บทที่ 55 " หมวดยุทธ...สุดหล่อ "

บทที่ 55 “ หมวดยุทธ...สุดหล่อ ”

เจ้าของเสียงก้าวเข้ามาที่เคาเตอร์ หน้าตาออกแมนๆ เถื่อนๆ ใบหน้าเหลี่ยมนั้นจะออกไปทางคนถิ่นที่ราบสูง กรามใหญ่ แต่จมูกโด่ง นัยตาดุดัน พร้อมที่จะต่อกรกับศัตรูได้ทุกขณะ คิ้วดกเข้มเป็นเส้นตรงอยู่เหนือขอบตา ทำให้ใบหน้าที่ดูเถื่อนอยู่แล้ว กลับยิ่งเพิ่มความเข้มเข้าไปอีก โดยรวมแล้วก็ถือว่าหน้าตาค่อนข้างดีทีเดียว รูปร่างบึกบึนกำยำ ประมาณพี่โก้ แต่ตัวเตี้ยกว่าเล็กน้อย กะคร่าวๆความสูงน่าจะ 175 ซม. เท่ากับผม อายุอานามก็น่าจะไม่มาก คงไม่เกินยี่สิบ ตามติดมาด้วยชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันอีกสองคน แต่ดูๆแล้วน่าจะเป็นลูกน้องซะมากกว่า

ไอ้ตัวลูกพี่ กำลังยืนท้าวสะเอว อยู่ต่อหน้าเจ๊แดง...ทำหน้าถมึงทึงด้วยความโกรธ... มันจ้องมองมาที่พวกผมยังกับจะกินเลือดกินเนื้อ พอเห็นว่าพวกผมหยุดชะงักอยู่กับที่ มันจึงหันหน้าไปเล่นงานเจ๊แดงทันที

“ได้ไงเจ๊ ผมอุตส่าห์จองน้องดาวมาเป็นอาทิตย์แล้ว เจ๊จะเอาคิวให้คนอื่นตัดหน้าผมได้ยังไง” มันเอามือทั้งสองข้างคร่อมที่เคาเตอร์ ชะโงกหน้าไปด่าเจ๊แดง อย่างจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด

“ว๊ายๆๆๆๆๆๆๆ ตายแล้ว น้องชัยขา เจ๊ขะ ขอโทษค๊า พอดีเจ๊ลืมเปิดดูสมุดจองน่ะค่ะ น้องดาวเองก็คิวเพียบเลย เจ๊ก็เลยลืมเป็นธรรมดา” เจ๊แดงละล่ำละลัก มือไม้สั่น เปิดสมุดจองตัวน้องดาว เหมือนจะรู้ตัวว่าตนเองผิด

“ตายแล้ว ตายแล้ว วันนี้ ทุ่มครึ่ง น้องชัยจองไว้จริงๆด้วย...ถ้างั้นน้องม้วนขา จะ เจ๊ขอโทษน่ะค่ะ เจ๊ต้องให้คิวน้องดาวตามที่จองก่อนน่ะค่ะ แล้วคิวต่อไปค่อยเป็นของน้องม้วนกับเพื่อน โอเคมั๊ยค่ะ” เจ๊แดงพยายามเกลี้ยกล่อมไอ้ม้วน ในขณะที่ผมกับน้องดาวยืนนิ่งเงียบ

“ไม่ได้เจ๊ ผมจ่ายเงินไปแล้ว ยังไง ยังไงคิวน้องดาวตอนนี้ต้องเป็นของผม” ไอ้ม้วนไม่ยอมแฮะ บทมันจะบ้าดีเดือด มันก็เป็นแบบนี้แหละ

ทันใดนั้นหนึ่งในสองของลูกน้องมัน ก็เดินเข้าไปผลักอก ไอ้ม้วนเซถอยหลังไปหลายก้าว

“ไอ้เด็กยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม มึงไม่ได้ยินรึ ลูกพี่กูจองไว้ก่อน มันก็ต้องเป็นของลูกพี่กู อยากเจ็บตัวรึไง” มันทำท่าจะเดินเข้าไปตุ๊ยท้องไอ้ม้วนต่อ ในขณะที่ไอ้ม้วนกำลังตั้งตัวได้จากการเสียหลักเมื่อกี้

“พั่ว!”

