บทที่ 50 “ พี่ดำครับ...น้องแกะผิดไปแล้ว ”
ผมช่วยพี่กวางทำงานอยู่สักพัก เพื่อนผู้หญิงของพี่กวางคนหนึ่งก็เข้ามาตาม ท่าทางรีบร้อนพอสมควร
“กวางงานเสร็จรึยัง เห็นอาจารย์โทรตามพวกเราให้ไปช่วยกันจัดบอร์ดวันนี้เลย”
“เสร็จพอดี แล้วส่วนงานของพวกเธอล่ะเสร็จกันหมดแล้วหรือ” พี่กวางหันไปถามเพื่อนบ้าง
“ยังมีเพิ่มเติมนิดหน่อย แต่ว่าไปทำต่อที่โรงเรียนก็แล้วกัน เผื่อขาดตกบกพร่องจะได้ช่วยกันแก้ไขทัน”
“อืม แล้วทำไมต้องรีบร้อนล่ะ พรุ่งนี้เช้าก็ทันไม่ใช่หรือ”
“อาจารย์เขาอยากให้ทันเปิดงานพรุ่งนี้เช้าเลยอ่ะเธอ ตอนเข้าโรงเรียนอ่ะ ไม่งั้นพวกเราต้องไปทำกันตั้งแต่หกโมงเช้าเลยล่ะสิ”
“แล้วทำไงดีล่ะ พ่อไม่อยู่สะด้วย ใครจะขับรถให้เราล่ะ”
“อ๋อ ไม่ต้องห่วงหรอก ชั้นให้พี่ชายชั้นขับรถไปส่งพวกเราแล้ว รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวอาจารย์รอ”
พี่กวางเลยรีบเก็บเข้าของ แล้วก็บอกกับผมว่า
“แกะ บอกพ่อกับแม่ด้วยน่ะ พี่ไปจัดบอร์ดที่โรงเรียน ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวเพื่อนพี่จะมาส่ง”
“ครับ พี่กวาง พ่อกับแม่คงไม่ว่าหรอก”
“อุ๊ยตาย มัวแต่รีบ เลยไม่ทันสังเกต นี่น้องแกะหรือจ๊ะ โตขึ้นเป็นกองเชียว หล่อไม่เบาเลยน่ะเนี่ยะ” ผมยกมือไหว้เพื่อนพี่กวางพร้อมกับขอบคุณพี่เขา
“นี่ยัยกวาง แกจะว่าอะไรชั้นมั๊ย ถ้าชั้นจะสมัครเป็นน้องสะใภ้เธออ่ะ” พี่เขาหันไปพูดกับพี่กวาง ซึ่งกำลังรีบเก็บเข้าของ
“พอเถอะย่ะ หล่อน เดี๋ยวไปไม่ทันไม่รู้น่ะ”
“แล้วเจอกันใหม่น่ะค๊ะ น้องแกะรูปหล่อ” พี่เขาหันมาโบกไม้โบกมือให้ ผมล่ะอดขำกับกิริยาพี่เขาไม่ได้
ผมไปส่งพี่กวางกับเพื่อนถึงหน้าบ้านถึงรู้ว่ามีเพื่อนๆพี่กวางอีกสี่ห้าคนรออยู่ในรถกระบะ เรียบร้อยแล้ว...จากนั้นรถก็เลื่อนตัวออกไปจนหายลับตา
ผมเดินกลับเข้าบ้าน ตอนนี้ไม่มีใครแล้ว นอกจากผมกับพี่ชายที่รัก ผมก็เลยค่อยๆเปิดประตูห้องรับแขก ที่พี่ชายที่รักนอนอยู่เป็นประจำ ผมปิดประตูแผ่วเบาพร้อมกดล็อค เพราะไม่อยากให้ใครมารบกวน ถ้าเผื่อมีใครกลับเข้าบ้านก่อน...
