บทที่ 47 “ คำสารภาพ...กับเกมส์รักรอบสอง ”
ผมแช่ท่อนลำอยู่ในตัวพี่ภูมิ จนมันสงบ จึงถอนตัวออก มานอนหงายบนที่นอน พลัน! พี่ภูมิก็พลิกตัวขึ้นมาคร่อมร่าง พร้อมชูกำหมัดเตรียมตั้นใบหน้าของผม หน้าของแกตอนนี้แดงก่ำ...คงจะโมโหอยู่ไม่น้อย....
“หลอกฟันพี่ใช่มั๊ย !!!” แกเงื้อมมือ ชูกำปั้นหรา ใกล้หน้าผมเข้ามาทุกขณะ ผมอยากยกแขนปัดป้อง ตามที่เรียนวิชามวยกับพี่โก้มา แต่ยอมรับสภาพดีกว่า...แกคงจะโกรธผมมาก ที่โดนเด็กเมื่อวานซืนลบเหลี่ยมชายชาตรีอย่างแก...
ผมหลับตา ถ้าแกจะชก ผมก็จะให้แกชก ผมเข้าใจความรู้สึกของแกขณะนี้ดี แกคงทั้งโกรธ และอาย....อายเด็กรุ่นน้อง....อย่างผม
ผมสะดุ้ง เมื่อกำปั้นมากระทบที่โหนกแก้มข้างขวา...แต่มันไม่ใช่แรงกระแทก...สัมผัสนั้นเหมือนกำปั้นมาแช่อยู่ที่แก้ม...แล้วกดแผ่วเบา...พร้อมกับคลึงเคล้าไปมา....
ผมลืมตาขึ้นด้วยความพิศวง ขมวดคิ้ว พร้อมกับจ้องตาพี่ภูมิเขม็ง...สับสน..ตกลง แกจะเอายังไงกันแน่...
“พี่ภูมิไม่ชกผมเลยล่ะครับ... ผมยอมรับผิดทุกอย่าง...ผมขะขอโทษครับ ที่ล่วงเกินพี่” ผมยกมือไหว้พี่ภูมิ อย่างน้อยแกก็เป็นพี่ชายที่ดีมาตลอด...ถ้าไม่ใช่เพราะอารมณ์...โกรธ..ชั่ววูบ เหตุการณ์ก็คงจะไม่บานปลายขนาดนี้
“แกะ พี่จะทำคนที่พี่รัก ได้ลงคอหรือครับ...ช่างมันเถอะ...พี่เองก็ผิดที่จะปล้ำแกะก่อน...แต่ไม่อยากเชื่อเลย...ว่าพี่จะเสียทีให้เด็กรุ่นน้องได้...เสียเชิงชายจริงๆ”
“ผมขอโทษ อีกครั้งครับพี่ภูมิ อีกอย่างถ้าพี่กวางรู้เข้า แกคงเสียใจแย่” ผมทำหน้าเศร้า ไม่อยากคิดเลยว่ากูจะทำร้าย...แฟนของพี่สาวตัวเองได้
“เรื่องกวาง ไม่เห็นต้องคิดมาก จนป่านนี้พี่ยังไม่รู้เลยว่า กวางเขาคิดยังไงกับพี่”
“อะไรน่ะ” ผมถึงกับตกใจ หันขวับไปมองหน้าพี่ภูมิด้วยความฉงน....ใช่เดิมที พี่กวางเคยบอกผมว่า...ยังไม่คิดอะไรกับใคร ยังไม่อยากมีแฟน..อยากจะเรียนหนังสือให้สูงๆ และมีความฝันอยากไปเรียนเมืองนอก....