ผมเห็นท่าไม่ดีจึงเข้าไปต่อยหมัดมันออกไปหวุดหวิด จวนเจียนจะโดนพุงกะทิของไอ้ม้วนอยู่รอมร่อ

“เฮ้ย! มึงอย่าทำเพื่อนกู” ผมทำเสียงกร้าวใส่มัน พร้อมบังร่างของไอ้ม้วนเอาไว้ตอนนี้น้องดาววิ่งไปหลบหลังเจ๊แดง ที่หลังเคาเตอร์อีกที

“มึงอยากลองดีรึ ไอ้ห่านี่” มันปล่อยหมัดขวาเข้ามา เป้าหมายคือใบหน้าผม แต่กูก็ลูกศิษย์คนหนึ่งของพี่โก้ล่ะว่ะ เรื่องแค่นี้ขี้หมูขี้หมา ผมเอนตัวหลบทางซ้ายแล้วปล่อยหมัดขวาไปที่โหนกแก้มข้างขวาของมันอย่างจัง

“พลั่ก!” ร่างมันเซถลาไปชนโต๊ะอาหารของแขกกลุ่มหนึ่ง จนทำให้พวกเขาลุกฮือขึ้น

“เก่งนักรึมึง ไอ้หน้าอ่อน” ลูกน้องอีกคนตรงเข้ามา จัดการปล่อยหมัดเป็นชุด ซ้ายที ขวาที ผมเองก็ต้องหลบพัลวัน ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นปัดป้อง มันจึงต่อยโดนแค่ข้อศอกของผมเท่านั้น...เนื้อที่ภายในร้านก็คับแคบ ทำให้ลำบากในการเต้นฟุตเวริค แต่ผมจะยอมยืนขาตายไม่ได้ ... เอาล่ะว่ะ คราวนี้เจอของจริงเข้าแล้ว กูจะได้ใช้วิชามวยก็คราวนี้ ผมพยายามหลอกล่อมันไปมา เพื่อจ้องหาโอกาสที่มันเผลอ และนั่นรูโบ๋ที่ปลายคางช่องว่างมันเบ้อเริ่ม เพราะมันมัวแต่ปล่อยหมัดจนลืมตัว ลืมปิดหน้าตัวเองชั่วขณะ

“ผลั่ว! ผมได้โอกาสจึงสอยหมัดเข้าที่ปลายคางมันอย่างรวดเร็ว จนมันหน้าหงาย ล้มก้นจ้ำเบ้าไม่เป็นท่า

“เฮ...เฮ...” ตอนนี้คนทั้งร้านต่างลุกฮือขึ้นมารายล้อมพวกเรา ผมยังกำหมัดจังก้า พร้อมสู้ ถ้าไอ้ตัวลูกพี่มันจะเข้ามาต่อกรบ้าง และมันก็กำลังเดินก้าวท้าว ย่างสามขุม เข้ามาหาผมอย่างคนมีเชิง

“ไอ้หน้าหล่อ มึงเป็นมวยด้วยรึ ดีกูก็อยากรู้นัก ไอ้เด็กเมื่อวานซืนอย่างมึงจะทำอะไรกูได้” มันกำลังกำหมัดขึ้นเตรียมจู่โจม

“หยุดเดี๋ยวนี้ นี่มันเรื่องอะไรกัน” เสียงผู้ชายท่าทางนักเลง ตัวใหญ่ หน้าตาเหี้ยมเกรียม มีสักยันต์ตามแขนและขาลายพร้อยไปทั่ว แน่นอนน่าจะเป็นแมงดาคุมซ่อง หรือเรียกให้หรูหน่อยก็พวกหน่วยรักษาความปลอดภัยล่ะว่ะ