ผมค่อยๆเดินอย่างเงียบกริบเพื่อไม่ให้พี่ชายที่รัก ที่นอนอยู่ต้องตื่นขึ้นมา เพราะเห็นบอกว่าไม่ได้นอนทั้งคืน... พอผมเข้าไปดูใกล้ๆ พระเจ้าช่วย! หน้าของพี่ชายที่รักตอนนี้ดูซูบซีด ขอบตาทั้งสองข้างดำคล้ำ ถึงแม้จะนอนหลับอยู่ แต่ก็เหมือนจะหลับไม่ค่อยสนิท เท่าไหร่นัก....พี่ดำครับ ทำไมพี่ต้องทรมานตนเอง เพื่อรอน้องชายที่แสนเลว คนนี้...
ผมยืนมองร่างนั้นอยู่สักพัก ความรู้สึกอึดอัดที่อยู่ภายใน มันเริ่มออกอาการ ผมรู้สึกสงสาร...สงสารพี่ชายที่รักที่นอนอยู่ข้างหน้านี้ อย่างสุดขั้วหัวใจ พี่ชายคนนี้รักเรานักหนา ยอมอดหลับอดนอน เพื่อรอคอยน้องชายให้กลับมา โดยหารู้ไม่ว่า น้องชายที่แสนเลวคนนี้ มันได้นอกใจ พี่ชายที่รักอีกครั้งจนได้... มึงยังมีหน้ามาหาคนที่เขารักมึงมากขนาดนี้หรือ ไอ้แกะ ...
ผมก้มหน้าลงไปหอมแก้มแก พร้อมกับดึงมือข้างหนึ่งเข้ามาจูบ จากนั้นจึงใช้มือของพี่ชายที่รัก ลูบไล้ที่ปลายแก้มของตนเอง...ผมรู้สึกผิด ผิดเหลือเกินพี่ชายที่รัก ผิดอย่างไม่น่าให้อภัย.... ผมน่าจะรู้ดีว่า หัวใจของตนเองอยู่ที่ไหน ทำไมเราถึงไปมีอะไรกับคนอื่น ทำไมไม่ซื่อสัตย์ต่อหัวใจของตนเอง....คิดไปคิดมาน้ำตาก็ไหลสะท้อนออกมา... ผมสะอื้นไห้เบาๆ
“ฮือ ฮือ พี่ดำ ทำไม ทำไมผมถึงทำผิดกับพี่ได้อีกน่ะ ทั้งที่รู้ตัวแล้วว่าทำผิดมาสองครั้งสองครา....แต่เวลาผ่านไปไม่ถึงข้ามคืน...ก็ดันไปมีอะไรกับคนใหม่อีก...” ผมพูดกับตัวเองในใจ พร้อมกับเกลือกกลิ้งมือใหญ่นุ่มๆของพี่ชายที่รัก ไปมาที่ใบหน้าของตนเอง พร้อมจูบมือของพี่ชายที่รักข้างนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่รู้จักเบื่อ
“น้องแกะผิดไปแล้ว...พี่ดำ... พี่ดำครับ ได้โปรดให้อภัย เด็กน้อยที่โง่เขลาคนนี้เถอะน่ะครับ” ผมยังคงรำพึงรำพันอยู่ในใจ คนเดียว จริงอยู่พี่ชายที่รัก ไม่มีวันรับรู้...แต่ใจของมึงน่ะสิ ไอ้แกะ ที่รู้ดีกว่าใครทั้งหมด...แกมันเลว...เลวที่ทรยศกับคนที่แกรักได้ลงคอ
“แกะ แกะมาแล้วหรือ” เสียงพี่ชายที่รักเอ่ยขึ้นเบาๆ พยายามลืมตาที่หนักอึ้ง ฝืนขึ้นมามอง...ผมรีบปาดน้ำตาออกไปไม่ให้แกเห็น แล้วฝืนยิ้มให้พี่ชายที่รัก เพื่อไม่ให้มีอะไรพิรุธ
“พี่ชายที่รัก น้องแกะมาแล้วครับ น้องแกะอยู่ข้างๆพี่นี่ไงครับ” ผมก้มลงไปประกบจูบปากพี่ชายที่รักอย่างดูดดื่ม จากนั้นจึงขึ้นไปนอนกอดกับร่าง ร่างของพี่ชายที่รักที่รอคอยผมมาทั้งคืน
“รู้มั๊ยพี่เป็นห่วง ห่วงแกะมากแค่ไหน พี่จะขาดใจตายให้ได้เมื่ิอรู้ว่าแกะจะไม่กลับมา” พี่ชายที่รักตัดพ้อ แกคงอยากจะพูดว่า แกคงจะขาดใจตาย...ถ้าหากรู้ว่าน้องชายที่รักไปมีอะไรกับคนอื่น...
