บทที่ 33 “ พระเอกเกาหลี...กับพี่ชายสุดหล่อ ”
หลังจากนั้นมา เราสองคนแทบที่จะไม่ได้ทำอะไรเลย มัวแต่...เยส...กันทั้งวันทั้งคืน ก็คนกำลัง ข้าวใหม่...ปลามัน นี่ครับ โดยเฉพาะพี่ดำ หน้าหล่อๆนี่...เปลี่ยนไปเป็น...หน้าหื่นกาม...เอามากๆ จะเพราะอะไร๊ ก็แกสามารถเสียบผมได้แล้วไงล่ะครับ อิอิ
คนทั่วๆไป ไม่ว่าที่ตลาด...ข้างนอกบ้าน...หรือ แม้แต่ ภายในโรงเรียน จะต้องเจอภาพที่ชินตา เสมอ ก็คือ ...พี่ชายสุดหล่อทำหน้าที่ขับมอเตอร์ไซด์ ส่วนน้องชาย ฉายาพระเอกเกาหลี นั่งซ้อนท้าย... ไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ แทบจะไม่มีวันพรากจากกัน...แต่ไม่มีใครระแคะระคาย เรื่องของเราเลย...
ทุกวัน ตอนเช้าก่อนเรียนคาบแรก ซึ่งเป็นเวลา ห้าถึงสิบนาที ที่อาจารย์ทะนง อาจารย์ประจำชั้น จะพูดคุยกับนักเรียน...พี่ชายที่รักยังดอดเอา นมกับแซนวิชมาให้น้องชายถึงห้อง เล่นเอาสาวๆ กรี๊ด กันใหญ่...จะเพราะอะไร ก็แม่เพื่อนสาวๆ แอบปลื้มพี่ชายผมอยู่หลายคนน่ะซิ เล่นเอาคะแนนนิยมของพระเอกเกาหลีตกไปเลย เฮ้อ....
วันนี้ก็เช่นกัน พอดีพี่ชายที่รักมาเลทไปนิด อาจจะวิ่งไปซื้อที่สหกรณ์ของโรงเรียนอยู่ (อาจารย์ไม่ว่าอะไร ที่พี่ชายผมซื้อนอกเวลาขาย... เพราะรายได้เข้าโรงเรียน อิอิ)
สาวๆต่างชะเง้อคอมองว่าเมื่อไหร่ พี่ชายสุดหล่อจะมาสักที อาจารย์ทะนงเองก็แซวผมอยู่เหมือนกัน...เพราะความเคยชินละมั๊ง...
“อ้าวพ่อพระเอกเกาหลี...วันนี้พี่ชายสุดหล่อ ไม่เอานมมาให้หรือ” อาจารย์แซว พร้อมทำหน้ายิ้มๆ
“นั่นนะซิ พวกเรารออยู่ว่า พี่เอกสุดหล่อจะมารึเปล่า” เพื่อนสาวคนหนึ่งพูดขึ้น
“นี่พวกเธอ พวกเธอรู้อะไรมั๊ย ฉันกับวาด กระทบไหล่ แกมาแล้ว” อ้าวไอ้ก้อย แกเป็นทอมไม่ใช่รึ
“จริงเหรอ จริงอ่ะ ว๊ายยยยย อิจฉาจัง ทำไงถึงได้ไปกระทบไหล่แกได้อ่ะ”
“ไม่เห็นจะยาก ก็พวกฉันไปงานเลี้ยงที่บ้านแกะมา ก็เท่านั้นเอง แล้ว พี่เอก เนี่ยะน่ะ หล่อเท่ห์ เสน่ห์แรงเลยอ่ะ เนี่ยะ...ฉันกำลังล่ำๆว่า จะเลิกทำตัวห้าวๆ เป็นเลดี้ เลดี้ หน่อย เพราะพี่เอกเขาชอบแบบนี้” อ้าวไอ้ก้อยจะแปลงกาย จากทอมบอยเป็นสาวสวยซะแล้ว ต้องลุ้นต่อไปว่าทำสำเร็จหรือเปล่า....
อาจารย์ทะนงให้โอวาทพวกเรา กำลังเสร็จพอดี พี่ชายสุดหล่อ ก็วิ่งกระหืดกระหอบมาเชียว ในมือถือถุงนมหนึ่งกล่องพร้อมแซนวิชหนึ่งชิ้น
“พระเอกเกาหลี...พี่ชายสุดหล่อ...มาแล้ว” อาจารย์ทะนงแกล้งพูดเสียงดัง ได้ยินเสียงกริ๊ดจากสาวๆ และเสียง ฮือ ฮา จาก พวกเพื่อนชายตัวแสบ ผมละอาย....มาก ที่พี่ชายที่รัก ลงทุน เอาอก เอาใจ น้องชาย จนออกนอกหน้า แต่ก็ไม่มีใครว่าอะไร เพราะอาจารย์เองก็สนิทกับพี่ชายของผม อยู่แล้ว และเพื่อนๆก็รู้จักกับพี่ดำดีทีเดียว มีแซวบ้างนิดหน่อยว่าไม่ซื้อมาเผื่อพวกมันมั่ง...