แต่มาพักหลังเห็นเลิกพูดเรื่องนี้ไป...และคนที่ใกล้ชิดพี่กวางมากที่สุด...ก็มีเพียงคนเดียว....คือ...พี่ภูมิ
“พี่ภูมิหมายความว่า พี่กวางยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับพี่หรือครับ”
“อืม เขาเคยบอกพี่ตั้งแต่แรกแล้ว ว่ายังไม่อยากมีแฟน...แต่พี่ยืนยัน ขอคบดูใจกันไปก่อน...มาพักหลังๆนี่ พี่ว่าเขาติดต่อกับใครก็ไม่รู้ที่เมกา เห็นเขียนจดหมายไปหากันบ่อยๆ และผู้ชายทางนู้นขยั้นขยอ ให้กวางไปเรียนที่นู้น คงอยากจะเจอกันกระมัง”
“อ๋อ พี่คงหมายถึงพี่แมน ใช่มั๊ยครับ จะเป็นไปได้หรือครับ พี่กวางเจอพี่แมนตั้งแต่พี่กวางยังเด็กอยู่เลย ผมจำได้ว่า พี่แมนกับอาม่า ย้ายไปตั้งรกรากแถวๆซานฟราน ตั้งสิบปีมาแล้วน่ะครับ ขนาดผมยังจำหน้าพี่เขาไม่ได้เลยครับ”
“อืมตกลง นายแมนนี่เป็นใครกัน พี่ไม่เห็น แกะ หรือใครๆพูดถึงเลย”
“พี่แมนเป็นลูกชายคนโตของอาม่า เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับพี่เก้งพี่ชายผม...ใช่รุ่นเดียวกับพี่ภูมิน่ะแหละ ...อาม่าเขามีลูกชายอีกคนหนึ่ง ถัดลงมา และมีลูกสาวคนสุดท้อง คนนี้แหละเป็นเพื่อนรักเพื่อนเกลอกับพี่กวางตั้งแต่เด็กๆ อาม่าเองก็เอ็นดูพี่กวางเหมือนลูก...ต่อมาผมจำไม่ได้ว่า ไปยังไงมายังไง ครอบครัวนี้ถึงย้ายไปตั้งรกรากอยู่ที่ซานฟรานได้” ผมพยายามนึกถึงเรื่องเก่าๆในอดีต ที่เด็กอายุห้าขวบพอจะจำได้
“รู้สึกพี่กวางกับลูกสาวอาม่าที่ชื่อพี่เล็ก จะติดต่อกันทางจดหมายอยู่เรื่อยๆ พักหลังๆมานี่ ผมแอบเห็นว่า เปลี่ยนเป็นพี่แมนเขียนจดหมายมาหาพี่กวางเอง”
“พี่ว่าช่างมันเถอะ...กวางเขาคงไม่คิดอะไรทำนองคนรักกับพี่หรอก”
“อ้าว...แล้วที่พี่เทียวไล้เทียวขื่อนี่ ไม่ได้ชอบพี่กวางหรือครับ”
“แกะ ครับ คนดีของพี่ พี่อยากจะสารภาพ ...ในเมื่อ เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว...พี่อยากจะบอกว่า...พี่เปลี่ยนใจมาชอบแกะ...ตั้งนานแล้ว” พี่ภูมิหันหน้ามา พร้อมกับหอมแก้มผมฟอดหนึ่งเต็มๆ จากนั้นก็เริ่มเข้ามาสวมกอดแน่นกระชับ ตามด้วยมือที่ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง
“พะ พี่ภูมิ มันเป็นไปได้ยัง และก็เริ่มเมื่อไหร่ครับ ทำไมผมถึงไม่รู้เรื่องเลย”
“พี่เฝ้าแกะมานานแล้วน่ะ ตั้งแต่แกะอายุ 12 เด็กอะไรทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก”
“แสดงว่า พี่ภูมิชอบทั้งชายและหญิงหรือครับ”
“ปะเปล่า พี่ก็ชอบผู้หญิงแหละ แต่ทำไมพออยู่ใกล้ชิดแกะ พี่ถึงมีความสุขก็ไม่รู้”
“แล้วทำไม พี่ภูมิถึงคิด...เอ่อ จะฟันผมล่ะครับ”
“พี่ไม่รู้ รู้แต่ว่า พี่กลัวจะเสียแกะไปน่ะสิ ... ยิ่งตอนนี้มีพี่ชายคนใหม่แล้ว...พี่กลัวว่า แกะจะลืมพี่ภูมิคนนี้...”
