสียงปรบมือก็ดังขึ้น ผมยิ้มแก้มแทบปริ กำลังจะเอื้อนเอ่ยคำขอบคุณแฟนสาว ก็พอดีเหลือบไปเห็นพี่ชายที่รัก ที่กำลังปรบมือตามเพื่อนๆ แต่ใบหน้านั้น เหมือนกำลังจะ... ใช่กำลังจะร้องไห้ ... และอีกด้านหนึ่ง พี่หมวดเองก็กำลังปรบมือให้ผมเช่นกัน แต่ใบหน้านั้นยากที่จะเดา มันดูราบเรียบ มึนชา อย่างประหลาด....