“พี่ดำ ถ้ามันลำบากมาก ก็ไม่ต้องซื้อมาให้ก็ได้...อายเขา” ผมพูดแทบกระซิบ แต่ก็รับถุงจากมือพี่ชายที่รักอยู่ดี จริงๆแล้วก็ทานข้าวมาจากบ้านกันแล้วตอนเช้า แต่พี่ดำคงอยากจะให้ผมบำรุงมั่ง เพื่อเกมส์รักตอนกลางคืน อิอิ
“พี่...ขอโทษที พอดีอาจารย์เสถียร เรียกคุย เรื่องซ้อมบอลเย็นนี้ เพราะจะมีการแข่งชิงชนะเลิศอาทิตย์หน้า” (เพื่อนๆคงจำได้น่ะครับ ว่าพี่ดำเคยไปแข่งฟุตบอลเชื่อมสัมพันธไมตรี กับโรงเรียนหนึ่ง ตอนนั้นเสมอกัน 3-3 ทำให้คะแนนของโรงเรียนนั้นได้ที่สองของกลุ่ม จึงมีสิทธิแข่งชิงชนะเลิศ กับทีมโรงเรียนผม เลยต้องแก้มือกันอีกครั้ง)
“นายเอก ครูขอคุยด้วยหน่อยน่ะ” อาจารย์ทะนงเรียกพี่ชายผมไปคุย ผมละกลัวจริงๆ กลัวพี่ชายที่รักจะโดนตำหนิ (แต่มารู้ทีหลังว่า อ.ให้พี่ดำช่วยเข็นวิชาภาษาอังกฤษให้ผมหน่อย ถึงแม้ผมจะได้ที่หนึ่งของห้อง แต่วิชานี้ก็ไปดึงเกรดเฉลี่ยของผมลงมา)
จากนั้นพวกผมก็จากแกไปเพราะต้องเดินไปเรียนอีกอาคารหนึ่ง (โรงเรียนนี้ทำเท่ห์น่ะ ไม่ต้องเรียนในห้องของตัวเองให้จำเจ จะมีเปลี่ยนห้องเรียนตามอาคารต่างๆ ในแต่ละคาบวิชา เดินเรียงกันเป็นระเบียบแถวตอนเรียงหนึ่ง เวลาเดินสวนกันกับห้องอื่นๆ จะมีเวลาทักทายกัน บางทีสบจังหวะห้องผมเดินสวนทางกับห้องพี่ดำ ก็จะโดนเพื่อนๆห้องพี่ดำ แซว พระเอกเกาหลี...กับพี่ชายสุดหล่อ เป็นประจำ ส่านเรื่องพี่พร แกกลับทำหน้าปกติ เพราะแกอี๋อ๋อ กับแฟนใหม่ เพื่อนพี่ดำที่ชื่อ “กล้า” และแกเองก็เตรียมตัวสอบ เด็กโครงการด้วย... จึงไม่ค่อยมีปัญหาอะไร...จะมีก็แต่พวกเพื่อนตัวแสบ แซวผมกับพี่ดำว่า....มัวแต่แย่งหญิงคนเดียวกัน...ม.ค.ป.ด. อิอิ)
ตอนกลางวันพี่ชายที่รักจะมาทานข้าวกับพวกกลุ่มผมตามปกติ ทุกอย่างเหมือนเดิม ไอ้จุ๊ยังแย่งพี่ชายที่รักไปคุยกันอยู่ดี คุยกันเรื่องซ้อมบอลล์บ้าง อื่นๆบ้าง ก็มันสนิทกับพี่ดำมาก่อนนี่นะ... ส่วนตรงหน้าผมก็ยังเป็นไอ้โกก เหมือนเดิม ไม่พ้นคุยกันเรื่องวิชาการ...แต่หลังๆมานี่ พี่ชายที่รักจะขอเวลาผมยี่สิบ-สามสิบนาที หลังข้าวเที่ยง โดยจะอ้างนู้นอ้างนี่ ปลีกตัวจากเพื่อนๆ โดยแกจะเดินนำหน้าไปก่อนเสมอ (รู้มั๊ยครับ...ที่ไหน อิอิ ห้องน้ำชายคร๊าบบบบ)
ผมมองซ้ายมองขวา ไม่เห็นมีคน ก็เข้าไปในห้องริมสุด ที่พี่ชายที่รัก รออยู่ข้างใน พอเปิดประตูปุ๊บ พี่ชายที่รักก็รีบดึงตัวเข้าไปกอด พร้อมกับปิดประตูอย่างเร็ว แกประกบจูบปากเนิ่นนาน ท่อนลำของเราต่างก็ลุกโชนขึ้นบดเบียดกันอยู่ภายใต้กางเกงนักเรียนสีกากี...