“พี่ภูมิครับ แล้วพี่ไม่คิดว่าผมจะโกรธพี่หรือครับ” คราวนี้พี่ภูมิถึงกับนิ่งอึ้ง หาข้อแก้ตัวไม่ได้
“แกะ...พี่ไม่พูดอะไรอีกต่อไปแล้ว ขอให้รู้ไว้อย่างเดียว ว่าพี่รักแกะมาก รักมากน่ะครับคนดี” พี่ภูมิจ้องมองหน้าผมด้วยสายตาที่ซาบซึ้ง แกคงจะหึง พี่ชายที่รักกระมัง ถึงได้ตัดสินใจลงมือวางแผนเพื่อจะปล้ำผมขนาดนี้
“พี่ภูมิครับ ตอนนี้ผมยังเด็ก ยังไม่รู้อนาคตเลยว่าจะเป็นยังไง ผมยังมีแฟนเป็นผู้หญิงน่ะครับ ผมขอให้ความสัมพันธ์ของเรา...อะเ่อ่อ”
“หมายความว่า แกะจะฟันแล้วทิ้งใช่มั๊ย” ก๊ากกกกกกกกกกกก ถึงตอนนี้ผมละขำจริงๆ พี่ภูมิครับเขาเอาไว้ใช้กับผู้หญิงน่ะครับ...โธ่....
“ไม่ใช่ ผมหมายถึง เราเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม ไว้ผมโตกว่านี้ก่อน ค่อยตัดสินใจดีมั๊ยครับ” พี่ภูมิทำหน้าไม่ค่อยสู้ดี ผมก็เลยหอมแก้มแกข้างหนึ่ง เพื่อเป็นกำลังใจ
“แต่มีเซ็กส์กันได้ โอเคมั๊ยครับ” ผมยักคิ้วให้แกข้างหนึ่ง พร้อมกับทำหน้าทะเล้น
“เจ้าเล่ห์น่ะ เราน่ะ พ่อแกะตัวดี นี่ๆ เจ้าเล่ห์ใช่มั๊ย ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ” พี่ภูมิยิ้ม...หัวเราะ...พร้อมกับยีหัวผมไปมา ด้วยความหมั่นไส้ในความทะเล้นของผม
“พี่ภูมิเจ็บมั๊ยครับ” ตอนนี้แกะน้อยเริ่มมีอาการกระตุก มันผงาดขึ้นมาต่อหน้าพี่ภูมิซะอย่างงั้น ผมเอามือไปลูบที่แก้มก้นโต่งๆเนียนๆของแกด้วยความหลงใหล
“ก็เจ็บเหมือนกัน...แต่ปนเสียว ....ไม่น่าเล๊ย เสียท่าเด็กได้ยังไง รู้ไปถึงไหน อายไปถึงนั่น....เคยแต่เสียบคนอื่น...ไม่นึกเลยว่าจะมาถูกเสียบ” แกบ่นพึมพำยังกะหมีกินผึ้ง
“ที่ว่าเสียบคนอื่นเนี่ยะ มีผู้ชายรวมอยู่ในนั้นรึเปล่าครับ”
“ทะลึ่ง... ก็ครั้งแรกกับเพื่อนสนิท แต่ไม่ได้คิดอะไร จนมีแฟนหญิง...คิดว่าคงลืมไปแล้ว...จนกระทั่งมาเจอแกะนี่แหละ มัน...เ่อ่อ กลับมาอีก” อ้าวพี่ภูมิสารภาพแล้วสิครับ อิอิอิ
“แสดงว่า ผมคงไปกระตุ้นต่อมอะไรบางอย่างของพี่แน่เลย ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ”
“พอ..พอเลย เจ้าตัวแสบ...มา มาให้พี่เสียบแก้แค้นซะดีๆ” ว่าแล้วแกก็เอามือมาลูบร่องรูสวาทผมป้อยๆ ชะอุ๋ยคราวนี้ไอ้แกะจะเอาตัวรอดได้อีกมั๊ยหนอ...พี่ชายที่รัก น้องแกะจะทำไงดีครับ....
ตั้งแต่อ่าน ชีวิตรัก แกะดำเนี่ยะ ทำให้พี่ต้องเพิ่มดีกรีความร้อนแรงของ คำสารภาพฯ ภาค ดินกะชล โดยไม่รู้ต้วเลย... อะไรที่เคยบรรยายข้ามๆ ก็ว่าซะละเอียดเลย
ReplyDeleteเฮ้อ... ต้องไปนั่งสมาธิก่อนเขียนแล้วละมั๊งตู หุ หุ เวลาเขียนจะได้เป็นตัวของตัวเอง
ดิน
อ้าว ตอนนี้พี่ไม่ได้เป็นตัวของตัวเองหรอกหรือครับ....จาเปลี่ยนใจมารักน้องแกะก็ไม่เลวน่ะครับ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ เพราะน้องแกะรักพี่ชายคนนี้สุดหัวใจครับผม
ReplyDeleteแกะดำ