ตอนนี้ผมและไอ้ลูกพี่มันกำลังจ้องหน้าเตรียมต่อสู้กันอยู่ มึงปล่อยหมัดมา กูก็พร้อมเหมือนกัน พอดีเจ๊แดงวิ่งเข้ามาเจรจากับผู้ชายคนเมื่อตะกี้ เอ๊ะรึว่าจะเป็นแฟนเจ๊แดง

“เอาล่ะ เอาล่ะ กูพอจะเข้าใจแล้วว่าเรื่องมันเป็นยังไง มายังไง กูให้พวกมึงสองคนไปตกลงกันเอาเองข้างนอก ตกลงกันได้เมื่อไหร่ ก็เข้าร้านมาหากูได้...เฮ้ย พวกมึง มาช่วยกัน เอาไอ้พวกนี้ออกไปข้างนอกหน่อย เร็วโว๊ย” มีผู้ชายหน้าตายังกะขุนโจรสี่ห้าคน เดินมาดันพวกผมออกมานอกร้าน ส่วนไอ้สองตัวที่ผมโดนผมต่อยไป ถูกหิ้วปีกออกมาเช่นกัน เสร็จแล้วประตูก็ปิดไล่หลังดังปั๊ง...

“ไอ้เหี้ยเอ๊ย เพราะมึงสองตัวแท้ๆเชียว ทำให้กูอดฟันน้องดาว” ไอ้ลูกพี่มันสบถต่อหน้าผมกับไอ้ม้วน ในขณะที่ไอ้สองตัวไปยืนอยู่ข้างหลังลูกพี่มัน

“ก็เพราะพวกมึงนั่นแหละ ถ้าไม่หาเรื่องพวกกูก่อน ป่านนี้พวกกูนอนกก น้องดาวสบายไปแล้ว ไอ้พวกห่านรก” ปากดีเหมือนกันน่ะไอ้ม้วนมึง มึงตัวเล็กกว่าใครเขาเลยน่ะเนี่ยะ

“สั่งสอนมันเลยดีมั๊ย ลูกพี่” หนึ่งในสองตัวเดินเข้ามากระชากคอเสื้อผม แล้วตะคอกด้วยเสียงอันดังว่า

“มึงไม่รู้จักลูกพี่กูเหรอไอ้เหี้ย นี่ละโว๊ยแชมป์มวยไทยคนล่าสุดของค่ายเสี่ยศักดิ์ มึงรู้เอาไว้ซะ....ถ้ามึงกลัวตาย มึงมากราบตีนขอโทษลูกพี่กูสะ”

“ถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัวอีกล่ะก็ ปล่อยคอเสื้อกูเดี๋ยวนี้!” ผมตะคอกกลับมันบ้าง จนมันหน้าจ๋อย รีบปล่อยมือลง พร้อมกับเดินไปอยู่ข้างหลังลูกพี่มัน มันน่าจะรู้ฤทธิ์หมัดของกูบ้างล่ะวะ ที่โดนต่อยไปเมื่อกี้ หนอยทำเอาลูกพี่มาขู่...

“กูจะให้โอกาสมึง ในฐานะที่มึงเป็นมวยไอ้หน้าหล่อ”

“มึงมีอะไรก็ว่ามา” ผมเริ่มมีน้ำโหขึ้นมาบ้าง ...ในอารมณ์นั้นไม่ยักกะกลัว ไอ้หน้าเหลี่ยม แชมป์มวยไทย คนนี้ อาจเป็นเพราะความคึกคะนอง หรืออะไรไม่ทราบได้ (น้องๆอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างน่ะครับ จงมีสติก่อนทำ)

