บทที่ 58 “ ความสัมพันธ์เริ่มต้น...กับหมวดยุทธ ”
“ครับ พี่หมวดและผมก็พักอยู่บ้านพี่ดำด้วยครับ” ผมอธิบายต่อโดยไม่ได้สังเกตอาการผิดปกติบางอย่างที่ใบหน้าของหมวดยุทธ
“ละ แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่บ้านมั๊ย” หมวดยุทธถามต่อด้วยสำเนียงแปร่งๆพิกล
“ไปฝึกร.ด.ภาคสนามน่ะครับ ไม่มีใครอยู่บ้าน ผมเลยคิดว่าจะไปนอนที่บ้านเพื่อนคืนนี้อ่ะครับ”
“ไอ้เด็กลูกเถ้าแก่ขายส่งน่ะเหรอ” เสี่ยศักดิ์สอดขึ้นมาบ้าง
“ครับ” ผมหันหน้าไปมองหน้าเสี่ย พร้อมตอบรับ เสี่ยศักดิ์ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า
“ไปนอนบ้านพี่ก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะได้ไปบ้านแกะด้วยกันเลยทีเดียว”
“เฮ้ย ไม่ได้ ขืนไปกับมึง กูกลัวว่าจะพาน้องกูไปฟันหญิงเละเทะ เหมือนมึง” หมวดยุทธร้องห้ามเสียงดัง
“อุบะ ไอ้หมวดนี่ มึงจะหวงน้องไปถึงไหนว่ะ น้องเป็นผู้ชายนะ่โว๊ย เรื่องแบบนี้มันเรื่องธรรมดา” เสี่ยศักดิ์เริ่มมีน้ำโหบ้าง ที่โดนหมวดยุทธกีดกันสะทุกเรื่อง แต่ก็จริงของแก หมวดยุทธจะหวงผมอะไรกันนักกันหนา ก็เมื่อกี้ผมกำลังไปฟันน้องดาวอยู่แหมบๆ
“อะ เอ่อ น้องกูยังเด็ก กูยังไม่อยากให้น้องกูใจแตก ในวัยเรียน” หมวดแก้ตัวเสียงอ่อยๆ
“น้องมึงคนเดียวสะเมื่อไหร่ ไอ้หมวดขี้เก๊ก” อ้าวตกลงสองคนนี้เป็นเพื่อนรักกันประสาอะไร ทะเลาะกันอยู่ได้ แต่ทะเลาะเรื่องกูนี่หว่า
“ไปนอนบ้านพี่ก็แล้วกันนะ แกะ พี่อยากจะคุยกับแกะน่ะครับ พรุ่งนี้เช้าจะได้ออกเดินทางพร้อมกัน” หมวดยุทธหันมาพูดกับผม แทนการทะเลาะกับเพื่อนด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง
ผมกำลังอ้ำอึ้งอยู่ก็พอดีจ่าหน้าเหี้ยมเข้ามาเคาะประตู แล้วเสนอหน้าเข้ามาถามว่า
“หมวดครับ ตกลงเรื่องคดีนี้สรุปยังไงครับผม ลูกน้องเสี่ยสามคน กับเด็กลูกเถ้าแก่ ยังรออยู่ข้างนอกน่ะครับผม”
“จ่า คดีนี้ไม่มีการบันทึกน่ะ เดี๋ยวผมจัดการเอง” หมวดสั่งเสียงเฉียบขาด
