บทที่ 49 “ แกะดำ...เปื้อนสี ”
ผมนิ่งเงียบจะหาคำแก้ตัวยังไงดีนา...จริงๆแล้วเรื่องถูกเสียบ...ไม่เคยอยู่ในหัวสมอง...แต่ที่ยอมพี่ชายที่รัก...เพราะรักมากนั่นเอง...แต่สำหรับคนอื่น...ไม่มีทางเด็ดขาด
“พี่ภูมิครับ...จริงๆแล้ว ผะผมไม่ชอบเรื่องแบบนี้อ่ะครับ...ผมมีแฟนแล้วน่ะครับพี่ภูมิ...ผมยังเด็ก และมีทางเลือกเดิน...ถ้าหากพี่ภูมิ...รักและหวังดีในตัวน้องชายคนนี้...พี่ภูมิอยากจะให้ผมเดินทางนี้หรือครับ” ผมแกล้งทำเป็นหน้าเศร้าๆ ...ตีบทแตกน่ะมึงไอ้แกะ ทีกับพี่ชายที่รักล่ะ็ก็ยอมได้ทุกอย่างเชียวน่ะมึง
“เออ แกะ พี่ขอโทษ ขอโทษที่ดึงแกะมา...มีอะไรกับพี่ แต่พี่ทั้งรักและหลงแกะ น้องชายของพี่ขนาดนี้แล้ว...จะให้พี่ทำยังไงต่อไปดีล่ะครับ” พี่ภูมิดันร่างผมให้ยืนขึ้น แล้วแกก็ลุกตามขึ้นมาโอบกอด พร้อมกับมือข้างขวาที่ลูบไล้ท้ายทอยของผมไปมา ตอนนี้แกเอื้อมมือข้างหนึ่งไปปิดน้ำฝักบัวให้หยุดไหล
ผมล่ะสงสารพี่ภูมิจับใจ...มันไม่ใช่ความผิดของพี่ภูมิหรอกครับ...น้องชายตัวดีคนนี้ มันไม่ได้ไร้เดียงสา เหมือนที่พี่ภูมิเข้าใจ...แต่ก็เอาเถอะ ถ้าหากว่าไม่มีพี่ดำ ผมคงตัดสินใจ...เป็นคนรักของพี่แน่นอน
“พี่ภูมิครับ ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ได้รักพี่น่ะครับ....แต่ทว่าผมอยากจะค้นหาตัวเองให้เจอ...ถ้าวันใดวันหนึ่ง ผมรู้ตัวว่า ผมยอมรับพี่เป็นคนรัก...วันนั้นผมจะยอมพี่ภูมิทุกอย่างครับ” ผมโน้มรอบคอของแกลงมา พร้อมกับบรรจงจูบที่เปลือกตา จากนั้นก็ส่งสายตาใสซื่อ อ้อนวอนพี่ภูมิ....เจ้าเล่ห์จริงๆ (แฟนคลับอย่าเพิ่งหมั่นไส้น่ะครับ แกะดำเอง ก็อยากเตะมันสักป๊าป)
“อืม แล้วพี่จะรอวันนั้นน่ะครับ พี่ภูมิซบหน้าลงไปที่ไหล่ของผม แล้วลูบหลังเบาๆด้วยความรักใคร่
“พี่ภูมิครับ มาเถอะ ผมจะอาบน้ำให้น่ะครับ ผมจะล้าง...ให้สะอาดเลยครับ”
พี่ภูมิไม่ดื้อดึงอีกต่อไป เราต่างอาบน้ำชำระร่างกายให้กันและกัน จนสะอาดหมดจด จากนั้นพี่ภูมิก็พาผมไปนอนบนเตียงนุ่มๆ ห่มผ้าให้ผมอย่างคนรัก จากนั้นจึงนอนลงเคียงข้างและกอดร่างเปลือยเปล่าของผมทั้งคืน...
เรากลับถึงบ้านเมื่อตอนบ่ายโมง เพราะพี่ภูมิมัวแต่อ้อยอิ่งไม่อยากให้ผมกลับง่ายๆ หลังจากรับประทานอาหารเที่ยงจนอิ่มหนำแล้วถึงพาผมกลับมา
พ่อกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอกกับแม่ ในมือถือหนังสือคู่มือการเลือกซื้อปืนพก เดินสวนออกมาพอดี
“อ้าวภูมิ เห็นบอกว่ารถเสียนี่ รถซ่อมเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว ?”