“พี่คิดถึงใจจะขาด แล้วที่รัก” หน้าหื่นกามมมมมมม อีกแล้วพี่ชายผม พูดไม่พูดเปล่ามือยังมาประกบปั๊บเข้าที่ก้นแน่นๆของผม พร้อมใช้นิ้วชอนไชที่รูสวาท ภายนอกกางเกงนักเรียน
“ผมก็คิดถีงพี่ครับ คิดถึงทุกวินาทีเลย” อ้าวเวรรรรรรรกูก็หน้าหื่น เหมือนกัน อิอิ ผมก็ไม่ยอมแพ้ จับก้นโต่งๆของแกได้ก็คลึงเคล้าด้วยความมันส์ในอารมณ์ จากนั้นใช้นิ้วชี้แทงรูสวาทของแกมั่ง
พี่ดำหายใจหนักๆ ซุกไซ้ซอกคออย่างแรง จนผมต้องร้องห้าม
“อย่ากัดน่ะ พี่ดำ เดี๋ยวเพื่อนๆเห็นรอยอีก” คราวก่อนเพื่อนยังแซวเลยว่าโดนสาวที่ไหนกัดมา ต้องแก้ตัวเป็นพัลวันว่าโดนหมาบ้า (บ้ากาม) กัดมา อิอิ ไม่รู้มันจะเชื่อรึเปล่า
พี่ดำรีบปลดกระดุมเสื้อนักเรียนผมออกทีละเม็ด ๆ แล้วใช้ลิ้นโลมเลีย ไปทั่วหน้าอก ดูดหัวนมทั้งสองข้างที่เริ่มแข็งเป็นไต ไซ้ลงมาที่กล้ามหน้าท้อง แล้วรีบปลดเข็มขัดนักเรียน งัดเจ้าแกะน้อยมาโลมเลีย ก่อนที่จะดูดจ๊วบๆ ยังกะดูดไอติม ผมจับหัวพี่ดำกดเข้ามาด้วยความสะยิว พี่ดำโก่งคอลงไปก่อนที่จะโยกเข้าออก อย่างเมามัน ผมกระเด้าท่อนลำเข้าปากพี่ชายที่รักอย่างไม่ยั้ง
ผมชำเลืองมองดูหน้าแมนๆ หล่อๆ ที่กำลังทำรักให้ผมอย่างขมักขเม้น ดูแล้วรู้สึกรัญจวนใจจริงๆ จะมีใครสักคนที่โชคดีมีผู้ชายหล่อๆ แมนๆ อย่างนี้มาดูดท่อนลำให้อย่างถึงพริกถึงขิงขนาดนี้
ผมเห็นท่าจะไม่ไหว เวลาน้อยจะให้แตกไม่ได้ เอาแค่หอมปากหอมคอก็แล้วกันน่ะ พี่ชาย....ผมดึงหัวแกขึ้น ลิ้นแกยังโลมเลียอยู่ไม่ขาด ลากลิ้นฉ่ำชื้นขึ้นมาทั่วร่างกายจนขึ้นมาประกบปากสอดลิ้น ดูดดุนลิ้นกันอย่างบ้าคลั่ง ผมเอื้อมมือไปกุมกำท่อนลำของแกบ้าง แข็งเป็ก ซิบกางเกงนักเรียนแทบปริ ผมจึงจัดการถอดเข็มขัด รูดซิบ แล้วถอดมันลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าข้างล่าง พร้อมกับกางเกงในตัวจิ๋ว
ผมปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของแกออกบ้าง แล้วไซ้ไปมาที่หน้าอก ขบกัดหัวนมทั้งสองข้าง ลากลิ้นเลียลงมาเรื่อยๆ จนถึงท่อนลำสวาท จัดการครอบปาก ดูดเลียหัวเงี่ยง ก่อนจะโก่งคอให้ท่อนลำของพี่ดำเข้าไปลึกสุด
เสียงพี่ดำครวญครางด้วยความสะยิว แล้วกระเด้าซะผมแทบหน้าหงาย ก็แกแรงมหาศารนี่ครับ แกกระเด้าได้สักพัก จวนเจียนน้ำจะแตก ผมก็ต้องรีบถอนปากออก แล้วขึ้นไปซุกไซ้แกทั่วร่างกาย แล้วจบลงด้วนการแลกลิ้นกันด้วยความเมามันส์ ส่วนร่างกายของเราก็กอดกันแนบกระชับ แทบจะหลอมเป็นร่างเดียวกัน