“ครับผม” จ่าตะเบ๊ะมือ ทำความเคารพผู้บังคับบัญชา แล้วผลุบหายไป เราสามคนเลยเดินออกมาข้างนอกโดยอัตโนมัติ
เสี่ยศักดิ์เดินไปยืนอยู่ตรงหน้าลูกน้องสามคนที่กำลังยืนคอตกเรียงหน้ากระดานอยู่
“เผี๊ยะ!” เสี่ยศักดิ์ตบหน้าไอ้ตัวลูกพี่ที่ชื่อชัย จนหน้ากระเด็นมีรอยแดงๆของฝ่ามือที่แก้มข้างขวาอย่างชัดเจน
“มึง ใช่มั๊ยที่เป็นต้นเหตุ กูอุตส่าห์ให้พวกมึงออกจากค่าย มาหาความสำราญ ในฐานะที่มึงเพิ่งชกชนะมา แล้วไงดันมาก่อเรื่องจนได้” เสี่ยศักดิ์คำรามใส่หน้าพวกมัน จนพวกมันหงอไปตามๆกันด้วยความกลัว
จากนั้นเสี่ยศักดิ์ก็ไปตุ๊ยหน้าท้องอีกสองคนที่เหลือจนตัวงอไปตามๆกัน
“ผะ ผมขอโทษครับเสี่ย” พวกมันยกมือไหว้ พร้อมขอโทษขอโพย
“พวกมึงไม่ต้องขอโทษกู คราวหน้าจำใส่กะลาหัวพวกมึงเอาไว้ นี่คือน้องกู ห้ามพวกมึงแตะแม้แต่ปลายเล็บ” เสี่ยศักดิ์เดินกลับมาดึงแขนผมไปโชว์ตัวต่อหน้าพวกมัน โดยมีหมวดยุทธเดินตามมาติดๆ
“ผมขอโทษครับ” พวกมันกล่าวขึ้นแทบจะพร้อมๆกันต่อหน้าผม
“เฮ้ย ไม่เป็นไร ถือสะว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันก็แล้วกัน ผมเองก็มีส่วนผิดเหมือนกัน” ผมไม่อยากเอาเรื่องพวกมัน แค่นี้พวกมันก็กลัวเสี่ยจนแทบหัวหดแล้ว เกิดเสี่ยบ้าดีเดือดขึ้นมา ไล่พวกมันออกจากค่ายก็หมดทางทำมาหากินพอดี
“เสี่ยครับ ขอให้เรื่องมันแล้วกันไปเถอะน่ะครับ ผมไม่ติดใจอะไรแล้ว”
“แกะ แต่พี่ก็ต้องเอาเรื่องพวกมันบ้าง ไม่งั้นเสียการปกครองหมด” เสี่ยหันหาคุยกับผมก่อนที่จะพูดกับพวกมันว่า
“ถึงทางตำรวจเขาไม่เอาผิดพวกมึง แต่กูก็ต้องลงโทษตามกฏของค่าย เอาล่ะ พวกมึงกลับค่ายได้ เดี๋ยวกูจะจัดการพวกมึงทีหลัง” ก่อนที่เสี่ยจะพาลูกน้องออกไป เสี่ยก็หันมาบอกผมกับหมวดยุทธว่า
“ตกลง พรุ่งนี้สิบโมงเช้ากูจะมารับมึงกับน้องที่แฟลตมึงก็แล้วกัน” ผมยกมือไหว้ลาเสี่ยศักดิ์ แล้วกำลังจะเดินไปดูไอ้ม้วนที่นั่งหน้าตื่นอยู่ไม่ไกล
“น้องครับ พี่ชื่อชัย น้องใจนักเลงดี พี่ชอบ เออ ขอบใจน่ะ ” ไอ้ลูกพี่ยื่นมือมาให้ผมจับ ผมก็เลยจับมือมันแน่นพร้อมกับยิ้มให้