“ครับพ่อ พอดีแบตเตอรี่เสื่อมน่ะครับ กว่าจะโทรให้ช่างเอามาเปลี่ยนให้ต้องเป็นรุ่งเช้าอ่ะครับ ”
“อืม แกะก็เหลือเกินน่ะลูก ไปรบกวนพี่เขาให้ไปไกลขนาดนั้น” พ่อหันมาดุให้ผมเล็กน้อย
“ไม่ใช่ความผิดของแกะ หรอกครับพ่อ ผมเป็นคนพาแกะไปเอง อยากให้น้องได้เที่ยวบ้างน่ะครับ”
“ภูมินี่ก็อีกคน ไม่รู้จะไปตามใจเจ้าแกะไปถึงไหน เดี๋ยวมันก็เหลิง ไม่เกรงใจภูมิกันพอดี”
“แล้วพ่อกำลังจะไปไหนครับ เห็นหอบหนังสืออะไรไปด้วยครับ” พี่ภูมิรีบเปลี่ยนเรื่อง
“เออ จริงซิ ภูมิว่างมั๊ยตอนนี้ พ่ออยากให้ภูมิไปช่วยพ่อเลือกซื้อปืนที่ในเมืองหน่อย ภูมิสันทัดเรื่องนี้ดีนี่”
“อะ เอ่อ ว่างครับ ทำไมต้องซื้อใหม่ล่ะครับ ของเก่าก็มีไม่ใช่หรือครับ”
“กระบอกเก่า มันชอบขัดลำกล้อง เพราะพ่อเลือกไม่เป็นตอนแรก คราวนี้มีภูมิไปด้วย พ่อจะได้หายห่วง”
“อ๋อ ได้เลยครับ แล้วแม่ก็จะเข้าในเมืองด้วยหรือครับ”
“จ๊ะ ว่าจะไปซื้อเสบียง ให้แกะเขาหน่อยน่ะลูก เกรงใจลูกดำ เขา พ่อแม่ว่าจะซื้อของกินของใช้เข้าไปสมทบด้วย เพราะแกะไปพักอยู่กับดำน่ะจ๊ะ”
“แม่แล้วพี่ดำเขาอยู่ไหนล่ะครับ” ผมเริ่มเป็นห่วงพี่ชายที่รักขึ้นมาตะหงิดๆ
“เห็นช่วยกวางทำรายงานอยู่น่ะลูก เย็นนี้อย่าเพิ่งรีบกลับ แม่กำลังไปซื้อเสบียงมาให้น่ะลูก”
“ครับแม่” ผมรับปากแม่ว่าจะอยู่รอ
แล้วพ่อกับแม่ และพี่ภูมิก็พากันออกไปในเมือง โดยพี่ภูมิอาสาขับรถจิ๊บของแกไปให้ ....ดูๆแล้ว ความสัมพันธ์ ของครอบครัวผมกับพี่ภูมิ...เห็นทีจะแยกกันไม่ออก ถึงแม้ว่าความหวังที่จะได้เป็นเขยของบ้านนี้ จะริบหรี่เต็มทน...แต่พี่ภูมิก็ยังครองใจพ่อและแม่อยู่ดี พี่ภูมิจึงกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวไปโดยปริยาย...จะในฐานะอะไรไม่สำคัญแล้ว...ขอให้รักและจริงใจต่อกันก็พอ....ขอบคุณมากนะครับพี่ภูมิ ที่ดูแลพ่อและแม่ของผมได้เป็นอย่างดี เพราะท่านทั้งสองก็เริ่มชราลงเรื่อยๆตามวัย...
ผมรีบเปิดประตูเข้าไปก็เห็นพี่กวางกำลังขมักเขม้นอยู่กับงานของโรงเรียน ง่วนอยู่คนเดียว ที่โต๊ะนั่งเล่นแบบญี่ปุ่น หน้าจอทีวี เป็นห้องพักผ่อนของครอบครัว ที่ถัดไปจะเป็นห้องอ่านหนังสือของคุณพ่อ
“พี่กวาง ทำอะไรครับ งานยังไม่เสร็จอีกหรือครับ” ผมเข้าไปนั่งคุกเข่า ดูพี่กวางวาดรูปเป็นวงกลม และเป็นช่องๆสำหรับระบายสี
“มาแล้วหรือ เจ้าตัวดี ทำให้คนเขาเป็นห่วง รู้มั๊ยดำเขาตั้งหน้าตั้งตารอเรา จนถึงรุ่งเช้า ไม่หลับไม่นอน” พี่กวางตำหนิผมเบาๆ แต่ไม่จริงจังอะไรนัก
“อ้าวแล้วพี่ดำไปไหนล่ะครับ” รู้สึกเป็นห่วงพี่ชายที่รักขึ้นมาบัดดล ใจมันหวิวๆยังไงก็ไม่รู้ พี่ดำรักเราและเป็นห่วงเรามากขนาดนี้เลยหรือ...ไอ้แกะเอ๋ย มึงทำร้าย...คนที่เขารักมึง ได้ลงคอ....
