บทที่ 44 " ทั้งรัก...ทั้งห่วง "

บทที่ 44 “ ทั้งรัก...ทั้งห่วง ”

ผมกลับบ้านด้วยใจห่อเหี่ยวพิกล ตกลงเรื่องฝันกับเซียมซี ทำไมมันเหมือนกันจัง หรือว่า....จะมีคนมาทวงพี่ชายที่รักคืนจริงๆ ถ้าเป็นเช่นนั้น เราจะทำอย่างไรดี....หัวสมองมันตื้อไปหมด....ถ้าหากว่ามันเป็นเรื่องจริง...อยากจะรู้นักว่า เจ้าของที่แท้จริงคนนั้นเป็นใคร....

เรามาถึงบ้านตอนบ่ายๆ ก็เจอพี่กวางกับพี่ภูมิรออยู่แล้ว พี่กวางดีใจมากที่เจอพี่ดำ เพราะอยากจะให้ช่วยขัดเกลารายงานภาษาอังกฤษ ให้ประโยคมันดูสละสลวยหน่อย ส่วนพี่ภูมิก็รู้สึกดีใจไม่น้อยเช่นกัน โดยเฉพาะที่เจอผม....

“เจอดำก็ดีแล้ว ...กวางกำลังหาคนช่วยทำรายงานภาษาอังกฤษอยู่พอดี ประโยคมันดูห้วนๆ ยังไงก็ไม่รู้” ว่าแล้วพี่กวางก็ยึดพี่ดำไปครองที่โต๊ะนั่งเล่นตรงสวนหย่อมหน้าบ้าน

“อืม ประโยคมันดูห้วนเกินไป ดำว่าเติม Conjunction คำเชื่อม พวก Therefore,Not only but also หรือประเภท……” พี่ดำเองก็ดูตั้งอกตั้งใจ ช่วยพี่กวางเต็มที่ ก็พี่ชายที่รักผมเก่งภาษาอังกฤษ นี่ครับ

“ใช่ๆ เออ ช่วยดูพวก Tense ให้ด้วยน่ะ บางทีกวางว่ายังสับสน กับ พวกการกระทำต่อเนื่อง ในอดีต จนมาถึงปัจจุบัน จะใช้คำว่าอะไรดี...”

“อือ กวาง ดูคำพวก Prefix Suffix ให้ดีนะถ้าใช้ผิดความหมายจะเปลี่ยนไปเลย”

“ถ้างั้นเรามาเริ่มตั้งแต่ต้นเลยดีมั๊ย กวางจะได้เรียบเรียงใหม่ทั้งหมด...”

ดูท่าว่าสองคนนี้จะคุยเรื่องนี้กันอีกนาน ผมเลยถือโอกาสนั่งคุยกับพี่ภูมิ ที่ยืนเก้ๆกังๆอยุ่ใกล้ๆ

“พี่ภูมิ พาพี่กวางไปในเมืองมาหรือครับ”

“ใช่ พอดีกวางเขาอยากได้พวกหนังสือไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ เล่มใหม่น่ะ เห็นบอกว่าของเก่าไม่สมบูรณ์ เนี่ยะเขาเลือกหนังสือมาตั้งหลายเล่มแน่ะ”

“ดูซิ ท่าทางพี่กวางจะไม่เสร็จรายงานง่ายๆ พี่ภูมิต้องมานั่งแกร่วรอเลยอ่ะครับ”

“ไม่เป็นไรหรอก เอางี้มั๊ย เราไปแทงนุ๊กพลางๆก่อน พี่ไม่ได้เล่นมานานแล้ว ตั้งแต่แกะไม่อยู่บ้าน” พี่ภูมิดูขยั้นขยอ อยากให้ผมออกไปข้างนอกกับแกให้ได้

“เ่อ่อ ต้องถามพ่อกับแม่ก่อนนะครับ ไม่รู้ว่าท่านจะอนุญาตรึเปล่า” ใจจริงแล้ว ผมไม่อยากไป เป็นห่วงพี่ชายที่รักน่ะ

“จะออกไปไหนกันล่ะ...เออ แล้วแกะมีการบ้านที่จะต้องทำรึเปล่า” เสียงพ่อดังมาจากข้างหลัง

“เ่อ่อ ทำเสร็จตั้งแต่ที่โรงเรียนแล้วครับ” ผมและเพื่อนๆ จะชอบทำการบ้านทันทีตอนเย็นหลังเลิก เพราะจะได้มีเวลาติววิชาการกันไงครับ

“ถ้าไม่มีอะไร ก็จะออกไปเป็นเพื่อนพี่ภูมิ เขาหน่อยก็ได้นิลูก ทุกทีก็เห็นกระตือรือร้น อยากออกไปนี่นา” พ่อพูดดักคอ ใช่สิเมื่อก่อน ไอ้แกะมีแต่พี่ภูมิคนเดียวนี่นา แต่ตอนนี้มีพี่ชายที่รักแล้ว จึงไม่ค่อยยินดียินร้ายกับพี่ภูมิเท่าไหร่

“แกะ พาพี่ภูมิเขาไปเที่ยวหน่อยก็ได้ เพราะพี่ต้องทำรายงานอีกนานเลย เสร็จแล้วพี่จะปรึกษาดำ เกี่ยวกับ มหาลัยที่จะเลือกไปเรียนต่อ...ที่เมกาอีก” เสียงพี่กวางตะโกนขึ้นมา พี่ชายที่รักถึงกลับหันมามอง สายตาแกตอนนี้ ผมรับรู้ได้เลยว่า แกไม่อยากให้ผมไป แต่ทว่าคงขัดพ่อ และพี่กวางไม่ได้