“ถ้ามึงหลบหมัดกูได้ภายในสิบหมัด กูจะยกคิวน้องดาวให้พวกมึง แถมกูจะจ่ายค่าตัวน้องดาวให้ด้วย ตกลงมั๊ย”

“แล้วไงต่อ” ผมก็ถามมันไปยังงั้นแหละ พวกอันธพาลยังไงพวกมันก็หาเรื่อง...เรื่องอื่นได้อยู่ดี

“ถ้ามึงโดนหมัดกู นอกจากกูจะยึดคิวน้องดาว พร้อมทั้งพวกมึงต้องจ่ายค่าตัวให้พวกกูทั้งสามคน รวมทั้ง....”

“มึงมีอะไรแผลงๆอีก รีบพูดมา...” อยากรู้เหมือนกันว่ามันยังจะเอาอะไรอีกนักหนา

“มึงสองคนต้องมากราบตีนกู” มันพูดยังไม่ทันจบ และผมยังไม่ได้ตอบตกลงกับข้อเสนอของมัน มันก็ปล่อยหมัดแรกมาทันที

“เฟี๊ยว!” มันเชี่ยวใบหูข้างซ้ายผมไปนิดเดียว ไอ้ห่ะ เล่นไม่ให้กูตั้งตัวเลยน่ะมึง ผมเลยเต้นฟุตเวริค เตรียมยกการ์ดแขนทั้งสองข้างขึ้นมาปกป้อง อย่างน้อยกูก็เคยฝึกกับพี่โก้มาล่ะว่ะ ไอ้เรื่องป้องกันหมัดเคยฝึกมาแล้ว แต่นี่เจอของจริง แถมมันเป็นแชมป์มวยไทยอีกต่างหาก ....เอาล่ะว่ะลองกันสักตั้ง (ก็ที่ผมฝึกมาน่ะ มันมวยสากลนี่ครับพี่น้อง)

ผมหลบหมัดมหากาฬของไอ้หน้าหลี่ยม ได้หวุดหวิดอีกครั้ง โยกตัวหลบซ้ายที ขวาที หมัดสอง....สาม....สี่....เก้า ผมหลบได้หมด จนหมัดสุดท้าย มันคงโมโห มันแกล้งปล่อยหมัดหลอกให้ผมหลบไปทางขวา แต่มันกลับใช้วิชามวยไทยตีศอกเข้าที่ปลายคิ้วซ้ายผมอย่างจัง

“พลั่ก!” เหมือนโดนของแข็งทิ่ม เห็นดาวระยิบระยับเลยครับพี่น้อง แต่ก่อนที่ผมจะเสียหลักล้มลง ผมก็ได้โอกาสปล่อยหมัดฮุกขวาเข้าที่ปลายคางของมันเหมือนกัน

“ผั่ว!” หน้ามันหงายไป แต่คงไม่เป็นอะไรมาก แต่ผมนี่สิ ได้เลือดเลยครับ ผมล้มกลิ้งลงกับพื้น ยังไม่ทันได้ยันกายลุกขึ้นเลย ไอ้หน้าเหลี่ยมกำลังวิ่งเข้ามาจะเตะซ้ำ

“มึงกล้าต่อยกูเรอะ อย่าอยู่เลยมึง!” จังหวะที่มันกำลังจะเตะเข้าที่ชายโครงผม ไอ้ม้วนมันไวทายาท มันวิ่งเอาไม้หน้าสาม..ฟาดสวนหน้าแข้งไอ้หน้าเหลี่ยมที่เตะเข้ามาพอดี

“พลั่ะ!”

“โอ๊ย!” มันร้องเสียงหลง เอามือกุมหน้าแข้งด้านขวาที่ถูกตี กระโดดโหยงๆ...ไม้หน้่าสามน่ะครับ โดนหน้าแข้งเข้าไปอย่างนั้นไม่เจ็บก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว และก็ไม่รู้ว่าไอ้ม้วนมันไปหาไม้หน้าสามมาจากไหน ทันใจดีจริงไอ้เพื่อนยาก...