“ผมชื่อแกะครับ ยินดีครับ”
“ถ้าน้องเข้าไปในค่าย เราคงจะได้เจอกันอีกน่ะครับ” มันยิ้มให้ด้วยความเป็นมิตร ผิดกับตอนมีเรื่องกันลิบลับ
“ได้เลยครับ ผมยังติดใจท่าฟันศอกพี่ไม่หาย ฮ่ะ ฮ่ะ” ผมหัวเราะเพื่อให้บรรยากาศมันดีขึ้น จะได้ไม่เป็นศัตรูกันต่อไป มันเองก็หัวเราะเบาๆ แล้วเดินตามเสี่ยศักดิ์ไป จากนั้นมันก็หันมามองผมอีกพร้อมกับยิ้มให้ ส่วนไอ้สองตัวก็คงสำนึกผิด ก้มหน้าก้มตา ตามลูกพี่มันไป
“แกะ คงรอพี่อีกสักชั่วโมงน่ะครับ พี่ถึงจะออกเวร แกะรอได้มั๊ยครับ” หมวดยุทธบอกผม ผมก็เลยแนะนำไอ้ม้วนให้รู้จักพี่หมวด แล้วพูดว่า
“ผมขอไปส่งเพื่อนก่อนแล้วกัน น่ะครับ อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่”
“เออ ถ้างั้นแกะรออยู่ที่บ้านเพื่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปรับ” ไอ้ม้วนก็เลยบอกที่อยู่ของมันให้หมวดยุทธตามระเบียบ
“ไอ้แกะ แม่งเจ๋งว่ะ มึงรู้จักทั้งเสี่ยศักดิ์ และหมวดยุทธ ได้ไงว่ะ” ไอ้ม้วนถามผมระหว่างเดินทาง
“โอ๊ย เรื่องมันยาวว่ะ เอาเป็นว่า พี่ทั้งสองคนเป็นเพื่อนร่วมสาบานกับพี่กู ก็แล้วกัน”
“มึงหมายถึงพี่เอกน่ะเหรอ”
“เฮ้ยไม่ใช่ พี่เก้ง....เอ่อ ตายไปนานแล้ว” ผมขี้เกียจอธิบายมากเลยแกล้งเดินเร็วๆ มันวิ่งตามมาจนทันแล้วดึงแขนผมไว้
“เฮ้ย แกะ คราวนี้กูรู้แล้ว...” มันมองหน้าผมทำหน้าซึ้งๆ มึงเป็นอะไรของมึงว่ะ ไอ้ม้วน....
“รู้อะไรว่ะ”
“รู้ว่า ทำไมพวกเพื่อนๆในกลุ่มถึงรักมึง เอ่อ ยอมรับมึงเป็นหัวหน้า” อ้าวนี่มึงจะมาบทอะไรของมึงว่ะเนี่ยะ อย่าทำให้กูงงเดะ
“มึงไม่ต้องทำซึ้ง มีอะไรก็ว่ามา” ผมล่ะรำคาญมันจริง ตอนนี้
“กูซึ้งในน้ำใจมึงว่ะ ที่มึงกล้าลุยกับไอ้พวกนั้น เพื่อกู....” ผมหัวเราะพร้อมกับตบไหล่มันเบาๆ
“มึงก็บ้าดีเดือดเหมือนกันว่ะ ดีน่ะที่มึงเอาไม้หน้าสามตีหน้าแข้งมัน ไม่งั้นกูคงแย่...” จากนั้นเราต่างก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน มิตรภาพครั้งนี้คงทำให้เราทั้งคู่จดจำไปอีกนาน.....