“คุณพ่อคงไม่ว่าอะไรน่ะครับ ถ้าผมจะขอพาแกะออกไปข้างนอก” พี่ภูมิถือโอกาสขอพ่อแบบนี้ แล้วผมจะขัดได้อย่างไร

“ตามสบาย ทุกทีก็ไม่เห็นจำเป็นต้องขอนี่ อ้าวแกะ ไปเป็นเพื่อนพี่เขาหน่อยลูก” พ่อก็อีกคนดูสนับสนุนจัง

พี่ภูมิเปิดประตูรถจิ๊บ ให้ผมเข้าไปนั่ง แล้วแกก็อ้อมไปเปิดด้านคนขับ พอดีพี่ชายที่รักลุกขึ้นจากโต๊ะ แล้วปราดมาหาผมที่หน้าต่าง แกส่งสายตาละห้อย ด้วยความเป็นห่วง ผมเองก็รู้สึกใจหาย บอกไม่ถูก เราไม่เคยแยกจากกันเลย....

“เดี๋ยวผมรีบกลับน่ะครับ ไม่ต้องห่วง พี่ดำไปช่วยทำรายงานให้พี่กวางเถอะ” ผมพูดปลอบใจแก สายตาพี่ชายที่รักตอนนี้ บ่งบอกได้ชัดเจนว่า....แกะน้องรัก อย่าไปเลยน่ะครับ..

รถเคลื่อนไป ผมและพี่ดำต่างจ้องมองซึ่งกันและกัน จนกระทั่งลับสายตา... มันรู้สึกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกเหมือนถูกจับแยกออกจากกัน ดูเหมือนการห่างเหินเริ่มต้นขึ้นแล้ว...ทำไม...ทำไมผมถึงต้องห่างจากพี่ชายที่รักด้วย.....

“นั่งเงียบเชียวเป็นอะไรหรือแกะ” พี่ภูมิหันหน้ามาถาม

“ปะปล่าวครับ กำลังคิดอะไรเรื่อยๆอ่ะครับ”

“ไม่สบายใจอะไรก็บอกพี่ได้น่ะ หรือว่าตั้งแต่มีพี่ชายคนใหม่ เลยลืมพี่ภูมิคนนี้ไปแล้ว” พี่ภูมิก้มหน้างุด แล้วก็มองจ้องไปที่ถนนข้างหน้า มือจับพวงมาลัยแน่น เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ เอ๊ะหรือว่าแกกำลังน้อยใจผม...

“ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะครับ พี่ภูมิก็เป็นพี่ชายผมคนหนึ่งเหมือนกัน”

“แต่ แกะดูห่างเหินจากพี่มากเลยน่ะ ทุกทีเราเคยไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แต่มาตอนนี้ ดูเหมือนว่าแกะจะมีเวลาให้เฉพาะพี่ชายคนใหม่ของแกะเท่านั้น”

“เ่อ่อ คือ ผะ ผม”

“แถมไปพักอยู่ด้วยกันอีกต่างหาก” พี่ภูมิยังพูดต่อไม่หยุด ไม่ให้ผมได้มีโอกาสพูดเลย...ความเงียบเข้ามาแทนที่...ผมรู้สึกอึดอัดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก..

“เมื่อกี้พี่เห็นน่ะ ว่าพี่ชายแกะ เขาเป็นห่วงแกะมากแค่ไหน”

“พะ พี่ภูมิ คือ ผม เ่อ่อ” ผมไม่รู้จะตอบยังไงดี ก็พี่ชายที่รักส่งสายตาออกมาซะมากมายขนาดนั้น ใครเห็นก็ต้องอดคิดไม่ได้แหละ ผมเลยไม่รู้ว่าพี่ภูมิจะคิดแบบไหน

“พี่ดำ เขาก็เป็นแบบนี้แหละครับ ยิ่งตอนนี้พ่อกับแม่ ไว้วางใจให้ดูแลผม พี่ดำเลยค่อนข้างจะเข้มงวดกับผมนิดหนึ่ง” ผมพยายามอธิบาย เพื่อไม่ให้เรื่องมันบานปลาย ดูเหมือนพี่ภูมิจะเงียบไปถนัด หันไปเปิดเทปเพลงแทน เสียงเพลงเจื้อยแจ้วขึ้นมา...ทำให้ผมถึงกับสะอึก...

****************************************

อยากให้เธอรับรู้ มีรักซ่อนภายใน
ว่าในใจดวงนี้ คอยคร่ำครวญหา
อยากให้เธอรับรู้ ทุกๆ เวลา
ว่าทั้งรักทั้งห่วงเหลือเกิน
ไม่เคยคิดต้องมาพบเธอ
ไม่เคยฝันรักนั้นยิ่งใหญ่เพียงนี้
เพราะใจไม่เคยผูกพัน
นานวันเมื่อใจเริ่มเปลี่ยน
เหมือนฟ้ามีเมฆมีหมอกอยู่เคียง
เหมือนใจของเราผูกพัน
อยากให้เธอรับรู้ มีรักซ่อนภายใน
ว่าในใจดวงนี้ คอยคร่ำครวญหา
อยากให้เธอรับรู้ ทุกๆ เวลา
ว่าทั้งรักทั้งห่วงเหลือเกิน
อยากให้เธอรับรู้ มีรักซ่อนภายใน
ว่าในใจดวงนี้ คอยคร่ำครวญหา
อยากให้เธอรับรู้ ทุกๆ เวลา
ว่าทั้งรักทั้งห่วงเหลือเกิน

****************************************