คราวนี้ไอ้ลูกน้องสองตัวก็กำลังตามเข้ารุมสะกรัมพวกเราทั้งสองคน มันถือไม้ หรือขวดที่ทุบให้เป็นปากปลาฉลาม อะไรประมาณนี้ ....เหตุการณ์ท่าจะบานปลายถ้า....

“ปรี๊ด ปรี๊ด! หยุดนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ยกมือขึ้น”

ด้วยเหตุฉะนี้ พวกเราก็เลยต้องมาที่โรงพักอย่างช่วยไม่ได้ ในขณะที่พวกผมกำลังโดนจ่าหน้าเหี้ยมสอบประวัติอยู่นั้น ก็พอดีได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น พร้อมกับเสียงประตูที่ปิดลง ตำรวจคนนี้คงเพิ่งจะออกจากห้องทำงานมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

“มีเหตุอะไรหรือจ่า เอะอะโวยวายกันเชียว” เสียงหล่อแฮะ อยากรู้นักว่าเจ้าของเสียงหน้าตาเป็นยังไง ผมหันหน้าไป คราวนี้ถึงกับตลึง เจ้าของเสียงนั้นใบหน้าหล่อเหลา คิ้วเข้ม ตาโต จมูกโด่ง สูงราว 190 ซม. ผิวสองสี กล้ามเนื้อแข็งแกร่งเป็นสัดส่วน ยิ่งใส่ชุดตำรวจสีกากีรัดรูปแล้ว เป้ากางเกง อวบอูมตุงเด่ คงจะใหญ่น่าดู ( เอาเป็นว่าคล้ายๆกับพระเอกหนังที่แสดงเป็นกษัตริย์ไทยที่กอบกู้เอกราชจากพม่าที่กำลังสร้างภาคสามอยู่ในขณะนี้ก็แล้วกันน่ะคร๊าบ...หุหุ...พูดมากไปเดี๋ยวเหาจะกินหัว ไม่อยากเล่นของสูง อิอิอิ) ผมรู้สึกถูกชะตากับนายตำรวจท่านนี้อย่างประหลาด...และรู้สึกคุ้นๆหน้าชอบกล เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน

“เรื่องเด็กชกต่อยทะเลาะวิวาทน่ะครับ หมวดยุทธ” จ่าหน้าเหี้ยมรายงาน

หมวดยุทธเดินเข้ามาใกล้ๆผม แล้วก็มองหน้า เห็นแกชงักนิดหนึ่ง แล้วจ้องหน้าผมสักครู่ ก่อนที่จะขอดูรายงานของจ่า ในตอนนี้ไอ้ม้วน และคู่กรณีอีกสามคน ถูกกันไว้อีกที่หนึ่งไม่ห่างจากโต๊ะผมมากนัก

“สามคนเป็นนักมวย ลูกน้องเสี่ยศักดิ์ อีกคนหนึ่งเป็นลูกของเถ้าแก่ขายส่งในตลาด แต่ไอ้หมอนี่ผมไม่รู้จัก คงจะเป็นนักเรียนต่างถิ่นเข้ามาเรียนที่โรงเรียน...”

“อ้าวเป็นนักเรียนอยู่เหรอ แบบนี้เสียประวัติแย่เลย เรียนอยู่ชั้นม.4 อืม สงสัยต้องส่งเรื่องไปที่โรงเรียน และผู้ปกครอง” หมวดยุทธ อ่านรายงานไปเรื่อยๆ จนกระทั่งอ่านย้อนขึ้นมาที่ชื่อของผม

“ชื่อนาย....นามสกุล.....เฮ้ย!” หมวดยุทธอ่านชื่อและนามสกุลของผมแล้วก็ส่งเสียงตกใจ

“จ่า โทรตามเสี่ยศักดิ์ด่วน... และคดีนี้ผมขอรับผิดชอบเอง”