“อ๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงออด บอกเวลา เตรียมตัวเข้าเรียน เวรจริงๆ เราสองคนต้องรีบใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว แล้วดูแลเสื้อผ้าให้ดี ไม่ให้มีพิรุธ ก่อนที่จะหอมแก้มกันคนละฟอด แยกย้ายกันไปเรียน เอาแค่นี้ก่อนแล้วกัน เวลาไม่พอ เดี๋ยวไปต่อที่บ้านอยู่ดี อิอิ
เย็นวันนี้ ผมต้องนั่งรอพี่ดำซ้อมบอลล์ จึงเอาหนังสือมาอ่านฆ่าเวลา ที่โต๊ะข้างสนาม ใต้ร่มไม้ ไอ้โกก อาสาอยู่เป็นเพื่อน เราต่างก็ถกปัญหาวิชาการตามปกติ วันนี้งดติวที่บ้านไอ้อ้วน เพราะต่างคนต่างมีธุระ (ปกติจะไปติวกัน หลังเลิกเรียน แทบทุกวัน โดยมีพี่ดำคอยจ้องเหยียบเท้า จ้องหน้าด้วยสายตาหื่นๆ ให้ผมกลับบ้านเร็วๆ จะมีอะไร๊ ก็ติดใจรสสวาทน่ะซี๊ อิอิ)
ผมกำลังแก้โจทย์คณิตศาสตร์อยู่ พอดีเกิดหิวน้ำขึ้นมากระทันหัน เลยใช้ให้ไอ้โกกไปซื้อน้ำตาลสด (เอาน้ำตาลมาคั่วให้ออกสีคล้ำๆ ใส่ใบเตยลงไปด้วย แล้วต้มในน้ำเดือด โดยมีหม้อต้มคล้ายหม้อก๋วยเตี๋ยว ทิ้งไว้ให้เย็น เวลารับประทาน แม่ค้าจะใส่น้ำแข็งลงไปเต็มถุงแล้วใส่น้ำตาลเคี่ยวนี่แหละลงไป ไม่รู้ว่าทำใมเรียกน้ำตาลสด...หอมอร่อยชื่นใจมาก)
“โกก มึงไปซื้อน้ำตาลสดมาให้กูหน่อย เอาเจ้าที่เขาใส่ใบเตยน่ะโ๊ว๊ย มันหอม กูชอบ” ผมให้ตังค์มันไป ซื้อสองถุง เผื่อมันด้วย
“เฮ้ย แกะ กูว่า กูจะกลับบ้านแล้ว เย็นแล้วว่ะ แต่กูจะไปซื้อให้มึงก่อน รอเดี๋ยวน่ะ ” อ้าว ไอ้นี่ จะไปซื้อน้ำตาลสดมาให้ เสือกเก็บหนังสือเข้ากระเป๋าแล้วเอากลับไปด้วย แบบนี้ถ้ามันหนี กลับบ้านไปเลย กูก็อดน่ะสิ
สักพักหนึ่งก็มีมือๆหนึ่ง ยื่นถุงน้ำตาลสดมาอยู่ตรงหน้า แต่คนยื่นอยู่ข้างหลัง ในขณะที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่
“ขอบใจ ทำไมไปนานนักว่ะ กูนึกว่ามึงหนีกลับบ้านไปแล้ว” ผมดูดน้ำตาลสดด้วยความชื่นใจ แต่ตายังคงมองที่หนังสืออยู่
“เงียบ....” ไม่มีเสียงตอบ แต่รู้สึกว่ามันยังอยู่ข้างหลัง
“ไอ้โกก เป็นไรว่ะ เงียบเชียว มึงจะกลับก็กลับไปเลย แล้วเจอกันพรุ่งนี้” ผมบอกล่ำลามัน ตายังคงอ่านหนังสืออยู่
“เอ๊ะ ทำไมเงียบ” ผมจึงหันหลังกลับไปมอง แล้วผมถึงกับตกตลึง....
" นี่มันไม่ใช่ไอ้โกกนี่หว่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "
No comments:
Post a Comment