“พี่ไล่ไปนอนแล้ว อะไรกันเล่นไม่หลับไม่นอนทั้งคืน ดูท่าดำจะเป็นห่วงเราเอามากๆเลยน่ะ”
“ก็พี่ภูมิโทรมาบอกแล้วนี่ครับ ว่ารถเสีย” ผมพยายามหาทางแก้ตัว
“ย่ะ พ่อตัวดี แต่ดำเขาคงอยากให้เราโทรคุยกับเขามากกว่า”
“ผะ ผม เอ่อ ลืมนึกถึงข้อนี้ไป อ่ะครับ” รู้สึกผิดอีกแล้วกู เฮ้อ...
“เอาล่ะ รีบช่วยพี่ผสมสีเร็วเข้า ต้องติดบอร์ดที่โรงเรียนพรุ่งนี้เช้า” พี่กวางเลื่อนสีน้ำมาให้สามสี คือ แดง น้ำเงิน และเหลือง
“ผสมลงในถาดน่ะ แล้วทาลงไปในช่องไล่ตามเฉดสี เสร็จแล้ว พี่จะเขียนภาษาอังกฤษกำกับ”
“ทำไมไม่เอาสีี่ที่มันสำเร็จเป็นแท่งๆละครับ จะได้ไม่ต้องลำบากผสมสี” ผมขี้เกียจเลยหาข้ออ้าง
“สีแบบนั้น บางทีมันมีไม่ครบ อย่างเช่นพี่อยากได้สีเขียวอมเหลือง อย่างนี้ มันหายาก ผสมไปเถอะน่ะ เดี๋ยวพี่จะได้ทำงานอื่นต่อ” พี่กวางลุกไปข้างบนห้องนอน เพื่อหาอุปกรณ์มาเพิ่ม
ผมเริ่มระบายแม่สีคือ แดง เหลือง ลงในช่องก่อน จากนั้น ผสมสีสองสีเข้าด้วยกัน กลายเป็นสีส้ม แล้วก็เพิ่มสีเหลืองเข้าไปอีกเล็กน้อย เพื่อให้เป็นสีส้ม-เหลือง (เพื่อนๆน่าจะจำได้ดีน่ะครับ วิชาทัศนศึกษา ม.1 ไงครับ) ผมระบายสีเหล่านั้นลงไปในช่องบนกระดาษชาร์ด ที่จะติดบอร์ดของพี่กวาง
ผมเริ่มเอาสีน้ำเงินลงไปในจานสี แปลกจังทำไมมันออกสีดำๆ แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก บีบสีแดงลงไป เพื่อจะให้ได้สีม่วง แต่แล้วมันก็ยังคงเป็นสีดำเหมือนเดิม อ้าว อะไรกันหว่า ผมเริ่มเอาสีเหลืองมาผสมมั่ง สีดำก็ยังคงกลบสีเหล่านั้นอยู่ดี....ไม่ว่าจะเอาสีอะไรมาผสม...สีดำก็ยังคงเป็นสีดำ....
“อ้าวเล่นอะไรอีกล่ะ เลอะเทอะเชียว” พี่กวางกลับลงมาพร้อมอุปกรณ์ ประเภทกรรไกร กาว ริบบิ้น ฯลฯ
“พี่กวาง ทำไมสีน้ำเงินถึงกลายเป็นสีดำ อ่ะครับ ผมพยายามผสมสีอื่นเข้าไป มันก็ยังเป็นสีดำอยู่ดี”
“ไหนๆ อ๋อ สงสัยหยิบมาผิด แกะขึ้นไปเอามาให้พี่หน่อย อยู่ในลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงห้องพี่แหละ”
“เออ เรานี่ท่าทางจะเซอะ จำไม่ได้รึไง ไม่มีใครเอาสีอื่นไปผสมสีดำหรอกย่ะ เพราะยังไงสีดำก็กลบหมดอยู่ดี” พี่กวางส่ายหัวไปมา ที่ผมเล่นละเลงสีซะเลอะเทอะไปหมด แกจึงต้องเอาถาดไปล้าง
ผมเดินขึ้นไปเอาสีน้ำเงินที่ห้องพี่กวาง ในระหว่างที่กำลังค้นหาขวดสีอยู่นั้น...ความเจ้าเล่ห์เพทุบาย...ก็เริ่มเข้ามาในหัวสมองอีกครั้ง....
ไอ้แกะถึงกับสแยะยิ้มที่มุมปาก...ใช่แล้ว แกะดำ....ไม่ว่าจะเปื้อนสีอะไร...ก็ยังคงเป็นแกะดำ....วันยังค่ำ....แบบนี้ ไม่ได้ผิดใช่มั๊ยครับ พี่ชายที่รัก ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ
No comments:
Post a Comment