“ทำไมต้องทรมานตนเอง ไม่หลับไม่นอนครับ” ผมลูบไล้ใบหน้าที่ดูซูบไปถนัด คงจากผลของการอดนอนทั้งคืน
“ก็เพราะพี่รัก และเป็นห่วงน้องชายที่รักของพี่นะสิครับ พี่กลัวว่า...เอ่อ...” พี่ชายที่รักไม่กล้าพูดคำต่อไป แต่ผมเข้าใจอย่างลึกซึ้ง....ว่าแกหมายถึงอะไร
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ...หัวใจทั้งสี่ห้องของน้องชายคนนี้ อยู่ที่นี่หมดแล้ว” ผมเอามือไปลูบไล้ที่หน้าอกด้านซ้ายของแก แล้วก้มลงจูบที่หัวใจของแกพร้อมสูดเอาความรักเข้าเต็มปอด
พี่ชายที่รัก มองหน้าผมเต็มตา น่าแปลกที่ตอนนี้ แกกลับไม่แสดงอาการหึงหวงออกมาให้เห็น แต่ใบหน้านั้นกลับเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม ที่ไว้เนื้อเชื่อใจ...กับความซื่อสัตย์ ของคู่รัก... สองครั้งแล้วสินะมึง ไอ้แกะ ที่พี่ชายที่รักไม่เคยว่ากล่าวอะไรมึง แม้แต่ความสงสัย ที่จะทำให้น้องชายที่รักอย่างมึง หม่นหมองใจ.... พี่ชายที่รักช่างเป็นคนดี วิเศษอะไรอย่างนี้ แกไม่เคยเจ้าชู้ ไม่เคยข้องแวะกับใครอีกเลย ตั้งแต่มีมึงไอ้แกะ คิดมาถึงตรงนี้น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลพรากออกมา ด้วยความตื้นตันใจ
“ร้องไห้ทำไม...น้องชายที่รักของพี่” พี่ชายที่รักก้มหน้ามาซับน้ำตาให้ด้วยริมฝีปากของแก
“น้องแกะผิดไปแล้วครับ....ผิดที่ไม่ได้โทรมาคุยกับพี่ดำด้วยตัวเอง...ก็เลยทำให้พี่เป็นห่วง” อยากจะบอกเหลือเกินว่า น้องแกะผิด...ผิดที่ไปมีอะไรกับคนอื่น
“ช่างมันเถอะคนดี ตอนนี้น้องชายของพี่ก็ปลอดภัยแล้ว แค่นี้พี่ก็ชื่นใจแล้วครับ”
“พี่ดำครับ ผมรักพี่ครับ ผมรักพี่คนเดียวครับ...รักพี่มากที่สุดในโลกเลย ฮือ ฮือ” ผมกลั้นสะอื้นเอาไว้ไม่อยู่แล้ว ความรู้สึกผิดที่อยู่ภายในมันอัดอั้นเหลือเกิน มันอยากจะระเบิดออกมาให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
“พี่ก็รักน้องชายของพี่ แกะน่าจะรู้ดีชีวิตพี่ ก็ยังให้แกะได้เลย” พี่ดำจูบซับน้ำตาให้ผมอีก คราวนี้ผมกลับยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม
“ผมสัญญาครับ ผมสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี และเชื่อฟังพี่ทุกอย่างครับ ฮือ ฮือ” ผมกอดร่างนั้นแนบอก พี่ดำก็สวมกอดผมแนบแน่น ผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ จากพี่ชายที่รัก แกคงจะซาบซึ้งกับคำพูดของผม ...เราจะไม่พรากจากกันอีกแล้วใช่มั๊ยครับ
พี่ชายที่รักครับ ตอนนี้...น้องแกะรู้แล้ว ว่าหัวใจของน้องแกะอยู่ที่ใด น้องแกะสัญญากับหัวใจตนเองว่า....จะไม่ออกนอกลู่นอกทาง นอกใจพี่ชายที่รักอีกต่อไป....
No comments:
Post a Comment