หมวดยุทธมารับผมที่บ้านไอ้ม้วนตามสัญญา แกขับรถเก๋งญี่ปุ่นคันใหม่ของแกมารับ ก็ไม่เลวทีเดียวสำหรับฐานะระดับหมวด แต่บ้านของแกสิกลับกลายเป็นแฟลตตำรวจไปสะฉิบ แกเอารถไปจอดแล้วนำหน้าผมขึ้นไปที่ห้องซึ่งอยู่ชั้นสองของตัวแฟลต พอเปิดประตูเข้าไป ก็เจอห้องรับแขก ซึ่งถูกจัดแบบง่ายๆ ตามสไตล์ชายโสด มีทีีวี สเตอริโอ โซฟา โต๊ะอ่านหนังสือ และมีเครื่องออกกำลังกายด้วย เป็นบาร์เบล ที่เป็นแท่นสำหรับนอน ไว้ยกน้ำหนัก และมีดัมเบลล์ที่เอาไว้ออกกำลังกล้ามแขน
มีห้องนอนอยู่สองห้อง ห้องเล็กไม่มีคนอยู่ จึงเป็นที่เก็บของชั่วคราว ส่วนห้องใหญ่ มีเตียงคู่ และมีตู้เสื้อผ้า จัดเป็นระเบียบง่ายๆ มีห้องครัวเล็กๆ ห้องน้ำและระเบียงยื่นออกไป ไว้ยืนเล่นหรือตากผ้า ดูๆไป ก็เหมือนแฟลตธรรมดาทั่วไปน่ะแหละ
“สงสัยคืนนี้แกะต้องนอนห้องเดียวกับพี่แล้วล่ะครับ เพราะอีกห้องไม่ได้จัดเลย”
“ไม่เป็นไรครับ ไงก็ได้” ผมตอบไปเรื่อยเปื่อย แล้วพี่หมวดก็พูดต่อว่า
“พี่อยากให้แกะย้ายมาอยู่กับพี่น่ะ ถ้าแกะติดว่าที่ทางคับแคบ ก็ทนไปสักพัก เพราะพี่กำลังสร้างบ้านใหม่อยู่ ไม่นานก็คงเสร็จ” อ้าวไหงพี่หมวดพูดยังงั้นล่ะครับ อย่าบอกน่ะที่จะไปพบพ่อผม พรุ่งนี้เพื่อจะคุยเรื่องนี้ ผมยังไม่อยากออกความเห็นอะไรในตอนนี้ เลยพูดขึ้นว่า
“พี่มีเครื่องเล่นเวทด้วยหรือครับ” ว่าแล้วผมก็เข้าไปยกดัมเบลเล่น อืมมิน่าหมวดถึงกล้ามใหญ่ หุ่นดีขนาดนี้
“จริงๆแล้วชั้นล่างมีห้องยิม มีเครื่องออกกำลังกายเพียบ แต่บางทีพี่ไม่มีเวลา ก็เลยซื้อที่จำเป็นมาใช้เล่นที่ห้อง”
“อืม พี่เล่นเวทมานานรึยังครับ ถึงว่าหุ่นโคตรแมนเลยครับ”
“พี่กับเจ้าเก้งเริ่มเล่นพร้อมกันตอนสอบเป็นพลตำรวจใหม่ๆ แต่เราเล่นให้ร่างกายแข็งแรงเท่านั้นน่ะ ไม่ไ้้ด้หวังเพาะกายแต่อย่างใด”
“ว่าแต่แกะดูไม่เหมือนเจ้าเก้งน่ะ ตัวเตี้ยกว่าด้วย แถมหน้าเราออกไปทางจีน เกาหลี ในขณะที่เจ้าเก้งหน้าไทยๆ และสูง 190 ซม เท่าพี่เลย”
“ไม่ทราบเหมือนกันครับ เพื่อนๆชอบแซวว่าถูกเก็บมาเลี้ยง ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ” เรื่องนี้เคยถามแม่หลายรอบแล้ว เพราะผมไม่เหมือนใครในบ้านไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ พี่เก้ง แม้แต่พี่กวางเองก็เถอะ แต่แม่ก็เคยบอกว่าผมน่าจะเหมือนไปทางปู่มั๊ง เพราะญาติๆทางพ่อออกแนวจีนๆอยู่หลายคน เลยเลิกถามมาตั้งแต่วันนั้น
“ท่าทางพี่หมวดกับพี่เก้งจะสนิทกันมากน่ะครับ”
“ตายแทนกันได้เลยล่ะ แต่โชคร้ายที่เจ้าเก้งตายแทนพี่ก่อน” หมวดยุทธเริ่มเศร้าอีกรอบ ผมก็เลยเปลี่ยนเรื่อง
“จะให้ผมอาบน้ำก่อนหรือพี่หมวดจะอาบก่อนครับ” แล้วผมก็ต้องตกใจที่พี่หมวดพูดว่า
“อาบพร้อมกันก็ได้ เป็นลูกผู้ชายเหมือนกัน ไม่เห็นต้องอายอะไร”
No comments:
Post a Comment